De website van het Internationaal Energieagentschap kent geen enkele scepsis, maar staat bol van klimaat-agitprop. (Beeld: screenshot iae.org)
Angst, peptalk en beroerde statistiek: de eco-toekomst van het Internationaal Energieagentschap
Er is misschien geen industrie die meer naar gigantisme neigt dan energieproductie. Het zoeken van de grondstoffen, of het nu kolen, olie of aardgas is, is onzeker en duur. Het raffineren en transporteren van die grondstoffen maakt ze nog duurder. Voor het omzetten daarvan in elektrische energie zijn enorme ketels en andere machines nodig. Om die energie vervolgens te verdelen naar een enorm netwerk van consumenten is niet vanzelfsprekend, maar vergt een gigantische infrastructuur.
Een genot voor globalisten
Nog erger is het vooruitzicht dat de energie opraakt. De toevoer beheersen betekent toezicht houden op een enorm deel van de wereldhandel - en het leven van degenen die die energie verbruiken. Die macht is een enorme verleiding voor globalisten.
Het Internationale Energieagentschap
De energie-industrie gaat gebukt onder een onderling verbonden en verbijsterend netwerk van bureaucraten in dienst van regeringen, bedrijven en niet-gouvernementele organisaties. Elke poging om het hele netwerk in kaart te brengen zou alleen maar leiden tot massale verwarring bij niet-ingewijden. Eén niet-gouvernementele organisatie heet het Internationaal Energie Agentschap (IEA). Zijn website begint met een bombastisch proza dat lachwekkend zou zijn als het niet zo onheilspellend was. "We leiden een nieuw tijdperk in van internationale samenwerking op het gebied van energie."
Liefst 46 landen lid van IEA
Ook staat er: "We bieden gezaghebbende analyses, gegevens, beleidsaanbevelingen en oplossingen om energiezekerheid te garanderen en de wereld te helpen over te stappen op schone energie." Het IEA ontleent zijn macht aan het feit dat zesenveertig landen, waaronder de Verenigde Staten, China, Japan en het grootste deel van Europa, lid of geassocieerd zijn. Interessant is dat de meeste niet-Amerikaanse olieproducerende landen, waaronder Rusland, Venezuela, Saoedi-Arabië en Koeweit, er niet officieel bij zijn aangesloten.
Een netwerk van gelijkgestemde bureaucraten
Aan het hoofd van IEA staat uitvoerend directeur dr. Fatih Birol. Volgens de korte biografie op de website van de organisatie staat hij sinds 2015 aan het hoofd van het agentschap. "Onder zijn leiding", verzekert de biografie de onderzoekende lezer, "heeft het IEA zich in de voorhoede genesteld van wereldwijde inspanningen om de internationale klimaatdoelstellingen te halen, de energiezekerheid te waarborgen en de sociale en economische gevolgen van de overgang naar schone energie te beheren." Hij is ook voorzitter van de Energy Advisory Board van het World Economic Forum.
Eerbewijzen alom
Een dergelijke verantwoordelijkheid heeft zijn beloningen. Dr. Birol is lid van het Legioen van Eer (Frankrijk), de Orde van de Rijzende Zon (Japan), de Orde van de Poolster (Zweden) en diverse andere onderscheidingen uit Oostenrijk, Duitsland en Italië. Hij is ook een ‘buitenlands lid’ van de Chinese Technische Hogeschool. Op de pagina ‘Over ons’ op de website van de NGO staan foto's van acht andere leidinggevenden bij het IEA, waaronder directeuren voor ‘Duurzaamheid, Technologie en Vooruitzichten’ en ‘Energiemarkten en Veiligheid’.
Woordenbrei
En deze mensen werken hard. Ze bereiden zich momenteel voor op ‘COP28’, ook wel bekend als de klimaatconferentie van de Verenigde Naties in 2023. Deze is begonnen op 30 november en duurt tot 12 december in Dubai. Het IEA organiseert een 'High Level Dialogue on Building a 1.5C-Aligned Energy Transition'. Dit is de eerste alinea van de beschrijving van dit wereldveranderende evenement. "Het COP28-voorzitterschap en het IEA, in samenwerking met IRENA en ondersteund door het UNFCCC-secretariaat, hebben een reeks dialogen op hoog niveau bijeengeroepen om een momentum te creëren tussen landen en bedrijven over de energietransitie in de aanloop naar COP28 en 1,5°C-compatibele energietransitiepaden."
EU: ‘substantiële financiële bijdrage’
Als die ‘woordenbrei’ onverteerbaar voor je blijkt te zijn, maak je geen zorgen. De mensen van COP28 hebben de wereldproblemen goed in de hand. Reuters meldde onlangs dat het "het eerste klimaat "verlies en schade" fonds ter wereld" zal lanceren, ontworpen om de vernietiging veroorzaakt door klimaatverandering aan te pakken. De CEO van COP28, Adnan Amin, zei dat ze "enkele honderden miljoenen dollars" hopen op te halen. De Europese Unie belooft een "substantiële financiële bijdrage", maar weigerde te zeggen hoe groot die bijdrage precies zal zijn. De ‘klimaatgezant’ van de Verenigde Staten, voormalig senator John Kerry, beloofde op het Bloomberg New Economy Forum in Singapore dat de VS "enkele miljoenen" zouden doneren aan het fonds.
