De teloorgang van de Nederlandse cultuur en identiteit is geen onontkoombaar gegeven. Nederland hoeft dit niet te tolereren. Afbeelding gegenereerd en/of bewerkt met AI.
Wat betekent het nu werkelijk om Nederlander te zijn?
Wat hebben de moslimdemonstratie tijdens Pasen in Rotterdam, de rellen op de Boulevard van Scheveningen en de ‘inclusieve’ dodenherdenking op 4 mei met elkaar te maken? Het zijn alle drie symptomen van een Nederland dat zijn identiteit verloochent en zijn erfgoed verkwanselt.
Moslims demonstreren tijdens Pasen in Rotterdam
Op 20 april 2025, Eerste Paasdag, trokken duizenden moslims door Rotterdam om te protesteren ‘tegen het geweld in Gaza,’ georganiseerd door imams onder het motto “Sta op voor Gaza!” De mars begon bij de Essalammoskee, ging via de Erasmusbrug naar de Coolsingel, en veroorzaakte forse verkeershinder. Demonstranten zwaaiden met Palestijnse vlaggen en scandeerden leuzen als “allahu akbar” voor het stadhuis. PVV-leider Geert Wilders noemde het terecht een provocatie. Nota bene ChristenUnie-burgemeester Carola Schouten liet de demonstratie toe, in een gebaar van respectloosheid voor het christelijke hoogfeest. Hoewel de organisatie opriep tot “waardigheid en rechtvaardigheid,” was de timing en symboliek een duidelijke aanslag op Nederlandse tradities. Het feit dat de demonstratie doorgang kon vinden is dan ook volkomen onbegrijpelijk.
‘Jongeren’ rellen in Scheveningen
Op een warme avond op de eerste dag van mei escaleerden ongeregeldheden op de Boulevard van Scheveningen, waar honderden ‘jongeren’ (inmiddels verworden tot eufemisme voor ‘ondeugdelijke immigrantenjeugd’) slaags raakten. De rellen begonnen met vechtpartijen, maar de meute keerde zich al snel tegen de politie, die met stenen, glas en fietsen werd bekogeld. Ondernemers spraken van een ‘totale chaos,’ terrassen liepen leeg en winkels sloten noodgedwongen de deuren. De politie zette uiteindelijk de Mobiele Eenheid, politiehonden en paarden in om de orde te herstellen. Opvallend genoeg werden er geheel geen arrestaties verricht, wat tot verontwaardiging leidde onder bewoners en in de politiek.
‘Inclusieve’ dodenherdenking
Tijdens de Nationale Dodenherdenking organiseerden ‘ambtenaren en oud-diplomaten’ een ‘alternatieve’ herdenking op het Malieveld in Den Haag, waar duizenden aanwezigen ‘álle slachtoffers van genocide’ herdachten, met uiteraard wederom een (in deze context totaal misplaatste) nadruk op Gaza. Op de Nationale Dodenherdenking op de Dam in Amsterdam keerden demonstranten premier Dick Schoof en PVV-Kamervoorzitter Martin Bosma de rug toe, uit protest tegen “extreemrechts, dat medeplichtig is aan de genocide in Gaza.” Ook burgemeester Femke Halsema kon het niet laten om – weliswaar verholen, zonder het expliciet te benoemen – over Gaza te beginnen.
Lees ook: Geert Wilders vertelt openhartig over zijn leven met islamitische dreiging
Martin Bosma (PVV) eert Nederlandse koopvaardij
Bosma zelf speechte die dag over de vergeten helden van de Nederlandse koopvaardij, die op veler wijze hebben geleden en hun leven hebben gegeven ter verdediging van het vaderland; een zeldzaam moment van nationale trots te midden van een zee aan opportunistische volksverlakkerij. Dit contrast maakte kraakhelder: de ‘inclusieve’ herdenking is weinig meer dan een gepolitiseerde aanval op Israël en, in het verlengde daarvan, het Westen. De aanwezigheid van pro-Palestijnse symboliek, zoals keffiyehs, spreekt voor zich: nationale rouw wordt gekaapt door revolutionaire agenda’s.
