Pas op voor het bewind van oproerkraaiers
Met het oog op de recente rellen proberen velen een onderscheid te maken tussen demonstranten en ‘radicale elementen’ die rellen veroorzaken. De eerste zijn altijd goed en zelfs vaderlandslievend. Deze laatste zijn betreurenswaardig en misschien wel misdadig. In de woorden van Gen. James Mattis, zijn de rellen het werk van "een klein aantal wetsovertreders" die afbreuk doen aan de algemene zoektocht naar gerechtigheid.
Opportunisten
De generaal, die een geleerd man is, zou beter moeten weten. Wanneer protesten die uitmonden in rellen overal tegelijk gebeuren, met vergelijkbare tactieken en slogans, is dat niet het werk van een klein aantal wetsovertreders. Wanneer er, naar het schijnt, pallets met bakstenen verschijnen in de buurt van plunderingen, is dat niet het werk van willekeurige opportunisten. Wanneer de vrijgepleite relschoppers de universele steun genieten van liberale media, politici, beroemdheden, bedrijfsleiders en geestelijken, is er iets groters aan de hand.
Oproerkraaiers
Deze inmiddels wereldwijde krachtsinspanning wordt geleid door degenen die weten hoe ze de gebeurtenissen naar een bepaald doel moeten sturen en verwoorden. Deze rellen zijn niet spontaan of willekeurig. Dingen als deze hebben organisatie, overdenking en een narratief nodig. Rellen hebben oproerkraaiers nodig.
George Floyd
Natuurlijk zijn de meeste demonstranten geen oproerkraaiers. Velen willen alleen maar hun woede uiten over de dood van George Floyd. Wanneer gewelddadige groepen echter vreedzame protesten in rellen veranderen, gebruiken oproerkraaiers de dekmantel en het momentum van de demonstranten om hun gewelddadige klassenstrijd te bevorderen. Ook nemen niet alle oproerkraaiers deel aan de rellen, maar ze faciliteren ze vooral. Het uiteindelijke doel is de indruk te wekken dat iedereen zijn of haar strijd steunt. Als de demonstranten de relschoppers niet veroordelen, zorgen ze ervoor dat deze indruk de overhand krijgt.
Geruïneerd
Daarom moeten de demonstranten het geweld onmiddellijk veroordelen en zich ervan distantiëren. Er is niets patriottisch aan de moedwillige vernieling van eigendommen die het leven van duizenden Amerikanen heeft geruïneerd. In feite is het leven van George Floyd niet intrinsiek meer waard dan het leven van David Dorn, de zwarte ex-politiechef die door relschoppers in St. Louis is vermoord. Zijn niet alle zwarte levens van belang? Waarom wordt om de een gerouwd en de ander genegeerd?
Vermoeiend verhaal
De oproerkraaiers zien de situatie echter anders. Ze hebben geweld nodig omdat ze het narratief schrijven dat iedereen volgt. Het is hetzelfde vermoeiende verhaal van links dat de geschiedenis een eeuwige strijd is tussen de uitbuiters en de uitgebuitenen. Relschoppers willen geen sociale harmonie, omdat die de vooruitgang in de weg staat van het revolutionaire proces dat, denken ze, hun van de overwinning zal verzekeren.
Lees ook: 6 redenen om de 'kritische rassentheorie' en haar marxistische leugens af te wijzen
Klassenstrijd aanwakkeren
De radicale linkerzijde heeft de rellen aangegrepen om de klassenstrijd op massale schaal aan te wakkeren. Inderdaad, alle bekende personages in dit drama blijven dezelfden. Pro-abortionisten, LGBT-activisten, socialisten, feministen en zelfs satanisten sluiten zich aan bij deze revolutie tegen de gevestigde orde.
Systeemcrisis
Deze strijd verklaart waarom de oproerkraaiers binnen links, de media en het liberale establishment deze crisis als een ‘systeemcrisis’ zien. Ze weten dat een systeemcrisis alleen kan worden veranderd door het systeem onderuit te halen. Ze kunnen dan beweren dat geweld de enige manier is waarop relschoppers hun machteloosheid kunnen uiten tegenover het massieve systeem dat hen onderdrukt.
