De VN-klimaattop is uitgelopen op een mislukking.
Wereldleiders blijven weg van VN-klimaattop. Hangt er verandering in de lucht?
De VN-klimaatconferentie in Bakoe, Azerbeidzjan, is geëindigd in chaos en frustratie. Veel wereldleiders lieten verstek gaan op deze hoogmis van de klimaatbeweging.
Slechte tijd om links te zijn
2024 is zonder twijfel een slecht jaar om links te zijn. Als je bevestiging wilt, ga dan vijftig jaar terug in de tijd naar een slecht jaar om conservatief te zijn, 1974. Hoewel de VS de oorlog in Vietnam had opgegeven, domineerde de anti-oorlogsbeweging nog steeds de media. Het Watergateschandaal ondermijnde het presidentschap van Richard Nixon. De Democraten boekten enorme winst in de tussentijdse verkiezingen. Het feminisme won aan kracht, ondersteund door de Roe v. Wade beslissing in 1973. Het was ook een topjaar voor de milieubeweging.
Lees ook: Links blijft melaats, een jaar na de Kamerverkiezingen
"De afkoelende wereld"
Toen stelden de milieuactivisten zich een nog groter probleem aan de horizon voor. Het zou de werkgelegenheid van aarde-aanbiddende bureaucraten en universiteitsprofessoren voor onbepaalde tijd veiligstellen. Het artikel in Newsweek van 28 april 1975 noemde het "De afkoelende wereld".
Verschrikkelijke voorspelling
"Er zijn onheilspellende tekenen dat de weerpatronen van de aarde drastisch beginnen te veranderen en dat deze veranderingen een drastische daling van de voedselproductie kunnen inluiden - met ernstige politieke gevolgen voor zowat elke natie op aarde. De daling van de voedselproductie zou vrij snel kunnen beginnen, misschien pas over tien jaar." Vanuit het perspectief van 1975 klonk zo'n voorspelling verschrikkelijk. In heel Amerika luidden leraren en professoren de noodklok. Newsweek, Time en de drie televisienetwerken sloten zich bij het koor aan.
De hongersnood kwam maar niet
Maar weinig lezers herinneren zich de hongersnood van 1985 omdat die nooit heeft plaatsgevonden. En ook niet in 1990, 1995 of ooit. De fout van Newsweek was kolossaal. In 2014 schreef de auteur van het artikel, Peter Gwynne, erover in Slate. In "Climate Change Mea Non Culpa", zeurde hij dat "klimaatontkenners" zijn werk gebruikten om de beweging in een kwaad daglicht te stellen. Het thema van zijn "Mea Non Culpa" lijkt te zijn: "Ik had het mis omdat we toen nog niet genoeg wisten, maar de echte fout is dat we niet wisten hoe gelijk we eigenlijk hadden".
Egocentrische kreet van angst
Gwynne eindigt het artikel met een egocentrische kreet van angst. "Tijdens mijn carrière heb ik uiteenlopende onderwerpen behandeld, zoals celbiologie, de wereld van de fysica een eeuw na Einsteins geboorte, ruimtehandel en het wereldkampioenschap voetbal. Ik heb prijzen gewonnen voor mijn schrijfwerk, waaronder een "lifetime award" van de American Chemical Society. Maar ik vrees dat mijn overlijdensbericht gedomineerd zal worden door dat ene artikel in Newsweek."
Lees ook: Dierenactivisten stellen dieren gelijk aan de mens om de mensheid uit te roeien
Het narratief verschoof van 'afkoeling' naar 'opwarming'
De legioenen klimaatstrijders lieten hun beweging echter niet ontsporen door één misstap. Toen de wereldwijde afkoeling uitbleef, werd het idioom 'opwarming van de aarde'. Toen enkele ongemakkelijke sneeuwstormen mensen ertoe aanzetten om die voorspelling te ridiculiseren, schakelden de academici en bureaucraten over op een allesomvattende slogan - wereldwijde klimaatverandering.
Impopulaire maatregelen
Toch waren de hoi polloi niet onder de indruk. Ze bleven vlees eten, in grote vrachtwagens en SUV's rijden, hun huizen verwarmen en van airconditioning voorzien en reizen voor hun plezier. Ja, overheidsinstanties kwamen af en toe in actie, zoals toen de EPA [de Amerikaanse milieudienst, red.] spuitbussen zo goed als elimineerde. Zulke maatregelen waren echter niet populair en de politici die het geld verdeelden stonden de bureaucraten en academici zelden toe om alles naar hun hand te zetten. Er waren nog steeds te veel kiezers die niet bereid waren om af te zien van elektriciteit, "fossiele" brandstoffen en steaks gegrild boven houtskool.
