Studenten protesteren voor de Palestijnse zaak in Edinburgh, Schotland. Bron afbeelding: Wikimedia Commons / Pretzelles
Radicalisme begrijpen: een diepe duik in de pro-Palestijnse retoriek
"Afstoting is geen incrementeel doel. Ware afstoting vereist niets minder dan de volledige instorting van de universitaire structuur en het Amerikaanse imperium zelf... dus het ondermijnen en uitroeien van Amerika zoals wij het kennen."
Bedreigingen maken en uitvoeren
Deze uitspraken maakten deel uit van een bericht op het sociale-mediaplatform Telegram. De auteurs waren de 'National Students for Justice in Palestine' (SJP). Voordat de groep het bericht verwijderde, had The Jerusalem Post een screenshot van het volledige bericht bewaard, dat in september 2024 werd gepubliceerd. Waarschijnlijk was de boodschap bedoeld voor hun aanhangers. Hoe dan ook, het is provocerend. De zin "uitroeien van Amerika" kan maar één ding betekenen. Gezien de campus-aggressie van de afgelopen lente zou het onverstandig zijn om de dreiging te negeren. Natuurlijk is het één om een bedreiging te uiten en iets heel anders om die uit te voeren. Het eerste vereist alleen de mogelijkheid om te spreken; het tweede vereist macht. Het beoordelen van de dreiging vereist daarom een grondige blik op de SJP.
Zelfdefinitie van de SJP
Wat zegt de SJP over zichzelf? De 'Over ons'-pagina op hun website geeft duidelijk hun houding, doelen en strategieën weer. "Gebouwd op de erfenis en impact van eerdere studentenbewegingen op bezet Turtle Island (het zogenaamde VS en Canada), streeft National Students for Justice in Palestine (National SJP) ernaar de studentenbeweging voor Palestijnse bevrijding te versterken, te verenigen en te ondersteunen. Wij promoten een agenda die geworteld is in vrijheid, solidariteit, gelijkheid, veiligheid en historische gerechtigheid, en we streven ernaar de studentenbeweging naar een hoger niveau van politieke betrokkenheid te tillen. We willen een verbonden, gedisciplineerde beweging ontwikkelen die is uitgerust met de nodige uitrusting om bij te dragen aan de strijd voor Palestijnse bevrijding." De taal in die nogal omslachtige alinea is significant en vereist nadere uitleg.
De erfenis van eerdere studentenbewegingen
Misschien is het eerste punt van discussie het meest complexe: "de erfenis en impact van eerdere studentenbewegingen." De SJP kijkt terug naar een tijd vóór de geboorte van haar leden: de studentenprotesten van de late jaren '60 en vroege jaren '70. De omvang van dat geweld is het waard om te herinneren. Historicus, journalist en podcaster Eli Lake haalde die tijd aan in een recente podcast getiteld When Students Become Terrorists. Eerst verbond hij die gebeurtenissen van zestig jaar geleden met de moderne beweging. Daarna speelde hij de opgenomen stem af van Bernadine Dohrn, een leider van de radicale "Weathermen"-organisatie, die actief was van 1969 tot 1974. "We vallen niet alleen doelen aan. We brengen een ellendige, hulpeloze gigant op zijn knieën."
Amerika's ergste nachtmerrie
Dergelijke taal roept, volgens Lake, "Amerika’s ergste nachtmerrie" op. Vervolgens wijst hij op een opvallende parallel met moderne radicalen. "De leiders van de Weathermen kwamen niet uit armoede of gebrek. De meesten kwamen uit goede gezinnen en gingen naar de beste scholen... Ze waren beroemdheden onder studenten in de jaren '60, verafschuwden de Vietnamoorlog... In hun ogen maakte deze grote misdaad Amerika onverlosbaar... Amerika had een tweede revolutie nodig, met alle middelen die nodig waren."
Lees ook: Na Micha-verklaring keert nieuw manifest zich tegen "links-extremisme"
Radicalen: van gevangenis naar universiteit
Sommige radicalen uit die generatie zaten in de gevangenis, maar werden vrijgelaten toen de storm leek te zijn gaan liggen. Vervolgens zochten ze onderdak in Amerika's universiteiten. Bernadine Dohrn werd professor rechten aan Northwestern University. Haar partner, Bill Ayres, gaf les aan de onderwijsfaculteit van de Universiteit van Chicago. De overheid zette Angela Davis meer dan een jaar gevangen, maar dat verhinderde niet dat ze werd aangesteld als 'onderscheiden professor' aan de Universiteit van Californië, Santa Cruz. Na 23 jaar gevangenisstraf werd Kathy Boudin adjunct-professor aan Columbia. Deze 'professoren' en hun bewonderende linkse collega's verbinden de radicalen van de Vietnam-periode met de huidige protesten omtrent Palestina.
