China wordt geregeerd door een communistisch regime dat de coronacrisis misbruikt om zijn binnenlandse en buitenlandse macht te versterken.
De vier belangrijkste profiteurs van deze zelfmoord
Vanuit geopolitiek oogpunt heeft het communistische regime in China zelf het meeste garen gesponnen bij de crisis die door de in Wuhan ontstane epidemie werd veroorzaakt. Maar binnen de westerse samenlevingen zullen drie ideologische stromingen - die zich de grote voorstanders van radicale opsluiting van de bevolking hebben getoond - er het meest van profiteren: de radicale ecologen, de pleitbezorgers van een wereldregering en radicaal links.
1. De Communistische Partij van China
Ondanks de enorme verantwoordelijkheid van de communistische autoriteiten voor de nog steeds onverklaarde SARS-CoV-2-uitbraak en de eerste verspreiding ervan in Wuhan en de hele provincie Hubei, is het communistische regime in Peking er ongetwijfeld het meest bij gediend, zowel intern als extern. John Grey, professor emeritus aan de London School of Economics, vat het samen in een artikel voor New Statesman:
"Niemand kent alle menselijke kosten van de Chinese lockdown. Toch lijkt het Xi Jinping-regime te hebben geprofiteerd van de pandemie. Het virus geeft een reden voor de uitbreiding van de toezichtsstaat en de invoering van een nog sterkere politieke controle. In plaats van de crisis te verspillen, gebruikt Xi het om de invloed van het land uit te breiden. China neemt de plaats in van de EU om noodlijdende nationale regeringen als Italië bij te staan. Veel van de verstrekte maskers en testkits zijn gebrekkig gebleken, maar het lijkt erop dat de reclamecampagne van Peking geen butsen heeft opgelopen....
‘Het virus geeft China een reden voor de uitbreiding van de toezichtsstaat en de politieke controle’
De Servische president Aleksandar Vucic was directer en realistischer: "Er bestaat geen Europese solidariteit [...] dit was een sprookje. Het enige land dat ons in deze moeilijke situatie kan helpen is de Volksrepubliek China. Voor de anderen, bedankt voor het niets doen'.
Deze uitbreiding van de Chinese invloed - niet alleen diplomatiek, maar ook ideologisch - wordt gestimuleerd door linkse ‘Bolivariaanse’ stromingen, zoals de Braziliaanse Paola Estrada, van het Internationaal Operationeel Secretariaat van de Sociale Volksbewegingen in Latijns-Amerika, heeft kunnen vaststellen:
"Het wordt steeds duidelijker dat China tijdens de pandemie een veel prominentere rol heeft gespeeld dan voorheen, zowel op economisch en commercieel als op politiek en ideologisch gebied. Het is nog steeds moeilijk om scenario's voor de uitkomst van dit proces te destilleren, maar het valt niet te ontkennen dat de Chinese regering over de hele wereld is geprezen voor haar bekwaamheid, effectiviteit en snelheid in het omgaan met de opmars van de epidemie in China - het waarborgen van sociale isolatiemaatregelen, het bouwen van ziekenhuizen, het vervaardigen van tests en ziekenhuisbenodigdheden, het kwalificeren van vakmensen en het investeren in wetenschap en technologie. (...) In tijden van pandemie, waarin we te maken hebben met zoveel veranderingen, onzekerheden, verdriet en aanvallen van rechts en imperialisme, vervult het voorbeeld van het Venezolaanse volk, het Cubaanse volk en het Chinese volk ons hart met de hoop dat een andere wereld mogelijk is.”
2. De ecologen
Onmiddellijk na de goedkeuring van de isolatiemaatregelen door de regeringen, schreeuwden de ecologen van de daken dat het mogelijk was om drastische maatregelen op te leggen die het dagelijks leven van de bevolkingen zouden beïnvloeden in het licht van een wereldwijde dreiging. Toen de gezondheidscrisis eenmaal voorbij was, suggereerden ze dat het inconsequent zou zijn om de "klimaatnoodtoestand" niet uit te roepen en even drastische maatregelen op te leggen om deCO2-productie te verminderen.
In Spanje hebben vijf verenigingen (Amigos de la Tierra, Greenpeace, Ecologistas en Acción, SEO/BirdLife en WWF) zich tot de Europese Commissie en de Spaanse regering gewend met het verzoek om overheidspakketten voor het reactiveren van de economie te gebruiken om "de overgang naar een koolstofarme en groene economie te versnellen". De verdeling van de middelen zou "de meest niet-duurzame activiteiten" moeten bestraffen en zou moeten worden gekoppeld aan een verbintenis "om het verlies aan biodiversiteit een halt toe te roepen" en de "ontkoling" te bevorderen.
