De wederopbouw van de Notre-Dame raakt Frankrijk tot in de kern
Er is iets aan de kathedraal de Notre-Dame dat de postmoderne geest overweldigt en fascineert. Zelfs in haar huidige beschadigde staat trekt het geblakerde gebouw de aandacht van de wereld. De authenticiteit van de kathedraal heeft gezegevierd over alle pogingen om haar te ontsieren met een restauratie van brute modernistische herontwerpen.
Toen de torenspits en het dak afbrandden en instortten op die noodlottige 15 april, 2019, was iedereen gefascineerd door de gebeurtenis. Het was een dag waarop de wereld weende, omdat iets van de ziel van Frankrijk verloren leek te gaan. Uit de hele wereld stroomden condoleances en financiële giften binnen.
De wederopbouw toont de invloed van de Kerk
Nu de eerste eiken voor de wederopbouw worden geselecteerd, kijkt de wereld vol ontzag toe. Overal in de media verschenen verhalen over het selectieproces en de kapceremonie. Dit is geen gewoon project; het raakt de katholieke ziel van Frankrijk en de wereld.
Lees ook: Franse oud-generaals waarschuwen voor burgeroorlog. En de Nederlandse?
De intense belangstelling voor het wederopbouwproces herinnert aan de enorme invloed van de Kerk op onze zielen. Ondanks de apocalyptische geloofscrisis binnen de Kerk, spreken dingen als de Notre-Dame tot de oppervlakkige leegte van de huidige postmoderniteit. De arme metafysische weeskinderen van deze verloren eeuw hunkeren naar de schoonheid, diepte en sublimiteit die alleen de Kerk kan bieden.
"Woke" kerkfunctionarissen
Helaas laten de "woke" kerkfunctionarissen deze kans voorbijgaan. Zij blijven dralen in afschuwelijke platitudes over sociale rechtvaardigheid die voor niemand aantrekkelijk zijn. Zij weigeren in te zien hoe mooi de Kerk is wanneer zij trouw blijft aan zichzelf en haar traditie.
De Notre-Dame reconstructie illustreert deze waarheid. Merkwaardigerwijze zijn alle grote afgoden al voor de Notre-Dame gevallen - en zo hoort het ook.
Marxistische leugen
De Notre-Dame versloeg de marxistische leugen die de Kerk afschildert als "het opium van het volk". Het Franse volk verdedigde de middeleeuwse kathedraal door erop aan te dringen dat deze zou worden herbouwd zoals zij was. Zij verwierpen de modernistische ontwerpen en drongen aan op een Notre-Dame "à l'identique". De overheid moest buigen voor de overweldigende wil van het volk en groen licht geven voor het "achterhaalde" middeleeuwse ontwerp.
Militant secularisme
De Notre-Dame versloeg het militante secularisme. Het beleid van de Franse Republiek van laïcité heeft altijd een officiële vijandigheid tegen de Kerk getoond. Regeringsambtenaren verschenen echter plichtsgetrouw op de met veel tamtam gehouden eik-selectieceremonie. Deze bestuurders, de bisschoppen helaas niet, begrepen de noodzaak om de gelegenheid te vullen met symboliek, pracht en praal en betekenis.
Napoleon Bonaparte kroonde zichzelf tot keizer in de Notre Dame. Zijn seculiere keizerschap duurde nog geen 12 jaar.
Zo is dit architectuurproject, in tegenstelling tot de materialistische geest van de tijd, een metafysische gebeurtenis geworden. Het heeft een dimensie gekregen die verder gaat dan de fysieke en technische specificaties van de bouwers. Het appelleert aan een wereld vol symbolen, principes en ideeën die zin en context geven aan de dingen en de mensheid verbinden met God.
Een heilige bestemming
Iedereen voelde dat er iets historisch en belangrijks gebeurde tijdens de boom-selectie ceremonie in het bos. Misschien was het niet anders dan de oorspronkelijke selectie van eiken die acht eeuwen eerder werd gehouden.
