President Macron poseert graag, zoals hier in Dresden, als een daadkrachtig Europees leider. Ondertussen slaagt hij er niet in om in eigen land orde op zaken te stellen. (Beeld: via YouTube)
De revolutionaire EU-agenda van president Macron
Terwijl alle prognoses een verkiezingsoverwinning voor patriottische partijen voorspellen, zet de Franse president Macron in op ‘nog meer Europa’. Met een vlucht naar voren lijkt hij zowel zijn eigen huid te willen redden, als Frankrijk dominanter te maken. Want met ‘meer Europa’ bedoelt Macron in werkelijkheid ‘meer Frankrijk’. Helaas niet het Frankrijk van het traditionele douce France, maar dat van de Franse revolutie, zij het met een update.
Nieuw 'Europees' elan
“Emmanuel Macron verdient zijn nederlaag die voor 9 juni is aangekondigd”, schrijf commentator Ivan Rioufol. Juist omdat hij aanvoelt hoezeer de komende verkiezingen een afstraffing voor hem gaan worden en dat Marine Le Pen de overwinning gaat binnenslepen, heeft de Franse president al zijn kaarten gezet op een nieuw ‘Europees’ elan om nieuw prestige te verwerven. De EU moet meebewegen in een wereld die snel verandert, zei hij afgelopen maand in een toespraak aan de Sorbonne. Daarom moeten de EU-lidstaten naar zijn mening fors gezamenlijk investeren in nieuwe technologische projecten die de landen afzonderlijk niet kunnen opbrengen.
'Europa klem tussen VS en China'
De groeiende achterstand op de VS en vooral China moet worden ingelopen, bijvoorbeeld op gebied van kunstmatige intelligentie, kwantumcomputers en ruimteonderzoek. Vanwege het conflict in Oekraïne is ook Defensie urgenter geworden en geavanceerde technologie kan ook daarin een beslissende rol spelen. Het Financieele Dagblad citeert een Duitse deskundige: “We zitten als Europa klem tussen China en de Verenigde Staten. We dreigen het onderspit te delven: lage groei, vergrijzing en een achterstand op het gebied van nieuwe cruciale technologieën zoals kunstmatige intelligentie.” Veel van Macrons voorstellen, zegt een andere deskundige "passen duidelijk in de huidige tijdsgeest van deglobalisering, meer gericht industrieel beleid, terugschroeven van de vrije markt en een grote rol voor de overheid."
Heftige en langdurige rellen
Macron herhaalde zijn oproep bij zijn staatsbezoek aan Duitsland, en nog wel in het Duits, zoals hij eerder aan een staatsbanket een toespraakje in het Nederlands hield. Maar dat charme-offensief kan niet verhullen dat Frankrijk – zijn eigenlijke verantwoordelijkheid - hoe langer hoe meer wegzakt, zowel economisch als sociaal. De heftige en langdurige rellen van vorig jaar naar aanleiding van het doodschieten van het 17-jarige straatcrimineeltje Nahel kunnen zich ieder ogenblik herhalen. Terwijl Macron krijgshaftige taal uitslaat richting Poetin, houdt hij binnenlands de islam de hand boven het hoofd. Zoals een commentator opmerkt, wil hij oorlog voeren, zonder te beseffen dat hij er thuis een aan het verliezen is (en dat was nog voor de nu opkomende burgeroorlog in Nieuw-Caledonië).
Censuur
Voor Macron waren de ernstige ongeregeldheden in de zomer van 2023 geen aanleiding zijn immigratiebeleid te herzien of de groeiende radicale islam in zijn land aan te pakken. Wel begon hij hardop te mijmeren over de noodzaak van censuur. “We moeten nadenken over sociale netwerken”, zie hij “en de verboden die moeten worden opgelegd. En als het uit de hand loopt, moeten we ze misschien reguleren of sluiten.” Iets dergelijk had hij ook al overwogen bij het maatschappelijk protest van de ‘Gele hesjes’.
