Lite-Trac, CC BY-SA 3.0 via Wikimedia Commons
'Pesticiden vergiftigen ons voedsel' en meer mythes van de Groene Lobby
In een eerder artikel op deze website behandelden we al enkele milieu- en klimaatmythes die door Patrick Moore, één van de oprichters van Greenpeace in zijn boek "The Fake Invisible Catastrophes and Threats of Doom" worden gehekeld (Berouwvolle oprichter Greenpeace hekelt klimaatleugens in de media).
Overgenomen door marxisten
Moore brak met het mede door hem opgerichte Greenpeace, omdat de club vanaf de jaren 90 werd overgenomen door marxisten die steeds bizarder verhalen gingen vertellen. Het ging niet meer primair om het beschermen van dier en natuur, maar om allerlei lobby’s tegen de beschaafde samenleving. Een volgende medialeugen die Moore aan de orde stelt is dat gewasbeschermingsmiddelen ziektes bij de consument zouden veroorzaken.
Lees ook: Berouwvolle oprichter Greenpeace hekelt klimaatleugens in de media
De mythe van schadelijke gewasbeschermingsmiddelen
Het verhaal wordt breed verkondigd en geloofd dat resten van bestrijdingsmiddelen in voedsel ernstige gevolgen hebben voor de volksgezondheid, zoals het veroorzaken van kanker, geboorteafwijkingen, autisme en hersenbeschadiging. Patrick Moore beschrijft dit verhaal in zijn boek ook als één van de oplichterspraktijken van het milieu-alarmisme.
Fantasieën
Het is volgens Moore een van de spookbeelden (fantasieën) uitgevonden in propaganda-laboratoria. Dit is het beginpunt van angsten die wij, eenvoudige burgers, slechts lijdzaam kunnen ondergaan maar niet op waarde kunnen schatten. We kunnen moeilijk zelf onderzoeken wat ervan waar is of niet. En zo kunnen we gemakkelijk misleid worden. Wij kunnen bijvoorbeeld niet zien, ruiken of proeven welke "residuen" van bestrijdingsmiddelen er in levensmiddelen zouden zitten die volgens het groene activisme tot ons doordringen in levensmiddelen, winkels of restaurants en die ons minstens negen ernstige ziekten zouden bezorgen.
Geen bewijs voor verband
Moore schrijft, dat omdat we het niet zelf kunnen waarnemen, niets gemakkelijker is dan verhalen te verzinnen over een "onzichtbaar gif" dat zonder dat je het ziet, ruikt of proeft doordringt in je voedsel. In 1997 publiceerden de Amerikaanse en Canadese instituten voor kankeronderzoek een verslag van een studie gedurende een aantal jaren. Alle wetenschappelijke publicaties waren bestudeerd waarin melding werd gemaakt van enig verband tussen kanker bij de mens en residuen van bestrijdingsmiddelen in levensmiddelen. Ze vonden geen bewijs dat de twee aan elkaar verbonden zijn.
Fruit met pesticide is ongevaarlijk
Bovendien kwamen de onderzoekers tot de conclusie dat 30% van de kankers bij de mens veroorzaakt wordt door rookverslaving. Maar in dit geval was de oorzaak het roken van een natuurlijk voorkomende plant en stond volledig los van "onzichtbare dodelijke residuen". En ze ontdekten ook dat 35% van de kankers veroorzaakt wordt door een slechte voeding, met te veel vet en cholesterol, wat natuurlijke stoffen zijn. Ze vonden geen sporen van de mysterieuze pesticide-resten. Er is dus, zo concludeert Moore, de "vader" van het milieu-activisme, geen enkel gezondheidsrisico verbonden aan het eten van fruit en groenten die met wettelijk goedgekeurde bestrijdingsmiddelen zijn bespoten.
Mythe: door klimaatverandering sterven baobabs
"Afrikaanse baobab bomen sterven in een ongekend tempo. Klimaatverandering zou de schuldige kunnen zijn". Dat was de kop van een USA Today-artikel van 11 juni 2018. Het verhaal werd door bijna alle grote nieuwszenders overgenomen als de aankondiging van een wereldwijde ramp. Zelfs de online versie van de Encyclopaedia Britannica gaf het verhaal bijval. Maar geen enkele dode boom kwam voor op de afbeeldingen bij de vele artikelen die Patrick Moore op het internet verzamelde. Hij legt uit: "Mijn eerste regel van kritisch denken is nooit een rapport te vertrouwen dat begint met de woorden 'zou kunnen', mogelijk' of 'wellicht’. In feite "zou" alles en overal kunnen gebeuren, dag of nacht, winter of zomer, aan de polen of aan de evenaar, bij droogte of bij regen.
