Mitchell Esajas op het Marxisme Festival
De giftige slang van zogenaamd antiracisme in Nederland
Een bekende fabel uit de oudheid van de Griekse verteller Aesopus verhaalt van een boer die medelijden krijgt met een verkleumde slang en deze onder zijn jas bergt om hem te laten opwarmen. Eenmaal warm bijt de slang de boer, waarop deze sterft met het besef dat hij schuldig is aan zijn eigen dood. Het verhaal moet de boodschap overbrengen dat het onverstandig is om van het kwaadaardige dankbaarheid te verwachten. Hieraan danken we de uitdrukking: een adder aan de borst koesteren. De moraal van deze fabel is in ons huidige Nederland zeer actueel.
Open deuren
Zwarte activisten in Nederland hebben de wind in de zeilen. Voor Mitchell Esajas, Jerry Afriyie, en Akwasi gaan overal de deuren open. Ze ontvangen subsidie van het Amsterdamse gemeentebestuur, mogen in allerlei talkshows komen opdraven en worden door Mark Rutte uitgenodigd op het Torentje voor een gesprek over racisme. Ze mogen overal hun boodschap van ‘gelijkheid’, ‘solidariteit’ en ‘antiracisme’ laten horen. De politieke en culturele elite in Nederland laat graag solidariteit met deze slachtoffers van vermeend racisme zien, als teken van hun eigen deugdzaamheid. Maar beseffen ze wel wat voor gevaarlijke adder ze hiermee aan hun borst drukken?
Black Lives Matter
De antiracisme-activisten spreken openlijk solidariteit uit met Black Lives Matter, de gewelddadige, marxistische, revolutionaire beweging die het doel heeft de westerse beschaving omver te werpen. Dat deze solidariteit niet slechts een kwestie is van opportunistisch gedrag van mannetjes die graag op de voorgrond staan, maar dat marxisme en een radicale revolutie tegen de westerse beschaving ook essentieel onderdeel zijn van zwart activisme in Nederland, blijkt uit een project van een van de wat meer intellectuele zwarte activisten: Mitchell Esajas en zijn The Black Archives.
Lees ook: De ideologie van Black Lives Matter: niet ras, maar revolutie
The Black Archives
The Black Archives is een in 2017 opgericht archief van een grote internationale collectie boeken die betrekking hebben op wereldwijd zwart activisme. Het archief is gevestigd in Amsterdam, in een voormalig pand van Vereniging Ons Suriname. De belangrijkste initiatiefnemers zijn Mitchell Esajas en Jessica de Abreu, die ons vooral bekend zijn door hun anti-Zwarte Piet activisme. Naast een boekenarchief is The Black Archives ook een plaats voor tentoonstellingen, bijeenkomsten en debat. Het kan gezien worden als het intellectuele domein van zwart activisme in Nederland. Het is tevens een broeinest van radicaal marxisme.
Communistisch echtpaar
De collectie in het archief bestaat voor een groot deel uit boeken die toebehoord hebben aan het echtpaar Otto en Hermina Huiswoud, communistische revolutionairen in Amerika, Suriname en Nederland. Otto Huiswoud was prominent lid van de Komintern, de internationale communistische organisatie die streed voor wereldwijde communistische revolutie, en medeoprichter van de Communistische Partij in de VS. Hij heeft vermoedelijk Stalin ontmoet in Moskou. Hermina Huiswoud werkte ook voor de Komintern. Ze werkten beiden dus actief aan wat het internationale vervolg van de zeer moorddadige Russische revolutie van 1917 zou moeten worden. Na de Tweede Wereldoorlog verhuisde het echtpaar naar Nederland waar ze actief waren in het antikoloniaal activisme.
Marxisme Festival
Het communistische echtpaar Huiswoud geldt als belangrijke inspiratiebron voor Esajas en consorten. Op de website van The Black Archives wordt het levensverhaal van dit echtpaar geprezen als een “kans om mensen te verbinden en kennis te delen over het verborgen verleden van zwarte mensen in de Nederlandse geschiedenis en in een internationale context”, waarmee “sociale verandering teweeg gebracht kan worden.” Mitchel Esjasas (een zelfverklaard ‘revolutionair’) gaf in 2018 een lezing op het jaarlijkse Marxisme Festival, georganiseerd door de Internationale Socialisten, waar hij de geschiedenis van de Huiswouds uit de doeken mocht doen.
Terreurgroep
Eind 2018 ontving The Black Archives een zekere Emory Douglas, een prominent lid en ‘Minister van Cultuur’ van de ‘Black Panthers’, een radicale, gewelddadige, marxistische organisatie in de VS in de jaren ’60-’80, die bekend stond om gewapend geweld tegen de politie. (Ieder lid van deze organisatie was verplicht het ‘kleine, rode boekje’ van Mao te bestuderen.) Op filmpjes op de website is te zien hoe deze Douglas met trots wordt onthaald in Amsterdam, als held in de geschiedenis van het zwarte activisme. Met eerbied en ontzag kijken de Nederlandse zwarten naar dit voormalig lid van de Black Panthers, alsof dit een soort heiligenbeweging was in plaats van een terreurgroep.
