Nadat Julia Wouters (PvdA) uitsprak blij te zijn dat Charlie Kirk met moord het zwijgen was opgelegd toont zij geen berouw, erkent zij geen fout, maakt zij geen excuses. In alle hoogmoed gaat zij in de tegenaanval. (bron)
PvdA’er Julia Wouters en de schone schijn van links
De hypocrisie van links als het gaat om politiek geweld is pijnlijk zichtbaar geworden. Julia Wouters (PvdA) sprak in NPO podcast De Spindoctors uit blij te zijn dat conservatief activist Charlie Kirk zijn mond houdt na diens gewelddadige moord. Nu lijkt ze op haar woorden terug te komen, maar het is niets meer dan schone schijn.
Julia Wouters (PvdA) blij na moord op Charlie Kirk
In de inmiddels beruchte aflevering van 15 september sprak PvdA-prominent Julia Wouters uit dat zij ‘blij was’ dat conservatief activist Charlie Kirk “nu niet meer kan zeggen wat hij vindt,” kort nadat deze doodgeschoten was door een extreemlinkse dader. Gesprekspartner Raymond Mens reageerde ontsteld. “Ik vind echt dat jij je diep moet schamen om wat je net zegt,” beet hij Wouters toe.
Julia Wouters houdt voet bij stuk
Mens vond haar betoog onacceptabel. Nieuwe afleveringen werden opgeschort en Mens eiste dat Wouters publiekelijk op haar uitspraken zou terugkomen alvorens de opnames te hervatten. In de aflevering van 6 oktober benadrukte Mens waarom hij weer aanschoof: “Omdat je altijd op uitspraken terug kunt komen.” Echter is dat verre van wat Wouters deed.
Julia Wouters zet Charlie Kirk weg als racist
Wouters verdedigt haar uitspraken door te stellen dat Charlie Kirk “pijn heeft veroorzaakt” met zijn uitspraken. Ze had “moeite met [zijn] heiligverklaring” en suggereerde dat zijn gewelddadige dood in context bezien minder zwart-wit is. In de eerdere aflevering stelde zij dat Kirk de rechten van zwarte mensen wilde inperken – een bewering die ze desgevraagd niet kon onderbouwen. Logisch, want dit is onwaar.
Julia Wouters zet Charlie Kirk opnieuw weg als racist
Wouters citeerde vervolgens instemmend Amerikaanse politica Alexandria Ocasio-Cortez, die stelde dat Kirk de Civil Rights Act – de wet die een eind maakte aan de rassenscheiding – “een vergissing” noemde. Dat citaat klopt, maar Kirk motiveerde die stelling door te wijzen op de uitwassen van een diversiteitsbureaucratie die volgens hem juist een racistische uitwerking had. In tegenstelling tot haar suggestie heeft Kirk zich herhaaldelijk tegen racisme uitgesproken. Toch schildert Wouters hem hiermee opnieuw af als een racist, zoals een goed PvdA-spindoctor betaamt.
Lees ook: De hypocrisie van Paternotte en Timmermans: het is links dat zich ongrondwettelijk opstelt
Woorden zijn geen geweld, geweld is geweld
Deze demonisering dient om haar eigen morele gebrek te verbloemen en rationaliseren. Immers, als Kirk werkelijk zo’n slecht mens was, dan zou er toch weinig reden zijn tot terughoudendheid? Het is een frame dat we vaker zien bij links – onwelgevallige ideeën worden gelijkgesteld aan geweld, waardoor werkelijk geweld tegen de ‘foute’ sprekers gelegitimeerd wordt. Echter woorden zijn geen geweld. Geweld is geweld.
Julia Wouters toont geen berouw, erkent geen fout, maakt geen excuses
Het ‘terugkomen op haar uitspraken’ was niets meer dan schadebeperking, geen gevolg van een oprecht gewetensonderzoek. Haar voorgelezen verklaring – ‘ik keur intimidatie, bedreiging en geweld volledig af’ – was obligaat, erkende geen fout en bood geen excuses. Integendeel, ze ging belerend in de tegenaanval: “De vrijheid van meningsuiting geldt niet alleen voor mensen met wie je het eens bent.” De ironie, het feit dat Wouters weinig respect toonde voor het in leven laten van iemand met wie ze het oneens is, lijkt haar te ontgaan. Ze betreurde, zo lijkt het vooral, hoogstens het effect van haar woorden, niet de inhoud ervan.
De woorden van Julia Wouters waren kraakhelder
Wouters suggereerde dat zij “verkeerd begrepen” was: misschien was haar boodschap “te snel, te cru.” Haar woorden zouden “uit context” zijn gehaald. Maar haar uitspraak was ondubbelzinnig: ze zei dat ze zich kon heugen over het feit dat een politieke tegenstander met een gruwelijke moord het zwijgen is opgelegd. De woorden van Wouters waren kraakhelder – en dat maakt ze juist zo onthullend. Het legt een wereldbeeld bloot waarin ideologie zwaarder weegt dan principiële afkeer van politiek geweld. Zoals Plinio Corrêa de Oliveira in Revolutie en Contrarevolutie schetst: wie objectieve morele kaders loslaat, verliest het natuurlijke afgrijzen voor geweld en ziet het als ‘prijs’ voor vermeende ‘vooruitgang.’
Lees ook: Is de moord op Charlie Kirk een keerpunt of een breekpunt voor Amerika?
