2022: Een burgeroorlog in de Kerk en een grondoorlog in Europa onthullen een ongekende ideologische confrontatie

THEMA'S:

2 januari 2023

De Koude Oorlog kreeg zijn naam omdat de grootmachten, afgezien van enkele proxy-oorlogen in de wereld, nooit een rechtstreeks conflict met elkaar begonnen. Maar in die tijd leek de ideologische confrontatie tussen communisme en anticommunisme zeker te leiden tot oorlog in Europa, net als in Korea, Vietnam en elders.

Grenzeloos optimisme

Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1991 waren velen in het Westen echter euforisch over het vooruitzicht van een "nieuwe wereldorde" waarin ideologische conflicten zouden verdwijnen. Democratie en liberalisme leken te triomferen in wat de Amerikaanse politicoloog Francis Fukuyama het beroemde "einde van de geschiedenis" noemde. Het pontificaat van Johannes Paulus II verspreidde eveneens een oppervlakkig, grenzeloos optimisme in de mensheid en de toekomst van een post-Vaticanum II katholicisme verenigd rond een charismatische leider die een "dialoog" met de wereld beloofde. Aan de oppervlakte leken de jaren negentig dat argument te rechtvaardigen.

Grote verdeeldheid

Maar de verdeeldheid tussen links en rechts, liberaal en anti-liberaal, en katholiek links versus orthodox katholiek bleef sterker dan ooit. Het revolutionaire proces, zoals dat door de grote Braziliaanse professor Plinio Corrêa de Oliveira is omschreven in Revolutie en Contrarevolutie, ging sneller en verder dan ooit. In de politiek pleitten liberalen voor afwijkende huwelijksvormen, genderideologie, onbeperkte abortus, rassenconflicten en een globalisme dat een einde zou maken aan grenzen en nationale identiteit. In de katholieke kerk onder paus Franciscus vechten progressieven om de acceptatie van homoseksualiteit, transgenderisme, onbeperkte migranten, een pantheïstisch oecumene, radicale ecologie, abortus en zelfs afgoderij in het geval van Pachamama op te leggen, en dat alles terwijl ze traditionalistische katholieken vervolgen.

Verbluffende onvrede

Terwijl deze onverzoenlijke tegenstellingen de afgelopen halve eeuw meestal onder de oppervlakte bleven, zijn de spanningen geëxplodeerd. Brexit, de verkiezingen van Donald Trump en de Braziliaanse Jair Bolsonaro brachten een verbluffende onvrede aan het licht met de liberale wereldorde die sinds de Franse Revolutie dominant is. De snelle groei van conservatisme en traditionalisme in de katholieke kerk heeft een woedend antwoord uitgelokt van paus Franciscus en zijn progressieve bondgenoten. Revolutionairen in zowel de politiek als de kerk zijn woedend dat zo'n groot aantal mensen niet bereid is om verder te gaan op het pad van de "vooruitgang".

Katholieke burgeroorlog

In 2022 explodeerden deze interne conflicten in een open oorlog. Katholiek links onder leiding van paus Franciscus probeert niet langer trouw te veinzen aan de katholieke leer over geloof en moraal. Zij voeren een revolutie binnen de Kerk die het duidelijkst te zien is in het Duitse Synodale Weg. Katholiek links dwingt katholieken tot een keuze: ofwel accepteer je deze revolutie en verwerp je het traditionele katholicisme, ofwel ben je een vijand van paus Franciscus en Vaticanum II.

Poetin tegen de globalisten

Op politiek gebied is Vladimir Poetin de bloedigste oorlog op Europees grondgebied begonnen sinds de Tweede Wereldoorlog. Poetin heeft gebruik gemaakt van de ontevredenheid over het verouderde liberale globalisme om zijn ideologie - een mix van Russisch nationalisme met een flinke dosis antiwesters sentiment en sympathie voor het communisme - te presenteren als het enige alternatief. Liberalen versterken op hun beurt dit valse dilemma. Het enige alternatief voor het Poetinisme, zo beweren zij, is het pro-LGBT liberalisme.

Groeiend verzet

Beide conflicten tonen aan dat het revolutionaire proces, zoals beschreven door Plinio Corrêa de Oliveira, een diepe crisis doormaakt. Nooit is er zoveel verzet geweest tegen de revolutie als nu. Zij kan niet langer zielen overtuigen zoals in de afgelopen decennia en eeuwen en neemt daarom haar toevlucht tot geweld. Ze probeert haar einddoel te bereiken: de katholieke kerk en de westerse, christelijke beschaving vernietigen en vervangen door tribalisme, ecologie en satanisme.

“Dwalingen van Rusland”

Tegelijkertijd is de boodschap van Onze Lieve Vrouw van Fatima in 1917 relevanter dan ooit. Haar waarschuwingen over oorlogen en vervolgingen van de Kerk voltrekken zich voor onze ogen. Haar profetieën over de "dwalingen van Rusland", of het nu gaat om socialisme, liberalisme of Poetinisme, staan buiten kijf. De reacties op de revolutie die over de hele wereld verschijnen, zijn een teken dat God in de geschiedenis handelt en de zielen voorbereidt op de grote kastijding die komen gaat, maar ook op de grote vergiffenis en de grote overwinning die door Onze Lieve Vrouw zijn beloofd.