Uitzonderlijke commissies
Hoe COP28 de miljoenen zal verdelen werd niet vermeld. Ongetwijfeld zullen veel ‘experts’ uitzonderlijke commissies verdienen, wat zal bijdragen aan een "eerlijk" verdeelmodel voor de fondsen die de experts niet aan hun eigen salarissen en onkosten besteden. Met zulke enorme bedragen op het spel moet je altijd waardering hebben voor het vermogen van bureaucraten om zichzelf ervan te overtuigen dat hun ideeën echt werken. Neem de World Energy Outlook 2023 van het IEA.
Drie verschillende scenario’s
Het eerste probleem met de Outlook is dat het drie verschillende scenario's biedt. Het eerste is het Stated Policies Scenario, waarnaar verwezen wordt met het acroniem STEPS. (Vraag niet waar de ‘E’ vandaan komt - waarom zou je een geweldige afkorting door woorden laten verpesten?) Het gaat ervan uit dat elk land zijn huidige beleid voor onbepaalde tijd zal voortzetten. Het tweede is het Aangekondigde Beloften Scenario (APS). Dit scenario gaat ervan uit dat alle landen volledig en op tijd zullen voldoen aan hun doelstellingen om het energieverbruik te verminderen.
Politieke stabiliteit onwaarschijnlijk
Het derde is het Net Zero Emissie (NZE) scenario, dat ervan uitgaat dat de opwarming van de aarde niet meer zal bedragen dan gemiddeld anderhalve graad Celsius boven het pre-industriële gemiddelde. De kans dat een van de drie scenario's zal uitkomen is klein. STEPS zou politieke stabiliteit vereisen in elke natie ter wereld. Elke dag weer weerlegt de krant een dergelijk idee. Oorlogen, revoluties en politieke onrust zijn constant. Zelfs zonder onrust zorgen normale politieke processen ervoor dat het beleid van veel landen zal veranderen.
Pseudo-informatie gemengd met naïviteit
De APS is nog minder waarschijnlijk. Iedereen die aanneemt dat elk land alles zal doen wat het belooft, heeft geen begrip van de menselijke natuur. Elk mens, laat staan elk land, doet soms beloftes die uiteindelijk niet worden nagekomen. In de regel zijn politici en bureaucraten de ergste overtreders. De eerste twee scenario's lijken echter onvermijdelijk in vergelijking met het derde. De Net Zero doelstelling om de opwarming van de aarde te beperken tot 1,5 graden boven het "pre-industriële gemiddelde" is onwaarschijnlijk.
Pas vanaf 1880 weerstatistieken
Ten eerste geeft het IEA toe dat de huidige meting al tot 1,2 graden is opgelopen. De resterende ademruimte is slechts 0,3 graden. Ten tweede heeft niemand enig idee wat de pre-industriële gemiddelde temperatuur was. Volgens de Encyclopedia Britannica begon de industriële revolutie rond 1760. De vroegste betrouwbare weerstatistieken gaan slechts terug tot ongeveer 1880. Klimaathistorici weten echter dat het midden van de achttiende eeuw in een periode viel die ‘de Kleine IJstijd’ werd genoemd, waarin de wereldtemperaturen veel lager waren dan tijdens de ‘warme periode’ van de Middeleeuwen.
Ongewone weerpatronen
Ondanks de zelfverzekerde retoriek heeft zelfs de meest deskundige persoon in de IAE, COP28 of waar dan ook geen echt idee wat het doel zou moeten zijn of hoe slecht het zal zijn als het niet gehaald wordt. Deskundigen halen ongewone weerpatronen aan, maar elk verband tussen deze patronen en klimaatverandering is puur speculatief. Erger nog, er wordt niet gesproken over de voordelen die langere en productievere groeiseizoenen met zich mee zouden kunnen brengen.
Hetzelfde vermoeide antwoord
Dus, wat zijn de oplossingen van het IEA voor het energieprobleem van de wereld? De meeste lezers kunnen die zelfs als ze ’s nachts uit hun slaap gehaald worden direct opnoemen: wind en zonne-energie. De Outlook van het IEA stelt: "We zijn op weg om alle fossiele brandstoffen vóór 2030 hun piek te zien bereiken". Volgens de grafieken hebben kolen, olie en aardgas decennialang ongeveer 80 procent van de energie in de wereld geleverd. Het rapport meldt echter ademloos dat dit in 2030 nog maar 73 procent zal zijn. Ze zeggen dat dit "een belangrijke verschuiving" is.
Zucht van verlichting
Natuurlijk moet die verschuiving nog wel plaatsvinden. Tot nu toe is het slechts een projectie. De ingenieurs werken al een kwart eeuw aan zonne- en windenergie en hebben nog geen serieuze deuk in het probleem kunnen slaan. Natuurlijk kan die situatie een zucht van verlichting doen slaken bij de mensen van het IEA. Immers, als ze het probleem echt zouden oplossen, zouden ze failliet gaan. Wat een ramp zou dát zijn.
Dit artikel verscheen eerder op tfp.org.
Laatst bijgewerkt: 7 december 2023 06:26