Waarom wordt gekozen tegen het Nederlandse belang?
Het patroon is duidelijk. Drie ‘incidenten,’ verspreid over verschillende domeinen van het publieke leven – religie, openbare orde, en nationale herdenking – die passen in hetzelfde patroon van dezelfde onderliggende rot: het verval van de nationale identiteit. Maar waarom gebeurt dit? Waarom wordt telkens weer gekozen tegen het Nederlandse belang? Het antwoord ligt in een fatale misvatting over wat het betekent om Nederlander te zijn.
Nederlanderschap als betekenisloze juridische huls
Het Nederlanderschap is steeds meer een juridische formaliteit, losgekoppeld van cultuur, religie, taal of geschiedenis. Een immigrant die tien minuten zijn paspoort heeft, zonder zelfs één woord Nederlands te spreken, zou evengoed Nederlander zijn als een Friese boer wiens voorouders de polders drooglegden en het land eeuwenlang opbouwden, onderhielden en verdedigden.
Lees ook: ‘Massamigratie gaat niet om mensen helpen, maar om nationale identiteit te vernietigen’
Prinses Máxima (2007): “De Nederlander bestaat niet”
Deze eendimensionale benadering reduceert identiteit tot een administratieve kwalificatie, zonder inhoudelijke voorwaarden of eisen. Het negeert de organische banden van erfgoed en traditie die een natie definiëren. Dit juridische reductionisme voedt vervreemding onder autochtone Nederlanders, die hun identiteit zien verdampen. De elitaire dwaling van wat Koningin Máxima, toentertijd Prinses, in 2007 uitsprak, “de Nederlander bestaat niet,” blijkt bijna profetisch. Het gevolg is een samenleving waarin burgerschap geen waarde meer heeft of gegeven wordt, maar tot een recht zonder plicht of verwachting verworden is.
Waardenloosheid regeert
Door het Nederlanderschap te beperken tot een juridisch gegeven, heerst een diepe waardenloosheid in de samenleving. Zonder gedeelde normen, waarden, taal en religie wordt het een lege huls, uitgereikt aan wie de minimale criteria haalt – of zelfs niet eens haalt. Dit gemakzuchtige beleid ondermijnt sociale cohesie, want een natie zonder ziel kan geen gemeenschap vormen. Daarom beschouwt de katholieke leer liefde voor het vaderland als een deugd – mits zij gegrond is in de goddelijke orde en ordentelijk ondergeschikt blijft aan universele broederschap.
Een volk krijgt de leiders dat het verdient
In die gedachte, waarschuwde katholiek denker professor Plinio Corrêa de Oliveira voor de erosie van nationale identiteiten door een vormloze globalisering. Hij zag voor elk volk een unieke bestemming binnen Gods plan, ondergeschikt aan maar essentieel voor de christelijke beschaving. Nederland lijkt te vervallen in deze vormloosheid, met politici als VVD-minister van Justitie en Veiligheid David van Weel, die zich verschuilen achter de wet – “wettelijk is er geen belemmering om een demonstratie te houden,” stelde Van Weel in reactie op de kritiek van Wilders ten aanzien van de moslimdemonstratie tijdens Pasen – in plaats van de Nederlandse cultuur te verdedigen. Een oud adagium: een volk krijgt de leiders dat het verdient. En blijkbaar zijn wij Nederlanders als volk op dit moment ons erfgoed niet waardig, gezien we falen om de leiders voort te brengen die zouden doen wat nodig is om het Nederlanderschap als een verwezenlijking van onze eigen, specifieke cultuur te verdedigen en in ere te herstellen.
Lees ook: Nederland. Hoe dacht Johan Huizinga erover?
Defaitisme en vluchtgedrag
Echter, alle hoop is niet vervlogen. Toch kenmerkt een defaitistische houding velen die de schijnbare teloorgang van Nederland beklagen maar ervoor vluchten. Journalist Wierd Duk stelt dat “het gebeurd is met Nederland” en lijkt een vertrek te overwegen. Een Bart Nijman stort zijn cynisme al jaren uit over het publieke discours vanaf de zijlijn die de Nederlandse grens heet. Dit escapisme is laf: de revolutionaire krachten die onze natie bedreigen zijn mondiaal, zoals Corrêa de Oliveira benadrukt in Revolutie en Contrarevolutie.