Het Duitse synodale Weg

Het zogenaamde Duitse Synodale Weg (Der Synodale Weg) is in 2019 in het leven geroepen. Hoewel het ogenschijnlijk is opgericht om een raadgevend orgaan van leken en geestelijken te zijn, is het een Staten-Generaal voor de katholieke Kerk geworden. Het gaat met volle kracht vooruit om de katholieke leer over seksualiteit, het gezin, vrouwelijke geestelijken en vele andere te veranderen. Aartsbisschop Dermot Farrell van Dublin, Ierland, verklaarde in een preek dat er dankzij paus Franciscus en de Duitse synode een "radicale verandering op komst is in de Kerk." "We moeten een nieuw hoofdstuk openen in de geschiedenis van de Katholieke Kerk in Ierland... Paus Franciscus biedt ons een manier van Kerk-zijn, het synodale pad, om nauwer samen te werken en een Kerk te zijn die hoopvol is, ondanks vele uitdagingen."¹

De Marx-istische invloed

De aanzet tot een revolutie komt uit de hoogste regionen van de Duitse Kerk. Kardinaal Reinhard Marx, aartsbisschop van München en voormalig voorzitter van de Duitse bisschoppenconferentie, verklaarde dat "er geen toekomst is voor het christendom zonder een vernieuwde Kerk". Dezelfde kardinaal riep op tot het beëindigen van het celibaat van priesters2 en de acceptatie van homoseksualiteit onder katholieken tijdens een mis ter viering van "20 jaar queer worship en pastorale zorg".³ Kardinaal Marx verklaarde zelfs dat katholieken kunnen twijfelen aan de katholieke leer over de moraal. "De Catechismus is niet in steen gebeiteld. Men mag twijfelen aan wat er staat," zei hij.⁴

Lees ook: Ecologie: marxisme in een groen jasje

Verandering “dringend noodzakelijk”

In februari stemde de Duitse synodevergadering met een overweldigende meerderheid voor een tekst die de wijding van vrouwen en een omkering van de leer van de katholieke kerk tegen homoseksualiteit en anticonceptie goedkeurt.⁵ Marc Frings, de algemeen secretaris van het Centraal Comité van Duitse katholieken - een organisatie die mede-indiener is van het synodepad - verklaarde dat een verandering in de katholieke leer over homoseksualiteit "dringend noodzakelijk" is.⁶ Terwijl de voorzitster van dezelfde organisatie, Irme Stetter-Karp, opriep tot ruimere toegang tot abortus.⁷ De voormalige voorzitter van dezelfde organisatie, Thomas Sternbert, zei dat het werkelijke doel van het Synodale Pad is om "druk uit te oefenen" op de Kerk om haar leer te veranderen, waarbij hij toegaf dat het "veel succesvoller is dan ik dacht"⁹.

Wereldwijd verzet

Deze ketterij van het Synodale Pad heeft reacties uitgelokt van katholieken in Duitsland en de rest van de wereld. In januari ondertekenden meer dan 6000 Duitse katholieken een document getiteld "Nieuw begin: A Manifesto for Reform", waarin de synode werd aangevallen vanwege haar ketterse standpunten.¹⁰ In april ondertekenden meer dan 70 bisschoppen uit de hele wereld, waaronder vier kardinalen, een "broederlijke open brief" aan de bisschoppen van Duitsland waarin zij waarschuwden voor "onze groeiende bezorgdheid over de aard van het hele Duitse "Synodale Pad". De bisschoppen, 52 uit de Verenigde Staten, beweerden dat het Synodale Pad verwarring schept en zelfs tot een schisma kan leiden. "Door niet te luisteren naar de Heilige Geest en het Evangelie, ondermijnen de acties van het Synodale Pad de geloofwaardigheid van het kerkelijk gezag, inclusief dat van paus Franciscus; de christelijke antropologie en seksuele moraal; en de betrouwbaarheid van de Schrift," schreven zij.¹¹ Aartsbisschop Samuel Aquila van Denver, Colorado, schreef zijn eigen persoonlijke kritiek waarin hij beweerde dat het Synodale Pad "het geloofsdepot in twijfel trekt en in sommige gevallen verwerpt."¹² Veel andere prelaten hebben zich krachtig uitgesproken tegen het Synodale Pad. Kardinaal Gerhard Müller hekelde het Synodale Pad in talrijke interviews en artikelen. Kardinaal Raymond Burke verklaarde dat het aan paus Franciscus is om ketterse bisschoppen te corrigeren. "Als zij hun dwalingen niet afzweren en zichzelf corrigeren, dan moet hij hen uit hun ambt zetten."¹³ Kardinaal Malcolm Ranjith van Colombo, Sir Lanka, zei dat hij het Duitse Synodale Pad "niet kan aanvaarden". Zelfs kardinaal Walter Kasper, een bekende progressief, noemde het Synodale Pad een "couppoging" en zei dat het "zijn eigen nek dreigt te breken".¹⁴

Stilzwijgende toestemming

De reactie van Rome kan worden samengevat als lauwe oppositie gemengd met stilzwijgende goedkeuring. In juli gaf het Vaticaan een verklaring uit waarin het verklaarde dat "het 'Synodale Pad' in Duitsland niet de macht heeft om bisschoppen en gelovigen te dwingen nieuwe vormen van bestuur en nieuwe oriëntaties van leer en moraal aan te nemen". De Duitse bisschoppen moeten dit "verduidelijken" omdat het niet toegestaan zou zijn "om nieuwe officiële structuren of doctrines in te voeren in bisdommen" zonder de goedkeuring van de Universele Kerk.¹⁵ Maar toen de Duitse bisschoppen paus Franciscus en staatssecretaris kardinaal Pietro Parolin ontmoetten voor hun ad limina bezoek in november, uitten zij geen verzet tegen het Synodale Pad. In een gezamenlijke verklaring die na de ontmoeting werd gepubliceerd, zei kardinaal Parolin zelfs dat een "moratorium" op de Synodale Weg werd voorgesteld maar afgewezen. Er werd geen publieke veroordeling van het Synodale Pad gepubliceerd, noch uitten paus Franciscus of kardinaal Parolin publiekelijk hun ongenoegen over de vele openbare en beruchte ketterijen ervan tegen de katholieke moraal. Op een persconferentie na het ad limina bezoek sprak de voorzitter van de Duitse bisschoppenconferentie, bisschop George Bätzing, een zin die het doel van het Synodale Pad leek samen te vatten. De Duitse Kerk wil katholiek blijven, zei hij, "maar we willen op een andere manier katholiek zijn."¹⁶

