De dreiging van de islam is onverminderd.
Waarom de islam een aanhoudende dreiging blijft
Er is veel geschreven over de vraag of de islam al dan niet een agressieve religie is die zichzelf oplegt met geweld in plaats van met prediking. Het antwoord is niet eenvoudig.
Mohammed
Er waren twee verschillende periodes in het leven van Mohammed. De eerste was toen hij nog in zijn geboortestad Mekka woonde (Mekkaanse periode). Deze periode duurde tot 622 toen hij vluchtte naar Yathrib, dat al snel werd omgedoopt tot Medina (de stad). Zo begon de Medinaanse Periode, die duurde tot zijn dood in 632.
'Multicultureel' Mekka
In Mekka was Mohammed voorzichtig om niet in conflict te komen met de heersende polytheïstische cultuur, omdat zijn volgelingen nog maar een handjevol waren. Mekka was een bedevaartsoord voor woestijnstammen, die elk hun eigen "god" of afgod hadden. Vandaag de dag zouden we het een "multiculturele" omgeving kunnen noemen. Mohammed koos voor een oecumenische en verstandige benadering om de heersende cultuur niet uit te dagen.
Milde toon
Zijn uitspraken in deze periode, die later werden omgezet in Soera's, dat wil zeggen hoofdstukken van de Koran, hebben een milde, zelfs poëtische toon. Velen herhaalden eenvoudigweg passages uit de Heilige Schrift met toegevoegde details van zijn eigen hand. Hij benadrukte de "gemeenschappelijke afstamming" van de joden, christenen en moslims van Abraham, die hij "de mensen van het Boek" of broeders noemde.
Lees ook: Heiligen over islam: 'Christus bracht vrede, Mohammed geweld'
Absolute macht
Alles veranderde toen hij naar Medina verhuisde. Onder het voorwendsel een conflict tussen twee clans te sussen, nam hij de absolute politieke, religieuze, militaire, culturele en zelfs financiële macht over de stad over.
Afdwingen van bekering
Deze gebeurtenis markeert het echte begin van de islam. Hij begon met het afdwingen van de bekering van alle clans in Medina (zowel Joodse als Arabische). Toen de clan Banu Qurayza weigerde zich te bekeren, roeide hij deze tot de laatste man uit. Daarna predikte hij expansie door oorlog, wat leidde tot de Slag bij Badr (maart 624), waarin Mohammed de Mekkanen versloeg en zo de stad veroverde. Deze overwinning wordt beschouwd als de eerste grote bevestiging van de nieuwe religie ("De Dag van het Criterium"). Mohammeds uitspraken in deze periode waren hard, agressief, intolerant en oorlogszuchtig.
De oorsprong van jihad
In deze periode werd het concept van de jihad ontwikkeld. Het hield in dat de Islam met alle mogelijke middelen moest worden opgelegd, inclusief oorlog. De wereld werd verdeeld in twee delen: dar al-islam (het huis van de islam) en dar al-harb (het huis van de oorlog). Oorlog werd niet alleen een concrete actie, maar een permanente voorwaarde voor elke moslim. Om deze toestand aan te duiden spreekt de Koran van al-jihad (inspanning), al-harb (oorlog) en al-quital (vernietiging).
Elk woord van Mohammed was 'openbaring'
Mohammed sprak veel. Elk woord uit zijn mond werd als "openbaring" beschouwd en met geïmproviseerde middelen vastgelegd. Het was de taak van de derde Kalief, Oethman ibn Affan, om deze teksten samen te stellen. Sommige werden als soera's beschouwd en in de Koran opgenomen. Andere werden gedegradeerd tot de categorie van hadiths (gezegden) en verzameld in de Suna (een boek van overlevering). Tot op heden weet niemand hoeveel hadiths er zijn.
Hoe de Koran werd samengesteld
Bij gebrek aan een beter criterium om de soera's te rangschikken, zette Oethman ibn Affan ze op volgorde volgens hun lengte, waarbij de eerste de langste was. Zo haalde hij de Mekkaanse soera's onherroepelijk door elkaar met de Medinese, waardoor het onmogelijk werd om te onderscheiden welke de overhand had.
