Wind en zon zijn onbetrouwbare energiebronnen. Toch leunt Europa er steeds meer op.
Amerikaanse publicist: obsessie met klimaat en gelijkheid ruïneert de Europese economie
De niet-aflatende inzet van Europa voor gelijkheid en de groene agenda leidt tot economische achteruitgang. Als de huidige trends zich voortzetten, zal het inkomen per hoofd van de bevolking in de Europese Unie in 2035 volgens prognoses de helft bedragen van dat in de Verenigde Staten.
Groenrood beleid maakt Europa arm
De VS staan op het punt om de grens van 100.000 dollar [85.000 euro, red.] aan inkomen per hoofd van de bevolking te overschrijden, terwijl een groot deel van Europa rond de 50.000 dollar [42.500 euro, red.] zou kunnen blijven steken. De oorzaak is niet een gebrek aan middelen, maar het gecombineerde gewicht van groene initiatieven en socialistische gelijkheid. Groene regelgeving verstikt de productiviteit. Opgeblazen sociale welzijnsprogramma's zorgen voor een herverdeling van de rijkdom. Deze agenda's hebben geleid tot inefficiëntie en hebben innovatie en economische groei belemmerd.
Duitsland is een voorbeeld van hoe het niet moet
Het energiebeleid van Duitsland dient als waarschuwing voor hoe slecht beleid botst met de realiteit. In de afgelopen 15 jaar heeft het land zwaar geïnvesteerd in hernieuwbare bronnen zoals zonne- en windenergie, terwijl het zijn schone kerncentrales heeft gesloten. Duitsland heeft nu de hoogste elektriciteitstarieven in Europa en zijn industrieën bevinden zich in een vrije val. Duitse elektriciteit is nu viereneenhalf keer zo duur als in de Verenigde Staten. Voor veel fabrikanten, waaronder wereldwijde giganten als VW en Mercedes-Benz, zijn deze kosten onhoudbaar.
Duitsland leunt op vervuilende energiebronnen
Hele industrieën verhuizen, wat een domino-effect veroorzaakt van failliete kleine en middelgrote bedrijven. Dit alles is gebeurd omdat de beloofde groene toekomst niet is uitgekomen. Ironisch genoeg is Duitsland nog steeds sterk afhankelijk van steenkool om de grote energietekorten op te vangen. Hernieuwbare energiebronnen zijn nu goed voor 55-60 procent van de elektriciteitsproductie in Duitsland. Hoewel dit klinkt als vooruitgang, lijkt het niet helemaal te zijn wat het lijkt. Zonne- en windenergie zijn inherent onbetrouwbaar. Duitsland heeft te maken met iets dat “Dunkelflaute” wordt genoemd, wat zich laat vertalen als “een donkere, vlakke, rustige periode”.
Desastreuze afbouw van kerncentrales
Tijdens deze periodes van weinig wind en zonlicht kan hernieuwbare energie niet aan de vraag voldoen. Op 12 december 2024 bijvoorbeeld voorzagen Duitse wind- en zonne-energie samen slechts in 3,3 procent van de energiebehoefte van het land. Wanneer deze tekorten zich voordoen, redt goede oude steenkool de dag. Helaas heeft Duitsland zijn kerncentrales geleidelijk afgeschaft. Deze hadden tijdens de “Dunkelflaute” een stabiele, betrouwbare en koolstofarme energiebron kunnen vormen.
De energietransitie is vervuilend
Ironie lacht om onvoorzichtigheid. Ondanks enorme inspanningen om groene fanatici tevreden te stellen, heeft Duitsland nog steeds de hoogste CO2-voetafdruk van Europa, zowel in termen van totale uitstoot als per hoofd van de bevolking. Dit komt omdat het gebruikmaakt van steenkool en bruinkool, enkele van de meest vervuilende energiebronnen die er zijn, om het tekort op te vangen wanneer wind- en zonne-energie tekortschieten. Deze zogenaamde schone energierevolutie is dus niet alleen kostbaar, maar ook contraproductief omdat ze er niet in slaagt schone, betrouwbare en overvloedige energie te produceren.
Lees ook: Wat wil Frans Timmermans met onze pensioenen? En hoe zit het met zijn eigen pensioen?
Pijnlijke gevolgen
Deze beleidskeuzes hebben Duitsland tot een voorbeeld gemaakt van wat je niet moet doen in de energiesector. Het energiesysteem van het land is kwetsbaar en onhoudbaar. Het heeft de volgende pijnlijke gevolgen:
- Torenhoge kosten: Duitse bedrijven hebben te maken met elektriciteitsprijzen die aanzienlijk hoger zijn dan die van veel van hun concurrenten. Voor industrieën die afhankelijk zijn van energie-intensieve processen, zoals de productiesector, is dit niet alleen een ongemak. Het is een doodvonnis.
