Alleen de christenheid is de oplossing voor de problemen van onze tijd
Ernstige morele problemen verscheuren het land. Voor velen is dit zichtbaar in de vorm van gebroken gezinnen, vrije abortus, verbrijzelde gemeenschappen en verloren geloof. Veel mensen hebben het bij het aanwijzen van de problemen bij het rechte eind. Maar ze hebben het mis bij het zoeken naar oplossingen.
Symptomen aanpakken
Sommigen hebben het mis omdat ze zoeken naar oplossingen die de symptomen aanpakken, niet de oorzaken. Anderen zoeken naar een uitweg die zo min mogelijk moeite kost. In deze politiek-correcte tijden krijgen mensen te horen dat ze niemand mogen beledigen door hun voorstellen. Zo sluiten ze automatisch de enige echte oplossing uit, die een terugkeer naar de christenheid is. Ze zijn bereid om elke andere oplossing te overwegen, hoe absurd of onwaarschijnlijk ook - alles behalve de christenheid.
Urgentie vraagt erom
Christenheid! Het lijkt misschien schokkend omdat zijn dagen lang voorbij lijken te zijn. We worden verondersteld in een postchristelijk tijdperk te leven. Maar de urgentie van onze tijd vraagt erom. We hebben een christelijke beschaving nodig als we de huidige crisis willen overwinnen. Het moet op zijn minst worden overwogen.
Morele oplossingen
Omdat onze problemen moreel zijn, moeten onze oplossingen ook moreel zijn. De rijke schatkamer van het westerse denken en de traditionele Kerkleer bewijzen dat het natuurrecht en de christelijke moraal de normen zijn die het best passen bij onze menselijke en sociale aard. We vinden ons grootste geluk in instellingen en sociale structuren die ons naar de bestemming brengen waarvoor we zijn geschapen - God.
Lees ook: Tien opvallende kenmerken van een organisch-christelijke samenleving
Familie van naties
Daarom moeten we natuurlijk de neiging hebben om de christenheid te bevoordelen. Iedereen, zowel christenen als niet-christenen, vindt de beste voorwaarden voor bloei binnen een familie van naties die de deugd vergemakkelijkt en de sociale harmonie bevordert in dit aardse tranendal. Deze familie heet de ‘christenheid’. Het is een gemeenschap van naties en verbanden en individuen die het christendom belijden.
Alles Behalve Christenheid
Maar iedereen vermijdt deze conclusie. We zijn al lang geconditioneerd om deze gedachtegang te verwerpen. Dit Alles Behalve Christenheid (ABC) Syndroom is merkwaardig genoeg zowel van toepassing op politiek links, rechts als in het midden. Het omarmt zowel het seculiere als het religieuze Nederland. De meest rigide tirannie weerhoudt iedereen ervan om buiten de materialistische kaders te denken.
Het ABC-syndroom en het politieke spectrum
Elke politieke sector heeft zijn redenen om de christenheid te ontkennen. Voor radicale liberalen is het ABC-syndroom zinvol. Zij hebben een hekel aan alle morele grenzen van hun daden en geven er niet om of er schadelijke gevolgen zijn. Het individuele plezier regeert ongeacht de zelfvernietiging of de dood van de baby's. Een christelijke morele code vertegenwoordigt dus een ondraaglijke beperking van hun verlangens om te doen, te denken en te zijn wat ze willen. Hun variant op het ABC-syndroom is het toestaan van alles behalve de christenheid. Gebruik elke letter van het LHBTQ+ alfabet, maar gebruik nooit C voor het Christendom.
Rechterkant
Degenen aan de rechterkant hebben een andere aanpak. We vinden bijvoorbeeld christenen die echt een op het Tien Gebod gebaseerde morele code willen. Zij durven echter geen christelijke moraal voor te stellen, omdat de mensen en media die zich ertegen verzetten talrijk lijken te zijn. In de ogen van deze christenen biedt het geen kans op overwinning. Zo onderschrijven ze de Alles Behalve Christenheid-benadering over hoe de samenleving moet worden bestuurd. Elke concessie moet worden gedaan om anderen die weigeren om hen tegemoet te komen. Christenen dansen rond alle kwesties die de christenheid raken, maar niemand durft het woord te zeggen.