De Russische inval in Oekraïne

Na een massale militaire opbouw aan de Oekraïense grens vorig jaar, viel de Russische president Vladimir Poetin op 24 februari Oekraïne binnen met bijna 200.000 troepen, waarmee de grootste oorlog op Europees grondgebied sinds de Tweede Wereldoorlog begon. Veel westerse waarnemers dachten dat het Oekraïense leger zou bezwijken onder het gewicht van de geroemde Russische moloch, net als in 2014, toen Rusland de Krim binnenviel en ongemarkeerde troepen naar de oostelijke Oekraïense regio Donbas stuurde. Jarenlang verspreidde de Russische regering via haar vele media en woke westerse liberalen dezelfde propaganda die een vals dilemma promootte. De wereld moet kiezen tussen een zogenaamd "christelijke" en "conservatieve" Vladimir Poetin aan het hoofd van een herrijzende Russische natie en een "ontaarde", post-christelijke westerse wereld. Veel katholieken en conservatieven in het Westen hadden dit valse dilemma geslikt en keken welwillend naar Poetin als hun kampioen. Toen Rusland Oekraïne binnenviel, leek het erop dat jaren van voorbereiding - zowel met een militaire opbouw als met het overhalen van westerse conservatieven - vruchten zouden afwerpen met de totale annexatie van Oekraïne bij de Russische Federatie.

Russen voorlopig gestopt

Tot veler verrassing kwam het Oekraïense volk in opstand en hield de Russische opmars tegen voor de poorten van Kiev. Miljarden dollars aan Amerikaanse en Europese wapens stroomden Oekraïne binnen, met name Javelin antitankraketten en zware artillerie, die een cruciale rol speelden bij het tegenhouden van de Russen. In april trokken de Russen zich terug en hergroepeerden zich om hun greep op het oosten en zuiden van Oekraïne te versterken. Vanaf mei lanceerden de Oekraïners een reeks tegenaanvallen die duizenden vierkante kilometers grondgebied heroverden.

Lees ook: Verklaring tegen de onrechtvaardige agressie van Rusland tegen Oekraïne

De religieuze significantie van de oorlog

Hoe valt dit plotselinge en onverwachte verzet van de Oekraïners te verklaren? Ten eerste heeft Oekraïne altijd een beslissende rol gespeeld in de Slavische geschiedenis. In de twintigste eeuw gaf Oekraïne belangrijke steun aan het Witte leger tegen de bolsjewieken tijdens de Russische burgeroorlog. Met zijn miljoenen katholieken van de Griekse en Latijnse ritus was Oekraïne ook een centrum van verzet tegen Russische vervolging, zowel onder de tsaren als onder het communisme. De religieuze kwestie is aan beide zijden zeer aanwezig. Poetin verwijst regelmatig naar het pseudo-mystieke concept van Russkiy mir (Russische wereld) als rechtvaardiging voor militaire expansie. Ook wil hij van Moskou een "derde Rome" maken door alle oosters-orthodoxe kerken van de Slavische volkeren te verenigen in één Russisch-orthodoxe kerk onder het gezag van de door het Kremlin gecontroleerde Russisch-orthodoxe patriarch van Moskou. Veel Russen zien de oorlog als een beslissende strijd tegen de antichrist.¹⁷ Met zijn miljoenen pausgetrouwe katholieken is Oekraïne altijd een doorn in het oog geweest van de Russisch-orthodoxe kerk en de tsaren. Het belangrijkste is dat Onze Lieve Vrouw van Fatima verwees naar de "dwalingen van Rusland" en voorspelde dat "Rusland zal worden bekeerd", waardoor de huidige oorlog een bijzondere religieuze betekenis krijgt.

Veel kritiek op Poetin

Welke historische, etnische, taalkundige of religieuze banden er ook bestaan tussen Rusland en Oekraïne, de meeste waarnemers - waaronder veel westerlingen die met Poetin sympathiseren - zagen in dat de Russische invasie een onrechtvaardige en immorele agressie was. De oorlog veroorzaakte een humanitaire ramp in Oost-Europa: ten minste zeven miljoen Oekraïense vluchtelingen stroomden naar de buurlanden en meer dan tien miljoen ontheemden in eigen land. De Russische luchtaanvallen richtten zich opzettelijk op civiele infrastructuur zoals elektriciteitsgeneratoren en watercentrales, waardoor miljoenen Oekraïners in de kou zitten zonder water terwijl de winter begint. In de door Rusland veroverde oostelijke en zuidelijke regio's worden kerken die niet zijn aangesloten bij de Russisch-orthodoxe kerk, zoals de Oekraïense katholieke kerk, vervolgd.¹⁸ Russische wreedheden zoals het bloedbad van Bucha en wijdverbreide gevallen van diefstal, verkrachting en moord op burgers in heel bezet Oekraïne hebben een anders onverschillige westerse publieke opinie tegen Poetin gekeerd.