- De industriële elektriciteitsprijzen in Duitsland bedroegen in 2025 ongeveer 38 eurocent per kilowattuur.
- De industriële elektriciteitsprijzen in de VS waren veel lager en kostten bedrijven in 2025 ongeveer 8,2 eurocent per kilowattuur.
- De industriële elektriciteitsprijzen in China lagen in 2025 rond de 8 eurocent per kilowattuur. (Actief beheerd door de Chinese Communistische Partij om de prijzen laag te houden voor het industriële concurrentievermogen).
- Deïndustrialisatie: Wereldwijde giganten zoals BASF en Volkswagen schalen hun activiteiten terug of verhuizen. Ondertussen storten kleinere bedrijven in hun toeleveringsketens in of verhuizen ze.
- Verlies van energieonafhankelijkheid: het beleid van Duitsland ondermijnt zijn energieonafhankelijkheid. Door een te grote afhankelijkheid van onbetrouwbare bronnen is het land kwetsbaar voor externe druk, waaronder geopolitieke spanningen.
De ervaring van Duitsland benadrukt een kernwaarheid over energiebeleid: goede bedoelingen zijn niet voldoende. Hooggestemde ideeën moeten gepaard gaan met een duidelijk begrip van de praktische haalbaarheid en kosteneffectiviteit.
Obsessie met gelijkheid
De tweede obsessie van Europa is het streven om gelijkheid op te leggen aan de bevolking. Een obsessie met gelijkheid fungeert altijd als een rookgordijn voor socialisme. Onder het mom van een gelijke herverdeling van rijkdom berooft het socialisme Peter (die werkt) om aan Paul (die niet werkt) te geven.
Dramatisch verschil in economische groei
De vergelijking tussen de VS en de EU kan niet dramatischer zijn. Tussen 2010 en 2023 steeg het BBP per hoofd van de bevolking in de VS tot 82.769 dollar, bijna het dubbele van dat in Europa (45.130 dollar). Amerika maakte een sprong voorwaarts dankzij een jaarlijkse BBP-groei van 2,2 procent, aanzienlijke productiviteitsstijgingen, lagere operationele kosten en hogere uitgaven voor onderzoek en ontwikkeling.
Betalen voor het voorrecht om te mogen werken
Europa daarentegen bleef achter met een groei van 1,3 procent, een trage productiviteitsverbetering en een krimpende beroepsbevolking die elk jaar bijna een miljoen personen in de werkende leeftijd verliest. De 21 grootste landen van de Europese Unie heffen een “marginale belasting” op hoge inkomens (een progressief belastingtarief) variërend van 51,14 procent tot maar liefst 73,22 procent voor de hoogste inkomens. Dit komt neer op betalen voor het voorrecht om te mogen werken!
Europa ontmoedigt investeringen
Onder socialistische regimes kunnen aanzienlijke investeringskapitaal en durfkapitaal niet tot stand komen in economieën waar rijkdom sterk gereguleerd is en bij elke stap zwaar wordt belast. Bedrijven als NVIDIA, Microsoft, IBM en Tesla kunnen miljarden in ambitieuze projecten steken omdat er een systeem is dat het vrijelijk accumuleren van kapitaal mogelijk maakt, gesteund door investeerders die vertrouwen hebben in potentiële rendementen. Met zijn huidige koers ontmoedigt Europa echter een omgeving die bevorderlijk is voor het genereren van dergelijk kapitaal.
Lees ook: De vrije val van Europa: van wereldmacht naar toeschouwer?
Europa mist de boot
De obsessie van Europa met gelijkheid heeft een hoge prijs, omdat het economisch potentieel wordt beperkt in het streven naar utopische socialistische doelen. Als Europa op de huidige koers blijft, zal zijn neergang niet langer een mogelijkheid zijn, maar zijn definitieve erfenis worden. Naarmate Europa economisch achteruitgaat, loopt het ook een reëel risico zijn invloed te verliezen op belangrijke technologieën die de economieën van de toekomst zullen bepalen. Nog zorgwekkender is dat vooruitgang op het gebied van kunstmatige intelligentie, kwantumcomputers en biotechnologie – technologieën voor tweeërlei gebruik met grote gevolgen voor de defensie – buiten bereik raakt.
Stop de groenrode waanzin
De geschiedenis leert dat economieën en samenlevingen zich snel kunnen aanpassen als dergelijke obsessies worden losgelaten. Europa moet dus afstappen van zijn romantische gehechtheid aan herverdelingsbeleid en de groene agenda. Het moet de ongelijkheid in Gods schepping respecteren en zijn socialistische leiders vervangen door personen die de visie en vastberadenheid hebben om deze urgente uitdagingen aan te pakken.
Dit artikel verscheen eerder op tfp.org.
Laatst bijgewerkt: 10 september 2025 10:32
