Christenen zijn nooit slachtoffer in westerse media
SOS Christianos. Zo luidt de titel van een interessant boek dat de Spaanse correspondent Pilar Rahola in april 2018 uitbracht.
'Christianofobie'
Rahola noemt zichzelf areligieus. In een interview legt zij uit dat men in het Westen de grote christenvervolging die momenteel plaatsvindt over de hele wereld, van Afrika tot Azië en in het Midden-Oosten, negeert omdat christenen nooit slachtoffer kunnen zijn in de ogen van westerse mensen. Rahola spreekt van een subtiele ‘christianofobie’ in het Westen waarover zij nog een ander boek zegt te willen schrijven. Over politieke correctheid schrijft zij dat dit een nieuwe vorm van (zelf)censuur is, waarin de christenvervolging niet wordt benoemd, niemand voor de vervolgde Kerk opkomt en dat de mainstream media hierover nauwelijks berichten. Waarom blijft de grote verontwaardiging hierover uit, vraagt Rahola zich af en waarom wordt er geen actie ondernomen vanuit het Westen?
Christelijke Kachin
Mondjesmaat komen soms berichten over het lijden van de christenen in diverse uithoeken van de wereld naar buiten, die dan vaak ook nog worden gekwalificeerd als een vorm van ‘islamofobie’, omdat de vervolging van christenen vaak in islamitische landen gebeurt. Behalve Noord-Korea, dat al jaren lang bovenaan de ranglijst van Open Doors staat, zijn de meeste andere landen die in de top tien staan islamitische landen zoals Afghanistan, Pakistan, Soedan, Somalië, Libië, Jemen, Eritrea en Iran. Sterker nog, van bijvoorbeeld Myanmar weten we van berichtgeving van de NOS wél dat de Rohingya-moslims daar worden vervolgd, maar niet dat dit ook gebeurt met de christelijke Kachin in het zelfde land. Wanneer u meer over deze bevolkingsgroep wilt lezen, zie deze links en deze.
‘Vrije Westen’
Dit geldt ook voor de situatie van bijvoorbeeld Asia Bibi, de christelijke vrouw in Pakistan die bijna tien jaar gevangen zat omdat zij Mohammed beledigd zou hebben. Zij was bijvoorbeeld in het Verenigd Koninkrijk niet welkom, uit angst voor ‘sociale onrust’ en uit angst voor aanslagen. Laat dit even tot u doordringen. Een christelijke vrouw die jarenlang onterecht gevangen zat, wordt geen asiel aangeboden omdat men vreest voor aanslagen. Hoever laten we ons zelfs hier intimideren als een vrouw die zonder meer asiel zou moeten krijgen, omdat grote groepen in Pakistan dreigden haar te doden zodra zij vrij kwam, vervolgens in het zogenaamde ‘vrije Westen’ niet welkom is uit angst voor repressies hier? Over haar op handen zijnde vrijlating werd wereldwijd geschreven, maar dat het verhaal van mevrouw Bibi slechts een van de vele verhalen van vervolgde christenen in Pakistan is, daarover wordt slechts summier bericht.
Speelbal
We zagen dit ook gebeuren na de afschuwelijke aanslag in Christchurch, Nieuw-Zeeland waar in een moskee tientallen moslims werden gedood. Tegelijkertijd waren er ook aanslagen in Nigeria op christenen, maar dat werd niet of nauwelijks getoond. Zoals reeds eerder benoemd, wordt het lijden van de christenen in Nigeria of elders in de wereld geframed als ‘extreemrechtse sentimenten’. Het lijden van de vervolgde Kerk wordt zo een speelbal tussen westerse politici; een ‘links’ versus ‘rechts’ verhaal waarbij de schrijnende situatie van christenvervolging niet voor het voetlicht wordt gebracht. Met uiteraard als gevolg dat er dus ook nauwelijks actie wordt ondernomen, omdat de bittere urgentie ervan bij het grote publiek nauwelijks doordringt door de geringe berichtgeving.
