Waarom Italiaanse boeren genoeg hebben van de EU

De Italiaanse en Europese vlag wapperen naast elkaar. Bron afbeelding: Flickr / euthman

Waarom Italiaanse boeren genoeg hebben van de EU

THEMA'S:

Boerenprotesten verspreiden zich als een prairiebrand over Europa. Ze begonnen in december in Duitsland met boeren die protesteerden tegen de verlaging van de subsidies voor dieselbrandstof. Ze groeiden echter al snel uit tot een regelrecht protest tegen het landbouwbeleid van de Europese Unie, wat een woede blootlegde die al jaren aan het sudderen was. Boeren hebben er genoeg van!

Redenen voor verzet

Boeren protesteren tegen stijgende kosten, goedkope import, opgeblazen bureaucratie en lage winsten. Bovenal verzetten ze zich tegen de groene agenda van de EU die het plattelandsleven verstikt.

Een nationale beweging

Het protest breidde zich al snel uit naar Italië: van Venetië en Lombardije in het noorden tot Puglia en Sicilië in het zuiden, waar boeren dagelijks demonstreerden op kruispunten en rotondes om aandacht te vragen voor hun benarde situatie. Verschillende snelwegen waren verstopt door tractoren en koeien. De omvang van deze demonstraties en hun verscheidenheid duiden erop dat er geen centrale planning is: de hele plattelandsklasse is aan het exploderen.

Volg COV op Telegram

De Italianen doen het anders

De situatie in Italië verschilt echter radicaal van de rest van Europa. Om te beginnen protesteren de Italiaanse boeren niet tegen hun regering. "Er is een verschil tussen de situatie in Italië en die in andere Europese landen," merkt minister van Landbouw Francesco Lollobrigida op. "De regering-Meloni staat zonder enige twijfel aan de kant van de boeren. Hier is er geen regering om te overtuigen. We hebben alle subsidies ten gunste van de boeren gehandhaafd en zijn niet van plan om van strategie te veranderen."

Geen verzet tegen Rome, maar tegen Brussel

"We zijn niet tegen de regering", zegt Filippo Goglio, een woordvoerder van de protesterende boeren. "We zijn voor Italië. Daarom hebben we de Italiaanse vlag met het icoon van een tractor gekozen als symbool voor onze strijd." De Italiaanse vlag is inderdaad alomtegenwoordig in de protesten. De boeren verdedigen hun land. Hun patriottisme is sterk.

Lees ook: Waarom verdedigen we een decadent Westen?

Protest met oog op de toekomst

Minister Lollobrigida had een ontmoeting met een delegatie van boeren op een landbouwbeurs in Verona. Hij verklaarde dat de bijeenkomst goed was verlopen en prees de boeren als "de meest vooraanstaande milieubeschermers in Italië" omdat "ze beschermen wat hen het meest dierbaar is, het land waar ze hun brood van krijgen". Hij voegde eraan toe dat het nodig is "om het merk 'Made in Italy' te beschermen omdat we een kleine natie zijn, en als we ons kwaliteitsniveau, de juiste prijs van de producten en het juiste inkomen van onze boeren niet verdedigen, zullen we als land ons gevoel van bestaan verliezen."

Strijdlustige minister

Lollobrigida verwelkomde het feit dat landbouw weer een nationale kwestie is: "Te lang is de landbouw genegeerd of naar de achtergrond gedrongen. Vandaag hervindt de landbouw zijn centrale rol, en de regering juicht dit toe. In de afgelopen jaren heeft Europa 24% van zijn landbouwbedrijven verloren. Daar moest een einde aan komen. We zullen deze strijd samen voeren, en we zullen winnen."

Red de vissers. Overheid, stop de aanval op hun privé-eigendom!

