De overweldigende meerderheid van vluchtelingen uit het Midden-Oosten en Afrika zijn mannen van strijdbare leeftijd, vaak met een islamitische achtergrond. (Beeld: YouTube)
Waarom islamitische migranten bijna allemaal jonge mannen zijn
Het lijkt haast een sport voor linkse journalisten om bij een rapportage over vluchtelingen een foto te maken met vooral vrouwen en kinderen. Dit wordt gedaan om de misleidende indruk te wekken dat een dusdanige foto representatief is voor de hele groep. Echter, iedereen die niet verblind is door zijn linkse vooringenomenheid – of gewoon de statistieken erop naslaat – weet dat de overgrote meerderheid van vluchtelingen uit islamitische landen mannen zijn van strijdbare leeftijd. Dit is in groot contrast met Oekraïense vluchtelingen waarbij dit precies omgekeerd is. Hoe is dit te verklaren?
Het kromme EU-immigratiebeleid
Een grote factor die hierin meespeelt is de manier waarop het Europese migratiesysteem is geregeld – of beter gezegd, niet geregeld. In de praktijk komt het erop neer dat iedereen die voet weet te zetten op Europees grondgebied, aanspraak kan maken op asiel. Als iemand geen identiteitspapieren heeft, is het zo goed als onmogelijk om hem terug te sturen naar zijn land van herkomst. Dit verklaart het fenomeen op sociale media van migranten die triomfantelijk hun paspoorten verbranden of in de Middellandse Zee gooien. Dit gedrocht van een asielregeling zorgt er niet alleen voor dat mensensmokkelaars hun zakken kunnen blijven vullen, maar ook dat de verkeerde mensen gestimuleerd worden om ‘asiel’ aan te vragen: zij die deze criminelen royaal kunnen betalen en die fysiek sterk genoeg zijn om de lange en gevaarlijke reis naar Europa af te leggen.
Lees ook: Waarom een asielstop juíst barmhartig en christelijk is
Schril contrast: Oekraïense vluchtelingen
Toen Russische troepen Oekraïne iets meer dan een jaar geleden binnenvielen, sloegen veel Oekraïners op de vlucht voor het oorlogsgeweld. Velen vluchtten naar het westen van het land, anderen naar buurlanden. Slechts een kleine groep reisde verder door naar andere Westerse landen. Dit is in contrast met de groep migranten van buiten Europa die dwars door landen als Roemenië, Slowakije en Tsjechië trekt om vervolgens ‘asiel’ aan te vragen in rijke verzorgingsstaatlanden als Duitsland en Nederland. Het grootste verschil is echter de demografische opmaak van de groepen. Vanwege de oorlog en de onveilige situatie, mogen Oekraïense strijdbare mannen het land niet verlaten. Alleen vrouwen, kinderen, zieken en ouderen mogen op de vlucht slaan naar het buitenland. De jonge kerels uit de overwegend islamitische landen daarentegen, hebben die groepen kwetsbare mensen juist grotendeels achtergelaten om ten prooi te vallen aan terroristische groeperingen als de Taliban of aan dictatoriale regimes.
Tijdens de plotselinge, wanordelijke terugtrekking van de Verenigde Staten uit Afghanistan wist deze groep zich te redden in een Amerikaans gevechtsvliegtuig. Het aantal vrouwen en kinderen is op een paar handen te tellen. Zij zijn ontsnapt aan het regime van de Taliban. (Beeld: YouTube)
Biologisch in het voordeel
De reden dat het Amerikaanse gevechtsvliegtuig dat hals over kop opsteeg vanaf het vliegveld in Kaboel vol zat met volwassen mannen is eenvoudig: mannen zijn fysiek sterker dan vrouwen. De knapen op de foto hierboven konden zich om die reden eerder aan boord wurmen dan vrouwen, laat staan kleine kinderen. ‘Het recht van de sterkste’, zal wel het motto zijn geweest. Dit terwijl zij nou juist bij uitstek de meest geschikte kandidaten zijn om achter te blijven en de kwetsbaarsten te beschermen tegen de barbaarse heerschappij van de Taliban. Deze situatie kon dan ook rekenen op veel kritiek vanuit het Westen. Iedere zichzelf respecterende, sterke Nederlandse man weet dat het in zo’n situatie van hem gevraagd wordt om zichzelf op te offeren voor de zwakkeren. Althans, dat was tot vrij recentelijk nog de unanieme overtuiging.