Flagrante tegenstrijdigheden
Zo kunnen we alles en het tegendeel ervan vinden in de Koran, die wordt beschouwd als iemand met dezelfde goddelijke autoriteit als zijnde "Allah's woord". Zelfs de flagrante tegenstrijdigheden in de Koran kunnen worden aangenomen als "openbaring" door het gebruik van het principe van al-nasikh wa 'l-mansukh, letterlijk "afschaffing van het afgeschafte".
"Dood de ongelovigen waar je ze ook tegenkomt."
Bijvoorbeeld, terwijl soera 109 tolerantie ten opzichte van andere religies predikt: "Jij hebt jouw religie en ik heb de mijne," beveelt soera 2: "Dood de ongelovigen waar je ze ook tegenkomt." Het probleem is: welke soera wordt als abrogatief beschouwd, en welke wordt afgeschaft? Omdat er geen centrale religieuze autoriteit is die de waarheid onfeilbaar kan onderwijzen, kan de Koran altijd geïnterpreteerd worden.
'Islam is verspreid met geweld'
Zonder te ontkennen dat er gematigder stromingen binnen de islam kunnen bestaan, moeten we vaststellen dat jihadistische stromingen historisch gezien de overhand hebben gehad. De Italiaanse expert prof. Giorgio Vercellin legt uit: "[Het valt niet te ontkennen] dat de islam zich sinds zijn oorsprong ook heeft verspreid door middel van gewapende conflicten. Een tendens die in de eerste eeuw van zijn bestaan alleen maar zal toenemen."
Lees ook: Frans Timmermans wil Koranlezingen in de Tweede Kamer
Bloedbad door Mohammed
Mohammed zelf gaf het voorbeeld. Hij vocht persoonlijk in 26 veldslagen en wakkerde vele andere kleine conflicten aan. In zijn commentaar op het bloedbad van de Banu Qurayza schrijft de beroemde Italiaanse Arabist Francesco Gabrieli: "Dit zinloze bloedbad blijft de meest verontrustende smet op de religieuze carrière van de Profeet. (...) Uit deze episode volgt dat degenen die toen en later mensenbloed vergoten voor de zaak van de islam helemaal niet tegen de geest van Mohammed handelden."
Veroveringstochten
Sinds zijn geboorte heeft de islam zich bijna uitsluitend door middel van oorlog uitgebreid. De laatste opdracht van Mohammed op zijn sterfbed was om het Byzantijnse Rijk binnen te vallen. In 638 veroverde kalief Omar Jeruzalem, dat drie eeuwen lang christelijk was geweest. In minder dan een eeuw veroverden de moslims Palestina, Syrië, Mesopotamië, Egypte en Noord-Afrika.
Karel Martel
In 711 vielen ze Spanje binnen en schakelden het christelijke koninkrijk van de Visigoten uit. In 719 staken ze de Pyreneeën over en veroverden Narbonne. Het jaar daarop belegerden ze Toulouse en zouden ze heel West-Europa tot aan de Rijn hebben bezet als Karel Martel hen niet had tegengehouden bij Poitiers in 733. Ze veroverden Perzië, Afghanistan en een deel van India in de achtste en negende eeuw. Ze bezetten de helft van Italië.
Rome plunderen
In 846 vielen ze Napels en Salerno aan. In hetzelfde jaar verwoestten ze Ostia en bereikten ze Rome, waar ze de Sint-Pietersbasiliek en Sint-Paulus buiten de muren plunderden. In 847 verzamelden ze een immense vloot in Sardinië met de bedoeling het hart van het christendom binnen te vallen. Paus Leo IV, die ondertussen Rome had versterkt, riep de hulp in van consul Cesario. De christelijke vloot vernietigde de moslimvloot in de slag bij Ostia en redde zo het christendom.
