Premier Rutte en minister Kaag in de Tweede Kamer tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen.
Na de Algemene Politieke Beschouwingen: niet socialisme, maar een sterke samenleving is de oplossing
De Algemene Politieke Beschouwingen zijn voorbij. Het nieuws wordt gedomineerd door het weglopen van het kabinet, nadat Thierry Baudet zei dat minister Kaag aan een ‘spionnencollege’ had gestudeerd. Deze ophef ebt snel genoeg weg. Wat blijft is een pakket aan peperdure maatregelen die geen oplossing bieden voor problemen als de energiecrisis.
Vooruitgang voor iedereen
Uiteraard presenteert het kabinet de maatregelen als vooruitgang voor iedereen. Huishoudens krijgen 3,9 procent meer te besteden door een ‘koopkrachtpakket’. Het minimumloon gaat omhoog. Er komt een prijsplafond voor stroom en gas. De inkomstenbelasting gaat omlaag en de huurtoeslag omhoog.
Altijd maar geld bijdrukken
Heeft de overheid een boom waar elke dag geld aan groeit? Zo wordt de geldpers van de Europese Centrale Bank wel gehanteerd. Talloze miljarden worden bijgedrukt om de nood te lenigen. Maar dat kan niet zonder gevolgen blijven. Geld – pensioenen, spaargeld, loon – wordt in rap tempo minder waard. De staatsschuld en collectieve hypotheekschuld stijgen.
Rekening doorschuiven naar de volgende generatie
Kabinet-Rutte IV schuift de rekening van de zwelgpartij door naar de volgende generatie. Een generatie met minder schouders om te dragen, want door alle propaganda voor ‘arbeidsemancipatie’ worden steeds minder kinderen geboren.
Hoge belastingen voor klimaat en corona
Het Nederland van 2022 bevindt zich in een paradoxale situatie. Er wordt meer gewerkt, meer geproduceerd, meer geconsumeerd dan in alle eerdere jaren van de 21ste eeuw. Tegelijk worden Nederlanders naar de armoede gedreven door de hoge belastingen die de overheid heft voor ideologische projecten als coronabestrijding en het tegengaan van klimaatverandering.
'Onafwendbare' maatregelen
Het zijn projecten die steevast gepresenteerd worden als ‘onafwendbare’ maatregelen tegen ‘rampen’ die ons nu eenmaal overkomen, net als regen. Bij corona kun je nog zeggen dat de virusuitbraak onvoorzien zijn, al wijzen steeds meer tekenen op opzet.
Vóór Oekraïne-oorlog stegen de prijzen al
De energiecrisis is echter onmiskenbaar een ramp die men ver op voorhand zag aankomen. De Oekraïne-oorlog is daarvan geen oorzaak, maar slechts de katalysator. Al vóór de oorlog steeg de inflatie door het bijdrukken van geld en steeg de energierekening door alle extra klimaatbelastingen.
Nieuw geloof
De overheid fabriceert crises, waarbij direct gezegd moet worden dat dit op aandringen is van een aanzienlijk deel van de bevolking. Na de verwerping van het christelijk geloof is die naarstig opzoek naar een nieuw geloof, een narratief om betekenis te geven aan wat ons overkomt. Dat uit zich in obsessies met het current thing: Oekraïne, corona, klimaat.
Stockholmsyndroom
De enige die deze, vaak apocalyptisch beleefde, crises het hoofd kan bieden is natuurlijk de overheid. Zo beleeft een deel van Nederland dat. Het verklaart de passieve reactie op belastingen die zo hoog zijn dat ze in eerdere eeuwen tot gewapende revoltes leidden. De bevolking lijdt tot op zekere hoogte aan het Stockholmsyndroom: sympathie voor de gijzelaar, die nu eenmaal de enige is die jou in leven kan houden.
Teleurstelling dreigt
De overheid speelt evenwel een gevaarlijk spel. De geloofwaardigheid van de staat hangt af van zijn vermogen om de zelfopgelegde doelen – ‘corona de wereld uit’, ‘de stijging van de zeespiegel stoppen’ te halen. Het zijn steevast onhaalbare doelen. Teleurstelling ligt op de loer.
Franse Revolutie
Wat als je torenhoge taks betaalt aan een systeem van byzantijnse complexiteit – en daar kou en honger tegenover staat? Wie wil weten wat er dan gebeurt, leze de geschiedenis van het ancien régime in aanloop naar de Franse Revolutie.
Het kan anders
De geschiedenis wordt niet bepaald door economische wetten, maar gemaakt door mensen met vrije wil en geregeerd door God met volmaakte Voorzienigheid. Simpel gezegd: het hoeft niet slecht af te lopen. We kunnen nog een andere weg inslaan dan de groenrode politiek van Rutte IV. Wat is daar voor nodig?
Lees ook: Groene gekte bij overheid: 'Leveringszekerheid energie is achterhaald'
Problemen zijn zelf door overheid gecreëerd
Eerst en vooral moeten we afkicken van de socialistische staatsverslaving. Veel problemen die de overheid tracht op te lossen, zijn door dezelfde staat gecreëerd: denk aan de torenhoge energierekening, een direct resultaat van de energietransitie die Rutte-III in 2017 aanzwengelde. Veel problemen kunnen beter lokaal en privaat opgelost worden.
Samenleving versterken
Een tweede onderdeel van de oplossing ligt in het verlengde daarvan. We moeten samenlevingsverbanden versterken. Kerken, verenigingen, bedrijven, gezinnen. Daar kijken mensen naar elkaar om en pakken ze samen problemen aan. Het gastekort gaat er niet van weg, wel boor je vindingrijkheid en veerkracht aan om de energiecrisis het hoofd te bieden.
Minder op de smartphone zitten
Een voorwaarde voor een sterke samenleving is een persoonlijke inzet. Concreet gezegd: in de bus niet op je smartphone zitten, maar een praatje maken met een buurtgenoot. ’s Avonds het eten niet voor de televisie verorberen, maar gezamenlijk aan tafel. Het zijn kleine daden die tezamen een kentering kunnen brengen in het individualisme en staatssocialisme dat de samenleving nekt.
Terugkeer naar God
De derde – en belangrijkste – remedie is een terugkeer naar God. Het gat dat de secularisatie achtergelaten heeft, kan alleen door Hem opgevuld worden. Niet door de afgoden corona, klimaat en Oekraïne.
Laatst bijgewerkt: 22 september 2022 13:12