Yoky, CC BY-SA via Wikimedia Commons 3.0
Bevestigde feiten voorleggen
De serieuze wetenschapper en de objectieve journalist moeten hun studenten of lezers bevestigde feiten voorleggen, die door anderen te verifiëren zijn, en geen abstracte of denkbeeldige mogelijkheden. Het is volkomen natuurlijk dat oudere bomen van om het even welke soort afsterven naarmate ze ouder worden. Het zou zorgwekkend zijn als jonge baobabs zouden sterven in een ongekend tempo, berekend aan de hand van betrouwbare criteria.
Acht oude bomen
Moore wilde de bron weten van dit verhaal over het "ongekende tempo" van stervende baobabs en de enige die hij vond was een Roemeense scheikundeprofessor die schreef: "acht van de 13 oudste bomen in Afrika zijn in het laatste decennium gestorven". Baobabs hebben een groot verspreidingsgebied in Afrika, langs de gordel ten zuiden van de Sahara en langs de oostkust tot in Zuid-Afrika. Een enorme populatie dus, waar 13 bomen geen maatstaf zijn.
Ultieme duivel aangeklaagd
Moore heeft zelfs geen schatting van het totale aantal Baobabs in Afrika gevonden, maar het zijn er tienduizenden, zo niet honderdduizenden. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de acht oudste exemplaren in tien jaar zijn uitgestorven, d.w.z. minder dan één per jaar onder de tienduizenden of honderdduizenden. Omdat het onmogelijk was de oorzaak van zo'n onbeduidend feit vast te stellen, werd de ultieme duivel aangeklaagd: de klimaatverandering!
Zelfs Fox News ging mee
Voor Moore is dit misschien wel het domste verhaal dat serieus genomen werd door de wereldmedia. Zelfs Fox News, dat zich voordoet als conservatief, heeft deze onzin gepubliceerd. Baobabs zijn bladverliezend. Dat betekent dat zij in de droge perioden van het jaar hun bladeren verliezen om water te sparen, net als loofbomen in meer koude streken in de winter. De media plaatsten vervolgens foto’s van Baobabs zonder bladeren en suggereerden dat ze stervende waren.
Misleiding door de media
In de stroom van nieuwsberichten was er geen enkele foto van een dode Baobab. Wie heeft de baobabs geteld? Hoeveel lezers zijn ooit naar Afrika geweest om een van deze plantenreuzen te zien? Weten ze dat ze reuzenbomen zijn? Was bekend dat ze bladverliezend zijn? Dat ze hun bladeren verliezen bij droogte? Wat wist uzelf? Waarschijnlijk heel weinig. Daarom vertrouwde het publiek op de enige toegankelijke bron: de mainstream media. En deze maakt handig gebruik van de onwetendheid van de lezer die verkeerd is voorgelicht en misleid door de bluf van apocalyptische klimaatverandering.
Lees ook: Een persoonsgebonden CO2-budget: populair of niet?
'Gekweekte zalm is giftig'
Natuurlijk is ook in dit geval het "gif" onzichtbaar en bevindt de zalm zich in het water van de zee, waar alleen een duiker hem kan inspecteren. Anti-zalmkwekerijactivisten beweren dat gekweekte zalm ziekten en zeeluis verspreidt onder de wilde zalmbestanden. Patrick Moore schrijft in zijn boek dat het precies andersom is: gekweekte zalm wordt gekweekt in broedvijvers op het land en is vrij van ziekten en luizen wanneer hij in kooien op zee wordt geplaatst. Het is de wilde zalm die ziekten en luizen doorgeeft aan de gekweekte vis. Toch hadden groene activisten en de media er belang bij de nepversie te vertellen en kunnen de kijkers van het journaal niet naar de bodem van de oceanen gaan om de waarheid te controleren.
Ximonic (Simo Räsänen), CC BY-SA 4.0 via Wikimedia Commons
Vijverkweek is juist duurzaam
Het kweken van zalm en vele andere soorten in de viskwekerij is duurzaam. Het redt de wilde scholen, die anders ernstig met uitputting bedreigd zouden worden. De propaganda van de milieubeweging draait de gegevens en de gevaren om. Gekweekte zalm produceert gezonde eiwitten en heilzame omega-3-oliën. De viskweek ondersteunt tientallen miljoenen mensen over de hele wereld en geeft werk aan afgelegen gemeenschappen die anders geen middelen van bestaan zouden hebben. Omdat ze geen bewijs hebben voor hun scherpe veroordelingen, beroepen de “biologisch voedsel” ijveraars, legt Moore uit, zich op valse en beangstigende beelden. Gekweekte zalm is lekker, voedzaam, het hele jaar door vers, geliefd bij chef-koks en aanbevolen door voedingsdeskundigen.
Dit artikel van Luis Dufaur verscheen in een eerdere versie zijn blog "Groen is het nieuwe rood" (Portugees-talig)
Laatst bijgewerkt: 12 oktober 2021 21:05