Vlaamse traditie: een stropop verbranden om de winter te verjagen en de lente te verwelkomen. Bron: Jan Coppens, wikipedia.nl
Traditie is niet het aanbidden van as, maar het doorgeven van vuur
Voor veel politiek-correcte mensen is het volgen van tradities het koppig vasthouden aan overgeleverde gebruiken die op z’n best irrelevant zijn geworden, op z’n slechtst groot onrecht aanrichten.
'Zo doen we het nu eenmaal altijd' is geen excuus
In dit verkeerde beeld houden mensen vast aan tradities omdat ze gewoon ingesleten zijn. En met ‘zo doen we het nu eenmaal altijd’ wordt vaak recht gepraat wat krom is, zoals slavernij. Zo bezien is er dan ook alle reden om tradities op de schop te nemen als ze rechtvaardigheid in de weg staan.
Blinde behoudzucht
Dit beeld maakt van traditie een karikatuur. Natuurlijk kan achter de verdediging van traditie een blinde behoudzucht schuilgaan. Maar dat is een ontsporing, een extremiteit. Je mag traditie niet aanrekenen dat het misbruikt wordt. Gezonde tradities zijn niet schadelijk, maar geven betekenis aan ons leven en onze samenleving.
Traditie is voortzetting van geest
Traditie is veel meer dan ingesleten gewoonte. Traditie is de voortzetting van een geest, de geest van je familie, dorp en volk. Omdat het die geest bewaart en voortzet, blijft het een bron van betekenis.
De doos van Willem Barentsz gaat van generatie op generatie
Neem het doorgeven van trofeeën uit het familieverleden. Nog niet zo lang geleden had je op Urk een familie waarin generatie op generatie een doos werd doorgegeven, vergezeld met verhalen van heldenmoed, ontbering en hoop. De eerste eigenaren van de doos waren de kinderen van niemand minder dan Willem Barentsz, de ontdekkingsreiziger die op Nova Zembla overwinterde. Deze traditie is voor de nakomelingen van Willem Barentsz het tegendeel van vernauwend en verstikkend: het verbreedt juist hun horizon.
Traditie verbindt geslachten
U en ik hebben waarschijnlijk geen befaamde ontdekkingsreiziger onder onze voorouders, maar hebben wij ook niet spullen en verhalen die ons herinneren aan waar wij vandaan komen, aan wat aan ons voorafging? Traditie verbindt ons aan afgelopen generaties en staat ons toe door te geven aan de komende generaties. Het garandeert zo de continuïteit van onze identiteit en herinnert eraan dat wij een schakel zijn in een lange keten zich door de eeuwen heen uitstrekt.
Lees ook: Traditie is de beschermer van echte vooruitgang
Hippies bezetten de dam
Traditie versterkt ook de samenhang van onze samenleving, die nu eenmaal bestaat uit mensen van verschillende generaties. Wat er gebeurt als je traditie verwerpt hebben we gezien in de jaren 1960. Toen bezetten hippies het oorlogsmonument op de Dam, om er revolutie te scanderen en wiet te roken. Terwijl het oorlogsmonument veel Nederlanders deed denken aan die vreselijke oorlogsjaren, die zij in tegenstelling tot de hippies zelf hadden meegemaakt.
Mensen leven langs elkaar heen
In die woelige jaren brak er iets in Nederland, namelijk de band tussen generaties. Het gevolg is uiteindelijk dat mensen niet meer naar elkaar omkijken en alleen voor zichzelf leven.
Traditie is als wandelen – met de doden
De denker Paul Claudel vergelijkt traditie met een man die lopen wil. Tilt hij beide voeten op of houdt hij ze aan de grond, dan is vooruitkomen onmogelijk. Bewegen kan alleen als hij afzet van de grond, één voet optilt en de andere voet neer blijft. Zo ook met traditie: blinde behoudzucht en roekeloze revolutie brengen ons niet voorwaarts. We willen allemaal naar een betere wereld, maar je komt daar alleen door telkens één voet aan de grond te houden.
G.K. Chesterton
Wie traditie in ere houdt, weigert opgesloten te worden in het heden, maar nodigt het verleden uit om zijn stem te laten horen. Schrijver G.K. Chesterton verwoordt dit idee zo:
Traditie betekent stemmen geven aan de meest obscure van alle klassen, onze voorouders. Het is democratie van de doden. Traditie weigert zich te onderwerpen aan de kleine en arrogante oligarchie van zij die toevallig levend rondlopen.
Houd traditie levend!
Met het oog op de toekomst moeten wij oog hebben voor traditie. Maar dat niet alleen. Ergens is het volgen van traditie ook recht doen aan je (voor)ouders. Die hebben tradities niet doorgegeven om in de vitrinekast te zetten, maar om levend te houden, te laten doorgeven van vader op zoon. Zoals een wijs man eens zei: ‘Traditie is niet het aanbidden van as, maar het doorgeven van vuur’.
