Met intimidatie, geweld, politieke zuiveringen en de normalisering van islamitisch extremisme, is de universiteit als instituut – een katholiek erfgoed, dat ooit een bastion van waarheidsvinding en open debat was – gekaapt en verworden tot kweekvijver van links-radicale indoctrinatie.
10 jaar ontspoord links-radicalisme aan de universiteit – dat u niet mag negeren
Van censuur, intimidatie en geweld tot Hamasverheerlijking en antisemitische klopjachten – en academici die het goedpraten en aanjagen. Dit artikel toont een reeks alarmerende trends die laten zien hoe de situatie op de Nederlandse universiteiten de afgelopen 10 jaar volledig ontspoord is en schreeuwt om een terugkeer naar waarheid, rede en verantwoordelijk bestuur.
Het Maagdenhuis van de UvA (2015)
Het begon als zogenaamd idealistisch studentenprotest, maar eindigde in regelrechte anarchie. In 2015 bezetten linkse activisten het Maagdenhuis, het bestuursgebouw van de Universiteit van Amsterdam (UvA). De actievoerders protesteerden tegen het “rendementsdenken” van het universiteitsbestuur. Wat begon als een sit-in, mondde uit in rellen, beschadigde inventaris, elf arrestaties en een gewonde politieagent. Uiteindelijk trad UvA-voorzitter Louise Gunning af onder druk – een teken dat het bestuur de controle had verloren.
End Fossil: Occupy in het Minnaertgebouw van de UU (2023)
Ook klimaatactivisten laten zich niet onbetuigd in het huidige activistische klimaat aan de universiteit. Op 8 mei 2023 bezetten tientallen studenten van End Fossil: Occupy het Minnaertgebouw van de Universiteit Utrecht (UU). Ze eisten dat de universiteit alle banden met de fossiele industrie zou verbreken. De bezetting duurde drie dagen, waarbij het universiteitsbestuur onder leiding van collegevoorzitter Anton Pijpers zelfs koffie bracht en in gesprek ging met de actievoerders. Een week later vond een soortgelijke bezetting plaats aan de UvA. Ook hier bezetten in bivakmutsen gehulde activisten met spandoeken een collegezaal. De UvA deed aangifte van lokaalvredebreuk, waarna de politie veertien studenten arresteerde. Hoewel er geen grootschalige vernieling plaatsvond, was de impact op de dagelijkse gang van zaken aanzienlijk en droegen deze acties bij aan de verdere normalisering van radicale verstoring op campussen.
Lees ook: Waarom steunt Extinction Rebellion Hamas en transgenderisme?
Pro-Palestina op het Roeterseiland in Amsterdam (2024)
In mei 2024 was het opnieuw raak: honderden pro-Palestina-activisten zetten een tentenkamp op bij de Roeterseiland-campus. Met barricades van onder andere pallets en fietsen werd de campus ontoegankelijk gemaakt. Stoeptegels werden uit de grond getrokken en naar de politie gegooid. Voorbijgangers die zich over de chaos beklaagden werden door de agitatoren met stokken geslagen. Leuzen als “one solution, intifada revolution” klonken, terwijl de universiteit smeekte om vertrek. De barricades waren zo stevig dat de politie genoodzaakt was een bulldozer in te zetten om toegang te forceren. ’s Nachts ontruimde de politie het terrein met de Mobiele Eenheid. Resultaat: 169 arrestaties, een vernielde campus en miljoenen euro’s schade. De UvA becijferde de kosten op meer dan 4,1 miljoen euro. Zelfs de linkse pers sprak van een “slagveld.”