Paradigmaverschuiving

De Russisch-Oekraïense oorlog is een tragedie, maar ook een paradigmaverschuiving in de politiek, de economie en de samenleving wereldwijd. Larry Fink, de CEO van BlackRock - een van de machtigste vermogensbeheerders ter wereld en een symbool van Wall Street en de internationale financiële wereld - schreef een brief aan de aandeelhouders van het bedrijf waarin hij verklaarde dat "de Russische invasie van Oekraïne een einde heeft gemaakt aan de globalisering die we de afgelopen drie decennia hebben meegemaakt."¹⁹ Westerse regeringen hebben Rusland na de invasie zware sancties opgelegd, wat leidde tot een volledige terugtrekking van westerse bedrijven uit dat land. Russisch gas, dat in 2017 40% van Europa's gasimport leverde, werd verminderd en uiteindelijk in de zomer helemaal stopgezet. Europa lijdt onder een verschrikkelijke energiecrisis die jaren of zelfs decennia zal duren om te verhelpen. Rusland heeft zich ingezet voor bondgenootschappen met socialistische, communistische en andere dictatoriale regimes in ontwikkelingslanden, door propaganda te verspreiden die het "mondiale Noorden" (Europa, Noord-Amerika en Australië) afschildert als de onderdrukker en uitbuiter van het "mondiale Zuiden" (Afrika, Latijns-Amerika, het Midden-Oosten en Azië). Communistische of terroristische regimes zoals China, Venezuela, Cuba en Iran hebben allemaal de kant van Poetin gekozen of zich onthouden van een veroordeling van zijn invasie, maar dat geldt ook voor veel andere Aziatische, Afrikaanse en Latijns-Amerikaanse landen. Door de oorlog in Oekraïne helpt Poetin een lang gekoesterde droom van internationaal links in vervulling te laten gaan, namelijk het aanwakkeren van wereldwijde haat tegen de westerse beschaving, de vrucht van het christendom.

Lees ook: Oorlog Oekraïne toont falen Duitse en Europese energiestrategie

Paus: ‘Rechtvaardige oorlog bestaat niet’

Paus Franciscus van zijn kant heeft het geweld in Oekraïne veroordeeld, maar heeft zich ervan onthouden Poetin of de Russen bij naam te veroordelen. Een van de redenen is dat hij lange tijd prioriteit heeft gegeven aan de oecumenische "dialoog" met de Russisch-orthodoxe kerk. Toen de oorlog in februari begon, bevestigde de Russische ambassadeur bij de Heilige Stoel dat paus Franciscus van plan was een ontmoeting te hebben met de Russisch-orthodoxe patriarch Kirill. De Oekraïense katholieke bisschoppen legden krachtige verklaringen af om de Oekraïners op te roepen hun land te verdedigen. Paus Franciscus heeft echter vaak gesproken in termen die wederzijdse schuld van beide zijden aan de oorlog impliceren. In maart noemde hij de invasie "gewapende agressie", maar een paar weken later zei hij dat "er niet zoiets bestaat als een rechtvaardige oorlog: die bestaan niet!".²⁰ Hij herhaalde deze algemene veroordeling een week later op de terugreis uit Malta, toen hij zei dat "elke oorlog voortkomt uit onrecht - altijd - want dat is het patroon van oorlogen" en hij verwierp pogingen om onderscheid te maken tussen rechtvaardige en onrechtvaardige oorlogen of zelfs dat een land bereid zou moeten zijn om zichzelf te verdedigen.²¹ Onverwachts wijdde paus Franciscus op 25 maart in Rome Rusland in vereniging met de bisschoppen over de hele wereld.

“Blaffen tegen de deur van Rusland”

Paus Franciscus en zijn staatssecretaris, kardinaal Pietro Parolin, hebben herhaaldelijk de wens geuit om een pauselijk bezoek te brengen aan Poetin. In mei herhaalde hij deze wens terwijl hij een Russisch gespreksonderwerp herhaalde door een algemene beschuldiging te uiten tegen de NAVO, waarbij hij het defensieve militaire bondgenootschap beschuldigde van "blaffen tegen de deur van Rusland", wat Poetin ertoe aanzette "slecht te reageren en het conflict te ontketenen."²² Zelfs de Wall Street Journal was geschokt door Franciscus' pro-Russische sympathieën en zei dat het een "verschrikkelijk moreel signaal" aan dictators geeft.²³ Hoewel de Oekraïense bisschoppen en regering paus Franciscus hebben uitgenodigd om het land te bezoeken, heeft paus Franciscus een reis naar Kiev uitgesloten, tenzij er een tussenstop in Moskou wordt gemaakt.²⁴

Derde Wereldoorlog?

Nu zijn leger er duidelijk niet in geslaagd is Oekraïne in te nemen, heeft Vladimir Poetin gemengde boodschappen afgegeven over het gebruik van kernwapens. In februari zette hij de nucleaire strijdkrachten van zijn land op scherp en in september zwoer hij dat Rusland "alle beschikbare middelen" zou gebruiken om zijn grondgebied te verdedigen, een duidelijke verwijzing naar kernwapens ter verdediging van de pas geannexeerde gebieden in Oost-Oekraïne.²⁵ In oktober zei Poetin dat Rusland niet van plan is kernwapens te gebruiken in Oekraïne, en voegde eraan toe dat "dat geen zin heeft, noch politiek, noch militair."²⁶ In december zei hij echter dat Rusland zijn nucleaire doctrine zou kunnen wijzigen om de mogelijkheid van een preventieve aanval op te nemen.²⁷ Wat er ook gebeurt, de dreiging van een kernoorlog - die waarschijnlijk de Derde Wereldoorlog zou uitlokken - blijft een reële mogelijkheid, en plaatst een zwaard van Damocles boven Europa en een krachtig instrument in het Russische psychologische oorlogsarsenaal.

