Extremer weer leidt niet tot meer doden ten gevolg daarvan. Betere informatie leidt tot het redden van mensenlevens. Oftewel: wie gaat er dan werkelijk dood door klimaatverandering? Foto door Cooper Baumgartner.
Drie redenen om te twijfelen aan extreem weer alarmisten
Een recent artikel in de Washington Post begon met een beangstigende zin: "Extreme hitte doodt meer mensen in de Verenigde Staten dan enig ander gevaarlijk weer." Een paar minuten zoeken op internet leverde vrijwel dezelfde zin op bij NBC News, die het toeschreef aan de National Weather Service. CNN zei hetzelfde, net als de aloude (est. 1845) vertolker van de natuurlijke en technologische wereld, Scientific American.
Geldt "vertrouw de wetenschap" ook voor krantenberichten?
Er is alleen een probleem: het is niet waar. De Washington Post zou dit moeten weten. Afgelopen februari vertelden ze een heel ander–maar niet minder alarmistisch–verhaal in een artikel dat begon met: "Zowel hitte als kou kunnen dodelijk zijn. Maar kou is veel dodelijker. Voor elk sterfgeval dat verband houdt met hitte, zijn er negen die te maken hebben met kou".
'Weerpatronen zijn bedreiging voor de mensheid'
In deze dagen van klimaatveranderingshysterie kunnen we dit soort alarmistische retoriek verwachten. De reguliere pers, die voornamelijk wordt belichaamd door linksdenkenden, probeert al sinds het begin van de jaren zeventig de wereld ervan te overtuigen dat door de mens veroorzaakte factoren het weer zodanig veranderen dat de mensheid met uitsterven wordt bedreigd.
Kleine veranderingen, grote gevolgen?
Alle tovenaars van de wetenschap beweren dat menselijke activiteiten minieme temperatuurveranderingen veroorzaken die enorme gevolgen zullen hebben. Maar als deze invloed cumulatief is, zou het aantal hittegerelateerde sterfgevallen dan niet constant moeten stijgen? Het Environmental Protection Agency (EPA) heeft echter de volgende grafiek gepubliceerd:
Grafiek van het EPA met daarop het aantal sterfgevallen ten gevolge van hitte tussen 1984 en 2018. Er is geen duidelijke stijging te zien.
Geen trend zichtbaar
De EPA adviseert ons om alles van voor 1999 te negeren omdat hun berekeningsproces is veranderd. Het aantal hittegerelateerde sterfgevallen fluctueerde echter wild gedurende bijna twintig jaar, tussen 1999 en 2018, in plaats van een gestage toename weer te geven.
Een niet-alarmist geeft zijn mening
Veel van deze cijfers zijn afkomstig van David Harsanyi van The Liberty Dispatch. Mr. Harsanyi is meer een scepticus dan een alarmist. Hij citeert het totale cijfer van de Centers for Disease Control (CDC) voor alle weer-gerelateerde sterfgevallen als "rond de 700" Amerikanen per jaar. Hij citeert ook de schatting van de Washington Post dat "vandaag" 62 miljoen mensen "blootgesteld" waren aan gevaarlijk hoge temperaturen–dat wil zeggen dat die dag, 5 juli 2023, een warme dag was in een groot deel van het land. Ongetwijfeld veroorzaakten die temperaturen veel ongemak en enig gevaar, maar niet in de mate die de alarmisten voor de opwarming van de aarde beweren.
Lees ook: Warm vandaag? Heeft niets met CO2 te maken!
Drie redenen om te twijfelen aan klimaatbangmakerij
De heer Harsanyi geeft drie verklaringen voor deze wijdverspreide blootstelling, te bespreken van de eenvoudigste naar de meest complexe. Elk is een gedeeltelijke verklaring, maar ze bieden allemaal vitale stukjes van de puzzel.
1. Zakken naar het Zuiden
Ten eerste is de bevolking van de Verenigde Staten gestaag naar het Zuidwesten verschoven. Twijfelaars kunnen een kaart van het U.S. Census Bureau raadplegen waarop het "gemiddelde centrum van de bevolking van de Verenigde Staten" staat. Nadat het tot 1920 in een relatief rechte lijn bleef, begon het in een min of meer gestaag tempo naar het Zuiden te verschuiven. Voor de meeste mensen die naar het Zuiden verhuisden, was het een vrije keuze. Natuurlijk was een van de belangrijkste attracties voor veel van deze mensen de hogere temperaturen. Blijkbaar compenseert een warmere winter een warmere zomer ruimschoots.
In deze grafiek is zichtbaar hoe het centrum van de populatie in de afgelopen 100 jaar gestaag naar het zuiden is gezakt.
2. Vergrijzing
Terwijl de trek naar het Zuiden en Westen geleidelijk is gegaan, is de sterke vergrijzing van de Amerikaanse bevolking een meer dramatische reden. In juni 2020 gaf het Census Bureau een verklaring uit waarin het proces in twee zinnen werd samengevat.