Steun vanuit Italiaanse regering

De boeren die Lollobrigida ontmoette kwamen voornamelijk uit het noorden. Ze hebben een lange traditie van steun voor nationaal beleid en stemmen op centrumrechts. Het is dan ook niet verrassend dat Matteo Salvini, leider van de Lega-partij, een partner in de regering-Meloni, openlijk de kant van de boeren koos en EU-voorzitter Ursula von der Leyen aanviel: "Persoonlijk zou ik niet op Von der Leyen stemmen. Ik denk dat de Europese Unie de afgelopen jaren een ramp is geweest voor spaarders, autobezitters, huiseigenaren, boeren, vrachtwagenchauffeurs en arbeiders."

Ook lokale politiek staat achter boeren

"We bevestigen onze steun aan de Umbrische boeren die de afgelopen weken hebben geprotesteerd tegen het Europese beleid en de regering om steun hebben gevraagd bij kritieke kwesties," zei Stefano Pastorelli, Lega-leider in Umbrië, in Midden-Italië.

Lees ook: De paradox van duurzaamheid: hoe groene dromen de criminaliteit voeden

Linkse infiltratie

Een kleine groep demonstranten, voornamelijk uit het zuiden, valt echter openlijk de regering aan. Zij staan duidelijk aan de kant van links en gebruiken deze protesten als een middel voor klassenstrijd, gesteund door linkse vakbonden. Ze vormen een minuscule minderheid omdat de overgrote meerderheid van de demonstranten deze linkse infiltratie schuwt. Tijdens een protest in Terni werd de linkse minderheid bijvoorbeeld uitgesloten van de mars.

De wortel van het onkruid

De protesten in Italië gaan recht naar de kern van het probleem: het groene beleid van de EU. Zoals een grote krant concludeert: "Het protest is specifiek gericht tegen het landbouwbeleid van de Europese Unie, dat als te restrictief wordt gezien. Concreet protesteren de boeren tegen de zogenaamde Green Deal."

Vul de peiling in: ziet u een persoonlijk CO2-budget zitten?

Dictatuur in groen jasje

De Green Deal verwijst naar het milieubeleid van de Europese Unie, aangenomen in 2019, dat streeft naar "klimaatneutraliteit" tegen het jaar 2050. Dit is een neologisme dat is bedacht om een situatie te beschrijven waarin Europa geen invloed heeft op het milieu en het klimaat. De weg naar deze klimaatneutraliteit loopt via een drastische vermindering van de zogenaamde broeikasgassen, te beginnen met kooldioxide en op weg naar het "koolstofvrij maken" van de economie.

Weerloze boerenstand

De Europese Unie beschuldigt boeren ervan dat ze slechts 2% van het Europese BNP produceren, maar meer dan 10% van de broeikasgassen, en beschouwt ze als "publieke vijand nummer één" naast de auto-industrie. Maar terwijl de auto-industrie zich ruimschoots kan verdedigen, staan de boeren in de kou.

Lees ook: Klimaatideologen miskennen de rol van astronomie in klimaatverandering

Bizarre aantijgingen

"De Europese Unie heeft het idiote idee geopperd dat de boer de grootste vijand van het land is, dat de boer degene is die het milieu vernietigt. Dit is waanzin omdat de boer het land gebruikt als zijn belangrijkste hulpbron. Het is het land dat hem in staat stelt te leven. Het is waanzin om te denken dat hij zijn bestaansmiddelen vernietigt", aldus minister Lollobrigida.

Waanzin

De term die in Italië het meest wordt gebruikt om de huidige situatie te beschrijven is waanzin. Europese boeren en veehouders worden betaald om niet te produceren, terwijl Europa voedsel en vee importeert uit het buitenland, waardoor de handelsbalans negatief wordt beïnvloed en het buitenland wordt bevoordeeld ten opzichte van de eigen bevolking.

