Scheikundige en wetenschapsjournalist Marcel Crok prikt door de leugens van de klimaatbeweging en laat zien hoe het milieu er werkelijk aan toe is.
In gesprek met Marcel Crok: ‘Klimaatalarmisme leidt tot dwaze beslissingen’
Telkens wanneer het IPCC, het intergouvernementele klimaatpanel van de Verenigde Naties, een nieuw rapport over klimaatverandering uitbrengt, zorgt dat voor grote koppen in de media. Zeker als dit midden in komkommertijd gebeurt. Cultuur onder Vuur interviewt scheikundige en wetenschapsjournalist Marcel Crok.
IPCC-rapport
Onder wereldwijde belangstelling is in augustus de zesde editie gepresenteerd. De boodschap was nauwelijks verrassend: het alarmisme van de vorige rapporten wordt eenvoudig geprolongeerd, of zelfs nog scherper aangezet. “Zonder drastische maatregelen”, aldus de deskundigen, “moet de wereld zich opmaken voor fors grotere weersextremen”.
Klimaatverandering ‘onontkoombaar’
De media borduren daar gewillig op door. Het NOS Journaal vat het rapport samen als “Klimaatverandering gaat steeds sneller”. De Volkskrant wil niet achterblijven en meldt: “VN-panel IPCC: klimaatverandering gaat steeds sneller, de mens is ‘onmiskenbaar’ de oorzaak”. NRC Handelsblad vat het samen als: “IPCC: klimaatverandering is onontkoombaar en raakt nu de hele wereld”. Vaak worden de woorden van de secretaris-generaal van de VN, Antonio Guterres, aangehaald: “Code rood voor de mensheid!”. Alleen De Telegraaf onderscheidt zich. Deze krant zit al geruime tijd op een meer kritische lijn en laat ook andere stemmen aan het woord.
Deskundige tegenstem
Een van die deskundige tegenstemmen is sinds jaar en dag Marcel Crok, scheikundige van achtergrond, maar bekender als wetenschapsjournalist. Bij elk IPCC rapport zie je deze toestanden terugkomen, zegt Crok op zijn website Clintel: “Het IPCC zelf verklaart enigszins wollig (want het IPCC is officieel beleidsneutraal) dat het 2 voor 12 is waarna activisten, politici en de media helemaal los gaan en verklaren dat het al 2 over 12 is. Deze keer was het niet anders.”
Hockeystick
Marcel Crok maakte in 2005 wereldwijd naam door de ‘hockeystick’ te deconstrueren. Dat is de grafiek waar het IPCC destijds graag mee schermde. Stel je een horizontale as voor, de tijdsas, met daarop een langzaam stijgende lijn van temperatuurstijging die aan het eind – onze tijd – met een dramatische zwiep omhoog krult. Die grafiek ‘bewees’ volgens het IPCC dat de broeikasgassen van onze tijd verantwoordelijk zijn voor een versnellende klimaatopwarming. In samenwerking met twee onderzoekers toonde Crok echter aan dat er een statistische fout in de grafiek zat: welke gegevens je er ook in zou stoppen, er komt altijd een hockeystick uit. De ontzenuwing was zo vernietigend dat het IPCC de grafiek (zie onder) lang niet meer durfde te gebruiken.
Lekker makkelijk
Tot aan dit zesde rapport. Hierin voert het IPCC de iconische hockeystick doodleuk weer op. “De terugkeer van de hockeystick, in volle glorie, mag je wel zeggen, is voor mijzelf ook een complete verrassing”, zegt Crok desgevraagd. “Ik had niet gedacht dat ze die nog van stal zouden durven halen, na alle ellende die ze er in het verleden mee gehad hebben.” Is het geen teken dat het IPCC zich minder zeker voelt van zijn zaak? “Het is zeker een dubieuze actie”, zegt Crok. “Destijds, in 2005 was de respons ‘Ja, maar eigenlijk is die hockeystick ook helemaal niet belangrijk voor onze zaak.’ Dat is natuurlijk heel raar. Als je wil bewijzen dat de verdachte de moord heeft gepleegd, dan kom je met argumenten die zo overtuigend mogelijk zijn. Niet met een argument, waarvan je later zegt: dat hebben we eigenlijk helemaal niet nodig om te bewijzen dat de verdachte schuldig is. Want dat is wat ze doen: ze komen eerst met die hockeystick, vervolgens wordt die onderuitgehaald, en dan zeggen ze: ‘ja maar die is ook helemaal niet nodig voor ons om te bewijzen dat CO2 zo slecht is’. O ja, waarom kom je er dan mee? Daar krijg je dan geen antwoord op, maar na zoveel jaren komen ze nu toch weer met die hockeystick aanzetten! Die is zo lekker gemakkelijk. Ze kunnen hem gewoon niet missen, ze zijn er verslaafd aan. Het is te verleidelijk voor ze, omdat die hockeystick hun claim ondersteunt en je er zogenaamd in één oogopslag mee kunt bewijzen dat de huidige opwarming uniek is. En we zo snel mogelijk alle uitstoot van CO2 moeten stoppen.”
