We moeten het politiek debat met links niet ontwijken, maar met intelligentie en elegantie voeren.
De kunst van het politieke schermen in een tijdperk van polarisatie
In het huidige gepolariseerde klimaat is er een voortdurende strijd tussen twee steeds meer onverzoenlijke partijen. Ik denk dat dit een goede ontwikkeling is, aangezien de twee partijen niet doen alsof ze het met elkaar eens zijn terwijl de meningsverschillen zo groot zijn.
Polarisatie brengt helderheid over goed en kwaad
Ik juich elke poging toe die leidt tot morele duidelijkheid. Het schept duidelijkheid wanneer je onderscheid maakt tussen goed en kwaad, of zelfs tussen mannelijk en vrouwelijk. Alles is beter dan de brij van moreel relativisme die de ergste excessen toestaat en een dekmantel biedt voor gewetenloze, middelmatige zielen.
Er bestaat niet zoiets als een halve abortus
Degenen die Gods wet verdedigen, kunnen geen compromissen sluiten. Ze moeten hun standpunt volledig bevestigen. De morele wet vormt een geheel. Er bestaat niet zoiets als “een halve zonde” als het gaat om abortus. Het is intrinsiek slecht. Het is altijd verkeerd. Ik heb dus geen probleem met deze krachtige verdediging van een objectieve morele wet en een overeenkomstige aanval op morele kwaden. Polarisatie verdeelt de meningen; het definieert de partijen. Wat mij echter zorgen baart, is de manier waarop deze polarisatie nu wordt bestreden.
Leren schermen
Wat er gebeurt, doet me denken aan het leren schermen. Het doel van schermen is het ontwikkelen van de kunst van aanvallen en verdedigen met de floret, het kleine zwaard of de sabel. Leerlingen leren bepaalde technieken die hen in staat stellen om met zekerheid, methode en elegantie te vechten.
Beginner raakt snel uitgeput
De beginner, die deze technieken nog niet kent, heeft de neiging om op alles te slaan wat op hem afkomt. De eerste gevechten lijken op vechtpartijen waarbij iedereen zich staande houdt door met veel kracht en energie op de aanvallen van de ander in te slaan. Zonder de juiste voetenwerk weet de persoon niet hoe hij van posities moet profiteren en belandt hij uiteindelijk overal op de smalle piste. Zulke beginners raken snel extreem uitgeput, zelfs tot het punt dat het ze niets meer kan schelen en ze alleen nog maar uit het gevecht willen stappen.
Leren vechten zonder energieverspilling
Later leert de schermer technieken om de bewegingen van de tegenstander te kanaliseren, om met minimale inspanning te pareren en te steken. Door voetwerk te oefenen kan de schermer zich goed positioneren voor het gevecht zonder overmatige en vermoeiende bewegingen. Geen enkel gevecht is gemakkelijk, maar de bekwame schermer kan gemakkelijk overleven zonder uitputting en zelfs met grote opwinding.
Uithoudingsvermogen doet overwinnen
Logica en tactiek prevaleren boven impulsiviteit en emotie. En hoewel die laatste in de chaos van het moment misschien enkele punten kunnen winnen, heeft de ervaren schermer, die zich op principes baseert, altijd het voordeel, de gratie en het uithoudingsvermogen om te zegevieren.
Lees ook: “We zullen hen gedenken”: een Europese stad houdt deze ceremonie elke dag
Politiek schermen
De polarisatie van vandaag doet me denken aan dit omgekeerde schermproces. We zijn de kunst van het politieke debat aan het ‘afleren’ en vervallen in een uitputtende strijd waarin alles geoorloofd is. Regels van logica en beleefdheid hielden enige schijn van orde in stand binnen onze moreel decadente samenleving. Deze vangrails hielpen de chaos en vermoeidheid van onenigheid tot een minimum te beperken.
Links ontkent logica
Nu is alles veranderd, nu een postliberale samenleving alle verhalen in twijfel trekt. Het postmoderne linkse denken ontkent identiteit, logica en eenheid nog verder. Daarom is de politieke scene, vooral aan de linkerkant, ontaard in knokpartijen zonder regels en beschaving. Brutaliteit, vulgariteit en afschrijving voeren de boventoon. Mensen gedragen zich als beginnende schermers die op alles wat beweegt uithalen en steken; uiteindelijk rolt iedereen in de modder.