Bovendien is op initiatief van Europees Parlementslid Pascal Confin de "Europese Alliantie voor een Groen Herstel" ontstaan, waarvan 180 Europese leiders deel uitmaken (79 leden van het Europees Parlement uit 17 landen, 37 algemeen directeuren van multinationals, 28 bedrijfsverenigingen en zeven NGO's, alsmede groepen deskundigen). Het doel is om een "groene" weg uit de economische crisis van het coronavirus te bevorderen en "een nieuw Europees economisch model in het leven te roepen". Wat de Alliantie betreft, moet de "kern van de economische strategie" de "strijd tegen de klimaatverandering" zijn, de "massale investeringen" die moeten worden gedaan om de economie te redden moeten worden afgestemd op de "ecologische beginselen". De Alliantie steunt de brief die 13 ministers van Milieu en Klimaat van de Europese Unie naar Brussel hebben gestuurd om de handhaving van het Groene Pact te eisen dat als ideaalbeeld is opgehangen door de onlangs gevormde Commissie - Von der Leyen.
3. De ‘globalisten’
Toen de Europese landen hun grenzen begonnen te sluiten en protectionistische maatregelen namen, waarbij ze klaagden over de maskers en testen van zeer slechte kwaliteit die China "edelmoedig" gestuurd had, begonnen de initiatiefnemers van de "open samenleving" te verkondigen dat de enige oplossing voor de pandemie een gecoördineerde en wereldwijde reactie zou zijn.
Bill Gates publiceerde een column in verschillende kranten met de titel ‘Een wereldwijde strategie tegen Covid-19’, waarin staat dat hoewel regeringen nationale reacties hebben gegeven, hun leiders moeten erkennen dat zolang het virus ergens aanwezig is "het een probleem zal zijn voor de hele wereld". Met de toevoeging dat "we een wereldwijde strategie nodig hebben" zodat de financiële en medische middelen (maskers, tests, enz.) doelmatig worden verdeeld en landen zich verbinden om de WHO-richtlijnen te volgen.
Antônio Guterres, voormalig voorzitter van de Socialistische Internationale en de huidige secretaris-generaal van de VN, presenteerde een speciaal verslag met de titel ‘Gedeelde verantwoordelijkheid, wereldwijde solidariteit: het antwoord op de sociaaleconomische gevolgen van Covid-19’, waarin hij vroeg om ten minste 10% van het mondiale BBP te besteden aan een solidariteitsfonds dat gericht is op het oplossen van de crisis.
Secretaris-generaal Verenigde Naties wil 10 procent van het mondiale BBP in een ‘solidariteitsfonds’
De laatste duit in het zakje werd gedaan door Gordon Brown, voormalig Brits Labour premier, die niet meer of niet minder dan een tijdelijke vorm van wereldbestuur voorstelde om de dubbele medische en economische crisis aan te pakken: "Wat we nodig hebben is een uitvoerend orgaan," zei de politicus, die vandaag de dag optreedt als de speciale afgezant van de VN voor het wereldwijde onderwijs. En in een interview met El País herhaalde hij: "We hebben een topconferentie nodig voor toezeggingen om de noodsituatie op gezondheidsgebied van de nodige middelen te voorzien. [...] En ten tweede, een uitvoerende taskforce bij de G20, want goede woorden zijn niet meer genoeg. We moeten de komende dagen actie ondernemen en dit op een gecoördineerde manier doen. We hebben een uitvoerend orgaan nodig dat reageert op het probleem dat u [de journalist] noemt over [de kritiek] op internationale instellingen. [...] We hebben behoefte aan gedeeld politiek leiderschap. Volgens Brown kan in de huidige fase van de inspanningen om banen te behouden een nationale reactie volstaan, maar in de volgende fase "zullen we behoefte hebben aan fiscale coördinatie, monetaire coördinatie en samenwerking tussen de verschillende centrale banken. En ik heb het niet alleen over een model als de EU. Ik heb het over de mondiale reikwijdte. [...] In de groeifase hebben we wereldwijd behoefte aan een gecoördineerde fiscale stimuleringsinspanning.
Op het niveau van Latijns-Amerika heeft de zogenaamde Puebla-groep - bestaande uit presidenten en oud-presidenten (Lula da Silva, Dilma, enz.), politieke leiders, academici en socialistisch georiënteerde unionisten - een nota gepubliceerd waarin staat dat de huidige crisis "geen andere oplossing heeft dan de integratie van Latijns-Amerika en het Caribisch gebied en samenwerking op mondiaal niveau", waarin de WHO "een nog prominentere rol zou moeten spelen dan vandaag de dag". Het document nodigt "regeringen, organisaties en volkeren van de wereld uit tot een serene bezinning, wanneer de pandemie voorbij is, over een nieuw ontwikkelingsmodel dat voorheen onbekende waarden als milieu, sociale integratie, vermindering van ongelijkheid, voedselzekerheid, militaire ontwapening, multilateralisme en fiscale progressiviteit op de eerste plaats zet".