Pro-Palestina aan de Campus Den Haag van de LEI (2025)
Ook op 6 mei 2025 liep een studentenprotest volledig uit de hand, ditmaal aan de Campus Den Haag van de Universiteit Leiden (LEI). Meer dan honderd pro-Palestina-demonstranten, van wie velen gemaskerd, bestormden het Wijnhavengebouw. Ze braken nooddeuren open, barricadeerden toegangen met meubilair en eisten het verbreken van alle banden met Israël. De situatie escaleerde zodanig dat de Mobiele Eenheid het gebouw met geweld moest ontruimen. Daarbij vielen twintig gewonden, werden 75 mensen gearresteerd en raakte het universiteitsgebouw zwaar beschadigd. De campus moest worden gesloten en de beveiliging werd fors opgeschroefd. De chaos en vernielzucht toonden nogmaals hoe gewelddadig en destructief deze radicale studentenacties zijn geworden – en hoe ver linkse activisten bereid zijn te gaan om hun wil aan de maatschappij op te leggen.
Intimidatie en geweld tot academische traditie verworden
Dergelijke ‘protesten’, bezettingen en escalaties zijn inmiddels zó genormaliseerd in de academische wereld, dat ze aan de lopende band plaatsvinden. In het afgelopen decennium zijn er zó veel van dit soort ‘incidenten’ geweest, dat het onmogelijk is om ze allemaal op te sommen. Wat ooit uitzonderingen waren, zijn nu bijna standaardacties geworden van een radicaliserende linkse minderheid die met intimidatie en geweld steeds meer terrein opeist binnen de universiteitsmuren.
Lees ook: Zoveelste ravage aan de UvA: wanneer eindigt de terreur van pro-Palestinastudenten?
Thierry Baudet (FvD) onderworpen aan struggle session door docenten van LEI (2017)
Wie afwijkt van de links-radicale lijn, wordt systematisch gecanceld. In 2017 werd een lezing van politicus Thierry Baudet van Forum voor Democratie (FvD) aan de LEI verstoord door linkse docenten. Ze onderbraken Baudet, lachten spottend en beledigden hem publiekelijk. Aanwezige studenten durfden nauwelijks meer iets te zeggen, uit angst voor represailles. Uit vrees voor escalatie moest de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding zelfs extra veiligheidsmaatregelen nemen, waardoor het gebouw alleen via een gecontroleerde ingang toegankelijk was. De incidenten leidden tot boosheid binnen de faculteit: studenten vonden dat de docenten hun eigen pupillen niet serieus namen en een klimaat creëerden waarin ‘studenten of promovendi niet alles meer durven te zeggen en schrijven wat ze vinden.’
Jordan Peterson verketterd door docenten UvA (2018)
In 2018 tekenden twaalf UvA-docenten een brandbrief tegen Jordan Peterson, een Canadese psycholoog die wereldwijd bekendstaat om zijn kritiek op politieke correctheid en woke-ideologie. Peterson was door een studievereniging uitgenodigd voor een lezing aan de UvA, maar de docenten riepen het universiteitsbestuur in een open brief op om zijn komst te verbieden wegens vermeende anti-transgender en vrouwonvriendelijke uitspraken . Deze linkse protestactie kreeg brede steun onder progressieve studenten en medewerkers. Uiteindelijk ging de lezing door – voor een afgeladen zaal en zonder incidenten – maar de affaire legde een diepe kloof bloot. Het incident toonde hoe een ontspoorde links-radicale reflex om ongewenste sprekers te weren steeds vaker botst met de fundamenten van academische vrijheid en open debat.
Lees ook: Waarom de man-vrouw loonkloof in feite een mythe is
Tjeerd Andringa (RUG): ontslagen omdat hij studenten kritisch leerde denken (2022)
Een ander sprekend voorbeeld van ideologische zuivering aan de universiteit betreft universitair hoofddocent Tjeerd Andringa van de Rijksuniversiteit Groningen (RUG). Andringa ontwikkelde het vak Systems View of Life, dat gericht was op het zelfstandig en kritisch leren denken, met bijzondere aandacht voor het kritisch kunnen beoordelen van meningen die buiten het eigen of gangbare kader vallen. Studenten leerden om niet klakkeloos opvattingen over te nemen, maar argumenten voor minder populaire of afwijkende standpunten te wegen en begrijpen. Studenten waren laaiend enthousiast, gaven het vak gemiddeld een 8,7 en Andringa als docent zelfs een 9,4. Toch werd hij begin 2022 op non-actief gesteld en later ontslagen. De universiteit stelde dat hij ‘ongespecificeerde denkbeelden’ onderwees die in strijd zouden zijn met de universitaire normen. In werkelijkheid werd hij slachtoffer van een academische zuiveringsactie: zijn vak was té onafhankelijk, té prikkelend en doorbrak het links-progressieve kader van de universitaire hegemonie. Zijn ontslag toonde hoe een universiteit die zegt ‘kritisch denken’ te onderwijzen, in werkelijkheid vooral aanstuurt op volgzaamheid en conformisme.