De christenheid als principe van organische eenheid
Alle morele verwijzingen zuiveren
En dan zijn er nog de radicale gematigden die niet-radicaal willen overkomen. In hun radicalisme zuiveren deze extremisten alle morele verwijzingen uit het debat. Zij geven er de voorkeur aan om de status quo aan te passen, in de hoop de kwestie van de christenheid volledig te vermijden. Nu de samenleving uiteenvalt, blijkt deze inspanning ongrijpbaar en ineffectief.
Het opleggen van de christelijke wil
Drie belangrijke misvattingen worden gebruikt om het ABC-syndroom te rechtvaardigen. De eerste is het verkeerde geloof dat het voorstellen van de christenheid het geloof oplegt aan niet-gelovigen. Liberalen denken dat het vaststellen van morele grenzen betekent dat de christenheid aan anderen wordt opgelegd. En toch hebben ze er geen enkele moeite mee om hun antichristelijke wil op te leggen aan christenen, op christelijke feestdagen zoals Kerstmis. Ze hebben er geen enkel bezwaar tegen om een wereld van perversie van het Drag Queen Story Hour door de strot van de maatschappij te duwen, ondanks de protesten van bezorgde ouders.
Natuurwet
Christenen kunnen hun geloof niet opleggen aan hen die niet geloven omdat het geloof een geschenk van God is. Naar zijn aard kan het niet worden opgelegd. Christenen kunnen en moeten echter redelijke wetten uitvaardigen die gebaseerd zijn op de natuurwet en die oproepen tot morele terughoudendheid om een rechtvaardige en harmonieuze samenleving te vormen.
Alle tijden en plaatsen
Sinds Aristoteles hebben moralisten geleerd dat deze natuurwet voor alle tijden, plaatsen en volkeren geldt. Door dergelijke morele grenzen in de wet te bepleiten, gehoorzamen christenen slechts aan de aard van alle wetten, die beperkingen opleggen aan wat individuen kunnen doen omwille van het hogere algemeen belang.
De evenwichtigheid van een christelijke ordening
Terugkeren naar orde
Door de christenheid voor te stellen, leggen we niet op, maar keren we terug naar een orde die in overeenstemming is met onze menselijke natuur en die onze ontwikkeling en heiliging bevordert. Door zijn Alles Behalve Christenheid-syndroom op te dringen, legt links de samenleving een destructief systeem op dat haar ten gronde richt.
Hopeloos verouderd
De tweede misvatting is dat de christenheid zo ver verwijderd is van de huidige staat van de maatschappij dat het onpraktisch is om het voor te stellen. De christelijke agenda is hopeloos verouderd voor de postmoderne tijd, wordt ten onrechte beweerd. Niets is ouderwetser dan de antichristelijke agenda van vandaag. Zoals de katholieke denker Plinio Corrêa de Oliveira opmerkt, is er niets nieuws aan echtscheiding, abortus, naaktheid en morele verdorvenheid. De meeste "moderne" voorstellen zijn slechts gerecycleerde heidense ondeugden uit de oudheid. Wat is er bovendien meer vreemd aan onze christelijke erfenis dan de plotselinge verschijning van het transgenderisme of de huidige mainstreaming van de satanische bewegingen?
Waarheid telt
Inderdaad, veel Nederlanders identificeren zich met een terugkeer naar onze christelijke wortels. Ze hebben problemen om zich aan te passen aan de laatste barbaarse ontwikkelingen die door een neopaganistische cultuur worden voorgesteld. Het debat moet niet gericht zijn op het tijdperk van de voorgestelde ideeën, maar op hun verdiensten. Het automatisch uitsluiten van ideeën omdat ze volgens sommigen achterhaald zijn, is dwaas en verkeerd. Het enige wat telt is of ze waar zijn of niet.