De “cultuur van de dood” van links
De rel rond Wouters weerspiegelt een filosofische kloof: rechts kiest voor het leven, links voor de “cultuur van de dood.” In de reacties op politiek geweld tegen rechts blijkt steevast een patroon van meten met twee maten: rechts rouwt, links relativeert en viert. Na de moord op Kirk reageerden rechtse leiders geschokt en riepen op tot gebed en eenheid, links zocht naar mitsen en maren. D66-boegbeeld Sigrid Kaag merkte schouderophalend op dat “woorden ertoe doen” – door velen opgevat als suggestie dat Kirk het geweld over zich heeft afgeroepen. Nog schrijnender was de reactie van oud-D66-Kamerlid Sidney Smeets, die op X schaamteloos de boodschap “F**k Charlie Kirk en zijn nazivrouw en -volgers” deelde.
Links geweld: voorbeelden te over
Geheime diensten schetsen de laatste tijd steevast het beeld van het gevaar van rechtsextremisme. Nu is het moeilijk te zeggen wat er daadwerkelijk in de schaduw gebeurt, maar bekende voorvallen van politiek geweld laten zien: het geweld komt van links. De aanslag op Hans Janmaat, de moord op Pim Fortuyn, Geert Wilders die al 20 jaar ondergedoken zit, de vernieling van het FvD-kantoor, de twee aanslagen op Thierry Baudet, de klimaatterreur van Extinction Rebellion, de miljoenenschade en intimidatie door ‘pro-Palestina’-types… Andersom komen we nauwelijks verder dan de steen die recentelijk door de ruit ging bij het D66-kantoor in Den Haag.
De dubbele moraal van links
Als een linkse politicus wordt geïntimideerd, is de verontwaardiging unaniem. Is het slachtoffer rechts, dan schroomt links niet om geweld goed te praten of te ‘nuanceren.’ Deze tweeledige moraal ondermijnt het vertrouwen in de principiële afkeer van politiek geweld die een vrije rechtsorde zou moeten kenmerken.
Lees ook: Wat betekent het nu werkelijk om Nederlander te zijn?
Julia Wouters: niet ontslagen, niet geroyeerd, niet bekritiseerd
Dit debacle laat opnieuw zien hoever de revolutionaire ideologie van links is doorgedrongen in onze instituties. Is Wouters ontslagen? Is Wouters geroyeerd? Is er überhaupt kritiek geweest vanuit GroenLinks-PvdA-partijleiding? Nee. Stel je voor dat een linkse Nederlandse politicus zou worden omgelegd en een Wierd Duk zou zeggen dat hij blij was dat deze persoon eindelijk zijn mond hield. Het land zou te klein zijn. Links Nederland zou moord en brand schreeuwen over ‘fascisme’ en ‘de rechtsstaat.’ Nu is het oorverdovend stil.
De institutionalisering van links geweld
Wouters geniet klaarblijkelijk genoeg aanzien om in de media haar waardenloze gedachtegoed te mogen ventileren. Ze staat daarmee in een lange rij van links-ideologische marcherende marskramers die zich diep in de maatschappelijke structuren hebben ingenesteld. Zie de loopbaan van GroenLinks-prominent Paul Rosenmöller die ook niet vies was van geweld door het moordlustige regime van Cambodjaanse communist Pol Pot te steunen. “Ik hoop dat Fortuyn zich in z’n vingers heeft gesneden en ik hoop dat de wond zo diep is dat het bloeden vóór 15 mei niet ophoudt,” oreerde Rosenmöller in een interview kort voor de moord op Fortuyn.
‘Wanneer iemand je laat zien wie hij werkelijk is, geloof hem dan de eerste keer’
Mensen als Wouters en Rosenmöller, die politiek geweld goedpraten, horen niet thuis in invloedrijke posities bij overheid, media of onderwijs, maar dienen buiten de maatschappelijke orde te worden geplaatst – met spreekwoordelijke pek en veren. Onze beschaving mag geen vertegenwoordigers tolereren die met twee maten meten. Tijd om schoon schip te maken. Om een heldin van de Revolutie te citeren: “Wanneer iemand je laat zien wie hij werkelijk is, geloof hem dan de eerste keer.” Zo liet Wouters opnieuw zien waar links werkelijk voor staat. Laten we haar op haar woord geloven – en daar de logische conclusies uit trekken.
Lees ook: Paul Rosenmöller: de vleesgeworden ‘lange mars door de instituties’
Valt het tij van linkse normalisering van politiek geweld te keren?
Kiezers moeten zich afvragen of een stem op links bijdraagt aan de normalisering van politiek geweld – voor links lijkt geweld immers geen breekpunt te zijn zolang het de linkse zaak dient. Woorden kunnen hard zijn, maar geweld is een wezenlijke grens. Dat moet onvoorwaardelijk worden erkend. En overschrijding van deze basale beschavingsnorm mag niet zonder gevolgen blijven voor de schenders ervan. Zolang links-radicale figuren met een dubbele moraal de dienst uitmaken in instituties, blijft die erkenning uit en wordt links geweld verder genormaliseerd. De contrarevolutionaire boodschap is duidelijk: sta pal voor principes en veroordeel élk politiek geweld, zonder uitzonderingen. Alleen zo behoudt onze beschaving enige geloofwaardigheid en keren we het tij van de schijnheilige linkse normalisering van politiek geweld.
Laatst bijgewerkt: 8 oktober 2025 20:43
