Altare della Patria, Piazza Venezia, Rome, Italië. Door Michele Bitetto.
De echte redenen voor de Italiaanse migratiecrisis
De Italiaanse media zijn de afgelopen maanden overspoeld met verwijzingen naar een "immigratiecrisis." In de eerste vier maanden van 2023 is het aantal illegale immigranten dat op de Italiaanse kust aankomt, vooral uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten, echter meer dan verdrievoudigd. Deze toestroom overstelpt het nationale gezondheidssysteem, opvangcentra en vluchtelingenkampen.
Vanwaar deze plotselinge toename?
Zonder dat er een grote oorlog of natuurramp aan te wijten is, vragen sommige analisten zich af of de conservatieve regering van Italië er iets mee te maken heeft. Het antwoord is waarschijnlijk ja. In de politiek bestaat toeval niet, vooral niet als er een patroon is. De toename van illegale immigratie betekent problemen voor premier Giorgia Meloni. Het creëert op z'n minst een opportuniteit voor propaganda door haar linkse oppositie.
Migratiesteun ter afbraak van het Westen
Natuurlijk is links voorstander van ongecontroleerde immigratie, vooral uit Afrikaanse en moslimlanden. Het voedt het plan van links om de Europese christelijke beschaving te ontbinden. Massale immigratie uit gebieden buiten Europa bevordert het soort multiculturele, multi-etnische en multireligieuze samenleving waar de "progressieven" dol op zijn. Historisch gezien hebben Europese samenlevingen opmerkelijke tekenen van veerkracht laten zien. Zelfs twee wereldoorlogen slaagden er niet in om hun kerninstellingen te ontwrichten. Nu worden deze samenlevingen geconfronteerd met een tweeledige bedreiging. Ten eerste wordt Europa geconfronteerd met een intern proces van verval, waarbij het continent zijn geloof en wortels loslaat.
Eénderde is straks buitenlands
Je kunt stellen dat deze toestand al bestaat sinds de Tweede Wereldoorlog. De nieuwe factor is een toenemende instroom van buitenlanders die niet willen assimileren in de Europese cultuur. Als gevolg daarvan verliest Europa zijn eigen karakter. Het lijkt steeds meer op een lappendeken van culturen en religies. Een studie van de Verenigde Naties uit 2015 toonde aan dat als de huidige patronen doorzetten, tegen 2050 een derde van de Italiaanse bevolking uit buitenlanders zal bestaan. [1]
Lees ook: Deense migratieminister: Eigen volk eerst
Beleid geeft kans voor kritiek
Van nature verdedigen ware conservatieven de nationale identiteit en tradities, vooral degene die voortkomen uit het katholieke geloof. De immigratiegolf dwingt de regering-Meloni om een defensieve houding aan te nemen. Dit stelt de regering bloot aan beschuldigingen van hardvochtigheid, xenofobie, hebzucht enzovoort. De regering zit klem tussen de noodzaak om de Italiaanse grenzen te verdedigen en het gevaar dat ze de publieke opinie, gemakkelijk beïnvloed door sentiment, vervreemd. Haar linkse tegenstanders grijpen de kans door scherpzinnige propagandastukken te verspreiden.
Angst en schrik spelen Links in de hand
Zo zijn de Italiaanse media de afgelopen maanden overspoeld met foto's van kleine kinderen die verdrinken in de Middellandse Zee. Ze tonen moeders die zich wanhopig vastklampen aan pasgeboren baby's op zinkende schepen. Angstige en uitgemergelde mensen in geïmproviseerde bootjes roepen om hulp en andere aangrijpende scènes. Deze schokkende beelden wekken gevoelens van medeleven op die, hoewel volkomen legitiem, een rationeel oordeel vertroebelen. De aangeboren afschuw voor andermans lijden kan de grenzen van de rede te buiten gaan en een overweldigende hartstocht worden. Zulke emoties belemmeren de rationele debatten die een logisch en rechtvaardig beleid mogelijk maken.
Sterke emoties leiden tot chaos
In het licht van zulke beelden vragen velen zich af of Italianen (en anderen) moreel verplicht zijn om iedereen die hun kust bereikt de hand te reiken om hun lijden te verlichten. Emotie alleen maakt het voor de conservatieve regering moeilijk om oplossingen te vinden.
