Kathryn Yussof. Bron afbeelding: Houari B. / Flickr.
Kunnen stenen racistisch zijn? Deze woke geoloog denkt van wel
Linkse mensen hebben de verontrustende neiging om het belang van hun niet-geteste (en soms zelfs ontkrachte) ideeën te benadrukken. Geen enkele kennisbron ontkomt eraan om in deze draaikolk te worden gezogen.
Stenen en gendertheorie?
Een schokkend voorbeeld is het boek Geologic Life: Inhuman Intimacies and the Geophysics of Race. De auteur, Kathryn Yusoff, is hoogleraar 'onmenselijke geografie' aan Queen Mary University of London. Haar profiel op de website van de universiteit concludeert: "Specifiek ben ik geïnteresseerd in de rol van onmenselijke epistemologieën op het gebied van ras, geslacht en subjectiviteit voor een rechtvaardigere wereldvorming op milieugebied. In de Verenigde Staten publiceerde Duke University Press haar boek.
'Witte geologie'
De volgende paragraaf is een fragment uit de inleiding: "Koloniale aarde is het product van witte geologie: een historisch regime van materiële macht dat geologische mineralen, metalen en brandstoffen gebruikte, gecombineerd met het epistemische geweld van de categorie van het onmenselijke om waardestelsels en vormen van subjectief leven vorm te geven."
'Planetaire toestanden'
Verder: "Ik onderzoek hoe we geologie kunnen begrijpen als een ideologische en materiële infrastructuur van materie en materialisme die subjectieve en planetaire toestanden vormgeeft. En hoe berekenende regimes van geologie zowel de temporele en politieke oppervlakken van macht als de geradicaliseerde ondergrond ervan organiseren."
Lees ook: Woke cancelt Vader Abraham: 'Diep racistisch'
Wat is geologie?
Wat bedoelt Yusoff met "witte geologie"? Voor de meeste mensen is geologie de studie van stenen. De Merriam-Webster definitie zegt dat het "een wetenschap is die zich bezighoudt met de geschiedenis van de aarde en haar leven, vooral zoals vastgelegd in gesteente". Voor sommigen is geologie echter eindeloos fascinerend. Waar ongeïnformeerden een gewoon gesteente zien, kan een getrainde geoloog een microkosmos van de wereldgeschiedenis zien.
Machtige kathedralen
Er zijn natuurlijk veel goede redenen om gesteente te bestuderen. Veel stenen zijn de essentie van stabiliteit en worden gebruikt om bouwwerken te bouwen, variërend van eenvoudige huisjes tot machtige kathedralen. Beeldhouwwerken in graniet of marmer prikkelen de moderne verbeelding op precies dezelfde manier als ze dat deden in de oude of middeleeuwse werelden.
Kostbaar gesteente
Sommige gesteenten zijn brandbaar en kunnen worden gebruikt om warmte te produceren. Andere verblinden het oog en worden als "kostbaar" bestempeld. Weer andere kunnen tot poeder worden vermalen en zo ingrediënten worden van andere nuttige stoffen. In de juiste omgeving, zoals een bergketen of de wanden van een ravijn, roepen ze een gevoel van majesteit, ontzag en verwondering op over de onmetelijkheid van Gods schepping en haar verscheidenheid.
Harde wetenschap
Geologie deelt een belang met alle andere "harde wetenschappen". De waarheden die zij onthullen zijn essentieel voor het genezen van ziekten, het vergroten van de voedselvoorraad, het voorspellen van weerpatronen en nog veel meer. Tenzij deze disciplines op zoek gaan naar objectieve waarheid, zijn ze van weinig of geen nut.
Geologie is geen sociale wetenschap
Als harde wetenschap definieert, classificeert en verklaart de geologie de fysische eigenschappen van gesteenten en de aarde. De discipline mag niet worden vermengd met sociale wetenschappen, die te maken hebben met de wispelturigheid van de menselijke natuur en samenleving.
Een steen is geen mens
Helaas willen Yusoff en veel van haar collega's sociale categorieën opleggen aan de harde wetenschappen. Ze probeert stenen te plaatsen op plaatsen waar ze niet thuishoren. Je kunt geen menselijke eigenschappen en vooroordelen toeschrijven aan gevoelloze wezens.
Lees ook: Tegen de woke genderideologie: de hele natuur is binair
Deconstructie
Deze geleerden ontkennen dus het concept van de universele waarheid en vervangen het door postmoderne vloeibaarheid. Alles, zelfs rotsen, kan in een verhaal worden gedwongen. Eén manier om dit te doen is door middel van de postmoderne academische concepten van deconstructie.
Jacques Derrida
Zoals de naam al aangeeft, is deconstructie een soort ideologisch verscheuren van universeel geaccepteerde verhalen die de werkelijkheid helpen verklaren. De beoefenaars ervan onderzoeken eindeloos elk woord, geloof of idee op zoek naar verborgen betekenissen die al dan niet bestaan. Deconstructie is afgeleid van het werk van de Franse filosoof Jacques Derrida (1930-2004) en ontmantelt doelbewust traditionele denkwijzen en logische uitdrukkingen, zelfs in de geologie.
Waarheidsvinding
De enige manier om uit deze mentale kluwen te ontsnappen is om je stevig aan de kant van de objectieve waarheid te plaatsen. Sinds de dagen van Mozes heeft de mensheid eeuwen besteed aan het zeven en verfijnen van de massa menselijke ideeën en Goddelijke inspiraties om te komen tot het goede, ware en mooie. Het proces om de waarheid te vinden bereikte zijn hoogtepunt in het werk van de heilige Thomas van Aquino.
De geest van Marx
Helaas proberen te veel radicale intellectuelen in hun trots het ware onderzoek en de ware kennis te vernietigen. In een geest van revolutie willen zulke geleerden de terughoudendheid van de meest vereerde tradities afschaffen. Om de verklaring van Marx in herinnering te roepen: "Alle vaste, snel bevroren relaties, met hun trein van oude en eerbiedwaardige vooroordelen en meningen, worden weggevaagd... Alles wat vast is smelt in lucht; alles wat heilig is wordt ontheiligd."
Dit artikel verscheen eerder op tfp.org.
Laatst bijgewerkt: 3 januari 2025 09:07