Marxisme naar rechts gekanteld
Het probleem met vechten is dat het uiteindelijk iedereen naar het laagst mogelijke punt sleept. Niemand komt er ongeschonden uit. Bij elke linkse verontwaardiging is de constante verleiding van rechts om op dezelfde manier te reageren, met brutaliteit. Narratieven over klassenstrijd leiden bijvoorbeeld tot tegennarratieven over onderdrukkende linksen. De marxistische theorie wordt naar rechts gekanteld in plaats van volledig verworpen.
Goede mensen trekken zich onterecht terug
Vulgariteit wordt beantwoord met tegenvulgariteit, persoonlijke aanvallen met soortgelijke beledigingen. Deze slopende strijd levert veel spektakel op, maar is voor iedereen uitputtend. Het leidt ertoe dat sommigen – vooral velen die de moraal verdedigen – wanhopig hun handen in de lucht gooien en het opgeven. Ze zijn geneigd om alles in verwarring te laten zonder oplossing en zich terug te trekken in het comfort van een of andere Benedict Option.
(Artikel gaat verder onder deze tekst) De gewelddadige islam rukt steeds meer op. Ook Nederland is in het vizier van Jihadisten. Cultuur onder Vuur heeft een brochure uitgebracht die deze dreiging bestrijdt met de waarheid over islam: 'Islam en de zelfmoord van het Westen'. Download hier GRATIS uw exemplaar, of bestel het kosteloos via deze link.
Polarisatie hoeft niet tot ruzie te leiden
Deze politieke ruzie maakt ons kapot. Iedereen geeft onze polarisatie de schuld. Polarisatie hoeft echter niet tot ruzie te leiden. We moeten de verleiding weerstaan om in de modder te rollen en opnieuw leren schermen. Polarisatie moet leiden tot verfijning, niet tot degradatie, van ons politieke discours.
Verfijning wint van bruutheid
Door te schermen kunnen we onze postmoderne tegenstanders verslaan, omdat hun gebrek aan logica, verhaal en fatsoen door het contrast nog duidelijker wordt. Ruzie maken levert weliswaar momenten van schijnbaar brutaal succes op, maar het echte voordeel ligt altijd bij degenen die met intelligentie, elegantie en methode schermen.
De schoonheid van het gevecht
Het vermijden van ruzie impliceert niet dat we laf zijn en niet willen vechten. Integendeel, politiek schermen vergroot ons vermogen om onvermoeibaar te vechten. We vechten met nog meer vastberadenheid, energie en panache. We tonen de schoonheid van ons gevecht. We genieten van de rechtvaardigheid van onze zaak. Polarisatie, goed beschouwd, moet streven naar morele duidelijkheid. Elke partij moet haar standpunt uiteenzetten voor haar extreme aanhangers en het grote publiek.
Lees ook: Is China een bondgenoot tegen de genderideologie? Xi Jinping geeft het antwoord
Goed en kwaad bestaan
De ene pool bestaat uit degenen die geloven dat er goed en kwaad bestaat en bevestigen dat goed en kwaad onverenigbaar zijn. Deze visie vertrouwt op een goede en liefdevolle God Die de bron is van alle orde. Daarom geven de aanhangers ervan er over het algemeen de voorkeur aan om te schermen door discipline, beleefdheid en regels aan te nemen om hun doelen te bereiken. Deze pool verbergt zijn doelen niet voor het grote publiek.
Links verschuilt zich achter relativisme
De andere kant haat orde, vooral christelijke orde. Haar activisten verschuilen zich achter moreel relativisme, losbandigheid en chaos. Deze kant zal altijd trachten de ongebreidelde passies tot hun uiterste consequenties door te voeren. Ze haat morele duidelijkheid, definitie en doelgerichtheid. Deze kant openbaart zich aan haar radicalen, maar verhult haar extreme doelen en veroordeelt de andere kant als extreem. Ze geeft dus de voorkeur aan de verwarring van de ruzie.
Orde of wanorde
De echte strijd van polarisatie is die tussen degenen die duidelijkheid willen en degenen die dat niet willen. Het gaat niet om de keuze tussen twee gelijkwaardige opties, maar om de vraag of orde of wanorde zal zegevieren. De pool die orde verdedigt, mag niet toegeven aan de verleiding om zich in de strijd te mengen. De toekomst is aan degenen die schermen.
Dit artikel verscheen eerder op tfp.org.
Laatst bijgewerkt: 20 november 2025 09:38