Traditie is de beschermer van echte vooruitgang
Als we het over traditie hebben, denken veel mensen aan Engeland, de Koningin, het Hogerhuis, Rolls Royces, hoge hoeden en Britse voornaamheid en evenwicht... Al deze indrukken, als één geheel beschouwd, veroorzaken uiteenlopende reacties in de hoofden van de mensen.
Fascinatie voor de moderne tijd
Velen zien traditie in verschillende kleuren naarmate de tijd verstrijkt, afhankelijk van de verschillende indrukken die de huidige levensstijl achtereenvolgens op hen maakt. Soms worden zij gefascineerd door de drukte van grote moderne steden. Zij raken enthousiast over de kolossale organisaties, de gigantische plannen en de technologie van vandaag, die allemaal science fiction tot werkelijkheid maken. Op die momenten ziet de traditie er voor veel van onze tijdgenoten uit als een treurige achterlijkheid.
Traditie als verheven rustpunt van de ziel
Te midden van de wervelwind die alle hiërarchieën omverwerpt en alle kledij wegblaast, voelt traditie als een verstikkend juk. Maar wanneer de triomfantelijke vulgariteit van een steeds meer egalitaire wereld, het lawaaierige, hectische en jachtige ritme van het dagelijks leven, en de instabiliteit die alle instellingen, alle rechten en alle situaties bedreigt, neurose, angst en stress veroorzaken bij miljoenen van onze tijdgenoten, dan verschijnt de traditie voor hen als een verheven rustpunt voor de ziel, gezond verstand, goede opvoeding, goede orde en, in één woord, de kunst van verstandig leven.
Hoe moeten we over traditie denken?
De vraag is dan wat we van traditie moeten denken. Wat moeten we denken van die momenten van buitensporig verlangen en de lange dagen van buitensporige afkeer die zo lijken op de vlagen van honger en verlies van eetlust van sommige patiënten?
Vluchten van het onderwerp
Er zijn velen die niet weten hoe zij het vluchtige en subtiele geestelijke dilemma moeten oplossen dat soms hun ziel verscheurt met betrekking tot deze vraag. En daarom vluchten zij van het onderwerp weg. Ongetwijfeld veroorzaakt deze vlucht een muur van stilte over deze zaak. In het algemeen betekent dit zwijgen echter geen onverschilligheid. Integendeel, het is een gevolg van zowel verbijstering als overgevoeligheid. Het onderwerp is te pijnlijk. Is het dan niet beter om het te ontwijken en een borrel te drinken?
Lees ook: Wat zegt de christelijke traditie nu echt over immigratie?
Rode standaard met gouden leeuw
De karmozijnrode standaarden met de gouden woekerende leeuw die de TFP's [1] in zoveel steden over de hele wereld oprichten, nodigen ons uit om ons niet te laten ontmoedigen en ons zwakjes aan het onderwerp te onttrekken, maar om het op te lossen en zo een innerlijke vrede te verwerven die alleen de waarheid volledig geeft en die alle dranken ter wereld niet kunnen verschaffen.
Harmonieuze voortzetting van het verleden
Traditie is de som van het verleden plus een heden dat ermee verwant is. Het heden moet niet de ontkenning van het verleden zijn, maar veeleer de harmonieuze voortzetting ervan.
Lees ook: Wat is de betekenis van de symbolen van de TFP?
Levendige reacties
Waarom roept onze standaard reacties op die veel levendiger zijn dan het embleem van een partij of vereniging? Waarom wekt hij sympathieën en antipathieën van allerlei aard op, variërend van mensen die hem vol bewondering kussen, ernaar staren alsof ze een lofzang zingen, tot hatelijke pogingen om hem te verscheuren en op de grond te gooien? Voor een groot deel, denk ik, juist omdat het dat probleem opwerpt. Wat betekent deze norm dan? Dat het verleden zou moeten stilstaan? Dat alles van het heden moet worden aanvaard?
Verleden noch heden
De TFP-norm vlucht niet voor het probleem. Hij ontkent het. Ze ontkent dat traditie slechts het verleden is en daarom niet in het heden past. Ware traditie is in principe noch voor het verleden als zodanig, noch voor het heden als zodanig. Zij veronderstelt twee beginselen: (a) dat elke authentieke en levende orde der dingen in zichzelf een voortdurende impuls tot verbetering en volmaaktheid heeft; (b) dat daarom de ware vooruitgang niet bestaat in het breken, maar in het voortgaan tot in de hoogte.
Christelijke traditie is een onvergelijkbare waarde
Kortom, traditie is de som van het verleden plus een heden dat ermee verwant is. Het heden moet niet de ontkenning van het verleden zijn, maar veeleer de harmonieuze voortzetting ervan. Meer concreet is onze christelijke traditie een onvergelijkbare waarde die het heden moet beheersen. Zij zorgt er bijvoorbeeld voor dat gelijkheid niet wordt opgevat als het wegvagen van de elites en als een apotheose van de vulgariteit; dat vrijheid niet dient als voorwendsel voor chaos en verdorvenheid; dat dynamiek geen razernij wordt; dat de technologie de mens niet tot slaaf maakt. In één woord, zij wil voorkomen dat de vooruitgang onmenselijk, ondraaglijk en hatelijk wordt.
Georganiseerde barbarij
De traditie heeft dus niet tot doel de vooruitgang te smoren, maar haar te behoeden voor een absurd ver afdwalen tot een georganiseerde barbarij. Die barbaarsheid waartegen een andere barbaarsheid opkomt, verfomfaaid en woedend: die van het Marcusianisme. [2]
Het voorgaande artikel werd oorspronkelijk gepubliceerd in de krant Folha de S.Paulo. Het is vertaald en aangepast voor publicatie zonder revisie van de auteur. - Red.
Voetnoten
[1] 'TFP' staat voor Traditie, Familie en Privé-eigendom. Dit zijn de fundamentele principes van de christelijke beschaving. Rondom deze principes is, door de invloed van Plinio Corrêa de Oliveira, een internationale beweging van verenigingen en stichtingen ontstaan waar ook de campagne Cultuur onder Vuur op aangesloten is.
[2] De ideologie van de Duitse socioloog Herbert Marcuse, invloedrijk denker van de Frankfurter Schule en van de culturele en seksuele revolutie die in de jaren 1960 de wereld overspoelde.
Laatst bijgewerkt: 28 juli 2022 06:38