Amerika kreeg de schuld van alles
De meest betrouwbare pijler van de milieuactivisten werden de Verenigde Naties. Zalen vol "werelddiplomaten" gaven de Verenigde Staten gretig de schuld van hun problemen. Ze organiseerden de eerste "Klimaatveranderingsconferentie van de Verenigde Naties" in 1995. Met uitzondering van het COVID-jaar 2020 is er jaarlijks minstens één zo'n bijeenkomst geweest. Er waren er twee in 2001 en 2019. De pers verwijst gewoonlijk naar elk van deze bijeenkomsten als een "Conferentie van de Partijen". De conclaven kregen een acroniem, COP. Er volgt meestal een nummer, dus de onlangs afgesloten bijeenkomst van 2024 was COP-29.
Simon Stiell
De voorzitter heeft de veelzeggende titel "Uitvoerend Secretaris Klimaatverandering van de Verenigde Naties". De huidige commissaris is Simon Stiell. Toen hij zijn huidige taken op zich nam in augustus 2022, beschreef de VN zijn vorige functie als "hooggeplaatst minister in de regering van Grenada met de portefeuilles van minister van Klimaatbestendigheid en Milieu".
Globalistische neigingen
Daags voordat COP-29 op 11 november bijeenkwam in Bakoe, Azerbeidzjan, schetste Stiell zijn hoop. Zijn taalgebruik verraadt zijn bureaucratische achtergrond en globalistische neigingen. "Er kan geen alomvattende aanpak zijn zonder de betrokkenheid van de hele economie en onze hele samenlevingen. En dat betekent dat partijen en niet-partijgebonden belanghebbenden moeten samenwerken, hun inspanningen bundelen en systematisch communiceren over de beste manier om vooruitgang te boeken."
Lees ook: Trumps winst komt niet door de economie, maar door iets diepers
Wereldleiders blonken uit door afwezigheid
Helaas luisterden maar weinigen. In de tijd dat klimaatverandering een politieke kwestie was die aansloeg, vielen de wereldleiders over elkaar heen tijdens de COP-bijeenkomsten. Zoals The New York Times opmerkte: "Nog maar kort geleden, tijdens de top in Glasgow in 2021, was de jaarlijkse klimaatconferentie een who's who van de mondiale machtspolitiek. Tegenwoordig gaat het meer om wie er ontbreekt."
Amerikaanse delegatie werd geleid door slechts een landbouwminister
President Biden verkoos namelijk niet te gaan en had ook COP-28 niet bijgewoond. In 2023 nam vicepresident Harris het stokje over, maar zij besloot dit jaar haar door de kiezers opgelopen wonden te likken in Hawaï. Ook minister van Buitenlandse Zaken Anthony Blinken ging niet. Volgens The Hill leidden minister van Landbouw Tom Vilsack en minister van Energie Jennifer Granholm de Amerikaanse delegatie. Ze werden ongetwijfeld bijgestaan door "White House Council on Environmental Quality Chair Brenda Mallory en Biden klimaatadviseur Ali Zaidi".
Ursula von der Leyen absent
Ook andere wereldleiders lieten verstek gaan. Het artikel in de Times vermeldde de afwezigheid van Xi Jinping uit China, Emmanuel Macron uit Frankrijk, Luiz Inácio Lula da Silva uit Brazilië en Ursula von der Leyen, de voorzitter van de Europese Commissie. The Hill voegde de naam van Narendra Modi uit India toe aan de lijst. Dat tijdschrift merkte ook op dat "China, India en de VS de drie grootste nationale bronnen zijn van broeikasgasemissies die de aarde opwarmen".
De milieufanfare blaast door
Desalniettemin blaast de globalistische milieufanfare gewoon door. De Times klaagde dat "de signalen die ons ooit alarmeerden, zijn blijven blaten". De Times noemde orkaan Helene, dodelijke overstromingen in Valencia en rook-generende bosbranden in Brooklyn "die zich bij wolken giftige as voegden die door vlammen in New Jersey werden meegevoerd om New York City voor het tweede jaar op rij te bedekken met onadembare lucht". "Misschien," poneerde de Times, "zijn sommige toekomsten enger om je voor te stellen dan om door te maken."
Angst op basis van ideologie, niet van realiteit
Natuurlijk zijn verwoestende orkanen, grote bosbranden en enorme overstromingen niets nieuws. Ze bestonden allemaal al lang voordat satellieten mensen in staat stelden om "de punten met elkaar te verbinden" (of ze nu echt samengaan of niet). Het zou kunnen dat de angsten van de milieuactivisten vanaf het allereerste begin gebaseerd waren op ideologische agenda's in plaats van op de realiteit.
Laatst bijgewerkt: 26 november 2024 06:57