Hoe Zwarte Piethaters traditie bestrijden
Laten we kijken naar Zwarte Piet als traditie die tegenstanders proberen kapot te maken. Die tegenstanders lijken op het eerste oog ongevaarlijk want klein van aantal: rond Sinterklaas zijn het al jaren dezelfde paar figuren die in talkshows ageren tegen Zwarte Piet. Hun acties schokken velen en worden afgedaan als excessen. Toch zijn die acties gevaarlijk. Ze verlopen altijd volgens een bepaald patroon:
(1) Een kleine minderheid komt met een zot idee;
(2) De meerderheid protesteert;
(3) De minderheid stelt voor het zotte idee iets af te zwakken;
(4) De meerderheid went, past zich aan, en accepteert uiteindelijk een licht verwaterde variant van het zotte idee;
(5) Ondertussen bereidt de minderheid een nieuw schandaal voor;
(6) Het nieuwe schandaal wordt weer gebruikt om het restant van het zotte idee erdoor te krijgen.
Zwarte Piet
Bij Zwarte Piet is het zotte idee dat de knecht een vorm van racisme is. De iets afgezwakte versie is dat Zwarte Piet discriminatie is. De licht verwaterde variant is dat het zou kunnen leiden tot een negatieve stereotypering. Dit laatste zegt bijvoorbeeld het VN-comité dat optreedt tegen rassendiscriminatie: Zwarte Piet kan mensen doen denken aan het slavernijverleden.
Gaan we Suikerfeest ook verbieden?
U proeft hoe verwaterd de wijn is: Zwarte Piet kan leiden tot negatieve stereotypering, kan herinneren aan de slavernij. Zo kun je altijd wel een reden vinden om traditie te verbieden. Gaan we nu het Suikerfeest ook verbieden omdat zou kunnen leiden tot negatieve stereotypering van mensen met suikerziekte?
Leve stereotypen!
Stereotypen hebben een kwade reuk onder de tegenstanders van traditie, dat is duidelijk. Wat hen vooral ergert is dat een stereotype een bevooroordeeld beeld is van een hele groep mensen. Tot deze groep behoren ook mensen die niet voldoen aan het stereotype. Zij krijgen hetzelfde stickertje opgeplakt. Dat is ongelijkheid en dat mag niet!
Iedereen heeft vooroordelen
Het grappige is dat vrijwel iedereen maar wat blij is met zijn bevooroordeelde beelden als het erop aankomt. Stel je loopt op straat met een dure handtas. Ga je links langs een stel kale, gespierde kerels met opzichtige tatoeages? Of rechts langs een aardig uitziend echtpaar met twee keurig geklede kinderen? Als je handtas je lief is, ga je natuurlijk rechts. Je gevoel zegt namelijk dat de kans groter is bestolen te worden door die kerels dan door het gezinnetje.
Tatoeagedragers zijn vaker crimineel
Dat gevoel is niet gebaseerd op willekeur. Een tatoeagedrager heeft een aanzienlijk hogere kans crimineel te zijn dan een huisvader. Het spreekt vanzelf dat er poeslieve tatoeagedragers zijn, maar je kunt daar niet zo snel van uitgaan. Omwille van je veiligheid kun je beter van het tegendeel uitgaan.
Steek je hand maar tussen de tralies van het leeuwenhok
De tegenstanders van traditie vinden dat je, om stereotypering te bestrijden, dan iedereen een eerlijke kans moet geven. Dat is als je hand tussen de tralies van het leeuwenhok steken, om de zeldzame poeslieve leeuw de kans te geven te tonen dat niet alle leeuwen bijten.
Stereotypen zijn nuttig
Stereotypen hebben nut. In een wereld waarin veel informatie op ons afkomt, dienen ze als filter. Geen perfecte filter, maar nog altijd effectiever dan wanneer we alles doorlaten. De volgende keer dat Zwarte Piethaters beginnen te klagen over ‘negatieve stereotypering’, dan kunt u niet alleen aandragen dat Zwarte Piet helemaal geen negatief figuur is, maar ook dat stereotypering geen doodzonde is.
Traditiehaters maken van ons volk een grauwe massa
Het einddoel van de tegenstanders van traditie is dat we helemaal geen beeld meer vormen van andere mensen. Dat we de verschillen tussen personen, geslachten, families, dorpen en volkeren als even irrelevant zien als oogkleur. Dan worden we een grauwe massa van mensen die allemaal even miserabel zijn. Een volk dat de motoren draaiend houdt en de vlag wapperend, maar waarbij de geest is geweken.
Het aanbidden van as
Het aanbidden van as, dat is het politiek-correcte streven naar deze grauwe massa. Tegen deze gevaarlijke stroom in moeten wij de vlam van traditie brandend houden, in onze harten en in onze huizen!
Laatst bijgewerkt: 30 november 2023 13:53