Een oudere bevolking
"Het U.S. Census Bureau heeft vandaag schattingen gepubliceerd waaruit blijkt dat de bevolking van 65 jaar en ouder sinds 2010 snel is gegroeid, gedreven door de vergrijzing van babyboomers geboren tussen 1946 en 1964. De bevolking van 65 jaar en ouder groeide de afgelopen tien jaar met meer dan een derde (34,2% of 13.787.044) en van 2018 tot 2019 met 3,2% (1.688.924)." Hetzelfde rapport bevatte een kaart waarop te zien was dat de gebieden met de grootste toename zich in het Zuiden en het Westen bevonden.
Lees ook: Geofysicus Guus Berkhout ontkracht 7 karikaturen van klimaatsceptici
3. Minder impact dan vroeger
De meest ingewikkelde van de drie redenen van meneer Harsanyi is dat andere weersomstandigheden minder impact hebben dan vroeger. Zo'n argument klinkt misschien vreemd in moderne oren. De pers bombardeert elke grote weersgebeurtenis als "ongekend" en "catastrofaal". Een nauwkeurig begrip van deze factor vereist een onderzoek naar gelijksoortige weersverschijnselen over een lange periode. De schrijver van dit artikel zal twee orkanen gebruiken die Miami, Florida, met vergelijkbare kracht hebben getroffen.
Een verhaal van twee orkanen
Op 18 september 1926 werd Miami getroffen door een zware orkaan. De exacte windsnelheid is onbekend, omdat de kracht van de storm alle apparaten heeft vernietigd die de windsnelheid hadden kunnen meten. Het was op zijn minst categorie vier (210-250 kilometer per uur). Volgens de National Weather Service stierven er 372 mensen, raakten er meer dan 6.000 gewond en werd er voor $105 miljoen aan materiële schade aangericht. Volgens de Amerikaanse inflatiecalculator is dat 1,8 miljard dollar in 2023.
Orkaan Andrew
Bijna zesenzestig jaar later trof orkaan Andrew Miami op 24 augustus 1992. Aangezien Miami in 1992 veel groter was dan in 1926, is de enorme toename van het schadeverlies–26,5 miljard dollar (54,4 miljard dollar in 2023)–geen verrassing. Het verlies aan mensenlevens was echter veel lager–naar schatting minder dan vijfentwintig.
Meer informatie beschikbaar
De aanzienlijke daling in het verlies aan levens wordt toegeschreven aan betere informatiebeschikbaarheid. In 1926 gaf het weerbureau de eerste officiële waarschuwingen minder dan zes uur voordat de storm toesloeg, 17 september 11 uur 's avonds, toen de meeste inwoners van Miami sliepen. Een tweede factor was dat het oog van de storm rond half 7 's ochtends over het centrum van Miami trok. De bevolking van de stad was tussen 1920 en 1926 meer dan verdubbeld. De meeste mensen hadden dus waarschijnlijk nog nooit een orkaan meegemaakt. Ze dachten dat de plotselinge rust die door het oog werd veroorzaakt betekende dat de storm voorbij was en verlieten hun schuilplaatsen. Duizenden kwamen buiten terecht toen de meer verwoestende helft van de storm een paar minuten later losbarstte.
Lees ook: Klimaatverandering is een normaal fenomeen
Weersvooruitzicht redt levens
Aan de andere kant wist iedereen al drie dagen van tevoren dat Andrew eraan zat te komen. Ook al kwamen er massaal mensen opdagen om noodvoorraden aan te schaffen (de auteur stond vier uur in de rij bij de plaatselijke groothandel), toch gaf dat ruimschoots de tijd om planken voor de ramen te spijkeren en een voorraad voedsel en water aan te leggen.
De hitte voelen maar niet veel doen
In tegenstelling tot orkanen en andere grote weersincidenten neemt de bevolking extreme hitte veel minder serieus. Het is een alledaags verschijnsel. Elke volwassene heeft ontelbare hete dagen meegemaakt en ziet de hitte eerder als een ongemak dan als een echt gevaar. Voor de meesten is het voldoende om de airconditioning aan te zetten en voldoende te drinken.
Lees ook: De NOS als spreekbuis van klimaatideologie
Een beer achter elke boom
Het is waarschijnlijk nutteloos om dit artikel te e-mailen naar vrienden die zich zorgen maken over het klimaat. Helaas geven de alarmisten de voorkeur aan het sensationele antwoord boven een gedetailleerde analyse. Omdat ze zo lang aandacht hebben besteed aan een grotendeels denkbeeldig risico, hebben ze geïnvesteerd in hun geloof dat elke licht ongewone weersgebeurtenis een teken is van de Apocalyps van de klimaatverandering.
Alarmisme versus zekerheid
Dergelijk alarmisme is immens populair. Het is ontstaan door te veel lessen "milieuwetenschappen" en wordt verspreid door teveel weermannen en -vrouwen op tv. De Apocalyps van het weer past in linkse verhalen die kapitalisme en patriarchaat de schuld geven van alle kwalen en die overheidsoplossingen voorstellen.
God is dé Weerman
Christenen hebben nog een andere bron van zekerheid. Ze kunnen gerust zijn in het feit dat God uiteindelijk het weer regelt en dat diezelfde God voor de hele mensheid zorgt. Weer of geen weer; we kunnen vertrouwen op de God die alle mensen heeft geschapen en naar hun welzijn verlangt.
Dit artikel verscheen eerder op tfp.org
Laatst bijgewerkt: 4 augustus 2023 13:54