Europese Unie

De Europese Unie (EU) is de grootste politieke entiteit van het continent Europa. De EU presenteert zichzelf als samenwerkingsverband van soevereine lidstaten, die vooral gericht is op economische samenwerking. Maar schijn bedriegt. De EU heeft grootste plannen om de soevereiniteit van landen over te nemen en op alle gebieden de macht over te nemen.

De oorsprong van de EU

Al voor de Tweede Wereldoorlog leefde het idee om een wereldregering op te richten. Na het verwoestende conflict waren de naties van Europa verzwakt genoeg om een eerste aanzet te doen. Dat was de Europese Gemeenschap van Kolen en Staal (EGKS). Van meet af aan leefde de wens om de naties te vervangen met een federale superstaat, getuige bijvoorbeeld de wens in de jaren 1950 om een Europees leger op te richten. De EGKS is geëvolueerd naar de Europese Economische Gemeenschap, de Economische Gemeenschap naar de Europese Unie.

De EU is een duizelingwekkende verzameling instituties

Europa bestaat uit tientallen volkeren met tientallen talen. Je zou dan denken dat de EU moet uitblinken in eenvoud en duidelijk. Maar de EU is een duizelingwekkende verzameling van instituties. We noemen:

Het Europees Parlement. Een lichaam met 705 leden dat echter géén wetgevende bevoegdheden en volgens staatsrechtsgeleerden om die reden eigenlijk geen echt parlement is.

De Europese Commissie. Het uitvoerende orgaan van de EU, belast met wetgeving en uitvoering. Hier worden de wetten van de lidstaten voorgekookt. Dit is het Politburo van de EU.

De Europese Raad. De opperste Sovjet of hoogste raad van de EU. Bestaande uit de staatshoofden en regeringsleiders van de lidstaten. De Raad bepaalt de algemene politieke koers van de EU.

Raad van de Europese Unie. Nog een raad! Ook bekend als de Raad van Ministers, is dit orgaan samengesteld uit vertegenwoordigers van de regeringen van de lidstaten. De Raad oefent wetgevende en coördinerende functies uit.

Europees Hof van Justitie. Het hoogste gerechtelijke orgaan van de EU, belast met het interpreteren van het EU-recht en het verzekeren van de naleving ervan door de lidstaten.

Het Europese Hof breidt haar macht alsmaar uit en doet vergaande uitspraken op het gebied van economie, handel, milieu, veiligheid, migratie en sociale zaken.

Dan hebben we het nog niet over de volgende organisatie die onderdeel zijn van de EU of er als ‘satellieten’ omheen hangen: de Europese Economische Ruimte, het Europees Hof voor de Rechten van de Mens en de Paneuropese Unie, die opgericht is door Richard Coudenhove-Kalergi.

Het EU-doolhof

Alles bij elkaar een ondoorzichtig doolhof van politieke organen. Het is voor buitenstaanders niet duidelijk waar de macht ligt binnen de EU. Het is hierdoor ook niet mogelijk om EU-politici ter verantwoording te roepen als er dingen misgaan omdat men steeds naar andere organen kan wijzen.

De alsmaar verdwijnende macht van nationale staten

Lidstaten dragen bevoegdheden over aan de EU op specifieke gebieden, waardoor de Unie wetgevende bevoegdheden heeft die gelden voor alle lidstaten. Beslissingen worden genomen via onderhandelingen tussen de instellingen van de EU en de vertegenwoordigers van de lidstaten. De EU-wetgeving is bindend voor alle lidstaten en heeft voorrang boven nationale wetgeving. Hierdoor verliezen de nationale parlementen inclusief het Nederlandse parlement hun functie aangezien de werkelijke wetgeving vanuit de Europese Commissie wordt opgesteld en vervolgens op nationaal niveau goedgekeurd en afgehamerd wordt. Lidstaten dreigen hierdoor hun soevereiniteit te verliezen.

De EU ondermijnt de christelijke cultuur

Europa is gestempeld door de christelijke cultuur. Toch mocht het christendom niet eens genoemd worden in de ‘Europese grondwet’ van 2004. Toen de Italiaanse katholiek Rocco Buttiglione kandidaat was voor de Europese Commissie, werd hij afgewezen vanwege zijn christelijke standpunt dat homoseksuele handelingen zondig zijn. De EU weigert om christenvervolging aan te pakken, maar spreekt wel van ‘islamofobie’.