Groene dwang: Hoe de Nederlandse staat zijn eigen klimaatbeleid maakt - en aan ons oplegt
Vrijdag presenteert kabinet-Rutte het Klimaatakkoord. Nederlanders krijgen nog meer kosten en vrijheidsbeperkingen opgelegd. Opvallend is dat Nederlanders hierbij amper inspraak hebben. Overheidsbeleid wordt bepaald door de overheid zelf.
Alpenberg aan belastingen
Begin dit jaar kregen we al hogere energiebelasting. Toch een paar tientjes extra bovenop de Alpenberg aan belastingen die middenklassengezinnen moeten betalen. Nu komt de regering met nog meer maatregelen. Positief is dat de belasting op gas minder gaat stijgen. De maatregel is tactisch uitgelekt door het kabinet, maar feit blijft dat de overheid ons extra geld uit de zakken blijft kloppen.
Rekeningrijden
Andere maatregelen zijn minder aantrekkelijk, vooral voor de VVD die zichzelf graag presenteert als ‘automobilistenpartij’. Het VVD-kabinet gaat nóg meer accijns op diesel heffen. Zelfs rekeningrijden wordt ingevoerd. Rekeningrijden is niet alleen duur, het behelst ook registratie van waar en wanneer je rijdt. De overheid wil weten waar je bent. Een verregaande inbreuk op de privacy.
Doorberekenen aan consumenten
Ook de industrie moet bloeden. Voor elke ton uitgestoten CO2 moeten bedrijven 150 euro gaan betalen. Het Centraal Planbureau zegt dat deze kosten voor 80 procent worden doorberekend aan ons consumenten. Als de kassen in het Westland extra belasting betalen voor hun uitstoot en energieverbruik, betekent dat duurdere paprika's. En dat terwijl ze al duurder geworden zijn door de gestegen btw begin dit jaar. Zo stapelt het kabinet belasting op belasting bij de consument.
Kabinet omzeilt Kamer
Bij normaal beleid zou hier allang aan de bel getrokken zijn door de Tweede Kamer. Die is wetgever en waakhond. Maar kabinet-Rutte omzeilt de volksvertegenwoordiging. Klimaatbeleid wordt aan Klimaattafels bepaald en in een Klimaatakkoord vastgelegd.
Overheid stuurt zichzelf aan
Aan de Klimaattafels mogen organisaties aanschuiven die we het best kunnen omschrijven als façades waarachter de overheid zichzelf aanstuurt. Klinkt ingewikkeld, maar is eenvoudig. Neem Jonge Klimaatbeweging. Deze club treedt in de media op als frisse beweging van spontane jongeren die een betere wereld willen. Ze mogen aanschuiven bij de Tweede Kamercommissie voor Economische Zaken en Klimaat, die het gelijknamig ministerie controleert. Hartstikke leuk.
Subsidie voor lobbytraining
Tot je ontdekt dat de Jonge Klimaatbeweging voor 50% gefinancierd wordt door het ministerie van Economische Zaken en Klimaat. (Van de resterende 50% komt driekwart van een ander ministerie, Infrastructuur & Milieu.) Dat geld wordt uitgegeven aan lobbytraining, electorale campagnes (“Vergroen je stem”) en het bewerken van de Tweede Kamer. Uiteraard met als doel het doorvoeren van allerlei belastende maatregelen. Als Jonge Klimaatbeweging klimaatsceptisch was geweest, had het nooit uit de subsidieruif mogen eten.
'Wij van de overheid sturen de overheid'
De overheid verzorgt hier zelf de maatschappelijke input voor politici die de overheid moeten controleren. Een duidelijk gevalletje van ‘Wij van de overheid sturen de overheid’. Of ‘controlled opposition’, de term die communisten gebruiken voor oppositie die door het regime wordt gecontroleerd om de schijn van inspraak te wekken.
Jongeren laten stemmen
Nog een geval van ‘Wij van de overheid sturen de overheid’ is het voorstel van overheidsorgaan Raad Openbaar Bestuur (ROB) om jongeren vanaf 16 jaar te laten stemmen. Als reden noemt de ROB dat jongeren naar klimaatmarsen gaan. (Klimaatmarsen waar de Europese overheid achter zit, maar dat terzijde.) Waar de ouderen verzaken, hebben de jongeren volgens de ROB wel de “aandacht” die nodig is om “om de opwarming van de aarde tegen te gaan.” Door in de kieswet de bakens te verzetten, arrangeert de overheid voor zichzelf welgevallige verkiezingsuitslagen. Democratische aansturing van de overheid is dan een illusie.
Laatst bijgewerkt: 12 december 2023 09:06