De eenheid van de Europese Unie lijkt plots broos en kwetsbaar. Bron afbeelding: pickpik
De Europese Unie en haar toekomst na de verkiezingen
"Twee lamme eenden, Macron en Scholz, en een voormalig soevereinistisch lelijk eendje dat in een zwaan is veranderd, Giorgia Meloni. Dit is wat er over is van Europa na de electorale aardbeving."
Unie met motorpech
Deze woorden, geschreven door de columnist Antonio Polito in de Corriere della Sera van 11 juni, verwoorden de essentie van de verkiezingsuitslag van de Europese verkiezingen. De Frans-Duitse motor van de Europese Unie is "uit elkaar gevallen" en Giorgia Meloni is de enige Europese premier die na twee jaar regeren de steun van de bevolking heeft vergroot en gestabiliseerd.
Links lijdt verlies
Hier moet aan worden toegevoegd dat de grote nederlaag van deze verkiezingen is toegebracht aan historisch links. De partij die op Europese schaal het grootste aantal stemmen heeft gekregen is de gematigde Volkspartij, terwijl overal de Socialisten en Groenen aan het verliezen zijn. De Duitse SPD, de oudste socialistische partij in Europa, opgericht in 1863, is ingehaald door de "soevereinistische" partij Alternative für Deutschland, opgericht in 2013.
Globalisten op terugtocht
In elk land, van Frankrijk tot Oostenrijk, van Duitsland tot Spanje, rukken de "soevereinistische" of, meer in het algemeen, "centrumrechtse" partijen in hun verschillende vormen op. De mythe van een immigrationistisch, globalitair en solidair Europa heeft een harde klap gekregen en bevestigt het bestaan van een onstuitbaar proces van de-globalisering dat, na de aanval op de Twin Towers, zijn uitdrukking vond in de financiële crisis van 2008, in de handelsoorlog tussen de Verenigde Staten en China die zich ontwikkelde onder het presidentschap van Trump en in de pandemie van het coronavirus.
Politieke stabiliteit onzeker
Het spookbeeld van de "wereldwijde staatsgreep", geliefd bij bepaalde neo-complottheoretici, is aan het wegebben, terwijl het echte kwaad waaronder Europa lijdt duidelijk opdoemt: politieke instabiliteit en intellectuele en morele verwarring. Wie zal het Europees Parlement besturen dat op 16 juli in Straatsburg wordt geopend met de proclamatie van de afgevaardigden die de nieuwe fracties zullen vormen? Getalsmatig is er nog steeds een meerderheid tussen de Volkspartij, de Socialistische Partij en de liberale Renew-fractie. Toch zijn de aantallen nu te klein om de stabiliteit van deze groepering te garanderen.
Lees ook: De EU keert zich tegen het ware Europa
Rechts is verdeeld
Na het verlies van de verkiezingen zullen de socialisten en liberalen niet langer in staat zijn om de beslissingen van de EVP te beïnvloeden, die niet anders kan dan naar rechts opschuiven, bijvoorbeeld door de mogelijke steun van Giorgia Meloni en de premier van Tsjechië, Petr Fiala, in overweging te nemen. De soevereinistische partijen zijn echter verdeeld tussen de groep Conservatieven en Hervormers (ECR), waar Giorgia Meloni lid van is, en die van Identiteit en Democratie (ID), waar Marine Le Pen deel van uitmaakt. De Hongaarse premier Viktor Orbán zal op zijn beurt moeten kiezen bij welke fractie hij zich aansluit. Maar zelfs hun stemmen in combinatie met die van de EVP vormen niet de vereiste meerderheid.
Lappendeken van meningen
In dit opzicht is het nieuwe Europees Parlement kwetsbaarder dan het vorige, en het zal niet gemakkelijk zijn om een gemeenschappelijke stem te vinden, vooral in de belangrijkste sector van dit moment: het buitenlands beleid. De rechtse partijen, die als overwinnaars uit de strijd zijn gekomen, delen de ideeën om de ongebreidelde immigratie in te dammen, zich te verzetten tegen de milieu-ideologie en de dwingende macht van Europa te beperken, vooral op economisch gebied. Toch zijn ze verdeeld over het fundamentele probleem waar Europa vandaag voor staat: het bestaan van twee oorlogen in Oekraïne en het Midden-Oosten, die de vrijheid van het Westen bedreigen.