Lhbt-revolutie in de Kerk

De Lhbt-revolutie in de katholieke kerk, onder leiding van paus Franciscus, heeft in 2022 een grote sprong voorwaarts gemaakt. In januari schreef hij een handgeschreven brief aan zuster Jeannine Gramick, de medeoprichtster van New Ways Ministry en een van de belangrijkste leiders van de beweging om homoseksualiteit in de Kerk te normaliseren. "Ik denk aan uw 50 jaar bediening, die 50 jaar waren met deze 'stijl van God', 50 jaar van nabijheid, van mededogen en van tederheid... Dank u, zuster Jeannine, voor al uw nabijheid, mededogen en tederheid," schreef hij.²⁸ In mei stuurde pater James Martin, S.J.-die misschien wel de meest beruchte promotor van homoseksuele acceptatie in de Kerk is- een brief met vragen over praktiserende LGBT-katholieken aan paus Franciscus, die in een briefje antwoordde dat "God Vader is en hij verstoot geen van zijn kinderen. "²⁹In augustus prees paus Franciscus pater Martin voor het bevorderen van "de cultuur van ontmoeting...ga zo door, wees nabij, meelevend en vol tederheid."³⁰Alsof dat nog niet genoeg was, ontmoette Franciscus pater Martin in november persoonlijk in het Vaticaan gedurende 45 minuten. "Het was een warme, inspirerende en bemoedigende ontmoeting die ik nooit zal vergeten," twitterde pater Martin.³¹

Lhbt-inzegeningen in België

Ondertussen werden de bisschoppen van Vlaanderen in België de eersten ter wereld die een liturgische dienst instelden om "verbintenissen" tussen personen van hetzelfde geslacht te zegenen. Onder leiding van kardinaal Jozef de Kesel, aartsbisschop van Brussel, publiceerden zij een document getiteld "Pastoraal Dichtbij Homoseksuele Personen zijn", dat homoseksuele paren toestaat "voor God uit te drukken hoe zij zich aan elkaar verbinden. "³² Hoewel het rechtstreeks indruist tegen de richtlijn van het Vaticaan van vorig jaar tegen dergelijke zegeningen, zei de directeur van het Lhbt-project van de Vlaamse bisschoppen, Willy Bombeek, dat dit werk "in de geest van onze paus" is."³³ Toen dezelfde Belgische bisschoppen in november hun ad limina-bezoek aan paus Franciscus brachten, werd er geen melding gemaakt van de controverse, wat velen zagen als een stilzwijgende goedkeuring. Toch worden geestelijken die de traditionele leer van de Kerk over de homoseksuele zonde verkondigen meedogenloos vervolgd. In Ierland legde bisschop Ray Browne van Kerry een van zijn priesters, pater Sean Sheehy, het zwijgen op en verwijderde hem omdat hij een preek hield tegen homoseksualiteit en abortus. De bisschop bood op de Ierse radio publiekelijk zijn excuses aan voor de "diepe ontsteltenis en pijn" die de priester had veroorzaakt. "De geuite opvattingen vertegenwoordigen niet het katholieke standpunt", zei hij.³⁴

Paus Franciscus bevordert inheems bewustzijn in Canada

Een van de belangrijkste reizen van paus Franciscus dit jaar was naar Canada. Vorig jaar veroorzaakte Canadees links een mediaoproer tegen de katholieke kerk over vermeende misdaden tegen de Canadese indianen door religieuze scholen, waarvan er vele door de katholieke kerk werden geleid. Hoewel de beschuldigingen van "massagraven" en ongebreideld misbruik van kinderen meestal ongegrond zijn, diende de affaire als een waardevolle gelegenheid om dezelfde inheemse theologie te pushen die in 2019 in Rome op de Pan-Amazone Synode volop te zien was. Franciscus noemde zijn reis naar Canada in juli een "boetvaardige pelgrimstocht."³⁵ Hij zei dat de Kerk "had bijgedragen aan het beleid van culturele assimilatie dat in het verleden inheemse gemeenschappen ernstig heeft geschaad." Ook noemde hij de pogingen om de Indianen te assimileren in de westerse beschaving een "rampzalige fout."³⁶ Woordvoerder Andrea Tornielli van het Vaticaan schreef dat de belangrijkste boodschap van paus Franciscus een "verzoek om vergeving voor de rampen die zijn veroorzaakt door de koloniale mentaliteit die traditionele culturen wilde uitroeien" die "hun eigen culturele modellen hadden opgelegd".³⁷ "Met schaamte en ondubbelzinnig," verklaarde hij, "smeek ik nederig om vergeving voor het kwaad dat door zoveel christenen is begaan tegen de inheemse volkeren."³⁸ In navolging van de Pachamama-ceremonie in het Vaticaan tijdens de Pan-Amazone Synode, nam paus Franciscus in Canada ook deel aan een Indiaanse "smudging"-ceremonie, een syncretistische "zegen" die geworteld is in het voorchristelijke Indiaanse heidendom.³⁹

Lees ook: Hoe de utopie van de 'nobele wilde' de Revolutie in zijn greep kreeg

Vaticaanse Banden met China

Sinds 2018 heeft het Vaticaan een geheime tweejarige overeenkomst gesloten met de Chinese Communistische Partij (CCP) die deze laatste de macht geeft om bisschoppen te selecteren in ruil voor een nominale maar grotendeels symbolische erkenning van het gezag van het Vaticaan over de Chinese katholieke kerk. De overeenkomst werd in 2020 verlengd en moest dit jaar opnieuw worden verlengd. Na vier jaar zagen veel waarnemers in dat de overeenkomst de katholieke kerk niets opleverde en een stimulans vormde voor het doel van de CCP om alle buitenlandse instellingen te "siniseren". De Chinese president Xi Jinping heeft verklaard dat "wij alle religies ertoe zullen brengen zich aan te passen aan onze socialistische samenleving."⁴⁰ In een interview met The Spectator zei kardinaal George Pell: "Ik denk niet dat we iets gewonnen hebben" met de overeenkomst.⁴¹ Toch heeft de staatssecretaris van het Vaticaan, kardinaal Pietro Parolin, gezworen te blijven samenwerken met de CCP. "We proberen de dialoog concreet te hervatten, met bijeenkomsten die hopelijk snel zullen plaatsvinden," zei de kardinaal. Hij erkende echter dat "sommige punten moeten worden verduidelijkt of herzien."⁴²