Nationaal offensief tegen verloochening Nederlandse oorsprong
Zelfzuchtig vluchten naar Portugal lost niets op; het is een capitulatie voor de globale chaos. Het christelijke gebod “eer uw vader en uw moeder” geldt ook voor het vaderland: het is een plicht om verantwoordelijkheid te nemen en het te verdedigen. Zoals Duk recentelijk op SBS6 zei, ‘een nationaal offensief tegen de verloochening van onze oorsprong is nodig.’ Een defaitistische uittocht voldoet echter zeker niet aan die oproep. Nederlanders moeten hun erfgoed omarmen en belichamen, niet opgeven.
Revolutionaire ondermijning
De kern van deze crisis ligt in revolutionaire driften die de scheppingsorde zelf aanvallen, zoals Corrêa de Oliveira beschrijft. Figuren zoals de demonstranten die Schoof en Bosma de rug toekeerden bij de Nationale Dodenherdenking op 4 mei, of de moslims die Pasen met hun islamdemonstratie onteren worden niet gedreven door rechtvaardigheid, maar door afgunst en vernietigingsdrang. Dit zagen we ook bij de demonstratie tegen de opening van het Holocaustmuseum in Amsterdam, waar Halsema toeliet dat gasten op luttele meters afstand door revolutionaire types voor de walgelijkste dingen werden uitgemaakt.
Lees ook: Paul Rosenmöller: de vleesgeworden ‘lange mars door de instituties’
Zelfstigmatisatie
De katholieke leer veroordeelt deze opstand tegen legitieme autoriteit (die ook door de autoriteiten zelf belichaamd kan worden, zie: mevrouw Halsema) terecht als zondig. Het is geen toeval: de kwestie is nooit de kwestie, maar de kwestie is altijd de revolutie, dat wil zeggen, een totale verachting van orde. De onderwerpen zijn slechts vehikels voor het uiteindelijke doel. Antropoloog Sinan Çankaya’s recente “f*** integratie” in het NRC is een treffend voorbeeld: het is een afwijzing van verantwoordelijkheid, waarmee Çankaya ironisch genoeg zichzelf als ‘Turkse Nederlander’ stigmatiseert. In het absurde interview zet hij in revolutionaire geest de wereld op zijn kop: ‘witte mensen projecteren hun eigen jodenhaat op moslims’ en ‘op de ruïnes van het Westen kunnen we iets nieuws bouwen.’ Hij beklaagt zich over het idee dat integratie ‘een opdracht is die eenzijdig bij de migrant is komen te liggen.’ “Dit hele denken moet opgeblazen worden. (…) Ik hoef jouw beschaving niet,” zegt Çankaya.
Suïcidale tolerantie
Wat moeten Nederlanders met zo’n houding, anders dan deze minachten? Verwacht Çankaya werkelijk dat Nederland zich maar aanpast aan de islam? Tegelijk valt hem misschien minder te verwijten dan op het eerste gezicht redelijk lijkt. Deze destructieve driften worden immers van binnenuit gefaciliteerd door de suïcidale tolerantie van de waardenloze Nederlanders, die deze in een vlaag van zelfdestructie accepteren of zelfs actief stimuleren.
Noodzaak van exclusiviteit
Een natie onderhouden vereist exclusiviteit en uitsluiting, geen grenzeloze inclusie. Dat is geen vreemdelingenhaat, maar de erkenning van de natuurlijke orde: een volk wordt gedefinieerd door wat het is én wat het niet is. Een volk dat zichzelf serieus neemt, verdedigt zijn grenzen – niet alleen juridisch of geografisch, maar ook moreel en cultureel. En Nederland lijkt deze exclusiviteit vol enthousiasme op te offeren aan een vals universalisme.
Lees ook: Wat zegt Sint-Thomas van Aquino, middeleeuws theoloog, over immigratie?
