Mozes toont de Tien Geboden. Bron afbeelding: Wikimedia Commons / Museum Catharijneconvent Utrecht
Waarom links de natuurwet haat en er doodsbang voor is...
Links brengt het land in chaos door bizarre verkeerde interpretaties van de wet. Niet langer vertrouwend op precedenten of zelfs de strikte lijnen van de Grondwet, kan zowat alles wettelijk worden gerechtvaardigd - abortus, begeleide zelfmoord, volledige seksuele vrijheid, nieuwe "transgenderrechten", tirannie van het voornaamwoord en andere praktijken. Het recht is vloeibaar en veranderbaar naar gelang de passies van de persoon. Iedereen die beweert dat er een hogere onveranderlijke wet bestaat, kan dus tegenstand verwachten. Als zo'n rechtstheorie wijdverspreid raakt, schrikt links daarvan. Liberalen zien dat iemand hun bluft. Ze vrezen een wet met solide fundamenten en definities.
De immense aantrekkingskracht van de natuurwetstheorie
De groeiende acceptatie van de natuurrechttheorie onder gefrustreerde Amerikanen doet het juridische veld opschrikken. Het linkse tijdschrift Current Affairs uitte onlangs zijn bezorgdheid met een artikel getiteld "The Resurgence of 'Natural Law' Theories Should Scare Us All". Auteur K. Wilson merkt op dat "het natuurrecht steeds meer terrein wint onder conservatieve juristen en rechtsgeleerden."
Natuurrecht is juridische basis christelijke Westen
Het natuurrecht is de juridische theorie waarop het christelijke Westen is gebaseerd. Het stelt dat er een morele code is geschreven in de harten van de mensen, geldig voor alle volkeren en plaatsen, die een basis biedt voor morele zekerheid die het menselijk handelen leidt. Deze morele wet in de menselijke natuur biedt de algemene richtlijnen waarop alle wetten zijn gebaseerd. De Tien Geboden, bijvoorbeeld, worden vaak beschreven als een beknopte samenvatting van de natuurwet.
Lees ook: Hugo Bos bij Ongehoord Nederland: ‘Pandemiewet zet grondrechten op de tocht’
De vervorming van het positieve recht
Het moderne recht verbrak echter de band met de natuurrechttheorie in de negentiende eeuw met een rechtsschool die "juridisch positivisme" werd genoemd. Deze ontdoet het recht van zijn morele grondslagen en verandert het in een reeks door mensen gemaakte regels die de samenleving besturen en de soevereine wil van het volk vertegenwoordigen via representatieve instellingen. Wetten zijn sociale constructies, aangepast aan de omstandigheden, zonder een specifieke morele dimensie.
Rechtspositivisme behoeft geen overeenstemming met werkelijkheid
Alles (behalve systemen die op het natuurrecht lijken) is dus aanvaardbaar. Positief recht hoeft niet in overeenstemming te zijn met de objectieve werkelijkheid, maar alleen met de wil (en grillen) van de wetgever. Bovendien kan het recht, naarmate de samenleving vervalt, niet langer steunen op de morele vezels die ooit de orde in de samenleving in stand hielden. De degeneratieve koers van het positieve recht maakt steeds absurdere interpretaties mogelijk. Conservatieve rechtsgeleerden en juristen klampen zich vast aan het natuurrecht als een anker van zekerheid en waarheid in een juridisch klimaat waarin alles mogelijk en niets zeker is.
De tekortkomingen van het originalisme
Gedurende enige tijd vertrouwden conservatieven op het originalisme, waarbij zij de Grondwet lazen in het licht van de oorspronkelijke bedoeling van de grondleggers en latere wetgevers. Deze conservatieve lezing van de Grondwet is echter onbetrouwbaar en ontoereikend gebleken om een morele interpretatie van de wet te waarborgen. Linkse rechters en juristen verscholen zich in de denkbeeldige penumbra van de Grondwet om hun agenda's te bevorderen en wetten te maken vanaf de rechterlijke macht.
Natuurrecht biedt solide moreel kader
Nu omarmen rechtsgeleerden het natuurrecht omdat het een immense vrijheid biedt om de wet te bepalen binnen een solide moreel kader. Het linkse juridische ‘establishment’ is verontrust door deze ontwikkeling, omdat het niet gelooft in een hogere wet die de basis vormt voor alle andere. Linkse mensen haten het natuurrecht omdat het een morele visie op recht en samenleving herstelt. Het belemmert de beweging naar een steeds lossere samenleving.