De arrestatie van kardinaal Zen

Ondertussen werd kardinaal Joseph Zen, voormalig aartsbisschop van Hongkong, in mei door de Chinese regering gearresteerd omdat hij de straatprotestbeweging in Hongkong tegen de CCP had gesteund. Zijn proces begon in september, en in november werd hij schuldig bevonden aan overtreding van een door Peking opgelegde nationale veiligheidswet.⁴³Hoewel kardinaal Zen alleen een boete kreeg en geen gevangenisstraf hoefde uit te zitten, betekent zijn zaak een enorme sprong voorwaarts van de dictatuur van de CCP over het gebied en de bereidheid om de Katholieke Kerk rechtstreeks te vervolgen. Het is schokkend dat het Vaticaan over de arrestatie en het proces van kardinaal Zen het stilzwijgen heeft bewaard. Tijdens zijn reguliere openbare audiëntie op 22 mei vroeg paus Franciscus de gelovigen te bidden voor de katholieken in China zonder kardinaal Zen of zijn arrestatie te noemen. Hoewel kardinaal Zen heeft gezegd dat Vaticaanse functionarissen "goede bedoelingen" hadden, noemde hij de nieuwe met China "onverstandig" en een "verraad". Kardinaal Jean-Claude Hollerich van Luxemburg viel kardinaal Zen aan als iemand die "controversieel is op het Chinese vasteland" en zei dat hij het leven van ondergrondse kerkleden moeilijk maakt. Op de terugreis vanuit Kazachstan stelde paus Franciscus de kwestie China aan de orde door te zeggen dat "er een dialoogcommissie is die goed verloopt" en dat hij het niet eens is met het kwalificeren van China als "ondemocratisch". "Kardinaal Zen," zei hij, "gaat deze dagen naar de rechtbank, denk ik. En hij zegt wat hij voelt, en je kunt zien dat er beperkingen zijn... Met China hebben we het geduld van de dialoog nodig.'⁴⁴ Op 22 oktober kondigde het Vaticaan de vernieuwing van zijn geheime akkoord met Peking aan. Hoewel er na vier jaar volgens de overeenkomst slechts zes nieuwe katholieke bisschoppen zijn geïnstalleerd en meer dan dertig Chinese bisdommen momenteel geen bisschop hebben, zei paus Franciscus dat "de overeenkomst goed verloopt."

Lees ook: Een wereldwijde cultuuroorlog die het Westen moet winnen

Paus Franciscus' oorlog tegen het traditionele katholicisme

In tegenstelling tot communistisch China heeft paus Franciscus niets dan harde veroordelingen gehad voor katholieken die trouw zijn aan de Traditionele Mis. In 2022 zette hij zijn harde aanvallen op traditionalisten voort. In een toespraak tot seminaristen in februari zei paus Franciscus dat katholieken niet "nostalgie naar het verleden moeten cultiveren en zich moeten afsluiten voor de nieuwheid van de Geest."⁴⁵ Hij beval alle traditionalistische priesters een novus-ordo Chrism-mis te concelebreren met de plaatselijke bisschop. In mei hekelde hij "de verleiding tot liturgisch formalisme", dat een "banier van verdeeldheid" is die afkomstig is van de "duivel, de bedrieger".⁴⁶ Zijn taalgebruik werd nog grimmiger tijdens een bijeenkomst op 1 juni. "Ik vind het gevaarlijk - dat we, in plaats van uit de wortels te putten om vooruit te komen - dat wil zeggen mooie tradities - 'terugstappen', niet omhoog of omlaag gaan, maar achteruit...die mensen noemen zichzelf hoeders van tradities, maar van dode tradities. "⁴⁷ Twee weken later, in een interview met La Civiltà Cattolica, viel hij traditionalistische groepen in de Kerk aan - vooral in de Verenigde Staten - die een "restauratie" nastreven en die "het [Tweede Vaticaans] Concilie de mond willen snoeren."⁴⁸ Hij viel het traditionalisme opnieuw aan tijdens zijn reis naar Canada, waar hij zei: "werk tegen genezing en verzoening...Iemand zei ooit dat traditie het levende geheugen van gelovigen is. Traditionalisme is daarentegen het dode leven van onze gelovigen. Traditie is het leven van hen die ons zijn voorgegaan en die doorgaan. Traditionalisme is hun dode herinnering."⁴⁹ Toch moest zelfs de New York Times in een artikel over de Latijnse Mis in de Verenigde Staten toegeven dat deze "een opleving beleeft in de Verenigde Staten" en "bloeit" ondanks de bezwaren van paus Franciscus.⁵⁰

De Verenigde Staten: Abortus, katholiek-links en een verdeeld land

De pro-life zaak in de Verenigde Staten behaalde de grootste overwinning in vijftig jaar toen het Hooggerechtshof in de zaak Dobbs v. Jackson Women's Health Organization, uitgesproken op 24 juni (het feest van het Heilig Hart), de beslissing van Roe v. Wade uit 1973 terzijde schoof die abortus aan het land oplegde. Nu is elke staat vrij om abortus naar eigen inzicht te regelen. Een groot aantal conservatieve staten, zoals Texas, Oklahoma en Louisiana, hebben abortus volledig verboden, terwijl linkse staten, zoals Californië en New York, zichzelf tot "abortusvrijplaatsen" hebben gemaakt. Tegelijkertijd werden vijf plebiscieten op staatsniveau om de toegang tot abortus te beperken of uit te breiden met grote marges gewonnen door de pro-abortus kant, hetgeen de diepe verdeeldheid in het land over deze kwestie illustreert.