Wrede tirannie
In een systeemcrisis kunnen er geen oplossingen worden gevonden voor zeer reële en concrete problemen. De oproerkraaiers stellen onmogelijke eisen waarvan ze weten dat er binnen het huidige systeem geen oplossingen voor bestaan. Wanneer de oproerkraaiers het heft in handen nemen, kan de "beledigende" klasse nooit genoeg veranderen om hen tevreden te stellen. Ze regeren met wrede tirannie over acties en zelfs gedachten.
Dunne blauwe lijn
Het enige dat door de oproerkraaiers wordt geaccepteerd, zijn concessies en onderwerping. De gevestigde orde moet de toegevingen uitvinden die zij zal doen om haar zelfvernietiging te bespoedigen. Iedereen moet zich verontschuldigen en zich overgeven. Zo bieden stadsbesturen vrijwillig aan om hun politie geen geld meer te geven of zelfs af te schaffen. Ze binden de handen van hun agenten op de rug terwijl relschoppers deze dappere verdedigers van de dunne blauwe lijn aanvallen en doden. Burgerlijke en zakelijke leiders struikelen over elkaar om te zien wie zich het volledigst kan overgeven in deze macabere dans naar de ontbinding van de samenleving.
Burgerdom
Bovendien zien de oproerkraaiers geweld als een middel om veranderingen te versnellen. Als het doel van hun revolutie is de gevestigde orde te vernietigen, moet daar fysiek mee gedreigd worden om het op zijn gemak gestelde burgerdom schrik aan te jagen. Rellen versnellen zogenaamde historische processen en slaan de vervelende nederlagen over die door tragere democratische processen worden geleden.
Ontslagen van verantwoordelijkheid
Door het debat te framen als een systeemcrisis kunnen de oproerkraaiers voorkomen dat iemand morele vragen stelt bij hun handelen. Een systeemcrisis ontslaat mensen van hun persoonlijke verantwoordelijkheid en vrije wil, omdat ze erop staan dat het systeem bepaalt hoe mensen zich gedragen.
Morele verantwoordelijkheid
Het verbergt ook het echte probleem. Dat is inderdaad veel groter dan racisme, wat alleen maar een gevolg is. Dit probleem is een morele crisis van enorme proporties die Amerika verscheurt. Deze crisis is ontstaan omdat de moderne samenleving levensstijlen heeft ontwikkeld die aan het individu leren geen morele verantwoordelijkheid te nemen voor zijn daden. Het creëerde omstandigheden waarin mensen slaven werden van hun ongebreidelde passies. Het resultaat is een zondige samenleving die steeds wanordelijker wordt.
Bakstenen
In de huidige oorlog tegen de orde vechten de oproerkraaiers nu met toenemende woede tegen de overblijfselen van de natuurlijke morele wet die hen probeert te beteugelen - al was het maar door feilbare politie. Ze willen met hun bakstenen het huidige decadente systeem ten val brengen, vol met familie-, culturele en zelfs economische instellingen die de mensen herinneren aan de christelijke orde die in deze tijd nog steeds bestaat. De radicaalste oproerkraaiers lopen te hoop tegen God en zijn wet.
Moreel ontwaken
Daarom probeert links te vermijden de morele dimensie aan te snijden. Een moreel wereldbeeld veronderstelt menselijke vrijheid en maakt een harmonieuze verandering mogelijk. Het morele recht stelt oplossingen voor die in harmonie met de menselijke natuur werken, niet tegen. De christelijke naastenliefde werkt aan het ordenen van de samenleving en het helpen van de behoeftigen. Als de kwestie in morele termen wordt gekaderd, zoals het hoort, zullen de oproerkraaiers altijd verliezen. Ze kijken daar wel voor uit. Ze vrezen het morele ontwaken van een Amerika dat God zal aanroepen en hun nederlaag zal bezegelen.
(Dit is een vertaling van het artikel Beware the Rule of the Riot-makers door John Horvat II, tfp.org)
Foto: © CC BY-SA 2.0 – Flickr.com, Doctor Popular
Laatst bijgewerkt: 3 januari 2024 07:20