Een persoonsgebonden CO2-budget: populair of niet?
Na een lange werkdag en een flinke fietstocht komt u verkleumd en hongerig thuis. U heeft nog juist genoeg CO2-punten voor een stukje rookworst bij de stamppot. Maar dan kan de verwarming niet aan. Dan toch de thermosstaat wat hoger en geen rookworst? Of allebei niet, zodat u morgen weer een keer met de auto naar het werk kunt... Wat kiest u?
CO2-budget
Het idee van een persoonlijk CO2-budget werd deze zomer als proefballonnetje opgelaten door onderzoeksbureau TNO en door diverse Nederlandse media gretig opgepikt. Het concept is dat iedere burger een aantal CO2-punten krijgt dat hij mag verdelen tussen CO2-uitstotende posten als autorijden, vlees eten en energieverbruik in huis. Zo’n budget zou de totale hoeveelheid CO2-uitstoot van Nederland verminderen. Het aantal punten heeft uiteraard een maximum. Wie zijn punten verbruikt heeft, moet bijkopen. Of thuis in de kou zitten.
Inbreuk op levensvrijheid
Natuurlijk is een dergelijk systeem een grote inbreuk op de levensvrijheid van de burger. Hij wordt danig beperkt in vrije gedragskeuzes. Hij moet onbegrijpelijke keuzes maken tussen zaken die niets met elkaar te maken hebben, zoals tussen autorijden en vlees eten. Zijn leefcomfort zal hoe dan ook minder worden. Maar het grootste bezwaar is dat de overheid hiermee een veel grotere zeggenschap over zijn leven krijgt. Het ligt voor de hand dat het CO2-budget, evenals het vaccinatiepaspoort, onderdeel is van een toekomstig sociaal-kredietsysteem, waarin elke burger wordt beoordeeld op alle facetten van zijn gedrag. En waarin de overheid de macht heeft dat gedrag op elk willekeurig moment te bestraffen met intrekking van bepaalde ‘rechten’.
Draagvlak voor leefstijbeleid
Onderzoeksbureau TNO bracht over het budget een rapport uit, met de titel Draagvlak voor leefstijlbeleid tegen klimaatverandering. Het rapport concludeert dat een ruime meerderheid vóór een ‘persoonlijk emissiehandelssysteem’ is, mits aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan. Dat vond Cultuur onder Vuur een ongeloofwaardige conclusie. Daarom werd op de website een eigen peiling gestart, met de vraag: “Ziet u een persoonlijk CO2-budget zitten?” Een overweldigende meerderheid, namelijk 98,5% zei daarop ‘Nee’.
Realiteit van klimaatverandering
Meer dan 4.000 mensen vulden onze peiling in, ruim 3 keer zoveel als het aantal mensen dat door TNO ondervraagd werd (1200). Daarnaast is onze achterban veel meer een doorsnee van de Nederlandse bevolking dan de groep ondervraagden bij TNO. Daarvan antwoordde namelijk steeds 84% of meer bevestigend op ‘de realiteit van klimaatverandering’, ‘de menselijke oorzaak ervan’ en ‘de noodzaak er iets aan te doen’. Dat percentage ligt bij onze trouwe medestanders, net als onder de Nederlandse bevolking, veel lager. Om een voorbeeld te geven, op een peiling over méér windmolens in Nederland antwoordde liefst 94% van ruim 11.000 medestanders met ‘Nee’.
‘Geframede’ uitslag
Het is dus wel duidelijk dat de Nederlandse bevolking een dergelijk CO2-budget absoluut niet ziet zitten. Interessant is trouwens om te zien hoe de uitslag van dit soort peilingen in de media geframed wordt. Op de website van Radar bijvoorbeeld, het consumentenprogramma van AVROTROS, dat een eigen peiling hield. Daar wordt toegegeven dat weliswaar nog geen kwart van de ondervraagden vóór een persoonlijk CO2-budget is, maar de rest van het verslag is een mooi voorbeeld van een ongunstige uitslag framen alsof hij juist gunstig is.
Neem bezwaren weg
De tactiek is als volgt: je geeft toe dat mensen bezwaren hebben tegen je voorstel, maar je noemt alleen de bezwaren waarvoor je een oplossing hebt en laat de werkelijke bezwaren weg. Je geeft meteen die oplossing, neemt daarmee de makkelijke bezwaren weg, en suggereert dat de tegenstemmers dan niet meer tegen zijn. De redactie van Radar doet dit prachtig met een opsomming van de voorwaarden waar ‘veel voor-, tegenstanders en twijfelaars het over eens zijn’. Bijvoorbeeld dat een persoonlijk C02-budget aanvaardbaar is, mits bedrijven ook meer gaan betalen voor hun uitstoot. De suggestie is dat wanneer aan deze voorwaarde wordt voldaan, iedereen het met het idee van een budget wel eens is.
Burgers goed informeren
Een ander bezwaar dat mensen volgens Radar noemen, is dat ze bang zijn door het budget voor extra kosten te komen staan. Maar de maatregelen zijn juist besparend, aldus de redactie, dit bezwaar luchtigjes opzij zettend, en daarmee de bezwaarden ook. Een derde voorwaarde waar de polldeelnemers het over eens zijn, volgens de redactie dan, is dat burgers goed geïnformeerd moeten worden. Dat is een vaak voorkomende dooddoener van links. We drukken vervelende maatregelen door, maar door goed te informeren zal de tegenstand als bij toverslag verdwijnen. Radar suggereert dat als mensen eenmaal goed geïnformeerd zijn over de voordelen van het CO2-budget, ze het concept wel zullen omarmen.
Flagrante overheidsinmenging
De grote afwezige in dit verhaal, is het overduidelijke protest dat een CO2-budget een flagrante inmenging van de overheid in het persoonlijke leven van de burger is. Hebben de deelnemers aan de poll dit bezwaar niet genoemd? Of is het een bewuste keuze van de redactie van Radar om dit weg te laten? De vraag stellen is hem beantwoorden. Het kneden van de waarheid zodat die past binnen de ideologische plannen van links is immers een kenmerk van de huidige media. Radar brengt hier het gezegde van communist Lenin in praktijk, namelijk dat de beste manier om de oppositie te controleren is die zelf te organiseren.
Vrijheid afgepakt
De uitslag van de peiling van Cultuur onder Vuur is duidelijk. Géén CO2-budget. Niet alleen omdat het verband tussen CO2-uitstoot en klimaatverandering discutabel is, maar vooral omdat de overheid niet het recht heeft zich zodanig met het persoonlijk leven van haar burgers te bemoeien. Deel onze peiling dus zoveel mogelijk, zodat het proefballonnetje van TNO meteen doorgeprikt wordt.
Vulde u de peiling al in? Doe dat hier:
Ziet u een persoonlijk CO2-budget zitten?
Laatst bijgewerkt: 1 oktober 2021 16:32