Vergeefse poging
Tot slot is er de misvatting dat het onmogelijk is om de samenleving snel te veranderen, vooral wanneer de meeste mensen het tegenovergestelde van een christelijke beschaving lijken te onderschrijven. Een christelijk herstel is in het beste geval een vergeefse poging, beweren ze ten onrechte.
Misvatting
Ook dit argument gaat voorbij aan de verdiensten van ideeën. Het richt zich op het praktische aspect van de uitvoering ervan. Deze misvatting is echter net zo gebrekkig als de andere twee. Zo hebben boeiende ideeën als thuisonderwijs in korte tijd individuen en gezinnen drastisch veranderd. Zoals de laatste verkiezingen hebben aangetoond, zullen de kiezers hun standpunten veranderen wanneer ze overtuigd zijn van de noodzaak om te veranderen.
Snel veranderen
Ook samenlevingen kunnen snel en radicaal veranderen. Denk aan de Seksuele Revolutie. Binnen het tijdsbestek van een decennium hebben de jaren zestig de mores, de mode en de manieren van die generatie en van al degenen die daarop volgden, radicaal veranderd. De meeste mensen in de jaren vijftig waren geen hippies, maar veel hippiemanieren werden in de jaren zeventig overgenomen toen deze mainstream werden.
Missie
De geschiedenis van de Kerk is vol van vurige missie-inspanningen waarbij hele volkeren, belast met hun heidendom, zich snel tot het geloof bekeerden door de inspanningen van de mensen en de actie van de genade. Deze volken veranderden hun leven op grote schaal en namen al snel christelijke manieren aan. Mensen veranderen hun wegen als de tijden leeg zijn en de ideeën uitgeput raken. Het is inderdaad in tijden als de onze dat grote ideeën zoals de christenheid hun grootste aantrekkingskracht hebben.
Christenheid moet besproken worden
De tijd is dus rijp om te debatteren over de christenheid. Het moet openlijk, onbeschaamd en enthousiast gebeuren. Velen weten niet wat de christenheid is. Het ABC-syndroom vertegenwoordigt inderdaad oude liberale vooroordelen die de ware aard van een christelijke samenleving vervormen. Te lang heeft onze ondiepe, materialistische maatschappij de noties van verwondering, verhevenheid en heiligheid, die overeenkomen met de diepste verlangens van de menselijke ziel, onderdrukt. Door het debat over de christenheid aan te gaan, pakken we de leegte aan van onze nihilistische maatschappij die geen zin of doel in het leven vindt.
Wanorde en bandeloosheid
Bovenal is het mislukken van het debat over de christenheid fataal, omdat het de voortdurende afdaling naar een antichristendom van wanorde en bandeloosheid betekent. Dit anti-regime is al te zien in de donkere verlangens van Antifa, anarchisten en satanische bewegingen die oproepen tot een wereld zonder moraal. Zij pleiten voor de vernietiging van onze natie en de vervolging van degenen die het geloof bewaren.
Christus is koning
Deze onderwerpen moeten worden besproken. We moeten niet bang zijn om te verkondigen dat we Christus als koning willen zien. Talrijke pausen hebben deze christelijke samenleving beschreven als een samenleving die het sociale koningschap van Christus bevestigt. In zijn encycliek Quas Primas zegt Pius XI: "Als de mensen eenmaal erkennen, zowel in het privé- als in het openbare leven, dat Christus Koning is, zal de maatschappij eindelijk de grote zegeningen van echte vrijheid, geordende discipline, vrede en harmonie ontvangen". Alleen de christenheid kan een echt rechtvaardige maatschappij voor iedereen zijn.
Dit is een vertaling, naar de Nederlandse situatie aangepast, van het artikel Achieving Christendom Is America’s Best Chance at Overthrowing Abortion, LGBT Reign of Terror van John Horvat II, oorspronkelijk gepubliceerd op returntoorder.org.
Laatst bijgewerkt: 23 november 2023 13:25