Fransen voegden zich bij regeringsvertegenwoordigers en bosbouwers tijdens de ceremonie die werd gehouden tussen de torenhoge Franse eiken die al honderden jaren in het legendarische en eens koninklijke bos van Bercé in de Loirestreek te vinden zijn. De officiële "nummer één" boom was een eik van 20 meter, zorgvuldig uitgekozen om zijn rol te spelen in deze fabelachtige onderneming.
Zo zullen eiken uit alle streken van Frankrijk een heilige bestemming krijgen in de gekoesterde kathedraal. De helft van de bomen is afkomstig van staatsgronden, de rest van particuliere schenkingen. Er is een heilige competitie tussen de Franse regio's om de benodigde bomen te leveren. Iedereen wil gratis bijdragen aan de zaak. Er zijn zelfs gratis eiken aangeboden uit andere landen, want iedereen wil graag deel uitmaken van de geschiedenis.
Verslagen eco-activisten
De Notre-Dame heeft ook de 'groenen' verslagen. Gebrekkige bezwaren werden snel overwonnen. Afwezig bij de ceremonie zijn de vertegenwoordigers van de ecologische beweging. De koolstofrijke restauratie zou een natuurlijk doelwit moeten zijn voor de Earth First fanatici, maar zij weten dat de nationale stemming tegen hen is. In totaal werden 1.000 reusachtige eiken zorgvuldig uitgekozen en moeten in de loop van maart worden omgezaagd, maar geen enkele eco-activist zal geketend aan een boom worden aangetroffen.
Lees ook: Het verschil tussen ware en valse elites
De individueel genummerde bomen krijgen hun opgedragen bestemming om God en de mens te dienen. Ze moeten een meter breed en meer dan 18 meter lang zijn. De oogst moet in maart snel gebeuren, zodat overmatig sap en vocht het timmerhout niet beschadigen. Als de bomen eenmaal gekapt zijn, moeten ze 12 tot 18 maanden drogen voordat ze gebruikt gaan worden.
Een werk van liefde en toewijding
De Notre-Dame kan deze hindernissen overwinnen omdat dit niet zomaar een restauratie is, maar een werk van liefde en toewijding. Het vertegenwoordigt de continuïteit van iets speciaals waarvan de Fransen willen dat het tot ver na hun leven zal blijven bestaan. De timmerlieden die aan het project werken, geloven zelfs dat het eikenhouten dak nog minstens acht tot tien eeuwen mee zal gaan, veel beter dan de concurrentie van staal of beton.
"Dit is een project dat heel Frankrijk aangaat," zei generaal Jean-Louis Georgelin, die de leiding heeft over de restauratie. Hij zag terecht dat dit project de essentie van Frankrijk raakt.
Deze conclusie is de enige manier om te verklaren waarom de Notre-Dame zoveel moderne afgoden heeft omvergeworpen. Het project behelst veel meer dan een gebouw of de uitdrukking van hoge cultuur en talent.
15e-eeuws schilderij van de Meester van Antoon van Bourgondië
Het berust op de machtige invloed van de Kerk die, met Gods genade, groot enthousiasme wekt. Diep in het hart vertegenwoordigt de restauratie van de Notre-Dame het vitale, maar ook ijle verbond dat Frankrijk verbindt met Onze Lieve Vrouw, aan wie het gewijde gebouw is opgedragen.
Het huis van Onze Lieve Vrouw
De restauratie is een les voor alle katholieken: Grote dingen zijn mogelijk wanneer zelfs de kleinste band met Onze Lieve Vrouw wordt gehandhaafd. Katholieken en geestelijken moeten in deze kracht geloven. Het zou alles kunnen veranderen.
Daarom moet de restauratie verder gaan dan de wederopbouw van kerkgebouwen en moeten de harten en geesten weer voor het geloof worden gewonnen. Frankrijk moet het huis van Onze Lieve Vrouw herbouwen en haar smeken terug te keren als koningin. Als dat gebeurt, zal de toekomst van Frankrijk verzekerd zijn.
Dit artikel is vertaald en verscheen eerder op tfp.org onder de titel: "Notre Dame’s Rebuilding Touches France to the Core"
Laatst bijgewerkt: 23 november 2023 15:01