Lees ook: Het woke-offensief tegen het Nederlandse onderwijs
UU-docent Corné Hanssen na winst FvD: “Volkert, waar ben je?” (2019)
Sommige academici zijn niet slechts beïnvloed, maar propageren zelf actief het extremisme. In 2019 plaatste UU-docent Corné Hanssen na de verkiezingswinst van Forum voor Democratie de lugubere oproep: “Volkert, waar ben je?” – een verwijzing naar de moordenaar van Pim Fortuyn. De uitspraak kon rekenen op een fikse publieke reactie en de universiteit ontving een regen aan klachten. Hanssen werd echter enkel tijdelijk geschorst en keerde daarna gewoon weer terug.
Onverholen racisme, antisemitisme en Nederlandhaat van Sinan Çankaya (VU)
Een treffend voorbeeld van het ideologische verval binnen de academie is de academicus van de Vrije Universiteit Amsterdam (VU) Sinan Çankaya. Deze linkse ideoloog krijgt bij de publieke omroep vrij spel om zijn radicale, racistische retoriek te ventileren. Zo beweerde hij recent dat de reden waarom het Westen ‘niet harder optreedt tegen Israël’ gelegen zou zijn in ‘witheid’. Eerder liet Çankaya zich in een interview met NRC al kennen met de uitspraak: "F*** integratie" – een ongefilterde verachting van de Nederlandse samenleving en haar waarden. Desondanks wordt hij door salonfähig Nederland op handen gedragen.
Lees ook: Wat betekent het nu werkelijk om Nederlander te zijn?
Het openlijke en constante antisemitisme van Radboud-docent Harry Pettit
Een zeker dieptepunt werd bereikt in maart 2025. Docent van de Radboud Universiteit (RU) Harry Pettit verscheen vermomd met bivakmuts bij een protest tegen een lezing van de pro-Israëlische activiste Rawan Osman. Zodra Osman het woord nam, werd er op ramen gebonsd en werden leuzen geroepen – beveiligers en politie moesten herhaaldelijk ingrijpen. Gescandeerd werd “f*** you, b****” en bij vertrek werd haar auto geblokkeerd. Pettit werd gefilmd, herkend en aangeklaagd, maar bleef op de loonlijst van de RU staan. Een heimelijk gemaakte opname van een recent college van Pettit zorgde eveneens voor consternatie. Een pleidooi voor het bestaan van Israël werd op één lijn gesteld met nazisme. In reactie op de ophef hield hij voet bij stuk en ging nog verder: hij sprak van een ‘etnische zuivering’ en ‘massale uitroeiingscampagne’ in Gaza. Op X ging Pettit verder: “f** Israël …”, terwijl hij Joodse studenten uitmaakte voor “genocide-aanhangers.” Begin deze maand nog zette Pettit zijn radicalisme voort door vandalen die de gevel van de TU Eindhoven met verf vernielden als een daad van protest tegen Israel (?) "absolute legends" te noemen.