De vicieuze cirkel van massa-immigratie
Een prangende situatie waarin deze zelfondermijning ook tot uiting komt: massa-immigratie. Over een periode van tien jaar bedroeg het migratiesaldo één miljoen mensen. Het hierdoor ontstane huizentekort maakt het voor starters onmogelijk om van de grond te komen, hetgeen het geboortecijfer van de autochtone bevolking onder druk zet. De relatieve afname van en tekort aan arbeidskracht, dat mede hierdoor in de hand gewerkt wordt, wordt onder het mom van economische groei weer aangevuld met massa-immigratie. En zo dendert de afbraak voort.
Dit kan en moet anders
Nederland blinkt tegenwoordig helaas uit in waardenloze middelmaat en schijnheilige bescheidenheid en empathie. Apathie domineert. Velen geloven in “iets,” in plaats van de ene ware God, en verafgoden ‘gelijkheid’ of hoogmoed. Zie de afgoderij van de ‘genderidentiteit’ onder de banier van ‘pride’ – hoe verzin je het? Moslims misbruiken onze wetten en ondermijnen onze westerse christelijke beschaving. Zie de poging van moslimorganisaties om bijeenkomsten van Christenen voor Israël te verbieden. Dit alles is geen onontkoombaar gegeven. Deze gang van zaken hoeft Nederland niet te tolereren. Sterker nog, het is onwenselijk en kan en moet anders.
De oplossing is simpel, maar vereist wilskracht
Het doorbreken van deze tendens is niet moeilijk, maar vereist vooral de wil van zowel het volk als de politiek om de offers te brengen die nodig zijn. Dat wil zeggen: grenzen stellen – in de breedste zin des woord – en het Nederlanderschap weer grondig funderen op gedeelde cultuur, identiteit en waarden, inclusief gepaste exclusiviteit – in plaats van een ruggengraatloos relativisme.
Vaderlandsliefde vraagt om herstel van de ziel
Toch moet men niet vergeten: geen politiek beleid, hoe goed ook, kan een volk redden zonder morele bekering. Het herstel van Nederland begint niet met beleid, maar met de ziel. Zoals heilige paus Johannes Paulus II zei: “De crisis van het Westen is een crisis van waarheid.” Men kan wetten wijzigen, grenzen sluiten en cultuur proberen te beschermen, maar als de mens niet terugkeert tot God, blijft het vaderland slechts een schoon huis met lege kamers – klaar om door ergere geesten bezet te worden (Mattheüs 12: 43-45). Zonder waarheid, zonder God, is elke nationale herleving slechts cosmetisch. Ware vaderlandsliefde is geen kil nationalisme, maar een offerbereide deugd, geworteld in dankbaarheid, waarheid en gerechtigheid. Zonder dat fundament blijft zelfs het meest goedbedoelde nationale offensief gedoemd te vervallen tot een karikatuur van zichzelf.
Terug naar waardige grootsheid
De kritiek die Çankaya wel te verduren kreeg op X is terecht: burgerschap is een volledig pakket, met lusten én lasten. Toch faalt dit oppervlakkige pleidooi door het negeren van de rol van de eigen cultuur en identiteit en de noodzaak tot de daaruit voortvloeiende uitsluiting voor nationale cohesie. Een terugkeer naar waardige grootsheid is nodig. We moeten onze oorsprong herontdekken en herwaarderen, zoals de koopvaardij-helden van Bosma’s speech ons doen herinneren. Dit vereist – zoals gezegd – offers van volk en politiek, om de culturele afbraak te stoppen en Nederland weer tot eervolle en vastberaden waardigheid te verheffen.
Een goed begin zou zijn om per direct een eind te maken aan de massa-immigratie! Klik daarom hier en teken vandaag nog de petitie aan minister Faber: “Voer de asielstop in! Nederland kan de asielgolf niet aan. Asielzoekers krijgen voorrang op woningen en islamiseren onze cultuur. Ik roep u daarom op: stop de massa-immigratie.”
Laatst bijgewerkt: 7 mei 2025 16:31