Een Koran wordt gelezen in het openbaar vervoer in Rome. Bron afbeelding: Flickr / franganillo
Is Italië nu al onderworpen aan de islam?
Islam is Arabisch voor "onderwerping". Een moslim onderwerpt zich aan Allah, aan zijn woord (quaran), zijn wet (sharia), aan de politieke autoriteiten die hem vertegenwoordigen (khilafat) en aan zijn gemeenschap (ummah).
Tweederangs burger
Maar iemand kan in een islamitische samenleving (Dar-al-Islam) leven zonder moslim te zijn, zij het als tweederangs burger (dhimmi). Dhimmi's zijn verzekerd van hun persoonlijke veiligheid en bezittingen in ruil voor het betalen van schatting (jizya) en het erkennen van de moslimoverheersing. Nog belangrijker is dat ze vrij zijn om hun religie te belijden, op voorwaarde dat ze dit niet in het openbaar doen of moslims proberen te bekeren, wat een misdaad is waar de doodstraf op staat.
Islam in opkomst
De islam rukt snel op en is nu de op één na grootste godsdienst in Europa, terwijl het christendom gestaag krimpt door dalende geboortecijfers en geloofsafval. De moslims van Europa leven in gesloten gemeenschappen, voornamelijk in buitenwijken, die de facto niet onderworpen zijn aan de wet van het land. In deze gemeenschappen heerst de sharia en dienovereenkomstig betalen gezinnen islamitische belastingen.
Politie geweerd
Dit is vooral duidelijk in Frankrijk, waar de gendarmerie jaarlijks een rapport publiceert over de "Zones Urbaines Sensibles", een eufemisme voor gebieden die door moslims worden gecontroleerd en waar zelfs de Franse politie niet naar binnen mag.
Soevereiniteit overgedragen
Stap voor stap worden Europese landen onderdeel van Dar-al-Islam. In Groot-Brittannië bijvoorbeeld is de sharia erkend naast het Britse gewoonterecht, met de oprichting van moslimrechtbanken met islamitische rechters (qadi's). Met andere woorden, Groot-Brittannië heeft afstand gedaan van zijn soevereiniteit, waardoor een staat binnen de staat zijn eigen wetten kan handhaven.
Lees ook: Islamitische christenvervolging is géén nepnieuws
Italiaanse schooldirecteur losgeslagen
Andere landen, zoals Italië, glijden af naar dhimmi-schap, omdat ze de jure de islam niet accepteren, maar zich er de facto wel aan onderwerpen, zoals blijkt uit een voorval in Pioltello, een stad in de buurt van Milaan en op slechts 10 minuten van waar ik woon. De directeur van de openbare school die vernoemd is naar een Pakistaan, Iqbal Masih, kondigde aan dat hij de school op 10 april zou sluiten om het einde van de Ramadan te vieren. Hij motiveerde zijn besluit door op te merken dat 40% van de leerlingen moslims zijn en dat de school daarom toch al vrijwel leeg zou zijn.
Tradities verdedigd
De minister van Onderwijs, Giuseppe Valditarra, reageerde onmiddellijk en verklaarde dat openbare scholen zich aan de Italiaanse wet moeten houden, alleen op officiële feestdagen mogen sluiten en geen eigen feestdagen mogen opleggen op basis van religieuze redenen. Vicepremier Matteo Salvini, leider van de Lega Nord partij, hekelde deze "onaanvaardbare keuze tegen de waarden, identiteit en tradities van ons land". Hun legitieme zorgen werden herhaald door veel lokale bewoners en verschillende katholieke verenigingen, die waarschuwden voor de gevaren van het reguleren van het Italiaanse onderwijssysteem volgens de islam.
Katholieke ondersteuning
Maar anderen steunden de sluiting, wat illustreert hoezeer Italië al is gezwicht voor de islam. Aartsbisschop Mario Delpini van Milaan, bekend om zijn openheid tegenover de moslimgemeenschap en gesloten vuist tegenover de traditionele katholieke gelovigen, waarschuwde tegen "het voeren van een kruistocht". Kruistochten, zo verklaarde hij, "maken de dingen alleen maar ingewikkelder".
Zo is het nou eenmaal
Ook het bisschoppelijk dagblad Avvenire steunde de sluiting. "Het geval van de Pioltello-school roept absurde en viscerale reacties op. Het is een echte schande en bovenal een duidelijk bewijs van ontoereikendheid tegenover de uitdaging van cultureel en religieus pluralisme die onze samenleving kenmerkt, of we dat nu leuk vinden of niet."
