De directeur-generaal van de WHO, Tedros Adhanom Ghebreyesus, maakt er geen geheim van dat hij het ijzer wil smeden nu het heet is. Hij spreekt van een “een kans die zich maar één keer per generatie voordoet”. (Foto: Flickr CC BY NC ND 2 0)
De WHO pleegt met pandemieverdrag ongekende machtsgreep
De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) wil op 22 mei supranationale volmachten krijgen bij pandemieën zoals COVID. Het nieuwe pandemieverdrag moet alles wat daarmee samenhangt onder haar directe controle brengen. Van Nederland valt op dit moment geen kritiek te verwachten. De huidige minister van Volksgezondheid (namens het globalistische D66), Ernst Kuipers, zal naar verwachting volgende week tekenen bij het kruisje.
‘Historisch mondiaal verdrag’
Cultuur onder Vuur waarschuwde begin dit jaar al voor dit scenario. Het komt nu snel dichterbij, want de directeur-generaal van de WHO, Tedros Adhanom Ghebreyesus, wil het ijzer smeden als het heet is. Verwijzend naar de COVID19-crisis spreekt hij van een “een kans die zich maar één keer per generatie voordoet” om te komen tot een “historisch mondiaal verdrag” ter “pandemische preventie, paraatheid en bestrijding”.
Noodsituatie inzake volksgezondheid
Dit mondiale verdrag maakt van de directeur-generaal van de WHO in één klap een gezondheidsdictator waaraan de hele wereldbevolking onderhorig wordt. Hij kan in zijn eentje uitmaken of er in een land sprake is van een noodsituatie inzake de volksgezondheid, een health emergency. Het verdrag specificeert daar geen criteria voor, wat de directeur-generaal en zijn staf een vrijheid geeft, die verontrustend is tegen de achtergrond van het dramatische falen van de WHO in de recente COVID-crisis.
Communistisch China deelt de lakens uit
Ter behandeling van het verdrag zal de Wereldgezondheidsorganisatie op 22 mei bijeenkomen op de Wereldgezondheidsvergadering, een jaarlijkse top waarvoor alle landen van de wereld zijn uitgenodigd - behalve Taiwan, dat op aandringen van China is uitgesloten. Dit alleen al illustreert hoezeer communistisch China binnen de WHO de lakens uitdeelt. Op de top zal het beoogde pandemieverdrag aan al de 194 deelnemers worden voorgelegd.
Wettelijk bindend pandemieverdrag
De Europese Unie, die ook al krampachtig blijft vasthouden aan het coronapaspoort, kan het intussen allemaal niet snel genoeg gaan. Die is uit op een wettelijk bindend pandemieverdrag voor alle landen. Dat zal er echter niet komen om de ironische reden dat China dan wel graag de WHO aanstuurt, maar - in tegenstelling tot de EU - zelf wel uitkijkt om zich door welk internationaal orgaan ook iets te laten gezeggen. We hebben gezien hoe de aansturing van de WHO door communistisch China uitgelopen is op steeds strakker aangetrokken vaccinatieverplichtingen en achteraf bezien zinloze lockdowns, die economisch en sociaal grote schade hebben aangericht.
‘WHO negeerde vroegtijdig alarm’
Dat de WHO nu om volmachten vraagt, is dus welbeschouwd een gotspe, zo schrijft Matt Ridley in de Britse krant The Telegraph. Haar falen in de COVID19-crisis heeft iedereen zelf kunnen zien: Ridley: “De WHO negeerde de vroegtijdige alarmoproep van Taiwan, prees de Chinese regering voor haar transparantie terwijl zij overdracht van mens op mens ontkende en klokkenluiders bestrafte, stelde het uitroepen van een gezondheidscrisis uit, zwalkte als het over mondmaskers en lockdowns ging en startte een dwaas Potemkin-onderzoek naar de oorsprong van het virus. Samen met de slechte prestaties tijdens de ebola-uitbraak in 2014, toen de WHO maandenlang weerstand bood aan oproepen van artsen en ngo's om een noodtoestand af te kondigen om regeringen van de lidstaten niet voor het hoofd te stoten, wekt deze staat van dienst geen vertrouwen.”
Oorzaak COVID niet eens op agenda
Bovendien is er één onderwerp op de agenda dat schittert door afwezigheid: wat was de oorzaak van de COVID-epidemie? Was het een mislukt experiment of een ongeluk in het laboratorium in Wuhan? De aanwijzingen daarvoor worden steeds sterker. Onder andere eigenaardigheden in het genoom van het virus wijzen sterk op menselijke manipulatie. Dat het Virologisch Instituut van Wuhan hardnekkig weigert zijn database van 22.000 items open te stellen voor internationale inspectie, maakt er ook niet geruster op. Maar het lijkt er van de WHO mee weg te mogen komen. De vraag staat niet eens meer op de agenda van 22 mei.
‘Hulpaanbod’
Het pandemieverdrag laat de WHO diep binnendringen in de nationale volksgezondheid. In het pandemieverdrag staat dat, wanneer er naar de mening van de WHO een probleem is, zij binnen twee etmalen een “hulpaanbod” doet. Als de staat in kwestie dat afwijst, moet hij dat motiveren en daar mogen andere staten dat beoordelen. Afgezien daarvan dient de betreffende staat “redelijke inspanningen te leveren om de toegang op korte termijn tot relevante locaties te vergemakkelijken”. Men dient de WHO in de gelegenheid te stellen poolshoogte in uw land te nemen. Zo niet, zelfde procedure: u dient dat te motiveren en andere lidstaten voor te leggen.
Ongelijke behandeling
Met andere woorden: hoe urgenter de WHO de situatie in een land beoordeelt, hoe assertiever zij zich mag opstellen en hoe dieper zij zich naar eigen inzicht mag mengen in de interne aangelegenheden van dat land. Deze ontwikkeling past in de heersende tendens naar wereldbestuur, niet uitgevoerd door politiek verantwoordelijken maar door een ondoorzichtig, zelfverklaard 'progressief' netwerk van internationale organisaties en NGO's. Dat zal voor een land als Nederland, momenteel met een globalistische D66-minister van Volksgezondheid aan de knoppen, geen probleem zijn. Die zal de WHO geen haarbreed in de weg leggen. Dictatoriale staten als communistisch China piekeren daar natuurlijk niet over. Daarom zal het beoogde pandemieverdrag behalve onverdraaglijk soevereiniteitsverlies, ook een hoge mate van ongelijke behandeling met zich meebrengen. En wel in het voordeel van dictaturen.
Laatst bijgewerkt: 20 juni 2024 14:53