4. De radicale linkerzijde
Op zijn beurt ligt radicaal links op de loer om mee te surfen op de golf. In een artikel in de Intercept legde de schrijfster en activiste Naomi Klein uit dat ze in de afgelopen twee decennia had geleerd dat "wat voorheen ondenkbaar was, in tijden van cataclysmische veranderingen plotseling werkelijkheid wordt.
Meezeilend op dezelfde wind hield de Sloveense filosoof Slavoj Zizek vol dat "het coronavirus ons zal dwingen een communisme uit te vinden dat gebaseerd is op vertrouwen in mensen en wetenschap. Het zou niet het communisme van weleer zijn, maar "een soort wereldwijde organisatie die de economie kan controleren en reguleren, en die de soevereiniteit van de natiestaten kan inperken". De Italiaanse filosoof Franco Berardi Bifo bleef niet achter: "Is er iemand die niet van deze logica houdt, omdat die ons aan het communisme doet denken? Nou, als er geen modernere woorden voor zijn, zullen we die nog maar gebruiken, inderdaad zijn ze ouderwets, maar altijd erg mooi".
“Het coronavirus zal ons dwingen een communisme uit te vinden”
Volledig coherent stelt radicaal links openlijk de nationalisatie van elektriciteits- en telecommunicatiebedrijven, privéziekenhuizen, hotels, enz. voor, zoals Pablo Iglesias, leider van de Podemos-partij en vice-voorzitter van de huidige Spaanse coalitieregering, tijdens een vergadering van zijn crisiskabinet heeft gezegd.
Nog ernstiger is het feit dat voorstellen die tot nu toe deel uitmaakten van alternatieve linkse programma's - zoals een ‘universeel basisloon’ - vandaag de dag door vertegenwoordigers van het establishment worden opgepakt. Het is belangrijk om erop te wijzen dat het voorgestelde basisloon niet beperkt is tot tijdelijke hulp voor werklozen vanwege een economische of financiële crisis, die alle verstandige mensen noodzakelijk achten, in een boog die gaat van een analist van het Acton Instituut tot aan de secretaris van de Spaanse bisschoppelijke conferentie. Het komt ook niet overeen met het door Milton Friedman bedachte beeld van geld dat per helikopter wordt verdeeld om tijdelijke liquiditeitsproblemen in de economie op te lossen. Het is in feite een permanent minimumloon dat over de hele bevolking wordt verdeeld, waarbij iedereen kan kiezen of hij al dan niet wil werken, afhankelijk van zijn individuele aspiraties, wat dan zogenaamd zijn totale ‘emancipatie’ zou garanderen.
Het basisloon was het uithangbord van het programma van Benoît Hamon, de mislukte Franse PS-kandidaat voor het presidentschap. Hij maakte van de epidemie gebruik om zijn voorstel nieuw leven in te blazen en beweerde dat "het universele basisloon een onvergelijkbaar instrument voor emancipatie is". [...] Door iedereen te bevrijden van een exclusieve afhankelijkheid van het salaris dat hij op het werk verdient, geeft het basisloon elk individu de mogelijkheid om te onderhandelen en te kiezen. [...] Sociale emancipatie zal door deze individuele praktijk van vrijheid een feit worden. [...] De crisis zal een nieuwe wereld doen ontstaan".
In een open brief die in de Londense krant The Independent werd gepubliceerd, riepen niet minder dan 500 academici en politieke leiders, voornamelijk uit het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten, op tot de invoering van dit universele basisloon, en stelden zij dat "zonder drastische overheidsinterventie" - voor ons een geneesmiddel dat erger is dan de kwaal - de economie "in een diepe recessie en mogelijk een tweede Grote Depressie" zal terechtkomen. Daarom moet "een onvoorwaardelijk basisloon een centrale rol spelen in de noodreactie op deze crisis.
Beppe Grillo, de ex-komiek en stichter van de Vijfsterrenbeweging in Italië, verklaarde in deze open brief over het basisloon: "De noodsituatie die we nu meemaken kan een historische, revolutionaire verandering in de hand werken, die door velen altijd oppervlakkig als waanzin werd beschouwd, maar die onze toekomst ten goede zou kunnen veranderen.
Laatst bijgewerkt: 13 december 2023 07:22
