De Groene Revolutie – net als haar rode voorgangers – duldt slechts één waarheid: die van de ideologische planner. Maar wie betaalt de prijs? De gewone burger, zoals altijd. Afbeelding gegenereerd en/of bewerkt met AI.
Zonnepanelencrisis en salderingsdrama leggen ware gelaat van het klimaatcommunisme bloot
De Europese energiepolitiek kraakt in haar voegen. Failliete zonnepanelenbedrijven, paniekerige koerswijzigingen rond kernenergie en grootschalige stroomuitval: dit zijn geen incidenten, maar symptomen van een ideologisch project dat de realiteit negeert. De klimaatagenda laat een spoor van economische ravage achter – en het is de gewone burger die daarvoor opdraait.
De salderingsklap: een subsidiezeepbel spat uiteen
Met het afschaffen van de salderingsregeling valt het fundament onder de Nederlandse zonne-energiemarkt weg. Wat overblijft is een ingestorte sector: in 2024 keldert de verkoop met ruim 50%, en enkele maanden later spreken branchecijfers van een bijna totale ineenstorting. Wat jaren als ‘groene vooruitgang’ werd verkocht, blijkt niets meer dan een kunstmatig opgeblazen luchtkasteel dat nu genadeloos instort. Achterblijvend: tienduizenden verloren banen, failliete bedrijven en vernietigd kapitaal.
Het failliet van de groene utopie
Meer dan 70 bedrijven zijn in één jaar tijd omgevallen. Complete voorraden verdwijnen op de veiling. Dit is geen ‘marktfalen’ – dit is het gevolg van een centrale planeconomie die sectoren oppompt en vervolgens achteloos laat imploderen. Zoals de econoom van de Oostenrijkse School Ludwig von Mises in 1920 al bewees in zijn werk Economic Calculation in the Socialist Commonwealth: centrale planning perverteert de markt, leidt tot verstoring en eindigt in economische destructie. Het salderingsdrama is hiervan een schoolvoorbeeld.
Lees ook: Saldering weg bij zonnepanelen: consument draait op voor grillige klimaatpolitiek
Kernenergie keert terug onder druk van de werkelijkheid
België draait het heilige dogma van de kernuitstap terug. Plots zijn zelfs nieuwe reactoren bespreekbaar. Waarom? Omdat de realiteit zich niet laat onderwerpen aan klimaatwaan. Als puntje bij paaltje komt, is leveringszekerheid belangrijker dan groene ideologie. Ook in Spanje en Portugal klinkt na een nationale blackout de roep om herziening van het energiebeleid. Maar de klimaatventers volharden: liever ideologische dwaling dan stabiele stroom. De kwestie is immers nooit de kwestie. De kwestie is altijd de Revolutie.
De EU-Green Deal: een groene dictatuur in wording
De Europese Unie en haar klimaatlobby marcheren onverminderd voort. Met subsidies, quota’s en verboden proberen technocraten een nieuwe maatschappij op te dwingen – een klimaatcommunistische nachtmerrie waarin vrijheid en welvaart worden geofferd op het altaar van CO₂-reductie. Deze dwangpolitiek is het werk van een Groene Garde: een ideologisch bewapende machtskliek die zich moreel superieur acht en elke dissident het zwijgen wil opleggen.
Het groene project is een revolutionaire aanval
Plinio Corrêa de Oliveira voorzag dit alles: revolutionaire ideologieën die met utopische beloften de samenleving ontwrichten, religie en traditie vernietigen en een nieuwe seculiere elite installeren. De Groene Revolutie – net als haar rode voorgangers – duldt slechts één waarheid: die van de ideologische planner. Wie afwijkt, is een vijand van de planeet. Maar wie betaalt de prijs? De gewone burger, zoals altijd.
Klimaatpolitiek: het communisme van de 21e eeuw
Of het nu gaat om rode vijfjarenplannen of groene klimaatdoelen – de uitkomst is dezelfde: opheffing van zelfbeschikkingsrecht, ondermijning van privé-eigendom, vernietiging van de vrije markt, kapitaalvernietiging, bevoordeling van een valse elite en economische rampspoed voor het volk. Zonnepanelen vandaag, vleesverbod morgen – steeds opnieuw draait het uit op centrale planning die uitmondt in catastrofe.
Weet het Westen de rampspoed af te wenden?
De vraag is of het Westen een volgende Holodomor, waarbij begin jaren ’30 in Oekraïne miljoenen mensen een hongerdood stierven nadat de communisten de landbouw nationaliseerden, kan afwenden. Hoe lang zal het duren voor Duitsland tot inkeer komt? Zal het Nederland lukken om zich te ontdoen van de verstikkende invloed van de Groene Garde, of zal het elektriciteitsnet het begeven onder de onophoudelijke druk van de eco-dwaasheid, met alle gevolgen van dien? Men kan economische wetmatigheden negeren, maar niet de gevolgen van het negeren van deze wetmatigheden. Nederland moet ontwaken vóórdat de rekening onbetaalbaar wordt.
Laatst bijgewerkt: 23 mei 2025 14:52