Lees ook: El Cid, de eenzame kruisvaarder, keerde het tij tegen de islamisering van Spanje
President staat erachter
De president van Italië, Sergio Matarella, stuurde een brief naar de onderdirecteur van de school, Maria Rendani, waarin hij bevestigde dat hij "het werk van het schoolbestuur zeer waardeerde", dat unaniem voor het besluit om de Ramadan te vieren had gestemd.
Oproep aan katholieken
Het Pioltello-incident is tekenend voor een verontrustende trend. Slechts enkele weken daarvoor had het bisdom Bergamo, in Noord-Italië, een oproep gedaan aan katholieken om deel te nemen aan de Ramadan. In een brief die naar alle priesters werd gestuurd, nodigde het bisdomsbestuur de gelovigen uit om deel te nemen aan de Ramadan-feesten, door mee te doen aan de gebeden en de iftar-maaltijden van de moslimgemeenschap.
Katholiek verzet
De brief definieert de Ramadan op schandalige wijze als een "heilige maand", alsof onze Heer Jezus Christus niet langer de Heer van de geschiedenis is. Het is prijzenswaardig dat verschillende katholieke verenigingen, waaronder Pro Italia Christiana, petities hebben gelanceerd om de bisschop te vragen zijn standpunt te herzien, onder het motto "Ja tegen de vastentijd, nee tegen de ramadan!"
Broeders van de bisschop
De bisschop van Padua, mgr. Claudio Cipolla, publiceerde ook een "Brief aan onze moslimbroeders en -zusters" aan het begin van de Ramadan, die hij omschrijft als een "heilige maand", waarbij hij opmerkte: "Ik doe dit met respect, denkend aan de toewijding die gepaard zal gaan met deze belangrijke dagen, levend in de praktijk van het vasten, het gebed en het lezen van de Koran. Het zal een gelegenheid zijn om de geloofsbanden te versterken en uw gemeenschappen te oriënteren op zoek naar God en Zijn wil."
Lees ook: Zelfislamisering: ‘Paasontbijt geschrapt onder druk van moslimouders’
Een vaste praktijk
Ook de aartsbisschop van Bologna, kardinaal Matteo Zuppi, begroette de moslims: "Beste gelovige broeders en zusters van de Islam, al-salam alaykum, vrede zij met jullie. Aan het begin van de maand Ramadan wil ik jullie mijn groeten overbrengen en uitdrukking geven aan de meest hartelijke vriendschap, waarin ik de hele Kerk van Bologna, die ik als pastoor wil dienen, betrek." Andere Italiaanse bisschoppen begroetten ook de moslimgemeenschappen ter gelegenheid van de Ramadan, zoals het een standaardpraktijk aan het worden is.
De aanval op katholicisme
Terwijl moslims warm worden onthaald en vertroeteld, worden katholieken helaas steeds meer gemarginaliseerd. Italiaanse scholen annuleren kerstvieringen om de gevoeligheden van moslims niet te beledigen. De traditie van de kerststal verdwijnt bijvoorbeeld, net als altaren gewijd aan Onze Lieve Vrouw op haar feest van de Onbevlekte Ontvangenis en rozenkransprocessies in mei, haar maand. Veel scholen zien af van de paasvakantie om zich aan te passen aan de islamitische kalender.
Tegen de wet in
Hoewel de aanwezigheid van een kruisbeeld in klaslokalen verplicht is, halen veel scholen ze weg. Foto's en heiligenbeelden, een eeuwenoud beeld op Italiaanse scholen, worden ook verwijderd om moslims niet voor het hoofd te stoten.
Poging tot politieke verdediging
Afgelopen december diende de partij Fratelli d'Italia in het parlement een wetsvoorstel in om Kerstmis uit te roepen tot een officiële en dus verplichte schoolvakantie. Senator Lavinia Mennuni beschreef de noodzaak van deze wetgeving als volgt: "Al enkele jaren zijn we getuige van onaanvaardbare en gênante beslissingen van sommige scholen die de kerststal verbieden of de diepe essentie ervan wijzigen door het kerstfeest te veranderen in onwaarschijnlijke 'wintervakantie' om gelovigen van andere religies niet te beledigen."
Lees ook: Islamitische christenvervolging is géén nepnieuws
Tragische constatering
Ik ben het van harte eens met de senator, maar ik moet helaas opmerken dat wanneer het nodig is om een federale wet aan te nemen om een eeuwenoude religieuze en culturele traditie te verdedigen, inderdaad een traditie die in Italië is ontstaan met Franciscus van Assisi, de strijd is verloren. De facto, zo niet de jure, is Italië al een onderworpen land dat heroverd moet worden.
Dit artikel is eerder gepubliceerd op tfp.org
Laatst bijgewerkt: 26 april 2024 09:36