Lees ook: Meloni's overwinning toont conservatieve kleuren Italië
Sentimentele publieke opinie drukt op Italiaanse premier
Een typisch voorbeeld was het tragische kapseizen van een boot met immigranten in de buurt van de stranden van Cutro in Calabrië in de nacht van 25 februari. Deze ramp veroorzaakte de dood van meer dan honderd mensen. De publieke reactie was zo heftig dat de premier de ongekende stap nam om een kabinetsvergadering in Cutro te beleggen, gevolgd door een persconferentie, om te voorkomen dat hij ongevoelig zou lijken voor de benarde situatie van de immigranten.
Het Cutro-decreet
Tijdens deze vergadering ondertekende de regering het Cutro-decreet. Aan de ene kant wordt illegale immigratie sterk beteugeld. De maatregel maakt een einde aan de maas in de wet "speciale bescherming voor persoonlijk en gezinsleven", waardoor immigranten een levensbedreigende situatie konden claimen om de vluchtelingenstatus aan te vragen. Aan de andere kant vergemakkelijkt het decreet ook de legale immigratie van mensen met een regulier visum.
Welke "crisis"?
Dit een "crisis" noemen is echter niet helemaal correct. Het is geen buitengewone gebeurtenis, maar de escalatie van een proces dat al tientallen jaren aan de gang is en geen tekenen van achteruitgang vertoont.
Italië als deurmat voor Europa
Een andere overweging is dat de meeste immigranten die in Italië aankomen, daar niet blijven. De meesten trekken verder naar andere Europese landen, met name Frankrijk en Duitsland. Deze situatie zorgt voor wrijving met buurlanden. Sommige hebben zelfs opnieuw grenscontroles ingevoerd en daarmee de bepalingen van het Schengenverdrag opgeschort. [2]
Frankrijk boos
De botsing met Frankrijk was bijzonder hard. De Franse minister van Binnenlandse Zaken Gérald Darmanin viel premier Meloni venijnig aan. Hij beschuldigde haar van "incompetentie" en haar beleid van "onrechtvaardig, onmenselijk en nutteloos" te zijn. Dit leidde ertoe dat de Italiaanse minister van Buitenlandse Zaken Antonio Tajani een reis naar Parijs annuleerde. Zonder de verzachtende tussenkomst van president Macron had het incident kunnen ontaarden in een diplomatieke crisis.
EU kijkt weg
De Europese Unie helpt Italië niet om deze noodsituatie het hoofd te bieden. Door zijn geografische ligging is Italië de belangrijkste landingsplaats voor immigranten uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Heeft dit gebrek aan hulp te maken met de perceptie van Giorgia Meloni als "rechts"? De premier hekelt terecht en herhaaldelijk het feit dat Italië er alleen voor staat.
Lees ook: Integreert u wel genoeg? EU wil weten of u zich aan migranten aanpast
Migrant geeft document aan douane. Foto door Moayad Zaghdani
De werkelijke tactiek
Er is nog een laatste, meer diepgaande overweging over deze "crisis". Er is duidelijk een goed gedirigeerd plan van links om immigratie te bevorderen en zo het karakter van de Europese samenleving te veranderen. Tegelijkertijd zijn er ook binnenlandse oorzaken die buitenlanders verleiden om te komen.
Voortplantingstrend voorbij het kantelpunt
Ten eerste planten Europeanen zich gewoon niet voort. Geen enkel Europees land heeft een positief geboortecijfer. Een onlangs gepubliceerd rapport van ISTAT (de Italiaanse nationale statistiekdienst) laat zien dat Italië al voorbij het 'point of no return' is. [3] Zelfs als alle Italiaanse vrouwen in de vruchtbare leeftijd nu in een normaal tempo kinderen zouden krijgen, zou de neerwaartse trend niet gestopt worden. Italië lijkt ten dode opgeschreven.