Muiterij aan de Wageningen Universiteit (2025)
Ook de situatie aan de Wageningen Universiteit (WUR) laat zien hoe diep het linkse activisme in het academisch bestel is doorgedrongen. In mei 2025 kondigden meer dan 400 medewerkers van deze universiteit aan dat zij op eigen houtje alle samenwerking met Israëlische instellingen zouden stopzetten. Zij weigerden ook studenten te begeleiden bij uitwisselingsprogramma’s met Israël – een besluit dat breed werd bekritiseerd. Het universiteitsbestuur zelf weigerde de banden formeel te verbreken, maar de activistische stafleden vonden dat onvoldoende en riepen in een open brief op tot volledige breuk met Israëlische instellingen. Deze actie laat zien hoe een radicale minderheid binnen de universiteit het beleid probeert te gijzelen en studenten gebruikt als pionnen in hun politieke agenda. Het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) veroordeelde de actie als “bizar” en een directe aanval op de vrijheid van studenten om te kiezen waar ze willen studeren.
Lees ook: Palestina, klimaat, gender: hoe linkse obsessies de universiteiten in een wurggreep houden
Mohammed Khatib van terreurbeweging Samidoun bij de RU (2024)
De strijd om ‘inclusiviteit’ dient steeds vaker als voorwendsel om christelijke of conservatieve stemmen te weren, terwijl de islam en islamitisch geweld wordt verdedigd, omarmd en gevierd. Zo nodigde eerdergenoemde RU-docent Harry Pettit in 2024 Mohammed Khatib uit die gelieerd is aan Samidoun, een organisatie die in vele landen op terreurlijsten staat vanwege nauwe banden met het Palestijns Front voor de Bevrijding van Palestina (PFLP) – een beruchte marxistisch-leninistische terreurbeweging. De spreker was uitgenodigd om een zogenaamd academisch perspectief te bieden op de situatie in Gaza, maar zijn aanwezigheid leidde direct tot protest van studenten en externe partijen, die wezen op zijn eerdere verheerlijking van geweld tegen Israëlische burgers. De situatie escaleerde dermate dat de overheid moest ingrijpen: Khatib werd op het laatste moment de toegang tot Nederland ontzegd. Ministers Faber en Van Weel stelden dat zijn uitspraken – waarin hij het geweld van 7 oktober 2023 verheerlijkte en opriep tot gewapend verzet tegen Israël – een radicaliserend effect zouden hebben. Het kabinet wees op zijn openlijke steun aan terreurorganisaties zoals Hamas en de Islamitische Jihad. Onder druk van Kamerleden en publieke verontwaardiging werd de bijeenkomst geannuleerd. Toch bleven de organisatoren vasthouden aan het voornemen de lezing door te laten gaan. Op 28 oktober 2024 sprak Khatib – ondanks het inreisverbod – via een videoverbinding alsnog op de campus van de RU. Ongeveer zeventig demonstranten, onder wie vooral studenten en medewerkers, verzamelden zich op het grasveld nabij het Spinozagebouw om naar hem te luisteren via een laptop. In zijn toespraak herhaalde hij de strijdkreet “from the river to the sea, Palestine will be free” – die door de Tweede Kamer terecht wordt gezien als een oproep tot de vernietiging van Israël. In november volgde opnieuw een online toespraak van Khatib, ditmaal op de campus van de WUR, ondanks een herhaalde waarschuwing van ministers Faber en Van Weel. Dat zulke optredens tóch doorgang vinden, toont aan hoe ver het linkse ideaal van ‘inclusiviteit’ reikt – zelfs als dat betekent dat antisemieten met terreurbanden een podium krijgen.
Sinan Çankaya (VU) verdedigt Palestijnse Sara Rachdan die opriep tot genocide van Israël
Aan de VU werd een zogenaamde teach-in over Gaza ook op het laatste moment verboden, nadat bekend werd dat Palestijnse promovenda Sara Rachdan – die in 2023 op een podium bij een klimaatprotest van Extinction Rebellion (?) eveneens de leus “from the river to the sea, Palestine will be free” door de microfoon had geroepen – als spreker zou optreden. De universiteit besloot het evenement niet in haar hoofdgebouw te laten plaatsvinden uit vrees voor escalatie en vanwege de eenzijdige, radicaliserende aard van het programma. De activisten weken uit naar een externe locatie – het gebouw van The Black Archives van Zwarte Piethater Mitchell Esajas – waar de bijeenkomst alsnog doorgang vond voor een zaal vol sympathisanten, onder wie bekende figuren als BIJ1-coryfee Anja Meulenbelt. Linkse academici, zoals de eerder genoemde Sinan Çankaya, spraken schande van het “censuurbeleid,” alsof het weigeren van een islamitische spreker die geweld vergoelijkt een aanval zou zijn op de academische vrijheid. Ironisch genoeg blijken radicale figuren als Çankaya ineens wél gevoelig voor het begrip ‘censuur’ – nu hun eigen geweldsverheerlijkende predikers het podium wordt ontzegd. De universiteit probeerde juist te voorkomen dat het academisch klimaat volledig ontspoorde door wederom een islamradicaal vrij spel te geven, maar dat begrip lijkt binnen radicaal-links ver te zoeken.
