Cocaïne was een van de drugs waar Hitler aan verslaafd was, net als veel andere hoge nazi’s. (Beeld: YouTube)
Hoe drugs de nazi’s hielpen bij hun oorlogsmisdaden
Moderne mensen denken bij drugs aan relaxte hippies die dromen over wereldvrede. Maar het is een mythe dat verdovende middelen vreedzaam maken. Drugs maken gewelddadig, hatelijk en paranoïde. Dat bewijzen misdaadstatistieken keer op keer, maar blijkt ook uit de geschiedenis. Weinig mensen weten dat de nazi's onder invloed van drugs hun oorlogsmisdaden en genocides pleegden.
Doorgesnoven neuroot
Adolf Hitler dronk geen druppel alcohol, hij prefereerde kruidenthee. Hij rookte niet, hij was zelfs een anti-tabaksactivist. Ook was hij een vegetariër en een dierenliefhebber. Van deze feiten over een van de beruchtste massamoordenaars aller tijden is niet iedereen op de hoogte. Wat wellicht nog onbekender is, is dat hij ondanks die ‘gezonde’ levensstijl stijf stond van de drugs. De bedenker van de Holocaust blijkt een doorgesnoven neuroot wiens plotselinge woede-uitbarstingen en door drugs veroorzaakte waanbeelden het Europese continent in het verderf heeft gestort.
Van puinhoop tot narcostaat
Aan het begin van de twintigste eeuw was Duitsland op medisch gebied het meest geavanceerde land. Het ontwikkelen van pijnbestrijdingsmiddelen als heroïne, aspirine en morfine zette het land op de kaart als ’s werelds grootste ontwikkelaar van farmaceutische producten. Vooral in de jaren na het trauma van de Eerste Wereldoorlog raakte het Duitse volk massaal aan de drugs. Berlijn veranderde in de jaren ’20 in één grote hedonistische nachtmerrie. Nachtclubs, prostitutie en drugsgebruik domineerden het straatbeeld. De export van heroïne en andere verdovende middelen leverde de Weimarrepubliek veel rijkdom op.
Lees ook: Waarom wil links alcohol verbieden en drugs promoten?
Wondermiddel?
Met veel tegenzin en onder grote internationale druk criminaliseerde de Weimarrepubliek drugsgebruik. In 1934, toen de nazi’s al aan de macht waren, werd echter een nieuwe drug ontdekt: Methamfetamine. De ‘ingrediënten’ van deze nieuwe drug – die vandaag de dag bekend staat als ‘crystal meth’ – stonden niet op de lijst van verboden middelen. Het werd onder de naam Pervitin gepatenteerd als een wondermiddel dat een enorme lading energie geeft, gewichtsverlies oplevert en het humeur verbetert. Het pepmiddel was gewoon in de winkel verkrijgbaar. Pervitin is echter zwaar verslavend. Ook is depressie een veelvoorkomende bijwerking.
Drugs als medicijn
Hitlers persoonlijke arts Theodore Morell schreef hem rond 1936 drugs voor om zijn aanhoudende maagkrampen te behandelen. Hij gaf de voorkeur aan dit soort ‘alternatieve geneesmiddelen’ ook vanuit winstoogmerk. Zijn ‘medicijn’ was namelijk zeer verslavend. Dat Hitlers dokter een kwakzalver was, blijkt wel uit het verhaal van Albert Speer - Hitlers architect. Hij had dezelfde klachten als zijn Führer, maar volgens een echte dokter was hij alleen wat overwerkt. Rust bleek het medicijn. Veel hoge nazi’s bleven dan ook ver uit de buurt van Morell, maar zijn invloed op Hitler werd steeds groter.
High Hitler
Hitler klopte namelijk steeds vaker bij Morell aan als hij zich niet goed voelde. De ‘arts’ gaf hem dan een injectie met wat later methamfetamine bleek te zijn – crystal meth dus. Toen de nazileiders hierachter kwamen, durfde niemand het hem te vertellen. Hitler was namelijk fel tegenstander van drugsgebruik. Naarmate de tijd verstreek kreeg Hitler meer en meer drugs toegediend. Methamfetamine in de ochtend, cocaïne met adrenaline in de middag en tegen de avond wat verdovingsmiddelen (barbituraten) om rustig te worden. Na de oorlog concludeerden artsen die Morells notities analyseerden, dat de nazileider destijds geen fysieke kwalen had. Hij was echter wel zwaar drugsverslaafd. Dit had zijn mentale gesteldheid verwoest en is ook voor een groot deel verantwoordelijk voor de Parkinson-achtige symptomen die hij tegen het einde van zijn leven vertoonde.
Hermann Göring
Hitler was lang niet de enige nazi-junkie in het Derde Rijk. De flamboyante megalomaan Hermann Göring, de onbetwiste leider van de Luftwaffe en Hitlers rechterhand, stond eveneens bekend om zijn drugsgebruik. Dit maakte hem vatbaar voor grootheidswaanzin: hij liet een enorm paleis voor zichzelf bouwen in de bossen ten noorden van Berlijn. Door zijn drugsverslaving was Göring extreem onvoorspelbaar en meedogenloos. Hij was namelijk ook een van de machtigste mannen van de Nationaalsocialistische beweging. Onder zijn directe leiderschap vonden vele duizenden mensen de dood.