Een verkeerde voorstelling van de natuurwet
Om deze reden geven linkse mensen het begrip natuurrecht opzettelijk een verkeerd beeld. Zij stellen het voor als een totalitaire, theocratische verzameling rigide regels, gebaseerd op onbewezen vooronderstellingen. Ze zeggen dat het "de wetten van God oplegt in plaats van de Grondwet". K. Wilson concludeert ten onrechte dat het "een rechtvaardiging is voor het gebruik van de staat om de morele overtuigingen van de natuurwet-theoreticus af te dwingen". En toch is niets minder waar. Toen God de mensheid schiep, verankerde Hij een morele orde in de ziel. Het algemene voorschrift van de natuurwet, waaruit alle andere volgen, is dat "het goede moet worden gedaan en nagestreefd, en het kwade moet worden vermeden" (Sint-Thomas van Aquino, Summa Theologiae, I-II, q. 94, a. 2) Dit is nauwelijks een willekeurig theocratisch platform voor tirannie.
De natuurwet uitgelegd
De natuurwet is gebaseerd op de inherente aard van de dingen die functioneren overeenkomstig hun doel. Een stoel die geen zitplaats biedt, vervult zijn functie niet. Een glas dat geen vloeistof vasthoudt is in strijd met de interne logica van zijn bestaan. Zo ook met de mensheid en de samenleving. Door de natuurlijke rede kan men waarnemen wat goed en slecht is voor het functioneren van de samenleving. Het ligt bijvoorbeeld in de aard van de spraak dat de waarheid wordt verteld. Liegen is misbruik van spraak en daarom verkeerd en in strijd met de goede orde van de samenleving. Stelen is altijd verkeerd, omdat het een ander ontneemt wat hem toekomt. Dit zijn geen subjectieve oordelen, maar onderdeel van de werking der dingen.
Lees ook: D66 zet in op legalisatie harddrugs, Nederland is een narcostaat in wording
Natuurrecht machtigt en beperkt overheid in streven naar welzijn
Verre van starre regels is het natuurrecht een reeks richtlijnen die de overheid zowel machtigt als beperkt in haar streven naar het algemeen welzijn van de politieke gemeenschap. Het natuurrecht voorkomt tirannie en misbruik door te voorkomen dat het recht afglijdt naar willekeur en fantasie. Het ondersteunt de orde, de toestand waarin alles functioneert volgens zijn aard en doel.
Lange geschiedenis
Met de natuurwet als leidraad kunnen menselijke wetgevers rechtvaardige wetten maken. De natuurwet dient als het criterium waarop alle wetten zijn gebaseerd, niet als een dwangbuis voor een totalitair regime. Het geeft wetgevers een enorme vrijheid om hun wetten aan te passen aan de omstandigheden en de ernst van de op te lossen problemen. Het vergemakkelijkt de handhaving van de sociale orde. Er is niets nieuws aan het natuurrecht. In de Oudheid wordt het zowel in Griekenland (Antigone, regels 440-70, van Sophocles) als in Rome (Over de Republiek, boek 3, nr. 33, van Cicero) aangetroffen. Maar de Kerk ontwikkelde, verrijkte en systematiseerde het, en het werd universeel aanvaard in de ontwikkeling van de Westerse christelijke beschaving. Het is het fundament van alle recht.
Blackstone als befaamde (natuur)rechtsfilosoof
De Amerikaanse rechtstraditie heeft wortels in het natuurrecht, zoals blijkt uit de uitspraken van de beroemde Engelse jurist Sir William Blackstone (1723-1780), die de koloniale common law diepgaand heeft beïnvloed. Hij gaat uit van een "natuurwet" die "bindend is over de hele wereld, in alle landen en te allen tijde: geen menselijke wetten zijn geldig als ze hiermee in strijd zijn; en de wetten die wel geldig zijn, ontlenen al hun kracht en al hun gezag, middellijk of onmiddellijk, aan dit origineel". Met andere woorden, het natuurrecht is geen nieuwe oplegging aan de maatschappij, maar een terugkeer naar de bron waaruit Amerika zijn recht kan regenereren in een klimaat van zekerheid, orde en logica.
Een nominalistische ontkenning van universalia en definities
Er zijn meer diepgaande redenen waarom linkse mensen het natuurrecht haten. Het verzet ligt bij de definities van goed en kwaad, orde en algemeen welzijn. Zulke definities binden dingen aan de werkelijkheid. De natuurwet erkent een onveranderlijke aard van dingen die gekend en toegepast kunnen worden. Door het natuurrecht te ontkennen, zeggen liberalen dat de aard van de dingen, de mens en de samenleving niet gekend kan worden. Het is een soort juridisch nominalisme dat universele concepten verwerpt en alleen vertrouwt op de sociale constructies van de tijd.