Lees ook: Islamisme rukt op: Radboud Universiteit nodigt Palestijnse terreurbeweging Samidoun uit
Joodse student opgejaagd aan de Erasmus Universiteit (2025)
In april 2025 werd een schokkend ‘incident’ vastgelegd op video: op de campus van de Erasmus Universiteit in Rotterdam werd een jongeman met een Israëlische vlag achtervolgd door een groep grijnzende en joelende in keffiyeh’s gewikkelde studenten. Hij moest rennen voor zijn leven, terwijl een vrouw de achtervolging giechelend filmde. Het gegiebel maakte de scène nog schrijnender – alsof het opjagen van een Joodse student vermaak is geworden. De scène deed denken aan de ‘jodenjacht’ in Amsterdam in november 2024, toen Maccabi Tel Aviv-supporters na een voetbalwedstrijd tegen Ajax in het centrum van de stad werden belaagd door de inmiddels welbekende ‘jongeren’ en ‘taxichauffeurs.’ Opvallend is de doodse stilte die volgde vanuit media, universiteit en politiek. Ondertussen betuigen steeds meer radicale studenten en academici hun steun aan dit soort gedrag, zonder enige consequentie. Zo blijkt: antisemitisme in de academische wereld is inmiddels (weer) normaal geworden.
Christelijke pro-life activisten van Stirezo Pro Life uitgescholden, bedreigd en belaagd
Intussen wordt ook christelijke aanwezigheid op universiteiten gemarginaliseerd. Jongeren met een kruisje, een rozenkrans of een duidelijke pro-life overtuiging worden uitgelachen, genegeerd of openlijk aangevallen. Bij de RU werden vrijwilligers van organisatie Stirezo Pro Life zelfs belaagd toen zij vreedzaam actie voerden tegen abortus. Studenten riepen scheldwoorden, weigerden in gesprek te gaan en een man bracht tot afgrijzen van vele aanwezigen de Hitlergroet – meerdere keren, terwijl hij ‘Sieg Heil’ schreeuwde. De politie moest ingrijpen. Ook bij andere universiteiten, zoals de UvA, werden de pro-life activisten uitgescholden en bedreigd. Toch laten deze jongeren zich niet ontmoedigen: zij blijven getuigen van de waarheid, ook als dat betekent dat ze verbaal of fysiek belaagd worden. Ironisch genoeg juichen dezelfde radicale studenten die roepen om ‘veiligheid’ en ‘tolerantie’ dit geweld vaak toe, zolang het maar tegen de westerse christelijke beschaving gericht is.
Lees ook: Verrassing: Ayaan Hirsi Ali verklaart zichzelf christen
De universiteit als broeinest van links extremisme
Met intimidatie, geweld, politieke zuiveringen en de normalisering van islamitisch extremisme, is de universiteit als instituut – een katholiek erfgoed, dat ooit een plek van waarheidsvinding en open debat was – gekaapt en verworden tot kweekvijver van links-radicale indoctrinatie. Wie gelooft in waarheid, rede en traditie, vindt er nauwelijks nog een plek. Hoog tijd dat de samenleving wakker wordt en actie onderneemt tegen deze bastions van chaos.
Laatst bijgewerkt: 19 juni 2025 20:30