‘Kleine luidruchtige groep’
Maar onze economieën naar een nuluitstoot van CO2 terugbrengen, betekent een draconische ingreep, zo wordt Crok niet moe te benadrukken. Duitsland begint met zijn ‘Energiewende’ – afzwering van kerncentrales én transitie naar hernieuwbare energie, de pijn als eerste te voelen. De industrie trekt al weg, terwijl de Duitsers hun CO2-doelstelling nog niet eens halen. “De illusie wordt gewekt dat we het klimaatprobleem wel even kunnen fiksen”, aldus Crok eerder tegen De Volkskrant. “Maar intussen zie je dat een kleine, luidruchtige groep activisten het hele overheidsbeleid begint te bepalen. Want de invulling is volledig ideologisch gekleurd: het moet wel met wind en zon, een CO2-arme optie zoals kernenergie ligt niet op tafel. Daarvan word ik opstandig. Dit gaat gewoon niet democratisch.”
Extreme neerslag
Terug naar het IPCC-rapport. Het probleem daarvan is, dat de experts van het IPCC eenzijdig een enorme nadruk leggen op wat zij negatief vinden, legt Crok uit aan Cultuur onder Vuur. “Positieve kanten worden niet belicht. Goed nieuws staat er wel in, maar dan ergens diep verstopt. Bijvoorbeeld het feit dat er geen trend in overstromingen te bespeuren is. Dat belangrijke gegeven wordt dan niet overgeheveld naar de Summary for Policy Makers, de samenvatting voor beleidsmakers, die politici en journalisten lezen. Wel dat extreme neerslag toeneemt, maar niet dat dit niets erop wijst dat dit tot meer overstromingen leidt.” Niemand is erin geïnteresseerd “of de zesde editie van het bijna vierduizend pagina’s tellende apocalyptische rapport misschien ook iets anders geïnterpreteerd zou kunnen worden.”
Causaal verband
Wat opvalt is het feit dat vroegere voorspellingen van klimaatspecialisten niet zijn uitgekomen, het IPCC niet of nauwelijks deert. Het gaat door met het alarmeren van politici, die de gelegenheid dankbaar aangrijpen. Zo beweert klimaatpaus Ed Nijpels dat klimaatsceptici “alle argumenten uit handen zijn geslagen”. Niemand minder dan premier Rutte legt een causaal verband met de wateroverlast in Valkenburg en bij onze ooster- en zuiderburen. Angela Merkel ging hem daarin overigens voor, hoewel een dorpsburgemeester haar er direct op wees dat de overstromingen in zijn dorp een eeuwenoud verschijnsel zijn. Ook het NOS Journaal bracht de zomerse overstromingen als het zoveelste bewijs van de desastreuze opwarming. Crok: “Ja, dat doet het Journaal inderdaad, maar in het IPCC-rapport staat nu juist dat er géén trend is naar meer overstromingen”.
Mondjesmaat
“In het spoor van het IPCC zie je dat veel media gewoon willen dat extremen veranderen en toenemen”, legt Crok uit. “Daar zijn ze naarstig naar op zoek. Maar klimaatverandering is per definitie een zeer langzaam proces. Voel jij dat de zeespiegel de afgelopen eeuw achttien centimeter is gestegen? Nee, dat voel je niet. Voel je dat de temperatuur in Nederland twee graden is toegenomen? Zelfs dat voel je niet. De winters worden wat minder streng en je hebt minder vaak een Elfstedentocht. Daarvan kun je dan nog zeggen dat je er iets van merkt, maar het is niet indrukwekkend. Als je klimaatverandering beslist als iets heel verschrikkelijks wil neerzetten, ga je dus op zoek naar de extremen. Daar wordt enorm naar gespeurd. Maar zelfs kleine veranderingen zijn er maar mondjesmaat. Ja, we hebben inderdaad wat vaker extreme warmte en minder vaak extreme koude. Dat lijkt een trend te zijn die echt bestaat. Maar is dat erg of niet erg?”
