De Westermoskee in Amsterdam (Wikimedia)
Waarom de SGP terecht een motie tegen islamitische gebedsoproepen steunt
“Treurig de SGP in dit rijtje godsdienstvrijheidshaters te zien staan.” Dat twitterde theoloog Stefan Paas naar aanleiding van de verwerping van de Kamermotie op 30 november, waarin opgeroepen werd tot een verbod op de azan, de islamitische gebedsoproep.
‘Geblèr van de azan’
De motie werd slechts gesteund door PVV, FvD, Ja21, Groep Van Haga en ten slotte de SGP. Dat laatste was tegen het zere been van theoloog Paas. Letterlijk luidde de tekst van de motie-De Graaf (van PVV’er Machiel de Graaf) als volgt: De Kamer, gehoord de beraadslaging, constaterende dat van steeds meer moskeeën in Nederland een al dan niet versterkte oproep te horen valt die moslims aanspoort op de knieën te gaan richting het oosten, de zogenaamde azan; overwegende dat dit geblèr van de azan niet in Nederland thuishoort; verzoekt de regering om snel met de gemeenten waar dit plaatsvindt, in overleg te gaan om te regelen dat dit direct wordt verboden, en gaat over tot de orde van de dag.
Geloofsvervolging
Het doel van de motie is duidelijk: het is een oproep aan de regering om de islam te stoppen met zich breed te maken in de traditioneel christelijke beschaving die de Nederlandse nog altijd is. Logisch dat de SGP als orthodox-protestantse partij de motie steunt. Je zou ook van een christelijk theoloog hiervoor bijval verwachten, maar nee. Paas ziet er zelfs “een ernstige poging tot geloofsvervolging” in. Let wel: vervolging van de islam, niet van het christendom.
Islam is sekte
De principiële vraag is of de islam wel kwalificeert als een godsdienst en mag profiteren van de grondwettelijke godsdienstvrijheid. Islamkenner en priester Guy Pagès laat zien dat de islam voldoet aan alle officiële kenmerken van een sekte (psychologisch destabiliserend, een breuk forcerend met algemene referenties, en vijandigheid aanwakkerend naar anderen). Sektes dienen van overheidswege juist bestreden te worden, in plaats van gefaciliteerd.
Geen enkele wederkerigheid
Wat daartegenover een in de bres springen voor de islam door christelijke theologen als Paas zo grotesk maakt, is hun blindheid voor het feit dat de islam er zelf niet over piekert om christenen in de landen die hij veroverd heeft en waar hij de scepter zwaait, ook maar bij benadering hun godsdienstige rechten te gunnen. Er is geen enkele wederkerigheid. Dit terwijl de christelijke aanwezigheid in die landen veel ouder is – of was – dan de islamitische.
Structurele onderdrukking door de islam
Denk aan de talrijke voorbeelden van christenen die een even moedige als moeizame strijd voeren om zich in eigen land tegenover de islam te handhaven. Of het nu om de Kopten in Egypte gaat, of de christenen in Syrië, Irak en Pakistan, overal moeten zij vechten voor hun recht op bestaan. In een islamitische samenleving dienen christenen namelijk in een structurele onderdrukking gehouden te worden. In het beste geval worden ze geduld als een verachte, tweederangs bevolkingsgroep. Maar meestal worden ze genadeloos onderdrukt en worden ze slachtoffer van pesterijen of zelfs verdrijving.
Katholieke Maria-processie aangevallen
We zien dat ook in Europa, waar de islam al vaak is binnengevallen, maar tot dusver ook altijd weer werd teruggeslagen. Via immigratie, asiel en voortplanting is hij nu toch krachtig aanwezig en wordt dagelijks sterker. Men leze hiervoor de openingshoofdstukken van Islam en de zelfmoord van het Westen, een uitgave van Cultuur onder Vuur. Jaarlijks worden duizenden christelijke huizen en kerken aangevallen, ook in Europa. In Frankrijk worden wekelijks vernielingen aan kerken, beelden en wegkruisen aangericht. Een Maria-processie in Nanterre werd op 8 december 2021 aangevallen en de gelovigen werden bedreigd met het doorsnijden van de keel op de Koran. Het lijkt aan Stefan Paas allemaal voorbijgegaan.
Agressieve slogans
De islam is wereldwijd een christenvervolger. Hij was dit vanaf zijn ontstaan en ziet zichzelf als de grote tegenspeler en bestrijder van het christendom. Zou Stefan Paas weten dat de eerste grote moskee, de Rotskoepel, die kort na de dood van islamstichter Mohammed op het tempelterrein in Jeruzalem gebouwd werd, één grote polemiek met het christendom is? Dat zijn ruzie-zoekende inscripties al dertien eeuwen lang Jezus Christus’ goddelijkheid loochenen en dat de Drie-eenheid sowieso ontkend wordt? En dat christenen gewaarschuwd worden om “niet te ver te gaan” en gedreigd dat voor wie niet in Allah geloven, hij “snel is met de afrekening”. Deze agressieve slogans dateren uit de eerste decennia van de islam, van rond 690. Ze zitten om zo te zeggen in zijn DNA.
‘Allahu akbar’
De azan sluit nauw bij deze polemische slogans aan. Het is allereerst een triomf- en strijdkreet die aan de omgeving is gericht. Aan moslims om te bemoedigen, aan twijfelaars om zich nog maar eens goed te bedenken en aan niet-moslims is het een boodschap dat het ‘Allahu akbar’ weldra ook voor hen zal gelden en dat andere godsdiensten niet zullen worden getolereerd. Veel meer dan een gebedsoproep is de azan dus een belijdenis in de openbare ruimte van een agressieve, monopolistische sekte die het christendom en de traditionele christelijke cultuur al 1400 jaar vijandig gezind is. Terecht dat de SGP een motie steunt die de overheid oproept hier paal en perk aan te stellen.
Laatst bijgewerkt: 21 december 2021 08:37