Lees ook: Hoe de islam Nederlandse kinderen voorbereidt op bekering
Constantinopel veroverd
In 1453 veroverden ze Constantinopel en maakten zo een einde aan het Romeinse Rijk. In 1663 vielen ze Hongarije binnen en rukten op naar het hart van Europa. Zonder de Slag bij Wenen (1683) zou Europa deel zijn gaan uitmaken van het Ottomaanse Rijk.
Heropleving in de twintigste eeuw
Tegen het einde van de negentiende eeuw was de expansiedrift van de islam uitgeput. Met uitzondering van Turkije stonden alle moslimlanden onder Europees protectoraat. Deze situatie veranderde drastisch in de twintigste eeuw. De islam begon een religieuze opleving te ondergaan die, door de natuurlijke verbinding tussen religie en samenleving, resulteerde in een politieke opleving.
Ayatollah Khomeini
Beetje bij beetje herstelden leiders als Jamal al-Din al-Afghani, Hasan al-Banna, Sayyid Qutb en later Ayatollah Ruholla Khomeini de strijdlust van de islam. Deze opleving vond plaats toen de olie-industrie gigantische economische middelen in handen van de moslims begon te leggen en zo hun strategische invloed vergrootte. De islam begon opnieuw op te rukken ten nadele van het Westen.
11 september
De dreiging van de oorlogszuchtige islam, die lang onderschat werd, werd dramatisch duidelijk met de aanval op de Twin Towers op 11 september 2001. Veel mensen werden wakker met de verschrikkelijke realiteit: het Westen was opnieuw in oorlog. Deze oorlog heeft zich voortgezet, zowel in het grote wereldscenario (meer recentelijk met de val van het Syrische regime) als door de lange reeks terroristische aanslagen in Europa, zoals onlangs te zien was in het bloedbad op de kerstmarkt in Magdeburg, Duitsland.
Jihadistische islam
Zijn alle moslims betrokken bij deze oorlog tegen het Westen of, meer specifiek, tegen het christendom? Blijkbaar niet. De jihadistische islam vertegenwoordigt een stam binnen de moslimwereld. Deze stam krijgt echter geleidelijk de overhand.
Tien procent is radicaal
Alle analyses wijzen op een toenemende radicalisering, vooral onder jongeren, zowel in de moslimwereld als in het Westen. Laten we niet vergeten dat de meeste terroristen die aanslagen hebben gepleegd in Europa, daar geboren en getogen zijn. Experts schatten het percentage radicale moslims op ongeveer 10% van hun totale bevolking van een miljard. Dit betekent dat er 100 miljoen soldaten van Allah zijn. Het is niet erg rustgevend...
Saoedi's financieren moskeeën in Europa
Aan de andere kant moeten we in gedachten houden dat jihad inspanning betekent, en elke actie voor de uitbreiding van de islam omvat. Saoedi-Arabië is bijvoorbeeld, hoewel het niet rechtstreeks betrokken is bij terrorisme, een belangrijke financier van moskeeën in Europa.
Meer kinderen krijgen
Veel moslims verkiezen ook een vreedzame verovering die Europa geleidelijk aan onderwerpt boven het gebruik van geweld dat reacties kan uitlokken. Eén manier is bijvoorbeeld door de moslimbevolking uit te breiden. Voor een vrome moslimvrouw is het krijgen van veel kinderen een daad van jihad. We mogen ook de ongecontroleerde immigratie uit Noord-Afrika, dat overwegend islamitisch is, niet vergeten.
Wat heeft Europa nodig?
Hoe kan Europa reageren? Net zoals dit hernieuwde moslimoffensief werd veroorzaakt door een religieuze opleving, zal alleen het herstel van ons katholieke geloof en dus een hernieuwde geest van het christendom ons de nodige geestelijke wapens geven om weerstand te bieden en te reageren. Is dit mogelijk? Ja. De geschiedenis laat zien dat wanneer God besluit om in te grijpen, niets Hem kan weerstaan als mensen hun ziel openstellen voor Zijn genade.
Dit artikel verscheen eerder op tfp.org.
Laatst bijgewerkt: 12 februari 2025 06:50