Enorme behoefte
Zelfs als er al van waarneembare klimaatverandering sprake is, dan nog blijft de vraag of en zo ja, in hoeverre die door de mens veroorzaakt wordt. Crok: “Dat is dan inderdaad nog een volgende stap. In de wetenschap spreken we van detection and attribution, ‘signalering en toeschrijving’. Je moet eerst een statistisch significante verandering vaststellen en dan nadenken waardoor die verandering veroorzaakt zou kunnen zijn. Wel, het IPCC wil heel graag de veranderingen in het rapport toeschrijven aan CO2. Want dan kun je echt een verband leggen en zeggen: ‘Dames en heren, de overstroming in Limburg komt door ons, door onze CO2’. Er is een enorme behoeft e dat te bewijzen en dat heeft ook te maken met rechtszaken. Klimaatactivisten stappen steeds vaker naar de rechter. En bij de rechter moet je oorzakelijkheid aantonen. Als er een moord gepleegd is, moet je bewijzen dat de verdachte het gedaan heeft. Als het bewijs ontbreekt, kan de rechter de verdachte ook niet veroordelen. Dat speelt hier ook. Daar komt die enorme behoefte bij het IPCC en andere klimaatactivisten uit voort om steeds maar weer te zeggen: ‘Het is CO2! Het is CO2!’”
‘Iets heel geforceerds’
“Wat overstromingen betreft, is er wereldwijd literatuur, echt artikel na artikel, het een na het ander, dat daarin überhaupt géén trend te vinden is”, benadrukt Crok nog maar eens. “Er is dus geen detection, verandering, waargenomen, dan hoef je dus niet eens te praten over toeschrijving aan een oorzaak, attribution. Er is gewoon niks gebeurd. Er is géén misdaad gepleegd en we hoeven dus ook niet op zoek naar de dader. Dat is de werkelijkheid waar we mee te maken hebben en daarom ontstaat er iets heel geforceerds. Enerzijds is er toenemende hitte geconstateerd en we zijn ervan overtuigd dat dit komt door toenemend CO2. Goed, dan zijn er nog wat heel andere dingen als overstromingen, orkanen en droogte, waarin helemaal geen veranderingen zijn geconstateerd. Geen toe- of afname. Dan heeft het toch ook geen zin om over de oorzaak te praten?”
Afkoeling
Het IPCC hamert erop dat de opwarming ongeëvenaard is. “En dat is naar mijn mening echt niet waar”, betoogt Crok. “Gebieden als Groenland, Canada en Scandinavië waren duizenden jaren geleden beduidend warmer dan ze nu zijn. Dat verschijnsel heeft zelfs een lemma bij Wikipedia. Wetenschappers spreken van het 'Holoceen klimaatoptimum'. Dat heeft te maken met de stand van de aarde en de instraling van de zon op hogere breedtegraden. Achtduizend jaar geleden was die maximaal, sindsdien neemt die geleidelijk af. Die afkoeling gaat heel geleidelijk, haast onmerkbaar. Anderzijds sluit dat niet uit dat CO2 een rol speelt bij de huidige opwarming. De grootste vraag wat mij betreft is: áls CO2 al een probleem is, hoe groot is dat dan en is het positief of negatief? Want als we langzaam een nieuwe ijstijd ingaan en Groenland, Canada en Scandinavië zouden weer onder drie kilometer ijs komen te liggen: wie zit daarop te wachten? Dan is klimaatopwarming huist goed. Waarom zo negatief?" ‘Het gaat goed’
Lees ook: VN-klimaatpanel IPCC produceert angstpropaganda – en de media doen ijverig mee
Zo slecht gaat het niet met de wereld
“Het gaat sowieso goed met de wereld,” stelt Crok. “Er is steeds minder honger, steeds minder armoede, er vallen bij natuurrampen steeds minder doden. Dat perspectief mis je totaal in het IPCC rapport. Ze zijn alleen maar gefocussed op: ‘Klimaatopwarming is slecht, desastreus, catastrofaal en het komt allemaal door ons. We moeten zo snel mogelijk naar een nul-uitstoot van CO2.’ Dat alarmisme werkt door. Het leidt tot dwaze, overhaaste beslissingen. Het Europees Parlement heeft zelfs de klimaatnoodtoestand al uitgeroepen.”
Laatst bijgewerkt: 7 juni 2024 16:31