Frankrijks kredietwaardigheid afgewaardeerd
Dan economisch: Frankrijk worstelt met een hoog begrotingstekort en een oplopende staatsschuld. De kredietwaardigheid van het land is juist weer een graad omlaag gebracht, van AA naar AA-. “Dit is de nekslag voor Macrons geloofwaardigheid”, oordeelt een Amerikaanse krant. Vooral het aandringen van de Franse president op collectivisering van de EU-financiën krijgt nu een nare bijsmaak. Een schuldenaar die een gemeenschappelijke pot voorstelt (zelfs Nederlands pensioengeld wordt dan bedreigd), komt als behartiger van het algemeen belang niet erg overtuigend over.
Vermeend 'recht' op abortus
Wat Macron aan economische vooruitstrevendheid tekort komt, lijkt hij op medisch-ethisch gebied te willen goedmaken. Met het verankeren van een vermeend ‘recht’ op abortus in de Franse grondwet, maakte hij goede sier met links, zonder dat het hem wat kost. Hetzelfde geldt voor zijn voorstel om dat goedkope gebaar op Europees niveau te herhalen: abortus in het Handvest voor Grondrechten van de EU.
'Broederlijke'euthanasie
Nog meer van hetzelfde was zijn aankondiging van een wet om euthanasie en hulp bij zelfmoord (een “wet van broederlijkheid” volgens Macron, een al dan niet bewust refererend aan de fraternité van de Franse revolutie) wettig te maken – en net als abortus - helemaal gratis. Zoals een commentator schreef: “De cirkel van de cultuur van de dood is helemaal rond in Frankrijk, waar de regering bezig is het weloverwogen doden van menselijke wezens te subsidiëren, van vóór de geboorte tot helemaal aan het einde van het leven.” Deze wetten zijn revolutionaire updates en evenzovele slagen voor de christelijke cultuur die zich ondanks de revolutie in Frankrijk heeft weten te handhaven, maar waarvan het voortbestaan nu steeds heikeler wordt.
Collaboratie Vichy-regime
Dan geo-politiek: het verhaal van Eurabië, hoe de oliecrisis van 1973 door Arabische landen is gebruikt om de islamitische immigratie naar Europa te bevorderen en een islamiserend cultureel offensief te openen (zie de Resolutie van Straatsburg van 1975) is inmiddels welbekend. Minder bekend is de rol van Frankrijk daarin. Toen dat land na de Tweede Wereldoorlog een tweederangsmacht geworden was, niet eens mocht meepraten in Yalta, ook al omdat het door de collaboratie van Vichy aan prestige had ingeboet, zette het in op zijn contacten met het Midden-Oosten.
Islamitische landen onder Franse invloed
De Gaulle verhinderde dat Haj Amin al-Hussaini, de groot-moefti van Jerusalem die nauw met de nazi’s had samengewerkt, in Neurenberg terecht moest staan en liet hem vanuit Frankrijk ontsnappen naar het Midden-Oosten, om daar een pro-Franse pion te hebben. Het idee was om de islamitische landen rond de Middellandse Zee onder Franse invloed te brengen en de bevolkingen te vermengen zodat Frankrijk een groter gewicht in de wereld zou krijgen. In feite is het inmiddels – zoals de schrijver Michel Houellebecq in zijn befaamde dystopie Onderworpen laat zien – veeleer de islam die zijn stempel op Frankrijk zet dan andersom.
EU als vehikel van Franse macht
Terug naar de Europese Unie, die nog altijd draait om de as Frankrijk-Duitsland. Zoals De Gaulle van de moslimwereld een vehikel van Franse invloed wilde maken, zo wil het moderne Frankrijk dat met de EU. Macron wil de leiding nemen, maar weet dat het zonder de Duitsers niet gaat en dat zij bovendien de economische motor van de EU vormen. Terwijl de Duitse bondskanselier Olaf Scholz een grijze muis blijft, opent Macron zijn revolutionaire agenda: abortus, euthanasie, schuldencollectivisering, economische en technologische planning. En, minder hardop, maar het keert wel steeds terug: censuur. Deze agenda geeft Macron binnen Europa het goedkope aura van een dynamische en charismatische leider die de richting aangeeft. Alleen de uitslag van de komende verkiezingen kan voorkomen dat die agenda ook Europese gevolgen krijgt.
Laatst bijgewerkt: 5 juni 2024 07:33