De term ‘Turtle Island’
De vreemde verwijzing naar "Turtle Island" is een korte vermelding waard. Volgens linkse overlevering was het een Indiaanse term voor het Noord-Amerikaanse continent. Radicalen gebruiken de term omdat het hen in staat stelt hun sympathie voor 'aboriginals,' 'Eerste Naties' of 'inheemse Amerikanen' te uiten - wat de gangbare term ook moge zijn.
Onzin over Palestijnse bevrijding
De volgende zin uit de SJP-verklaring spreekt over het streven "om de Student Movement for Palestine Liberation te versterken, te verenigen en te ondersteunen." Op het eerste gezicht klinkt die zin welbespraakt. Bij nader inzien wordt het absurd. Een internetzoekopdracht naar de "Student Movement for Palestine Liberation" onthulde dat de eerste vermelding "National Students for Justice in Palestine" was. Alles wat deze zin zegt, is dat ze zichzelf steunen.
Sharia en vrijheid: absoluut onverenigbaar
Vervolgens geeft de SJP haar linkse boodschappenlijst weer: "vrijheid, solidariteit, gelijkheid, veiligheid en historische gerechtigheid." Waarschijnlijk tonen ze solidariteit met Hamas, Hezbollah en Iran. De Koran-geïnspireerde "shariawetgeving" belooft weinig vrijheid, gelijkheid of veiligheid voor haar ongelukkige aanhangers. De verklaring van de SJP beschrijft zichzelf ook als "een verbonden, gedisciplineerde beweging." Met wie zijn ze verbonden, anders dan met andere radicalen? Waar is de discipline die nodig is om ideeën om te zetten in prestaties? De vertoning van afgelopen lente aan de Universiteit van Columbia trok de aandacht, omdat de media iets wilde hebben om te bespreken. De 'studenten' zetten hun identieke tenten op, staken kaarsen aan, zongen voor de camera's en speelden met spuitverf. Hun enige echte prestatie was om de groene ruimte van Columbia om te toveren tot een met afval bezaaid landschap.
Lees ook: Amsterdam vernoemt geen brug naar 'witte' oorlogsheld Soldaat van Oranje
Palestijnse bevrijding: een onduidelijk begrip
De laatste zin in dat alinea bevat twee woorden die - net als veel andere zinnen in de rechtvaardiging van de SJP - door iedereen worden gebruikt, maar waar niemand stopt om ze te definiëren: "Palestijnse bevrijding." Wat is een Palestijn? Elke poging om een definitief antwoord te vinden, is gedoemd te mislukken. De meeste beschikbare definities komen neer op het simpele idee dat een Palestijn iemand uit Palestina is. De volgende vraag rijst onmiddellijk: wat is Palestina? Tot het begin van de twintigste eeuw was de term voornamelijk historisch, en beschreef het losjes een deel van het Ottomaanse Rijk. Het was een vage geografische regio zonder duidelijke grenzen, net zoals "de Riviera," "de Grote Vlakte" of "de steppen". Er was nooit een land genaamd Palestina of een volk dat Palestijnen werd genoemd.
Eerste moderne voorbeeld
Het eerste moderne gebruik van het woord Palestina lijkt te stammen uit de val van de Ottomanen aan het einde van de Eerste Wereldoorlog (1918). Op dat moment kwam de controle over het gebied in handen van de Britten onder de titel 'Brits Mandaat van Palestina.' Volgens gegevens verzameld op Google Books 'Ngram' werd het woord 'Palestijnen' zelden gebruikt vóór 1920 en kwam het pas in de tweede helft van de jaren '60 in populair gebruik.
Taal en cultuur redden
Voor sommigen kan een discussie over de definitie van één enkel woord en wanneer het werd gebruikt, saai en oninteressant lijken. Dergelijke aannames zijn echter fout. Taal is een hulpmiddel dat de radicalen goed weten te gebruiken. Vaak erkennen conservatieven de revolutionaire toepassingen ondoordacht als authentiek. Het is cruciaal om de linkse retoriek waarmee radicalen zich omhullen vast te leggen. De Palestijnse beweging is een moderne, politieke creatie. Het behandelen ervan als iets met diepe historische betekenis geeft de radicalen kracht die ze niet verdienen. De ervaring leert dat ze bereid zijn die macht te gebruiken wanneer het hen uitkomt. Wanneer die doelen "Amerika te ondermijnen en uit te roeien zoals wij het kennen" omvatten, moeten ze gestopt worden.
Dit artikel is eerder gepubliceerd op tfp.org
Laatst bijgewerkt: 11 oktober 2024 13:09