De oorlog tegen drugs moet nodig gevoerd worden, vooral geestelijk
Hoe los je het probleem van drugscriminaliteit op? Legaliseer drugs, antwoordt Femke Halsema. De burgemeester van Amsterdam vindt namelijk dat de war on drugs niet werkt, doordat drugscriminaliteit blijft bestaan.
Diefstal ook maar toestaan?
Halsema's redenering is merkwaardig. Moeten we dan diefstal ook maar legaliseren, omdat criminelen toch blijven stelen? "Als de oorlog tegen drugs verloren is, dan zijn de oorlogen tegen diefstal, te hard rijden, incest, fraude, verkrachting, moord, brandstichting en illegaal parkeren dat ook," zegt psychiater Theodore Dalrymple. "Weinig of geen van deze oorlogen zijn te winnen. Dus laten we allemaal doen wat we willen."
De oorlog die nooit gevoerd is
Alleen wordt er in Nederland geen serieuze oorlog tegen drugs gevoerd. Wereldwijd is Nederland berucht als vrijhaven voor drugshandelaren. Ze gedijen goed in de lage landen, door het permissieve morele klimaat. Media en zelfs politiek doen lacherig over drugsgebruik. Dat is een 'pleziertje' van de Culturele Revolutie van 1968. Dat moeten we niet bestrijden, in tegenstelling tot tabak, een 'pleziertje' van de barbaarse tijd vóór 1968.
Drugscriminaliteit loopt de spuigaten uit
De oorlog tegen drugs is hard nodig. Met het proces van Ridouan Taghi, de liquidatie van Peter R. de Vries en advocaat Derk Wiersum, is duidelijk geworden dat de drugscriminaliteit in Nederland de spuigaten uitloopt. Prinses Amalia kan zelfs niet in Amsterdam op kamers, vanwege bedreigingen door de drugshandelaren van de "Mocro Maffia". In Noord-Brabant zetten criminelen drugsfabrieken op die doen denken aan de labs van de kartels in Mexico.
De wet is beperkt
Daarmee is niet gezegd dat een totale oorlog tegen drugs voldoende is. De wet is beperkt in het aanzetten tot het goede. Politie en justitie kunnen de aanbod wel bestrijden, maar het probleem aan de vraagkant blijft bestaan.
Vraag en aanbod
De illegale drugsmarkt is zoals iedere markt gebaseerd op vraag en aanbod. De war on drugs evenals linkse ‘oplossingen’ van het probleem richten zich vrijwel alleen op het aanbod-gedeelte van die markt. De vraag, die de oorzaak is van het aanbod, laten ze ongemoeid. De oorzaak, en dus ook de oplossing, ligt dus in het vraag-gedeelte van het drugsprobleem. Waarom heeft men behoefte aan drugs?
De aantrekkingskracht van drugs
Drugs kunnen, zij het voor korte duur, een gelukzalig gevoel geven. Volgens onze huidige hedonistische cultuur is dat het hoogste levensdoel. Tegelijkertijd zijn secularisme en materialisme, waar onze cultuur van doortrokken is, een belemmering voor een transcendent antwoord op deze sterke behoefte. Daarnaast heeft het toenemende individualisme ervoor gezorgd dat veel mensen meer en meer op zichzelf zijn gericht, en niet primair deel uitmaken van een sociaal netwerk. Hierdoor is drugs voor velen, zeker als het leven zwaar is, de enige optie om dat gevoel te ervaren.
Drugs en spirituele honger
Toch moet men niet de denkfout maken dat drugs uitsluitend door arme mensen wordt gebruikt. Ook rijken gebruiken drugs. Hoeveel beroemdheden die in materiële weelde leven, hebben drugsproblemen? Drugs is dus geen kwestie van fysieke-, maar van spirituele armoede. Uit onderzoek van hoogleraar Lisa Miller blijkt namelijk dat tieners en jongvolwassenen die een ‘spirituele verbinding’ hebben 70 tot 80% minder vatbaar zijn voor drugsgebruik. Er bestaat dus een direct verband.
De ware, schadelijke aard van drugs
Drugs is echter het slechtste middel dat je als plaatsvervangende ‘spiritualiteit’ kunt gebruiken. Het is duur, lichamelijk- en psychisch ongezond, verslavend en bovendien maakt het relaties met dierbaren kapot. Drugsgebruikers weten dit beter dan wie dan ook. En toch kiezen ze ervoor om keer op keer bedrogen uit te komen. De populairste drug, vooral onder jongen mensen, is wiet. Dit heeft, in tegenstelling tot andere drugs, een heel onschuldig imago. Echter, de wiet van tegenwoordig is veel sterker en heftiger dan in de jaren ’60 toen het gepopulariseerd werd.
Het ware geluk
Al het ‘geluk’ in deze wereld kan het hartsverlangen van de (moderne) mens niet vervullen. Volgens Thomas van Aquino is het ware geluk alleen te vinden in de hoogste goedheid, schoonheid en waarheid. Dit is een ingeschapen mechanisme dat de zoekende mens uiteindelijk bij God brengt. Onze seculiere samenleving wijst dit af en kiest voor drugs om een perversie van gelukzaligheid na te streven. Echter, deze perversie vervult en heelt de mens niet, maar verwoest hem.
De rol van de overheid
De overheid kan dit probleem in de directe zin dus niet oplossen, omdat het geen materieel probleem is. Echter, een christelijke beschaving kan de zoekende mens wegleiden van drugs door het goede, het ware en het schone te bevorderen. Naast godsdienst kunnen kunst, architectuur en muziek die goedheid, schoonheid en waarheid nastreven deze transcendente behoefte vervullen. Hierdoor zal de vraag naar lege, schadelijke schijnequivalenten afnemen en daardoor ook de criminaliteit.
Laatst bijgewerkt: 19 maart 2023 10:27