Sterke terugloop
Elk jaar sluiten honderden Italiaanse scholen hun deuren bij gebrek aan leerlingen, waardoor veel leraren werkloos worden. Journalisten spreken van een "studentenbloeding". Dezelfde bloeding geldt voor universiteiten. In een rapport van de Vereniging voor Ontwikkeling en Industrie in het Zuiden (SVIMEZ) wordt berekend dat meer dan 20% van de universiteiten in het Zuiden de komende tien jaar de deuren zal sluiten. [4]
Demografische winter
Deze "demografische winter" creëert enorme tekorten, vooral op het platteland en in de industrie, die moeten worden opgevuld met immigranten. De meest enthousiaste voorstanders van immigratie zijn de ondernemers, die altijd nieuwe mensen nodig hebben voor hun industrieën en boerderijen.
Simpel werk niet goed genoeg
Jonge Europeanen willen geen "lage" banen meer. Er zijn weinig jonge dienstmeisjes, ambachtslieden, landarbeiders, straatvegers, vuilnismannen, bouwvakkers, enz. Deze banen moeten worden ingevuld door immigranten. Zelfs perfect "fatsoenlijke", maar fysiek veeleisende banen zoals die van verpleegster worden niet ingevuld. Italië moet elk jaar duizenden verpleegkundigen importeren uit Roemenië, Oekraïne en Peru. Volgens een recente studie van Assolombardia, een bedrijvengroep in Lombardije, zijn er alleen al in Milaan 300.000 onvervulde banen. [5] Het probleem van Italië is niet de werkloosheid, maar het gebrek aan wil van zoveel jonge mensen om te werken.
Ratzinger: 'Europa haat zichzelf'
Kardinaal Joseph Ratzinger wees de hoofdoorzaak van deze trieste situatie aan. In een toespraak voor de Italiaanse Senaat in 2004 waarschuwde hij: "Er is hier een vreemde zelfhaat van het Westen en die alleen kan worden beschouwd als iets pathologisch... Als Europa echt wil overleven, heeft het een nieuwe - zeker kritische en nederige - acceptatie van zichzelf nodig. Multiculturalisme, dat voortdurend en hartstochtelijk wordt aangemoedigd en gekoesterd, is soms vooral het opgeven en ontkennen van het eigene, een vlucht uit de eigen dingen." [6]
Lees ook: "De zuidelijke lidstaten verdrinken in hun schulden"
Europa moet zich omkeren
Europa heeft lang afstand gedaan van zijn katholieke wortels en daarmee van zijn eigen identiteit die voortkomt uit de middeleeuwse christelijke beschaving. Die beschaving nam het Grieks-Romeinse erfgoed over en vervolmaakte het door het te doordrenken met de zoete maar sterke genade van Onze Heer Jezus Christus. In de wereld van de fysica bestaat een leegte niet. Dat geldt ook voor menselijke aangelegenheden. Als Europa zichzelf ontdoet van zijn geloof en identiteit, zal deze leegte worden opgevuld door andere volkeren en culturen met een sterker zelfbeeld en een sterkere wil om te streven. De immigratiecrisis zal niet worden opgelost met strengere wetten en internationale verdragen. Wat nodig is, is een radicale geestelijke bekering.
Dit artikel is een vertaling van tfp.org en verscheen voor het eerst in de Poolse krant Nasz Dziennik.
Voetnoten
- “L’Onu: Nel 2050 in Italia 40 milioni di immigrati”, Il Tempo, 4-26-2015.
- Het Schengenverdrag van 1985 heeft de controles aan de binnengrenzen voor immigranten van het ene Europese land naar het andere grotendeels afgeschaft. In 2016 voerden Oostenrijk, Denemarken, Frankrijk, Duitsland, Noorwegen, Polen en Zweden "tijdelijk" opnieuw grenscontroles in als reactie op de immigratiecrisis.
- https://temi.camera.it/leg19/post/OCD15_14921/ultimi-dati-istat-sulla-natalita-italia-occasione-del-convegno-farmindustria-del-1-marzo-2023.html
- https://www.money.it/universita-italiane-rischio-chiusura-quali-sono-atenei-con-calo-iscritti
- https://milano.corriere.it/notizie/cronaca/23_maggio_15/lavoro-milano-offre-300-mila-posti-mancano-manager-e-ingegneri-introvabili-specialisti-di-alto-livello-7f2880a7-73dc-426e-a723-165dcb23exlk.shtml
- http://papabenedettoxvitesti.blogspot.com/2009/07/europa-i-suoi-fondamenti-spirituali.html
Laatst bijgewerkt: 5 juli 2023 18:07