Een Zwitserse kerncentrale. Bron afbeelding: Wikimedia Commons / Hansueli Krapf.
Hoe links paniek zaait met waanvoorstellingen over kernenergie
Patrick Moore, medeoprichter van Greenpeace die de organisatie verliet vanwege marxistische infiltratie, weerlegt de paniekzaaierij van milieuactivisten door te onderstrepen dat zij zich gewoonlijk beroepen op factoren die niet bewezen zijn. Bovendien gebruiken ze argumenten die voor een gewoon mens niet te bevestigen of te weerleggen zijn.
Alarmisme tegen kerncentrales
Een mythe die Moore behandelt in zijn boek is de alarmistische campagne tegen kerncentrales: “heeft u ooit nucleaire straling gezien?” Blijkbaar niet, want het is onzichtbaar, antwoordt hij. Je hebt een geigerteller nodig om het op te sporen, een instrument dat de meeste gezinnen niet hebben. Maar is het niet dodelijk? Dat is waar de media op aandringen!
Kernenergie is zeer veilig
Patrick Moore antwoordt dat, in termen van dodelijke slachtoffers per eenheid geproduceerde energie, kernenergie de veiligste technologie van allemaal is. Hij verduidelijkt ook: er is slechts één kernongeval geweest waarbij burgers om het leven zijn gekomen: Tsjernobyl met 56 doden, volgens de Wereldgezondheidsorganisatie. En dat wordt toegeschreven aan belabberde Sovjet-technologie.
Waterkrachtcentrale doodt meer mensen
Bij één enkel ongeval met een waterkrachtcentrale zijn meer mensen omgekomen in in Rusland, in 2009 (Sayanogorsk, 75 doden). Maar de leugenachtige militante milieubeweging zwijgt over alles wanneer het prestige van de oude USSR en zijn belabberde constructies op het spel staat. Bij het incident in Fukushima, Japan, in 2011 is niemand aan straling overleden. En niemand zal in de toekomst merkbare gezondheidseffecten van straling ondervinden, aldus de Radiation Effects Research Foundation in Hiroshima.
Lees ook: 'Pesticiden vergiftigen ons voedsel' en meer mythes van de Groene Lobby
Angst brengt Westen op achterstand
Maar de groene paniekzaaiers hebben het publiek zo bang gemaakt met deze onzichtbare "dreiging", dat Duitsland heeft besloten al zijn kerncentrales te sluiten en veel landen hebben besloten er geen meer te bouwen. Intussen hebben China, India en Rusland het Westen ingehaald op het gebied van atoomtechnologie en bouwen zij tientallen nieuwe kerncentrales omdat zij weten dat elektriciteitsproductie de toekomst is. Zuid-Korea produceert bijna 30 procent van zijn elektriciteit met kernreactoren. Volgens Moore is het de veiligste van alle elektriciteitstechnologieën, aangezien hij niet giftiger is dan een stuk hout dat in een thermo-elektrische centrale wordt verbrand.
'Eiland van plastic'
Het is weer zo'n beangstigend bericht in de media. De eerste vraag die Moore formuleert: “heb je ooit een lucht- of satellietfoto gezien van de "plastic soep" of het “eiland van plastic”? Waarschijnlijk niet, want het bestaat niet echt, legt hij uit.
"Plastic eiland" miljoenen-expeditie zonder resultaat
Moore voegt eraan toe: de Spaanse regering spendeerde miljoenen euro's aan een twee jaar durende wetenschappelijke expeditie. Bij zijn terugkeer zei oceanograaf Carlos Duarte, hoofd van de gigantische Malaspina expeditie om de planeet rond te varen om het plastic eiland te lokaliseren, tegen de verzamelde pers in de haven van Barcelona: "dit beroemde plastic eiland, dat tussen de Amerikaanse kust van Oregon en Hawaii zou liggen, bestaat niet". Maar de propaganda presenteert ons een plastic eiland vol dodelijk gif dat oprukt en duizenden vogels, vissen en zeezoogdieren uitroeit, met het gevaar dat er soorten uitsterven.
Plasticverbod
Deze nepnieuwsberichten geven aanleiding tot oproepen tot een plasticverbod en andere drastische maatregelen tegen de industriële samenleving die niet onderbouwd worden. Domme mensen verbieden plastic rietjes alsof ze een vreselijke bedreiging voor het milieu zijn, zegt Moore.
Habitat voor vogels en vissen
Hout valt al miljoenen jaren in enorme hoeveelheden in zee, hetzij per ongeluk, hetzij door toedoen van de mens. Drijvend plantenafval biedt een habitat aan reigers, zeewier, krabben en vele andere soorten zeeleven. Dat doet drijvend plastic ook. Zeevogels en vissen eten de stukken plastic op om het voedsel te bemachtigen dat erop groeit. Bovendien valt ook plastic na verloop van tijd uit elkaar.
'Natuur neemt weer plastic op'
"Sommige zeevogels en -dieren ondervinden schade van plastic afval, maar die schade wordt ruimschoots gecompenseerd door de extra voedselvoorraad die het oplevert", aldus Moore. "Plastic is geen vergif of vervuiling, het is een grondstof die weer opgenomen wordt in de natuur."
Dit artikel van Luis Dufaur verscheen in een eerdere versie zijn blog "Groen is het nieuwe rood" (Portugees-talig)
Laatst bijgewerkt: 15 november 2021 12:45