Teken het Manifest tegen Klimaatdwang

Nieuwe maffia de baas op Sicilië

Een goed voorbeeld zijn de Siciliaanse sinaasappels. Sicilië heeft een eeuwenoude traditie in de productie van voortreffelijke sinaasappels. Om onbekende redenen heeft de Europese Unie besloten om Siciliaanse sinaasappels te schrappen en ze in plaats daarvan uit Noord-Afrika te importeren, waardoor honderden lokale producenten worden geruïneerd omdat de producten gewoon liggen te rotten. In de afgelopen tien jaar werd 30% van de Italiaanse landbouwactiviteiten gedwongen te sluiten.

EU neemt duizend jaar oud landschap op de schop

De nieuwste Europese idioterie is wisselteelt. Vanaf 2024-2025 worden Italiaanse boeren gedwongen om afwisselend maïs en tarwe te verbouwen. "Een atoombom op de Italiaanse landbouw", omschrijft een boerenblad het treffend. "Europa valt Italië aan en wil zijn velden veranderen." Italië produceert al tarwe sinds de Romeinse tijd en maïs sinds 1493, toen Cristopher Columbus het uit het Oosten meebracht. Hoe durven deze kleinzielige EUrocraten zich te bemoeien met een duizendjarige traditie?

Lees ook: BBB zwicht voor stikstofpolitiek in Zuid-Holland: toch onteigening van boeren

Pasta moet het ontgelden

Italië is een belangrijke tarweproducent (denk maar aan zijn pasta), maar moet desondanks meel importeren om zijn interne markt te bevoorraden. Deze door de EU opgelegde wisselteelt zal een negatieve invloed hebben op de handelsbalans, waardoor het land nog meer tarwe moet importeren en dus de kwaliteit van zijn pasta zal verlagen.

Zorgen over de toekomst

"En wat doen we nu?" vroeg de Corriere della Sera, de belangrijkste krant van Italië. "Het traditionele Apulische schaakbord, met zijn golvende graanvelden die opgeblazen worden door de wind, zal verdwijnen. Dit is niet alleen een agrarische revolutie, maar ook een culturele."

Bestel Groen is het nieuwe rood

Boerenopstanden in het verleden

Dit is niet de eerste keer dat Italiaanse boeren in opstand komen tegen de Europese Unie. In 2010 organiseerde de Sardijnse herdersbeweging onder leiding van Felice Floris bijvoorbeeld een indrukwekkende demonstratie in Cagliari, uit protest tegen de kunstmatig lage prijzen voor geitenmelk, een belangrijk goed op Sardinië.

Melkoorlog

In 2019 werd de zogenaamde Melkoorlog uitgelokt door het besluit van de EU om quota op te leggen die de productie drastisch zouden verlagen, waardoor duizenden melkveehouders het loodje zouden leggen. Melkproducenten goten duizenden liters melk op wegen en openbare pleinen. Het vreemdste is dat Italië een tekort aan melk heeft. Het moet zelfs 24 miljoen liter per dag importeren. Waarom de lokale productie terugschroeven? Waanzin.

Lees ook: Klimaatdictatuur gaat stap verder: stroom gaat uit als u ‘te veel’ verbruikt

Dit keer is het anders

De huidige protesten zijn echter duidelijk anders. Alleen al de omvang van de protesten, waarbij boeren in heel Italië betrokken zijn, laat zien dat dit wordt gezien als een crisis van leven of dood. Tegelijkertijd gaan de protesten recht naar de kern van de zaak: het groene beleid van de EU, dat de Italiaanse landbouwgrond verstikt.

Brussel krabbelt terug

De Europese Commissie heeft al aangekondigd dat ze enkele regels zal herzien om tegemoet te komen aan de eisen van de boeren. Niet genoeg! zeggen de boeren. Niet genoeg! Zeggen wij. Totdat Brussel de Green Deal helemaal schrapt en zijn dictatoriale bemoeienis met lokale zaken opgeeft, zal het probleem blijven bestaan. De echte vraag is natuurlijk: hebben we de Europese Commissie werkelijk nodig?

Dit artikel is eerder gepubliceerd op tfp.org

Laatst bijgewerkt: 24 februari 2024 06:29

Doneer