Radicaal marxisme
De aandacht voor het echtpaar Huiswoud, de eerbied voor Emory Douglas en andere zwarte revolutionairen, de lezingen van Esajas op het Marxisme Festival, en vele andere artikelen, filmpjes en interviews op de website van The Black Archives, illustreren hoezeer het huidige zwarte activisme in Nederland gestoeld is op radicaal marxisme. De huidige zwarte activisten in Nederland als Esajas en De Abreu, en bijvoorbeeld ook zogenaamde academici als Gloria Wekker, plaatsen zichzelf openlijk en trots in de traditie van internationaal, radicaal, zwart activisme, dat intrinsiek marxistisch en antiwesters is. Deze ideologie is voor de Nederlandse activisten geen obstakel maar juist een richtinggevend ideaal waarop hun eigen visie van een nieuw Nederland gegrond is.
Slachtoffers communisme
Communisme is de praktische toepassing in de maatschappij van de ideologie van Marx. Het is ook de meest moorddadige vorm van staatsinrichting in de geschiedenis. Sinds de Russische revolutie in 1917 is het communisme wereldwijd verantwoordelijk voor naar schatting 150 miljoen doden (oorlogsslachtoffers niet meegerekend). Maar de communistische gruweldaden worden door de zwarte activisten in Nederland totaal genegeerd, of er wordt handig overheen gestapt.
“Stalin de boosdoener”
Bijvoorbeeld in een bijdrage van Esajas en De Abreu in de rubriek Verzwegen Geschiedenis van online krant De Correspondent, over het echtpaar Huiswoud. Na een geheel onkritische beschrijving van betrokkenheid van de Huiswouds bij de opkomst van het internationale communisme, schrijven ze: “Het utopische beeld van de socialistische heilstaat begint halverwege de jaren dertig voor velen te kantelen. Onder leiding van Jozef Stalin verandert de Sovjet-Unie langzaam maar zeker in een dictatoriale staat. Stalin laat tegenstanders op grote schaal ‘wegzuiveren’, miljoenen mensen komen onder zijn bewind om het leven.” Niet het communisme, maar Stalin is de boosdoener, aldus deze ‘geschiedschrijvers’. Alsof de dictatuur en de moorden en gruweldaden pas beginnen bij Stalin en niet vanaf het eerste begin bij de bolsjewieken al op grote schaal plaatsvonden. Zo ontwijken Esajas en De Abreu handig de noodzaak om hun eigen marxistische ideologie te verantwoorden.
George Soros
The Black Archives wordt beheerd door een Nederlandse ‘sociale onderneming’ genaamd New Urban Collective, waarvan Esajas voorzitter is. Dit N.U.C. ontving in 2014 en 2015 totaal ruim 43.000 dollar subsidie van de Open Society Foundation van George Soros, de schatrijke financier van tal van marxistische, antiwesterse organisaties en campagnes wereldwijd. Dezelfde Soros die Black Lives Matter en de extreemlinkse terreurgroep Antifa financiert. De ‘antiracistische’ activisten in Nederland worden dus gesponsord met hetzelfde geld als waarmee de westerse beschaving in andere landen aangevallen wordt. Het geeft aan dat deze mensen internationaal gelden als marxistische kameraden.
Revolutie
Types als Esajas en De Abreu streven naar eigen zeggen ‘via revolutie’ naar ‘sociale verandering’ in Nederland. Een filmpje op The Black Archives website linkt naar een Youtube kanaal genaamd Socialism 101, waarop uitgelegd wordt dat het langzaam hervormen van de samenleving niet toereikend is. Er is revolutie nodig: “Uiteindelijk is de enige manier het volledig elimineren van de samenleving en het organiseren van een nieuwe.” Achter de publieke, bedrieglijke algemeenheden van ‘emancipatie’, ‘antiracisme’, en ‘gelijke rechten’ tekent zich het echte doel van het zwarte activisme in Nederland af: revolutie, het elimineren van onze samenleving, en het bouwen van een communistische staat waarin zwarten uiteraard de leiders zullen zijn.
Lees ook: VN-rapporteur: Nederlandse staat moet strijd tegen Zwarte Piet steunen
Giftige adder
Het is deze giftige adder die elitair Nederland aan de borst koestert. Zouden ze niet weten van de revolutionaire doelen van de zwarte activisten? Of weten ze dat wel maar proberen ze hen op deze manier koest te houden? In de jaren dertig van de vorige eeuw poogde de heersende politiek in Duitsland het gevaar van de revolutionair Adolf Hitler in te dammen door hem in te kapselen in het politieke bestel. Zo hoopten zij hem onder controle te houden. Binnen enkele jaren echter had Hitler hen buitenspel gezet en bezat hij onbeperkte macht.
Eigen ondergang
Als de politieke en culturele elite in Nederland denkt dat Esajas en consorten te beteugelen zijn door ze hun zin te geven, moeten ze dringend kennis nemen van de fabel van de slang. Anders zullen ze door de komende revolutie verrast en gewelddadig opzij gezet worden. Het is echter maar de vraag of zij, net als de boer, zullen sterven in het besef dat ze schuldig zijn aan hun eigen ondergang. Daarvoor zijn ze misschien al teveel verblind door hun eigen deugdzaamheid.
Laatst bijgewerkt: 3 januari 2024 07:04