De verdronken mannen van de Titanic
Iedereen kent het tragische verhaal van de Titanic. Het is met afstand de meest iconische scheepsramp in mensenheugenis, mede door de fictieve verfilming door James Cameron in 1997. In de tranentrekker blijft de mannelijke hoofdpersoon in het ijskoude water, terwijl zijn geliefde op een vlot wacht op hulp. Als die hulp eindelijk komt, is hij overleden, zij wordt gered. Hoewel dit verhaal fictief is, representeert het wel de werkelijkheid. Van de 434 vrouwen aan boord overleefden 324 de ramp (75%). Ook overleefde de helft van de kinderen de ramp. Het relatief hoge sterftecijfer van de kinderen is te wijten aan het feit dat zij zich veelal in het diepste deel van het schip bevonden en geen kans maakten om te ontsnappen. De mannen kwamen er nog slechter van af: Slechts 323 van de 1680 (19%) konden de ramp navertellen.
Typisch christelijk fenomeen
Waarom hebben maar zo weinig mannen deze ramp overleefd? Zij waren immers veel sterker dan de vrouwen en kinderen aan boord. Ze konden hen in het gedrang naar de schaarse reddingsboten makkelijk aan de kant duwen en zo zichzelf redden. De meeste mannen van de Titanic stierven blijkbaar liever dan dat zij de plaats zouden innemen van vrouwen en kinderen. In Westerse, christelijke landen is dit eeuwenlang de norm geweest. In het overwegend christelijke Oekraïne heeft dit ongetwijfeld een rol gespeeld in hun vluchtbeleid. Dit zien we in ons land vandaag de dag nog steeds terug in bijvoorbeeld onze verzorgingsstaat: De jonge, sterke Nederlanders werken om hen die te zwak, jong of oud zijn via belasting in onderhoud te voorzien. Vóór het christendom bestond dit concept niet. In het Romeinse Rijk, net als in de rest van de wereld, heerste het recht van de sterkste.
Turktanic
Als de Titanic-ramp niet in 1912 maar in 2023 zou hebben plaatsgevonden, voor de kust van Turkije, met aan boord een groep islamieten, dan zouden de overlevingsstatistieken er heel anders hebben uitgezien. De reddingsboten zouden gevuld zijn met jonge mannen, net als het reeds genoemde Amerikaanse legervliegtuig. Het feit dat er sinds 2015 duizenden opblaasboten met overwegend jonge kerels aan de kusten van Europa aanmeren, is een passende illustratie hiervoor. Hoe komt het dan dat veel 21e-eeuwse (christelijke) Nederlanders vinden dat het goed is dat de sterken zich opofferen voor de zwakken?
Lees ook: Asielbeleid inmiddels zo verwoestend dat narratief kantelt
Het ultieme voorbeeld
Onze christelijke beschaving is gefundeerd op het voorbeeld van de Heer Jezus Christus. Hij, als Zoon van God, de machtigste man in het universum, kwam vrijwillig naar de aarde om te sterven voor de zwakken: menselijke zondaars. Deze opofferende liefde vertaalt zich in het huwelijk, waarin een man wordt opgeroepen zijn leven op te geven voor zijn vrouw in navolging van Christus (Ef. 5:25). Bij de islam is hier geen spoor van te vinden. Sterker nog, het Mohammedaanse voorbeeld leidt eerder tot het tegenovergestelde. Zo martelde de islamitische voorbeeldprofeet ooit een man om hem geld afhandig te maken en sloeg hij zijn kinderbruid Aïsha. Het is dan ook niet vreemd dat mannen die Mohammed als voorbeeld beschouwen, zich niet geroepen voelen om zich op te offeren voor zwakkeren.
Dystopische nachtmerrie
Onze christelijke beschaving waarin de sterken de zwakken beschermen wordt al enige tijd bedreigd. Niet alleen van buitenaf, door de instroom van islamitische migranten die veelal hun vrouwen, zussen, moeders en kinderen laten barsten, maar ook van binnenuit doordat veel Nederlanders het christendom verwerpen. Als de christelijke moraal verder vervalt, zal eugenetica wederom voet aan de grond krijgen. Dan dreigen de zwakken weer geofferd te worden voor de belangen van de sterken. Dit is nu al te zien in het abortusdebat waarin het steeds meer sociaal geaccepteerd wordt om uit gemaksredenen voor het doden van het ongeboren kind te kiezen, zeker als hij of zij een afwijking heeft. Als we niet oppassen, zijn we sneller dan we doorhebben terug bij de dystopische nachtmerrie waar het christendom ons van heeft bevrijd.
Laatst bijgewerkt: 3 mei 2024 12:06