De coronacoup (1)
Het Plinio Corrêa de Oliveira-Instituut (IPCO) publiceerde op 26 april 2020 zijn manifest onder de titel De grootste maakbaarheidsoperatie en ideologische omkering van de geschiedenis versterkt door massahysterie en steun van het Vaticaan.
Het document stelde de onbezonnenheid aan de kaak van regeringen om drastische beheersingsmaatregelen te nemen op basis van overdreven schattingen van de dodelijkheid van het Chinese coronavirus en van onrealistische wiskundige modellen, met de daaruit voortvloeiende enorme sociale en economische kosten.
Voor het IPCO spinnen er vier belangrijke spelers garen bij de universele crisis die door de lockdowns is ontstaan: het communistische regime van China, de radicale milieubeweging, ultralinks en de voorvechters van een wereldregering.
Tijd om een geactualiseerde balans op te maken
Een jaar na de publicatie van bovengenoemde aanklacht leek het ons gepast een geactualiseerde balans op te maken van dit universele plan van totalitair-ecologische ondermijning en ontkerstening van het Westen, dat proporties heeft aangenomen die nooit eerder in de geschiedenis zijn vertoond.
Gebaseerd op een reële virale epidemie die helaas vele levens heeft geëist, werd een grote verandering in alle aspecten van het menselijk bestaan als onvermijdelijk voorgesteld. De gebeurtenissen van het afgelopen jaar hebben niet alleen bevestigd wat bij die gelegenheid werd gezegd, maar de onevenredigheid nog duidelijker gemaakt tussen de reactie op de epidemie en het schadelijke karakter van het zogenaamde ‘nieuwe normaal’ dat daaruit voortkomt.
1. De overdrijving van het sterftecijfer en de risico’s
In maart 2020 werd het sterftecijfer van COVID-19 door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) geraamd op 3,4% en door het Imperial College London op 0,9%, wat zou resulteren in een aantal slachtoffers dat vergelijkbaar is met of zelfs hoger ligt dan de tragische ‘Spaanse griep’ van 1918. Het IPCO was daarentegen van mening dat dit percentage in de buurt zou liggen van het percentage dat door het Instituut voor Virologie van de Universiteit van Bonn is vastgesteld in het kader van onderzoek dat in de eerste Duitse cluster, het stadje Gangelt, is uitgevoerd, namelijk 0,37%.
De meest uitvoerige studies tot op heden van het wereldwijde infectie-sterftecijfer zijn die van het team van prof. John P. A. Ioannidis van de Stanford Universiteit, Californië. De eerste daarvan, die op 14/10/20 in het Bulletin van de Wereldgezondheidsorganisatie werd gepubliceerd, concludeerde, na standaardisering van 61 studies die op 51 plaatsen in de wereld werden uitgevoerd, dat de mediane COVID-19-sterfte 0,27% bedroeg.
In een studie die in januari van dit jaar in het European Journal of Clinical Investigation werd gepubliceerd, bagatelliseerde prof. Ioannidis dit percentage door te verklaren dat "de beschikbare gegevens wijzen op een wereldwijd gemiddeld IFR [sterftecijfer van besmetting] van ~0,15%". Dit sluit niet uit dat er tussen continenten, landen en locaties aanzienlijke verschillen in het genoemde percentage bestaan, als gevolg van variabelen zoals de gemiddelde leeftijd en bevolkingsdichtheid in het gebied, of de mate van voorafgaande immuniteit door eerdere blootstelling aan een soortgelijk virus.
De tweede beoordelingsfout van de WHO en de gezondheidsautoriteiten in verschillende landen bestond erin ervan uit te gaan dat de gehele bevolking een ernstig risico liep als zij door het Chinese virus werd besmet. In werkelijkheid is, volgens prof. Jay Battacharya van de Stanford Universiteit, "het verschil tussen het sterftecijfer bij ouderen van 70 jaar en ouder duizend maal groter dan dat bij kinderen", en twintig maal groter in verhouding tot de bevolking in het algemeen: "vier op de honderd bij personen van 70 jaar en ouder, tegenover twee op de 1.000 bij de bevolking in het algemeen".
Zelfs indien het dodelijkheidspercentage van nieuwe varianten van het virus toeneemt, zal dit niet afdoen aan de vaststelling dat het optreden van deze gezondheidsautoriteiten wereldwijd schadelijk was voor de volksgezondheid, de grondwettelijke vrijheden en de wereldeconomie, zoals in het volgende deel van deze serie artikelen zal blijken.
Dit is deel 1 van een artikelenreeks over de coronacrisis. De tekst is ontleend aan De coronacoup. Het grootste plan van ontkerstening en groen totalitarisme van Tradition, Family en Property (TFP), in Nederland uitgebracht door Cultuur onder Vuur.
Laatst bijgewerkt: 28 september 2023 11:13