‘Katholieke abortuspresident’

Met een pro-abortus katholieke president, werd de kwestie van de Heilige Communie voor pro-abortus politici dit jaar nog meer omstreden. Aartsbisschop Salvatore Cordileone van San Francisco, de woonplaats van House Speaker Nancy Pelosi, kondigde aan dat zij zich in zijn diocees niet meer ter communie mocht aanbieden. In reactie hierop kondigde kardinaal Wilton Gregory, aartsbisschop van Washington, D.C., aan dat hij nooit de communie zou weigeren aan iemand in zijn aartsbisdom. In juni reisde Nancy Pelosi naar Rome, waar ze de heilige communie ontving tijdens een mis in het Vaticaan in aanwezigheid van paus Franciscus, een duidelijke steunbetuiging aan de pro-abortus "katholiek". Tijdens het consistorie in augustus verhief paus Franciscus bisschop Robert McElroy van San Diego, Californië - misschien wel de belangrijkste geestelijke van katholiek links en de grootste tegenstander van het ontzeggen van de communie aan pro-abortus "katholieken" - tot kardinaal.

Tussentijdse verkiezingen

In november waren er in de Verenigde Staten tussentijdse verkiezingen voor het Huis van Afgevaardigden en de Senaat. Hoewel de Republikeinen de voorkeur hadden voor een grote meerderheid, behaalden zij slechts een zeer kleine meerderheid van drie zetels en verloren zelfs een zetel in de Senaat. Redenen hiervoor zijn onder meer slechte kandidaten en het onvermogen van veel Republikeinse kandidaten om een andere positieve boodschap uit te dragen dan de beschuldigingen van verkiezingsfraude bij de verkiezingen van 2020. Een belangrijke reden is echter dat het land verdeeld is door twee gelijk gemotiveerde blokken, een conservatieve en een linkse, gepolariseerd als nooit tevoren.

Lees ook: Meloni's overwinning toont conservatieve kleuren Italië

Europese politiek

Frankrijk hield in april zijn presidentsverkiezingen. In de eerste ronde won de centristische president Emmanuel Macron het grootste deel van de stemmen, maar verloor hij ten opzichte van 2017 terrein aan populistische partijen ter rechter- en ter linkerzijde. In de tweede ronde nam hij het op tegen de rechts-populistische Marine Le Pen en won 58,5% tegen haar 41,5%, de hoogste score ooit voor een rechtse kandidaat. De verkiezing vertegenwoordigde een groeiende ontevredenheid met het Franse politieke establishment en een groeiende angst voor islamitische immigratie en culturele desintegratie. Ook in Italië werden verkiezingen gehouden waarbij de conservatieve, anti-immigratie Giorgia Meloni en haar partij, Broeders van Italië, een grote meerderheid behaalden, waardoor zij premier werd. Zij werd gekozen door dezelfde golf van ontevredenheid in Italië tegen de massale immigratie uit moslimlanden en ontevredenheid met het politieke establishment.

Roerige jaar voor Britse politiek

Het Verenigd Koninkrijk raakte in een crisis toen premier Boris Johnson op 7 juli moest aftreden vanwege schandalen. Zijn opvolger, Liz Truss, lanceerde een economisch hervormingsprogramma dat zeer onpopulair was, waardoor zij slechts 49 dagen later aftrad en haar ambtstermijn de kortste in de Britse geschiedenis werd. Ze werd opgevolgd door het centristische en inspiratieloze conservatieve parlementslid Rishi Sunak. Als de crisis al een uiting was van grote politieke ontevredenheid in het Verenigd Koninkrijk, net als in de rest van Europa en de wereld. Maar misschien wel de meest symbolische gebeurtenis van het jaar in Europa was het overlijden en de begrafenis van koningin Elizabeth II. Haar dood veroorzaakte een stroom van rouw vanuit het hele Verenigd Koninkrijk en de hele wereld. Meer dan 250.000 mensen stonden maar liefst 13 uur in de rij om haar in Westminster Hall te zien liggen. Haar overlijden was het einde van een tijdperk en een gelegenheid voor nostalgie naar een verloren wereld van traditie, eer en stabiliteit, die in onze huidige wereld node wordt gemist.

Lees ook: Koningin Elizabeth II 1926 - 2022

Conclusie

Dit jaar, 2022, kan worden gekenmerkt door een immense en universele chaos. Instellingen brokkelen af, vertrouwen verdwijnt en het gezin stort in. De politiek is gepolariseerd en disfunctioneel. Doctrinele chaos heeft de katholieke kerk overgenomen. De chaos is ook in de geesten doorgedrongen, zoals blijkt uit de verspreiding van de gendertheorie en de oorlog tegen man en vrouw. Samen met de chaos is dit jaar het geweld toegenomen. De oorlog in Oekraïne is de bloedigste in Europa sinds de Tweede Wereldoorlog en het ziet er niet naar uit dat er snel een einde aan komt. In China, Iran, Brazilië en vele andere landen zijn wereldwijd massale protesten uitgebroken. Criminaliteit is in de hele westerse wereld geëxplodeerd. Er is ook een toename van institutioneel geweld binnen de katholieke kerk, nu progressieven onder leiding van paus Franciscus oorlog voeren tegen traditionalisten en de orthodoxe moraal. Met de chaos en het geweld is een immens lijden gepaard gegaan. Of het nu fysiek, economisch of moreel is, het spaart niemand. Met dit lijden komt de verleiding tot wanhoop, zoals blijkt uit de sterke toename van het drugsgebruik en de zelfmoordcijfers.

