Wie voor Europa is, is kritisch over de EU.
De EU keert zich tegen het ware Europa
"Europa zal worden gesmeed in crises en zal de som zijn van de oplossingen die voor die crises worden gekozen," zo heeft EU-stichter Jean Monnet gezegd. De laatste jaren zien we dat de EU dan ook crisis op crisis aangrijpt om haar macht uit te breiden. Brussel bouwt aan een superstaat, die Europees lijkt maar in werkelijkheid vijandig staat tegenover de cultuur in ons continent. Dat betoogt EUSSR. Onderstaand is de inleiding uit dit nieuwe boek, dat u gratis kunt bestellen.
Europese landen zijn erfgenamen van het christendom
Wie Europa vergelijkt met omringende werelddelen, valt op hoe gevarieerd én gelijkvormig dit continent is. Europese landen zijn erfgenamen van het christendom, dat via de Kerk gestalte heeft gekregen in instituties als ziekenhuizen en universiteiten.
Europa kent ongekende variatie
Binnen Europa is er echter een ongekende variatie in hoogstaande culturen, met hun religieuze tradities, keuken, omgangsvormen en meer. Er is geen ander continent waar een dag autorijden je langs zoveel verschillende culturen brengt.
Eigenaardige geografie
Deze verscheidenheid heeft veel te maken met onze eigenaardige geografie. Waar Azië één landmassa is waar één grootmacht makkelijk een flink deel van inneemt, is Europa een verzameling van (schier)eilanden. Landen worden gescheiden door bergen of rivieren.
Europa is verscheidenheid onder één geloof
Deze variatie is echter meer dan geografie. Het christendom erkent in Christus “Griek noch Jood”, waarmee niet gezegd is dat alle volkeren in de multiculturele mix moeten. Wel dat er een overstijgende identiteit is die Europeanen verbindt en tegelijk hun culturele eigenheid respecteert, ja zelfs cultiveert en verheft.
Naties hebben hun eigen roeping
Waar in de islam de Arabier superieur is en alle andere volkeren in taal en kleding aspireren Arabisch te worden, kan een christen perfect Spanjaard, Oostenrijker of Nederlander zijn. Deze naties hebben hun eigen roeping met bijpassende gebruiken. Tezamen vormen zij Europa, de kraamkamer van onze Westerse christelijke beschaving.
Lees ook: Wat zegt Sint-Thomas van Aquino, middeleeuws theoloog, over immigratie?
Kolen staal
Over het continent Europa is afgelopen decennia een politiek verband gesteld: de Europese Unie. Beginnend in de jaren 1950 als de Europese Gemeenschap van Kolen en Staal (EGKS), met slechts zes leden, is de EU uitgegroeid tot een gemeenschap van 27 lidstaten, die over veel meer beslist dan kolen en staal. En die de ambitie heeft om nog veel meer zeggenschap te krijgen.
EU dringt zich op steeds meer gebieden op
Een kongsi van academische ‘experts’, topambtenaren, regeringsleiders en natuurlijk EU-politici wil van de gemeenschap een heuse federale staat van Europa maken: een pan-Europese toren van Babel. Daar wordt op dit moment hard aan gewerkt in Brussel. Zonder dat de kiezer hierover geraadpleegd wordt: de superstaat moet in stilte worden gebouwd.
Kiezer keert zich tegen linksliberale staatsdwang
Dit boek doorbreekt de stilte. Burgers moeten weten dat we afstevenen op een Europese superstaat. Dat is van meet af aan de richting geweest van het EU-project. Wat nieuw is, is het tempo. Nu wereldwijde crises zich opstapelen, schakelen eurocraten door naar de vijfde versnelling. Vooral nu de kiezer in steeds meer landen, Nederland voorop, tegen linksliberale staatsdwang stemt.
Lees ook: De EU-verkiezingen kunnen een heilzame ruk naar rechts brengen
Als Europese integratie doorgaat, kunnen we niet meer terug
Het is nu of nooit voor de eurocraten. Daarom willen ze komende jaren een nieuwe kwantumsprong maken die de EU voorgoed vestigt als soevereine superstaat. Nederland kan dan wel fluiten naar een terugschroeving of een uittreding. Zo laat is het gelukkig niet. Maar de kans om een ommekeer af te dwingen in Brussel slinkt met het jaar. Dit boek wil burgers en beleidsmakers doordringen van de urgentie. We moeten onze macht terugpakken.
EU zegt de tak af waar zij op zit
Dit boek geeft een overzicht van de belangrijkste gebieden waarop de EU macht naar zich toetrekt, ten koste van onze nationale soevereiniteit en ten nadele van de traditionele christelijke cultuur die ons continent gestempeld heeft. Steeds meer keert de EU zich tegen het christendom en zaagt daarmee de tak af waar zij op zit.
De Sovjet-Unie van de 21ste eeuw
Kunnen de EU-verkiezingen van 2024 dit tij keren? In een apart hoofdstuk peilen we de kansen en bedreigingen voor een Europese politiek die werkelijk in het belang is van burgers. We sluiten af met een beeld van de EU. Geen glorieuze Verenigde Staten van Europa, naar het model van de Amerikaanse republiek. Eerder een USSR. Als het tij niet keert wordt de Europese Unie de Sovjet-Unie van de 21ste eeuw.
Laatst bijgewerkt: 5 juni 2024 06:43
