Wat zegt het over onze cultuur als we onze eigen bevolking laten uitsterven en naar de 'oplossing' van massa-immigratie grijpen?
Overheidsadviseurs dringen aan op arbeidsmigratie. De echte oplossing blijft buiten beeld
Nederland moet arbeidsmigranten uit onder meer Nigeria en Indonesië halen. Dat adviseert de Wetenschappelijke Raad voor Regeringsbeleid (WRR) aan het kabinet.
Beroepsbevolking krimpt
De Nederlandse beroepsbevolking krimpt in de komende decennia. Dat constateerde de staatscommissie Demografische Ontwikkelingen 2050 vorig jaar. Een nieuw rapport van de WRR wijst erop dat er ook buiten ons land steeds minder arbeidskrachten zijn. “Zo is rond 2050 de beroepsbevolking van China 300 miljoen mensen kleiner dan nu,” stelt de WRR in een nieuwsbericht over het rapport. De Nederlandse economie kan in de toekomst minder rekenen op goedkope Chinese productie. Dezelfde krimp is aanstaande in Oost-Europa, waar personeel voor de Nederlandse bouw en zorg vandaan komt.
'Haal Nigerianen en Indonesiërs binnen'
“Als Nederland niet inspeelt op grootschalige demografische veranderingen wereldwijd,” zo waarschuwt de WRR, “dan worden producten hier duurder, lopen Nederlandse bedrijven afzetmarkten mis en worden arbeidsmarkttekorten groter.” De oplossing is volgens de overheidsadviseurs om het “groot demografisch potentieel” van “jonge, groeiende landen” als Nigeria, Indonesië en India te benutten. Met andere woorden: haal Afrikanen en Aziaten naar Nederland om voor ons te werken.
Panische angst voor overbevolking
De WRR ziet de krimp van de Nederlandse beroepsbevolking als een natuurfeit. Het lijkt niet bij de adviseurs op te komen dat de onderbevolking het resultaat is van cultuur en beleid, die ingegeven zijn door panische angsten in de jaren 1970 – denk aan de Club van Rome – voor overbevolking. Deze angst dreef de promotie van de anticonceptiepil aan in het Westen en leidde tot de eenkindpolitiek in het Oosten (die overigens door een Nederlander is bedacht). Daar betalen we nu de rekening van.
Waarom stimuleren we niet het krijgen van kinderen?
De WRR wil niet aan de beste oplossing voor het demografisch probleem: het krijgen van meer kinderen. Het denkt in hetzelfde spoor als de staatscommissie Demografische Ontwikkelingen 2050, die het stimuleren van gezinsvorming afwijst omdat het krijgen van kinderen “de arbeidsparticipatie van mannen en vrouwen afremt”. Beleidsdenkers willen maar niet zien dat kinderen een investering zijn: nu – zuiver economisch gezien – een last, later een enorm profijt. Een overheid die dat negeert is als een bedrijf dat geen nieuw personeel wil aannemen omdat het inwerken de directe productiviteit drukt. Dan ga je vroeg of laat failliet.
Lees ook: Staatscommissie zet struisvogelpolitiek voort: wil niet méér Nederlandse kinderen
Seksuele Revolutie heeft ons hier gebracht
We kunnen de demografische crisis van Nederland niet los zien van de Seksuele Revolutie die het Westen overspoelde in de jaren 1960. “De grimmige waarheid is”, aldus de Britse journalist Peter Hitchens, “dat onze maatschappij de laatste decennia bijna ontworpen is om arbeidsmigranten nodig te hebben om haar draaiende te houden. Veel hiervan is het gevolg van de heimelijke sociale revolutie die zestig jaar geleden begon. De enorme en onweerstaanbare druk op vrouwen om betaald werk te gaan doen in fabrieken en kantoren heeft de samenleving beroofd van een enorme hoeveelheid onbetaalde arbeid, die ooit werd besteed aan de zorg voor kleine kinderen en ouderen en zieken.”
Waarom zou je kinderen krijgen?
Het bevorderen van kinderen krijgen is een uiterst lastige opgave. Hongaarse en Zuid-Koreaanse overheidsmaatregelen met dit doel hebben een zeer beperkt effect. Niemand krijgt kinderen voor belastingvoordeel of gratis opvang. Kinderen krijg je omdat je jouw eigen leven in bezielende intergenerationele verbanden ziet: de familie, de natie, de Kerk. Dit zijn precies de verbanden die, aldus publicist John Horvat in zijn briljante essay over de bevolkingsimplosie, in onze postmoderne cultuur ‘gedeconstrueerd’ worden als belemmeringen voor de zelfontplooiing. Zolang onze cultuur – en daarmee ook onze economie –niet op de bezielende verbanden gericht is, maar individuele keuzevrijheid voorop stelt, zal de demografische crisis alleen maar erger worden.
Laatst bijgewerkt: 26 november 2025 15:09