Moslims gaan andere wegen.
Dit is waarom zoveel moslims de islam verlaten
Het altijd aanwezige gevaar van het islamisme en zijn antichristelijke overtuigingen moet niet licht opgevat worden. Zoals Luiz Sérgio Solimeo beschrijft in zijn boek, Islam en de zelfmoord van het Westen, neigt de islam sterk naar agressie tegenover het Westen. Overal waar zij de overhand krijgt, laat zij bar weinig ruimte voor anderen. Er zijn echter ook verrassende ontwikkelingen binnen de islam die een kwetsbaarheid laten zien. Tegenstrijdigheden in leer en moraal tasten de geloofwaardigheid van de islam aan aan. Een artikel in The Washington Times bericht over vele aanwijzingen dat de islam een geloofscrisis doormaakt.
Vertrek uit de islam
De redenen voor deze crisis in de islam variëren van moslims die praktische redenen hebben om zich van de islam te verwijderen en met het Westen samen te werken, tot degenen die de islam geheel hebben verlaten en als laatste groep ex-moslims die het christendom hebben omarmd. Meer opportunistische moslims zien de praktijk van de radicale islam als een obstakel voor een betere werkrelatie en samenwerking met westerse landen. Een voorbeeld is de vastberadenheid van de Saoedi-Arabische kroonprins Mohammed bin Salman om rigide islamitische normen te elimineren om de economische vooruitgang van zijn land of de integratie met mondiale trends te vergemakkelijken.
Hedonistische motieven
De verwijdering van de islam bestaat niet alleen uit top-downhervormingen die worden doorgevoerd door politieke leiders die geïnteresseerd zijn in de economische voordelen. Helaas omvat het ook afwijzing aan de basis door de jeugd die wordt aangetrokken door de decadente westerse trends en hedonistische levensstijlen. De islamitische geleerde dr. Spahic Omer betoogt dat jonge moslims vaak juist de slechte aspecten van het Westerse waardensysteem omarmen. In plaats van te leren wat het Westen kan leren over christendom, wetenschap, recht, politiek of economie voor de verbetering van moslimnaties, nemen islamitische jongeren gretig tot zich "de westerse waarden die geworteld zijn in atheïsme, materialisme, hedonisme, egoïsme, discriminatie en hebzucht, waarbij God is afgewezen of vermenselijkt, en de mens op zijn beurt, met zijn dierlijke verlangens, is vergoddelijkt".
Meer radicaal vertrek: afvalligheid en atheïsme
Een andere manifestatie van deze crisis is het falen van de islam om te reageren op de problemen van het moderne leven. Daarom verlaten velen eenvoudig de islam en geloven vervolgens in niets. Het atheïsme heeft in de islamitische wereld een stille maar gestage opmars gemaakt. Verwarring over de bloedige en onlogische aspecten van de islamitische leer heeft vele jonge moslims gedesillusioneerd en tot ongeloof gekatapulteerd. Anderen spreken van misbruiken van het sharia-rechtssysteem die hen ertoe hebben gebracht de islam te verlaten. Ex-moslim-ongelovigen worden ook agressiever in het bekritiseren van de islam van buiten de islamitische wereld, waardoor pogingen om hervormingen van binnenuit te liberaliseren worden geholpen. Ondanks de bestraffing van afvalligen in islamitische landen, is de atheïstische beweging er aan een opmars bezig.
De weg van het christendom
De gevaarlijkste stap voor een moslim is niet het verlaten van de islam, maar het omarmen van het christendom. Toch gaan ook drommen moslims deze weg op. Het christendom is de snelst groeiende godsdienst in Iran, terwijl de islam de snelst krimpende is. Ondanks het feit dat de regering hardhandig christenen vervolgt, zijn er tussen de één en drie miljoen Iraanse christenen (op een bevolking van 85 miljoen), terwijl dat er in 1994 nog 100.000 waren. Angst voor vergelding maakt het erg moeilijk om te weten hoeveel moslims christen worden. Deskundigen schatten echter dat elk jaar duizenden zich bekeren, maar dat zij hun bekering geheim houden uit vrees voor represailles.
Lees ook: Laat de islamiseringskoorts niet te hoog oplopen
Een christelijke reactie op deze ontwikkelingen
Vanuit christelijk perspectief moeten er betere redenen voor het afwijzen van de islam zijn dan wat materiële voordelen, het vallen voor het atheïsme of het omarmen van wereldse decadentie. De juiste reactie op deze geloofscrisis zou de evangelisatie moeten zijn van deze moslims die op een kruispunt in hun geestelijk leven staan. Het opent mogelijkheden voor bekering tot het ware geloof. Het zou het voorwerp van gebed en offer moeten zijn, waarin God gevraagd wordt om deze moslims naar de Kerk te leiden.
Een bekeringsverhaal
Het verhaal van Zubair Simonson is tekenend voor wat mogelijk is. Hij bekeerde zich van de islam tot het katholicisme en had een lange en kronkelige weg tussen deze twee religies. Simonson werd volledig overvallen door de gebeurtenissen van 9/11. Dit confronteerde hem met zijn islamitische geloof en hij verwierp het. Uiteindelijk vond deze man door Gods genade zijn weg naar de katholieke Kerk. Uit het Midden-Oosten komen vele voorbeelden van moslims die Christus vinden ondanks zeer ongunstige omstandigheden. Deze geloofstochten naar het ware geloof zijn een groot bewijs van de Goddelijke Voorzienigheid en genade die moslims oproept zich te bekeren.
Vooruitzien naar de bekering van de islamitische volken
Helaas maakt de crisis in de katholieke Kerk de weg naar het christendom moeilijker. Het is echter niet onmogelijk. Katholieken zouden de voorspraak moeten vragen van Onze Lieve Vrouw en van alle martelaren die door de islam zijn gedood, opdat het katholieke geloof de harten van meer moslims moge raken. Ze moeten ook bidden dat alle katholieken in islamitische landen betere getuigen van het geloof worden. Moge Onze Lieve Vrouw al haar bekeerlingen in de islamitische landen beschermen en de dag bespoedigen waarop allen het geloof zullen omhelzen!
Dit artikel van Thomas Villalobos verscheen eerder in het Engels op returntoorder.org
Laatst bijgewerkt: 17 februari 2022 09:04