‘Islamofobie’
Ook tijdens de afgelopen verkiezingscampagne voor de provinciale staten en het waterschap in ons eigen land, vlak na de aanslag in Christchurch, Nieuw-Zeeland op een moskee benadrukten Frans Timmermans (PvdA, Europese Commissie) en dr. Leo Lucassen dat deze aanslag kwam omdat mensen ‘bang worden gemaakt’ door Europese politieke partijen die angst of ‘islamofobie’ zaaien waardoor, zo zei Frans Timmermans dat ‘het ertoe kan leiden dat mensen die niet goed sporen tot geweld tegen andere mensen overgaan.’ ‘Hier,’ zo zegt Timmermans, ‘moeten wij duidelijk stelling tegen innemen.’ Hij doelde hier op Thierry Baudet van het Forum voor Democratie, die hij een idioot noemt, en op Geert Wilders van de PVV wier gedachtengoed volgens Timmermans is dat: “Wij, witte christenen, worden verdrongen uit ons eigen land, weggejaagd.”
Complottheorie
Ten eerste heeft naar ik weet noch Wilders noch Baudet er een groot issue van gemaakt dat ‘witte christenen worden verdrongen uit eigen land’, maar wat veel erger is, is de associatie met christenen en hun witte huidskleur die Timmermans en ook Lucassen hierbij maken: “Kern van de door hen aangehangen complottheorie is dat naïeve linkse aanhangers van het multiculturalisme verantwoordelijk zijn voor de massa-immigratie van moslims en andere immigranten van buiten Europa. Met name de moslims onder hen zouden erop uit zijn de macht over te nemen en door een proces van ‘omvolking’ de ‘blanke’, christelijke, Europeanen te verdringen”. De christenen die worden vervolgd in het Midden-Oosten, Azië en Afrika zijn niet wit, zo hun huidskleur er überhaupt al toe doet. Zoals reeds gezegd, wordt hier al nauwelijks aandacht besteedt in de mainstream media over de christenvervolging. Christenen in Nederland zijn doorgaans lid van christelijke partijen zoals het CDA, de SGP of de CU en niet van de PVV of het Forum voor Democratie en de laatste twee partijen hebben niet als speerpunt dat zij ‘witte christenen’ willen redden van uitzetting uit ons land. Bizar.
Rechtsextremisme
Maar hier speelt nog iets anders op de achtergrond mee; namelijk dat christenen vaak inderdaad worden geassocieerd met wit of blank zijn, ook al zijn de meeste christenen op de wereld dat niet. Rahola zegt dit ook: “Christenen zijn geen slachtoffers, want zij waren volgens dit soort sentimenten in het verleden degenen die anderen vervolgden.” Hoeveel islamitische aanslagen er ook zijn, Brussel, Parijs, Nice, Madrid, Stockholm, New York, Boston, Cairo, Alexandrië, Bagdad, Ankara et cetera, hier mag je niet bang voor zijn want dat heet ‘islamofobie’. Maar een aanslag - hoe verschrikkelijk ook - in Nieuw-Zeeland wordt direct gelinkt aan vermeende anti-islamsentimenten of rechtsextremisme van politieke opponenten waar wij ‘duidelijk stelling tegen moeten nemen’ aldus Timmermans.
Stelling nemen
In dit hele politieke spectrum, links tegen rechts of extreemrechts, is de vervolgde Kerk op zichzelf aangewezen want niemand wil zich hieraan branden omdat de eigen politieke belangen zwaarder wegen dat het lijden van onze christelijke medemensen. Rahola zegt dit zeer treffend: “Voor extreemrechts zijn vervolgde christenen te exotisch om zich druk om te maken en voor links kunnen zij geen slachtoffer zijn, want ze zijn schuldig.” Wanneer mensen worden vervolgd, vermoord, ontvoerd en verkracht, alleen omdat ze christen zijn, dán horen wij duidelijk stelling te nemen. En precies dat laten wij na, omdat onze eigen politieke voorkeur en de polarisering in onze eigen omgeving van groter belang lijkt te zijn dan opkomen voor de vervolgde Kerk. Het Westen moet zich schamen dat het zover is gekomen dat het lijden van anderen ondergeschikt is geraakt aan onze eigen politieke machtsstrijd en interne verdeeldheid. We horen deze zaken zuiver van elkaar te scheiden, zodat de vervolgde christenen niet langer het kind van de rekening zijn en op onze onvoorwaardelijke steun kunnen rekenen. Wanneer we dit niet doen, kunnen we zoveel praten over onze eigen idealen als wij willen, maar dan zijn dit slechts woorden en holle politieke retoriek.
Laatst bijgewerkt: 12 december 2023 08:49