Lichtpuntjes

Toch zijn er ook flitsen van hoop. Hoewel klein, stijgt het aantal bekeringen tot het katholieke geloof. Veel niet-katholieken treden toe tot de Kerk en veel afgevallen katholieken keren terug naar huis. Maar het interessantste is misschien wel dat een groter aantal bekeerlingen een "reactionair" katholicisme omarmt. Velen bekeren zich rechtstreeks tot de traditionele Latijnse mis. Zij zetten vraagtekens bij het liberale en socialistische paradigma van de moderne wereld en zoeken naar diepere oorzaken van de crisis. Meer en meer staan open voor monarchie en de sociale heerschappij van Christus als antwoord op onze stervende beschaving. Er is een kleine maar groeiende belangstelling voor traditie, orthodoxie en contrarevolutionaire ideeën in het algemeen, vooral onder de jeugd. In een wereld van absoluut relativisme, oppervlakkig materialisme en morele ontaarding zijn jongeren op zoek naar regels, zekerheden, hiërarchie, morele wetten en onfeilbaarheid, die allemaal in de katholieke Kerk te vinden zijn. En meer mensen dan ooit, zowel katholieken als niet-katholieken, zien de crisis in religieuze termen.

Grootste genade in grootste crises

Kortom, de gebeurtenissen van 2022 maken de boodschap van Onze Lieve Vrouw van Fatima relevanter dan ooit. Haar waarschuwingen voor de "dwalingen van Rusland" en haar voorspellingen over "oorlogen en vervolgingen van de Kerk" gaan voor onze ogen in vervulling. Het valt niet te ontkennen dat de mensheid vandaag een van de ergste crises uit de geschiedenis doormaakt. Maar het is altijd in de ergste crises dat God de grootste genaden geeft. Onze Lieve Vrouw van Fatima verscheen op het hoogtepunt van de Eerste Wereldoorlog, toen de mensheid op de rand van zelfvernietiging leek te staan. Net als in 1917 beleeft de wereld nu een verschrikkelijke en terechte kastijding. Toch moeten trouwe katholieken hun vertrouwen in die profetische verklaring van de Moeder Gods verdubbelen: "Eindelijk zal mijn Onbevlekt Hart zegevieren!".

Dit artikel verscheen eerder op TFP.org

Lees ook: Het ‘wokisme’, totalitarisme van de 21e eeuw

Voetnoten

Laatst bijgewerkt: 21 februari 2023 07:52

Paus Franciscus Koude Oorlog Verdeeldheid Donald Trump Jair Bolsonaro Brexit globalisme oorlog in Oekraïne Plinio Corrêa de Oliveira Onze Lieve Vrouw van Fatima vladimir poetin vluchtelingen lhbt-ideologie Canada CCP china Kardinaal Zen Roe vs Wade Nancy Pelosi macron Giorgia Meloni Elisabeth II Duitse Synodale Weg | alle tags

2022: Een burgeroorlog in de Kerk en een grondoorlog in Europa onthullen een ongekende ideologische confrontatie

Grenzeloos optimisme

Grote verdeeldheid

Verbluffende onvrede

Katholieke burgeroorlog

Poetin tegen de globalisten

Groeiend verzet

“Dwalingen van Rusland”

Het Duitse synodale Weg

De Marx-istische invloed

Verandering “dringend noodzakelijk”

Wereldwijd verzet

Stilzwijgende toestemming

De Russische inval in Oekraïne

Russen voorlopig gestopt

De religieuze significantie van de oorlog

Veel kritiek op Poetin

Paradigmaverschuiving

Paus: ‘Rechtvaardige oorlog bestaat niet’

“Blaffen tegen de deur van Rusland”

Derde Wereldoorlog?

Lhbt-revolutie in de Kerk

Lhbt-inzegeningen in België

Paus Franciscus bevordert inheems bewustzijn in Canada

Vaticaanse Banden met China

De arrestatie van kardinaal Zen

Paus Franciscus' oorlog tegen het traditionele katholicisme

De Verenigde Staten: Abortus, katholiek-links en een verdeeld land

‘Katholieke abortuspresident’

Tussentijdse verkiezingen

Europese politiek

Roerige jaar voor Britse politiek

Conclusie

Lichtpuntjes

Grootste genade in grootste crises

Voetnoten

Big Tech censureert ons.
Uw hulp is nodig!

Lees meer

Meest gelezen

2022: Een burgeroorlog in de Kerk en een grondoorlog in Europa onthullen een ongekende ideologische confrontatie

Grenzeloos optimisme

Grote verdeeldheid

Verbluffende onvrede

Katholieke burgeroorlog

Poetin tegen de globalisten

Groeiend verzet

“Dwalingen van Rusland”

Het Duitse synodale Weg

De Marx-istische invloed

Verandering “dringend noodzakelijk”

Wereldwijd verzet

Stilzwijgende toestemming

De Russische inval in Oekraïne

Russen voorlopig gestopt

De religieuze significantie van de oorlog

Veel kritiek op Poetin

Paradigmaverschuiving

Paus: ‘Rechtvaardige oorlog bestaat niet’

“Blaffen tegen de deur van Rusland”

Derde Wereldoorlog?

Lhbt-revolutie in de Kerk

Lhbt-inzegeningen in België

Paus Franciscus bevordert inheems bewustzijn in Canada

Vaticaanse Banden met China

De arrestatie van kardinaal Zen

Paus Franciscus' oorlog tegen het traditionele katholicisme

De Verenigde Staten: Abortus, katholiek-links en een verdeeld land

‘Katholieke abortuspresident’

Tussentijdse verkiezingen

Europese politiek

Roerige jaar voor Britse politiek

Conclusie

Lichtpuntjes

Grootste genade in grootste crises

Voetnoten

Big Tech censureert ons. Uw hulp is nodig!

Lees meer

Meest gelezen

Big Tech censureert ons.
Uw hulp is nodig!