Abraham George Ellis, Nederlands admiraal en minister van Marine - en zoon van een voormalige slavin.
Waarom horen we woke niet over admiraal Ellis?
“Franc Weerwind (D66): eerste zwarte minister in meest diverse kabinet ooit.” Zo kopt de linkse nieuwswebsite De Kanttekening. Een staaltje geschiedvervalsing van linkerzijde.
Franc Weerwind
Weerwind, van Surinaamse oorsprong maar geboren in Amsterdam, is minister voor Rechtsbescherming in kabinet-Rutte IV. Voorheen was hij burgemeester van Almere. Weerwind kwam in het nieuws doordat hij zijn vrouw en kinderen verliet voor zijn minnares, die hij bezwangerd had. Ook deze minnares verliet hij weer. Dit spoor van vernieling weerhield D66 er niet van om hem voor te dragen als minister voor Rechtsbescherming.
'Historische primeur'
De benoeming werd enthousiast ontvangen door linkse politici uit migrantengemeenschappen. De media doet een duit in het zakje door Weerwind de ‘Obama van Almere’ te noemen, verwijzend naar de eerste (half)zwarte man die Amerikaanse president werd. De teneur: we hebben hier te maken met een historische primeur. “Surinamers en Antillianen maken al zo lang deel uit van de samenleving,” zegt John Leerdam, voormalig Tweede Kamerlid van de PvdA. “Deze benoeming geeft het gevoel: wij doen mee.”
Lees ook: 5 tekenen dat Defensie woke dreigt te worden
Abraham George Ellis
Er is alleen een klein, dikwijls verzwegen probleem. Weerwind is helemaal niet de eerste zwarte minister. Dat was Abraham George Ellis (1846 – 1916), van 1903 tot 1905 als minister van Marine. Het is opmerkelijk dat woke-links hem helemaal verzwijgt.
Echte marineman
Ellis was een echte marineman, die op zijn veertiende al studeerde aan het Koninklijk Instituut voor de Marine en opklom tot commandant van de Hr.Ms. Utrecht met de rang van schout-bij-nacht. Tijdens een bezoek aan Venezuela, waarmee Nederland bijna op voet van oorlog stond, bewees hij zich door in vloeiend Spaans de president te overtuigen tot een mea culpa.
Zoon van voormalige slavin
Admiraal Ellis had een indrukwekkende loopbaan gezien zijn afkomst. Zijn vader was de zoon van een vrije Nederlander en een Ghanese slavin. Zijn moeder werd geboren als slavin in Suriname. Inmiddels 77 jaar maakte zij de benoeming van haar zoon tot minister mee. Zijn slavenafkomst weerhield Abraham George Ellis niet van een glansrijke carrière op Zijner (en later Harer) Majesteits marineschepen. Negentiende-eeuwse Nederlanders waren niet de rabiate slavenhaters waar links het zo graag over heeft.
Aandrijver van de onderzeeboot
Waarom horen we niet meer over admiraal Ellis? Kwam er een smet op zijn blazoen als minister? Dat zeker niet. Binnen de Marine was en bleef hij geliefd. Ellis was de aandrijver van de bouw van drie panterschepen en zelfs een onderzeeboot, ver voordat dit experimentele vaartuig zich in de Eerste Wereldoorlog bewees als geducht wapen.
Gewaardeerd binnen het kabinet
Binnen het kabinet kreeg Ellis waardering. Collega-minister A.W.F. Idenburg typeerde hem als “een levendig, warmbloedig zeeman” die “door zijn vaste kennis van de marine en door zijn flinkheid een goede positie in de kamer had”. Premier Abraham Kuyper benoemde hem in 1905 interim-minister van Buitenlandse Zaken, juist toen de affaire-Van Heeckeren een daadkrachtig optreden vereiste.
Kruisvaarder tegen het socialisme
De ware reden dat admiraal Ellis grotendeels vergeten is, is zijn kruistocht tegen het socialisme, dat school maakte onder de matrozen. Als minister verbood hij het tijdschrift Het Anker, uitgegeven door de revolutionaire Matrozenbond. Bestuurders van de bond kregen ontslag.
Het gevaar van socialisme
Ellis zag heel goed het gevaar van het socialisme. In directe zin ondermijnt het principe van absolute gelijkheid de hiërarchie die nodig is om een schip te runnen. Geen schip kan blijven varen zonder hiërarchie en alles wat dat ondersteunt: orde, gezag, discipline. In indirecte zin zag Ellis het gevaar van een samenleving waarin deze waarden afgeschaft zijn, vervangen door lamlendigheid, genotzucht en eigenwijsheid.
Weke houding
Helaas werkte de aanpak van Ellis averechts: het lidmaatschap van de Matrozenbond steeg onder zijn ministerschap. Hij kon in politiek en Marine geen brede steun voor zijn strijd opwekken. Dat had te maken met zijn weinig diplomatieke en eloquente persoon. Maar ook met de weke houding van steeds meer Nederlanders ten opzichte van het revolutionair socialisme.
Russische Revolutie begon met socialistische muiterij
De opstelling van Abraham George Ellis komt op ons eenentwintigste-eeuwers wellicht hardvochtig over. En ontegenzeggelijk waren bepaalde klachten van de Matrozenbond, zoals de slechte pensioenvoorzieningen, tot op zekere hoogte gegrond. Tegelijk moeten we niet vergeten dat de Russische Revolutie begonnen is met een socialistische muiterij, op marineschip Aurora in Sint-Petersburg. Daar werd het eerste schot gelost. Daar begon de revolutie die in de zeventig jaar nadien de wereld terroriseerde.
Laatst bijgewerkt: 8 juli 2022 07:19