Het rode spook waart nog rond
Op dit punt is er nu een scheidslijn die door links en rechts loopt en wordt gevoed door de Russische en Chinese "hybride oorlog". In de jaren tachtig bedacht de Sovjetpropaganda de slogan "Beter rood dan dood" om Europees links en de pacifistische bewegingen ertoe aan te zetten zich te verzetten tegen de installatie van Amerikaanse Pershing II raketten, die het zouden moeten opnemen tegen de SS-20 raketten die door de Russen werden ingezet om West-Europa te treffen. De psychologische chantage bestond erin om in de publieke opinie het valse alternatief tussen "Sovjetvrede" en een kernoorlog te laten circuleren.
Oude wijn in nieuwe zakken
Vandaag is de Sovjet-Unie ineengestort, maar Vladimir Poetin, de erfgenaam van de Sovjet-Unie, heeft doelstellingen die destijds onbereikbaar zouden hebben geleken: de ontmanteling van de NAVO, de isolatie van Europa ten opzichte van de Verenigde Staten, de neutralisatie van de landen die vroeger deel uitmaakten van het IJzeren Gordijn; in één woord, de onderwerping van Europa aan het Russische hegemoniale project. Om dit doel te bereiken blijft het wapen vooral psychologisch.
Lees ook: Volt wint 2 zetels met communistisch pleidooi voor Europees basisinkomen
Onderwerping als nieuwe vrede
De nieuwe slogan "Vrede, geen nucleaire catastrofe" werd op 10 juni in een talkshow op televisie onderschreven door generaal Roberto Vannacci, met meer dan 500.000 stemmen als onafhankelijk gekozen in de gelederen van de rechtse partij, de Liga, en door de professor en commentator Angelo d'Orsi, die openlijk zijn heimwee naar het communisme heeft verklaard. Iedereen die zich wil verzetten tegen de expansionistische doelen van Poetin of de islamitische wereld wordt ervan beschuldigd een "vijand van de vrede" te zijn die Europa naar een nucleaire apocalyps wil leiden.
Iedereen wordt bestempeld
Het fundamentele probleem blijft echter het begrip van wat voor soort vrede we nastreven en de ware en diepe oorzaak van de gevaren die ons bedreigen. De leider van de Liga, Matteo Salvini, heeft de Franse president Emmanuel Macron een "misdadiger" genoemd vanwege zijn uitspraken ten gunste van het sturen van Franse of NAVO-soldaten naar Oekraïne. Het etiket dat voor de Franse premier wordt gebruikt is niet verkeerd, maar om heel andere redenen dan die welke door Salvini naar voren zijn gebracht. Macron kan technisch gezien als een crimineel worden beschouwd omdat hij de president is van een land dat het misdrijf abortus in zijn grondwet heeft opgenomen en het zelfs als een "universele boodschap" presenteert.
Een top met heilige inbreng
Het ostentatief publiekelijk omverwerpen van de natuurlijke en christelijke orde kan niet zonder gevolgen blijven. Alleen respect voor deze morele orde zorgt voor vrede, terwijl de schending ervan onvermijdelijk leidt tot oorlogen en allerlei sociale onrust. Ons herinneren aan deze waarheden is bovenal de verantwoordelijkheid van de Kerk. Paus Franciscus zal deelnemen aan de G7, die plaatsvindt van 13 tot 15 juni in Puglia, onder leiding van Italië. Dit zal de eerste keer zijn dat een paus deelneemt aan de top, die ook de Verenigde Staten, Canada, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, Duitsland en Japan omvat.
Geen vrede zonder Christus
Wat is een betere gelegenheid om de machtigen der aarde eraan te herinneren dat er een natuurlijke en goddelijke wet is die niet straffeloos kan worden overtreden, en dat alleen de terugkeer naar deze wet de weg is naar het vinden van de enige echte rust in orde, die de vrede van Christus is? Anders zal de weg van zelfvernietiging voor het Westen, die ook loopt via overgave aan de chantage van Poetin, onverbiddelijk zijn gang gaan.
Dit artikel is eerder gepubliceerd op tfp.org
Laatst bijgewerkt: 18 juni 2024 16:46