Linkse mensen wijzen natuurwet af
De juridische nominalisten kunnen dus de natuurwet niet aanvaarden als geschreven op de harten van de mensen, geldig voor alle volkeren en plaatsen. Zij zien alle recht als het product van feiten, observaties en experimenten. Een dergelijke visie maakt het recht gemakkelijk te manipuleren door passies en grillen die kunnen ontaarden in tirannie en fantasie. De afwijzing van een definitie weerspiegelt een weigering om de passies te beteugelen. In zijn boek Revolutie en contrarevolutie
definieert prof. Plinio Corrêa de Oliveira de essentie van links als "het recht om alles te denken, te voelen en te doen wat de ongeremde passies eisen".
Linkse politieke orde verwerpt universele moreel
Daarom staat het linkse politieke systeem steeds meer op gespannen voet met het natuurrecht. Het verwerpt een universele notie van recht, gebaseerd op de menselijke natuur, en vervangt die door een meer rigide universele regel die zegt dat ongebreidelde passies niet mogen worden onderdrukt.
Lees ook: Zelfs onze friet moet wijken voor stikstofregels
Een Freudiaanse obsessie met seksuele bevrijding
Tenslotte haten linksen het natuurrecht omdat het zich verzet tegen het primaat van individualistisch genot. De linkse vijandigheid jegens terughoudendheid is vooral gericht tegen seksuele passies. Volgens de natuurwet is het doel van de seksuele daad in de eerste plaats voortplanting. Wanneer maatregelen worden genomen om deze daad te frustreren of de huwelijksband die haar beschermt te vernietigen, is dat in strijd met de natuurwet.
Ontkenners natuurrecht voorvechters van seksuele revolutie
Daarom waren linkse mensen doodsbang voor de vernietiging van Roe v. Wade. Zij hebben een Freudiaanse kijk op de natuur die zegt dat de ongebreidelde passies, vooral seksuele lusten, moeten worden bevredigd en niet kunnen worden ingetoomd. Elke wet of handeling die tegen deze ongeremdheid ingaat is "onnatuurlijk" en moet worden bestreden. De ontkenners van het natuurrecht zijn vooral voorvechters van de seksuele revolutie. Zij lijden liever onder alle rampzalige gevolgen van ongebreidelde hartstochten voor individuen en de samenleving dan dat zij accepteren dat geluk veel beter te verkrijgen is door zich te conformeren aan de natuur dan door toe te geven aan haar excessen.
Zelfzuchtigheid als motivatie tegen natuurrecht
De open deur naar verdorvenheid en fantasie is dus een grote reden waarom het natuurrecht zoveel tegenstand ondervindt. Het is niet het nobele verlangen om het algemeen welzijn te bevorderen of de vrijheid te bevorderen dat degenen motiveert die de natuurwet ontkennen. In plaats daarvan is het zelfzuchtige bevrediging die geen terughoudendheid of definitie accepteert en uiteindelijk leidt tot de vernietiging van de orde in de samenleving en tot slavernij aan ondeugd.
Hoe de natuurwet links angst aanjaagt
De natuurwet trekt rechtsgeleerden en juristen aan omdat zij de destructieve kracht van moreel verval zien. Alleen een universele visie op de menselijke natuur kan een uitweg bieden uit de huidige crisis. Binnen een juridisch kader van de natuurlijke orde kan de maatschappij haar functie vervullen en kan de gevallen mensheid een zekere mate van geluk verwerven.
Rechtspositivisme zal leiden tot leegte, wanhoop en wanorde
Wanneer het huidige rechtssysteem gebaseerd wordt op subjectieve oordelen en grillen, wordt zijn positieve recht een allesbehalve natuurrechtelijk extravaganza. Ironisch genoeg leidt dit niet tot meer divers recht, maar tot één rigide en tiranniek rechtssysteem dat steeds meer slavernij aan de passies ondersteunt. Eenmaal ingevoerd, annuleert het alles en laat geen vrijheid om terug te keren naar de orde. Het natuurrecht beangstigt links, dat aannam dat het al lang dood was. Links kan niet toegeven dat er misschien mensen zijn die geordende vrijheid en terughoudendheid verwelkomen. Zij zien niet dat aan de andere kant van een gebrekkig juridisch positivistisch systeem nihilisme wacht dat zal leiden tot elke vorm van leegte en wanhoop.
Dit artikel is een vertaling en verscheen eerder op tfp.org
Laatst bijgewerkt: 14 november 2023 10:55