Farmaceutische oorlogsvoering
Toen Nazi-Duitsland op 10 mei 1940 de Benelux en Frankrijk binnenviel en tot overgave dwong, stonden veel nazisoldaten stijf van de drugs. Vooral Pervitin was volgens de Duitse generaal Otto Ranke een zeer geschikt middel om vermoeidheid te verslaan. Dit was volgens hem namelijk ‘vijand nummer één’. Daarom distribueerde de regering maar liefst 35 miljoen pillen onder hun manschappen. De soldaten konden hierdoor dagen aaneengesloten blijven vechten. Maar niet alleen vermoeidheid wordt onderdrukt, ook angst en het empathisch vermogen van de soldaat. En dit komt goed uit als je een oorlog moet winnen. De naam ‘blitzkrieg’ krijgt zo opeens een extra lading.
‘Joodse drugsnetwerken’
Ironisch genoeg was het drugsbeleid in nazi-Duitsland zeker niet tolerant. Drugsgebruikers en -dealers riskeerden deportatie of erger. Mede omdat de nazi’s de Joden ervan beschuldigden – het zal eens niet – dat zij achter de drugsnetwerken zaten. In het diepste geheim handelden de nazi’s op grote schaal in drugs. Een aantal geschiedkundigen heeft zelfs geconcludeerd dat het Derde Rijk destijds een van de grootste drugshandelaars ter wereld was. Dit alles werd echter verhuld door staatspropaganda die Hitler en zijn volk juist afbeeldde als beheerst en gedisciplineerd.
Lees ook: De oorlog tegen drugs moet nodig gevoerd worden, vooral geestelijk
Kater op wereldwijde schaal
Ondanks de grote successen die het Duitse leger behaalde in 1940, klonk er ook steeds meer kritiek. Zoals bij iedere drug komt na de ‘high’ een flinke kater. Dit gold zeker voor de individuele soldaten die methamfetamine hadden gebruikt. Als de drugs uitgewerkt waren, waren ze soms dagenlang niet in staat om te vechten. De kater werd echter nog meer gevoeld door het land als geheel. De drugs hebben namelijk een sleutelrol gespeeld in de grootheidswaanzin van Nazi-Duitsland en hun doorgesnoven leider. Doordat ze zich onoverwinnelijk achten – een veelvoorkomend symptoom van drugs – bonden ze de strijd aan met wereldmachten als de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten. Zelfs toen de onvermijdelijke nederlaag van de as-mogendheden een kwestie van tijd was, bleef Hitler in de waan dat het tij te keren was. Hierdoor verdoemde hij zijn land tot de totale verwoesting.
Ongekend leed
De Tweede Wereldoorlog had maanden-, of misschien zelfs jaren, eerder beëindigd kunnen worden als Hitler niet stijf stond van de drugs. Veel hoge nazi’s die net als hij gedreven werden door deze racistische ideologie begonnen immers in te zien dat de oorlog verloren was. Naar hun dringende adviezen om zich over te geven wilde Hitler echter niet luisteren. Irrationeel als hij was, werden de gevers van deze adviezen weggezet als verraders. Vanwege zijn door drugs veroorzaakte illusies vonden vele miljoenen mensen onnodig de dood. Niet alleen de soldaten en zijn eigen burgers, maar ook de slachtoffers van de Holocaust die op steeds hoger tempo massaal en systematisch werden vermoord.
Drugsgeweld
Ook vandaag de dag veranderen drugs sommige mensen in onvoorspelbare, meedogenloze wezens die leven in waanbeelden. Het brute drugsgeweld dat ook onze straten teistert, wordt namelijk gevoed door dezelfde soort middelen. Drugs kunnen gebruikers hun menselijkheid afnemen zodat ze veranderen in gewetenloze beesten. Vanwege de verslavende werking en de enorme kater achteraf, houdt dit groeiende geweldsgedrocht zichzelf in stand. Als onze politieke leiders de drempel tot drugsgebruik verlagen – zoals de D66 die zelfs pleit voor de legalisering van harddrugs – zal hierdoor onvermijdelijk het bijkomende geweld toenemen.
Onuitblusbaar behoefte aan spiritualiteit
De vraag naar het euforische gevoel dat de drugs beloven is kennelijk enorm groot. Hoe is dit te verklaren? Hoogleraar psychologie Lisa Miller heeft in een onderzoek aangetoond dat religieuze tieners en jongvolwassenen 70% tot 80% minder vatbaar zijn voor drugsgebruik. Dit toont aan dat er een direct verband is tussen drugsgebruik en spirituele behoefte. Ieder mens heeft namelijk een ingeschapen mechanisme dat zoekt naar de hoogste goedheid, schoonheid en waarheid. Deze zoektocht brengt hem uiteindelijk bij God. Onze geseculariseerde samenleving wijst Hem echter af en biedt ons daarentegen een hedonistisch alternatief. Drugs vervullen een mens immers niet, maar verwoesten hem. Het laat hem leeg, eenzaam en uiteindelijk dood achter.
Laatst bijgewerkt: 11 augustus 2023 13:17