Milieuactivisme via rechterlijke macht: Greenpeace maakt van rechter politiek wapen en forceert stikstofbeleid
Het vonnis is geveld: Nederland moet op slot. Door een rechterlijke uitspraak die de overheid dwingt om de stikstofuitstoot versneld terug te dringen, dreigt een rampscenario voor boeren, de bouw en de economie. Greenpeace juicht – maar wie betaalt de prijs?
Milieuactivisten dicteren stikstofbeleid via rechtspraak
Op 22 januari 2025 oordeelde de rechtbank in Den Haag dat de Nederlandse overheid de stikstofuitstoot drastisch moet verminderen. Greenpeace, dat de zaak had aangespannen, werd in het gelijk gesteld: de staat moet ervoor zorgen dat in 2030 minstens 50% van de stikstofgevoelige natuur onder de zogenaamde ‘kritische depositiewaarde’ valt. Zo niet, dan hangt de overheid een dwangsom van 10 miljoen euro boven het hoofd.
Rechtbank als politiek wapen: democratie buitenspel
De uitspraak past in een zorgwekkende trend waarin linkse activistenclubs de rechtbank gebruiken om beleid af te dwingen. Beleidsmakers in de Tweede Kamer komen hiermee buitenspel te staan. Net als in de Urgenda-zaak (2019) wordt de rechter ingezet als instrument om activistische doelen door te drukken. Democratisch verkozen volksvertegenwoordigers worden genegeerd, terwijl ondoorzichtige lobby’s de koers bepalen.
Stikstofuitspraak verlamt economie
Terwijl Greenpeace feest viert, dreigt de Nederlandse economie steeds dieper in een staat van crisis weg te zakken. Door de aangescherpte stikstofregels wordt de landbouw nog verder aan banden gelegd, terwijl de woningbouw op slot gaat. Zelfs de Raad van State gaf eerder aan dat de huidige stikstofnormen onrealistisch streng zijn. Dit alles terwijl het werkelijke effect van stikstof op de natuur steeds vaker wordt betwist.
Lees ook: Betrapt: Frans Timmermans betaalde stiekem milieuclubs voor groene lobby
De groene lobbyzwendel
Greenpeace en soortgelijke milieuclubs presenteren zich als ‘onafhankelijk’, maar worden in werkelijkheid zwaar gesubsidieerd door organisaties zoals de Postcode Loterij en zelfs door de overheid zelf. Belastinggeld wordt dus gebruikt om politiek gemotiveerde rechtszaken tegen de overheid te financieren. Ondertussen kwam recent aan het licht dat voormalig Eurocommissaris en kartrekker van GL-PvdA Frans Timmermans betrokken is bij een lobbyschandaal, waarbij EU-gelden worden gebruikt om milieuclubs om te kopen om te lobbyen voor zijn klimaatbeleid.
Belastingvoordeel voor activisten: onrechtvaardig en schadelijk
Greenpeace Nederland geniet bovendien een ANBI-status, waar ANBI staat voor ‘algemeen nut beogende instelling’. Dit betekent dat donateurs hun giften kunnen aftrekken van de belasting. Dit belastingvoordeel wordt misbruikt door links-activistische organisaties om het algemeen nut te ondermijnen. Recent werd in de Tweede Kamer een motie aangenomen om de ANBI-status van Extinction Rebellion (XR) te schrappen. “XR heeft bewezen een onwettige, maatschappij-ontwrichtende en vandalistische organisatie te zijn”, luidt de inhoud. Greenpeace zou de volgende moeten zijn.
Bureaucratische nonsens: stikstofboete is vestzak-broekzak
De Nederlandse staat moet zichzelf een boete opleggen van 10 miljoen euro als het stikstofdoel niet wordt gehaald. Dit betekent dat belastinggeld simpelweg van de ene staatskas naar de andere stroomt – een bureaucratische farce die de politiek zal aangrijpen om nóg strengere maatregelen door te drukken. Het kabinet zou de boete kunnen ‘betalen’ en de eisen van de rechter verder doodeenvoudig kunnen negeren. Meer dan politieke wil is hiervoor niet nodig.
Lees ook: Drie manieren waarop de "degrowth"-beweging de vooruitgang aanvalt
Economische malaise: geen ongeluk, maar het doel
De catastrofale gevolgen van de stikstofuitspraak – van gedwongen boerenonteigeningen tot het stilleggen van de bouwsector – zijn geen onbedoeld neveneffect, maar precies wat de radicale milieubeweging nastreeft. De ideologie achter organisaties als Greenpeace en XR draait om degrowth, ofwel ‘ontgroeiing’, een extreme, mensvijandige visie waarin economische krimp geen probleem is, maar juist een doel op zich.
‘Degrowth’: doelbewuste economische krimp
Degrowthers geloven dat welvaart en menselijke vooruitgang ten koste gaan van ‘de planeet’ en dat industriële samenlevingen moeten worden ontmanteld, ongeacht de menselijke tol. Voor deze fanatici is het faillissement van boeren en bouwbedrijven geen drama, maar een triomf. Hoe sneller Nederland verarmt, hoe beter – want in hun wereldbeeld is economische malaise een noodzakelijke straf voor onze welvaart. Dit is geen milieubeleid, maar een doelbewuste, georganiseerde afbraak van de Westerse beschaving.
Activisme in toga
Dit is geen rechtspraak meer, maar activisme in toga. Als we willen voorkomen dat Nederland volledig op slot gaat, moeten de subsidies en belastingvoordelen voor deze loopjongens van de linkse agenda per direct worden gestopt. Evenzo moet de juridische voorkeursbehandeling van deze activisten een halt worden toegeroepen. En de politiek mag zich niet langer verschuilen achter rechterlijke uitspraken om impopulair beleid door te drukken. Tijd om een streep te trekken, verantwoordelijkheid te nemen en deze activistische rechtspraak aan banden te leggen.
Laatst bijgewerkt: 30 januari 2025 16:36